به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چگونه روش و سیره امام رضا (ع) را در زندگی خویش عملی کنیم؟/ سیره اخلاقی و تربیتی امام رضا (ع)

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۱۱۴۰۰

به گزارش خبرنگار  حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، علی بن موسی بن جعفر (ع) معروف به امام رضا، هشتمین امام شیعه اثنی عشری است. مشهورترین لقب امام هشتم، رضا است. در روایتی از امام جواد (ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به پدرش داده شده است؛ او به عالم آل محمد و امام رئوف نیز شهرت دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام رضا (ع) پس از شهادت پدرش امام کاظم (ع) در سال ۱۸۳ هجری قمری به مدت بیست سال امامت را عهده‌دار شدند که با خلافت هارون الرشید، امین و مأمون عباسی همزمان شد.

اخلاق، یکی از عناصر مهم شخصیت انسان است و کاشف کیفیت ذات و درون اوست. امام رضا (ع) به اخلاق عالی و ممتاز، آراسته بودند و بدین سبب دوستی عام و خاص را، به خود جلب کردند، همچنین انسانیت آن حضرت، یگانه و بی‌مانند بود؛ در حقیقت تجلی روح نبوت و مصداق رسالتی بود که خود آن حضرت، یکی از نگهبانان و امانت‌داران و وارثان اسرار آن به شمار می‌رفت.

همچنین از طرفی دیگر عبادت مساوی با فروتنی در مقابل خداوند است. انسان کامل به هر اندازه به خدا نزدیک‌تر باشد به همان اندازه خشوع و بندگی اش در مقابل خدا بیشتر می‌گردد، چنین کسانی هدفشان در عبادت فقط سپاس نعمت‌های خداوند و نظرشان به قرب پیشگاه الهی است.

این بزرگترین امتیازات مردان الهی در ارتباط با خداست، محور اصلی زندگی آن‌ها فقط و فقط خدای تعالی و عشق به اوست، شدت توجه به خدا موجب شده بود که آن‌ها لحظه‌ای از حق غافل نمی‌شوند، به طوری که اگر گاهی حالت غفلت در خواب یا بیداری به آن‌ها دست می‌داد آن را برای خود گناه به حساب می‌آوردند.

بیشتر بخوانید

شیوه امام رضا (ع) برای هدایت معنوی انسان‌ها/ آیا روح آدمی برای سیر و سلوک نیازمند راهنماست؟

حجت الاسلام و المسلمین سجاد علی اکبر زاده سخنران و کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، به روش و سیره اخلاقی و تربیتی امام رضا (ع) اشاره کرد و گفت: ما در زبان عربی دو کلمه با کاربرد متفاوت داریم، یکی «سیر» که به معنای راه رفتن است و دیگری «سیره» به معنای روش راه رفتن است. در زندگی فردی یک سری رفتار‌هایی وجود دارد که حادثه محسوب می‌شود؛ یعنی اتقاقی در زندگی پیش می‌آید که ما نسبت به آن واکنش نشان می‌دهیم.

وی ادامه داد: از طرف دیگر برخی رفتار‌ها در زندگی بر اساس حادثه واتفاق نیست؛ بلکه جریانی است که در تعامل با افراد در زمان‌ها و مکان‌های مختلف بروز پیدا می‌کند و به دلیل اینکه ثابت و همیشگی است در زبان عرب به آن‌ها «سیره» می‌گویند. وقتی ما می‌گوییم سیره اهل بیت (ع) یعنی رفتار‌هایی که بسیار هوشمندانه و دائمی از اهل بیت (ع) که همیشه آن رفتار‌ها را در زندگی خود اجرا و اعمال می‌کردند که به عنوان نمونه‌های برخی از آن رفتار‌ها در کتاب عیون اخبار الرضا نقل شده است.

آداب و معاشرت امام رضا (ع)

حجت الاسلام و المسلمین سجاد علی اکبر زاده بیان کرد: در کتاب عیون اخبار الرضا (ع) از ابراهیم بن عباس یکی از راویان حضرت رضا (ع) نقل شده است: «هرگز ندیدم امام رضا (ع) به کسی یک کلمه جفا کند» یعنی حضرت اهل آزار و اذیت با کلام خود نبود و همه در مقابل حضرت حاشیه امنی برای خود احساس می‌کردند. «ندیدم که سخن شخصی را قطع کند تا سخن او به آخر می‌رسید» «ندیدم که حاجتمندی را در حد امکان، رد نماید.» ما بار‌ها شده است که می‌توانیم کاری را برای کسی انجام بدهیم، اما سراغ شخصی که نیاز به کمک دارد نمی‌رویم تا برای خود سختی ایجاد نکنیم، این روایت نمونه ای از اخلاق و معاشرت امام رضا (ع) بود.

عبادت امام رضا (ع)

این کارشناس مذهبی در پایان درباره سیره عبادی امام رضا (ع) گفت: ابراهیم بن عباس در روایت دیگری نقل می‌کند «شب‌ها کم می‌خوابید و بسیار بیدار بود بیشتر شب‌ها از ابتداى شب تا صبح، شب زنده‏ دار بود. خیلى روزه می‌گرفت، روزه سه روز در ماه از او فوت نمی‌شد و می‌فرمودند، این سه روز، معادل روزه تمام عمر است. خیلى به نیازمندان کمک می‌کرد و در پنهانی صدقه می‌داد، بیشتر در شب‌های تاریک چنین کارى را می‌کرد» این روایات تنها گوشه‌ای از سیره اخلاقی و تربیتی امام رضا (ع) بود.

 

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: امام رضا دهه کرامت امام رضا رفتار ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۱۱۴۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟

خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کار‌های علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»