تفاوت‌های علاقه من و اسد به تاریخ
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۳۸۱۴۳
توجه من به پیگیری و مطالعه کتب تاریخ، همسان توجه رئیس‌جمهوری اسد نبود که از آغاز دوره ریاست جمهوری خود آنها را با هدف روشنی می‌خواند و نشانه‌هایی را میان صفحاتی که برایش مهم بود، می‌گذاشت.
لذت اصلی من، خواندن رمان‌های ادبی بود که از تاریخ جوامع و ملل؛ جدایی‌ناپذیر است. من همچنین شناخت خود را از یک منبع دیگر هم بدست می‌آوردم و آن دیدار از بیش از ۱۵۰ کشور و گذر از آسمان کشورها و طی مسافتی بیش از یک میلیون کیلومتر در دوران چند دهه‌ای فعالیتم در شرکت هواپیمایی و وزارت خارجه سوریه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اسد با اشاره به این رویداد تاریخی در حقیقت می‌خواست علل موضع فعلی دشمنانه سوری‌ها و عرب‌ها را نسبت به امریکا شرح دهد. پاسخ همیشگی اسد این بود که پشتیبانی نامحدود از اسرائیل و قدرت لابی یهودی در شکل دادن به تصمیمات و سیاست‌های ایالات متحده به ضرر منافع بزرگ راهبردی این کشور در منطقه، عامل اصلی این موضع‌گیری منفی است. همچنین در دیدار با هیأت‌های امریکایی، این را نیز می‌گفتیم که سوری‌ها در خون خود ژن دشمنی با ایالات متحده ندارند، آن گونه که برخی دشمنان سوریه و اعراب در ایالات متحده تصویر‌سازی می‌کنند.
پرداختن اسد به این مسائل مبتنی بر فرضیه‌ای بود که آن را در تعامل با ایالات متحده اساس کار خود قرار داده بودیم. فرضیه‌ای که براساس آن می‌بایست بصورت کاملاً حرفه‌ای تلاش کنیم در حاشیه تمایز میان منافع کشور امریکا و التزام آشکار و پنهان آن نسبت به امنیت اسرائیل، بازی کنیم. حاشیه بازی که لزوماً حقیقتی مطلق و غیر قابل مناقشه نبود، اما با همه محدودیت‌های خود، تسهیل کننده کار ما بود. بهره‌گیری دیگر ما از تاریخ ارجاع به رویداد تاریخی اعلام تأسیس کشور عربی از دمشق پایتخت سرزمین تاریخی شام و در کنفرانس سوریه بود که در ۷ مارس ۱۹۲۰ استقلال کشور عربی سوریه را در چهارچوب سرزمین شام تاریخی اعلام کرد و همزمان تصمیم گرفت اتحادیه اقتصادی و سیاسی با عراق ایجاد کند. اسد به اتحاد میان شام و عراق، بسیار علاقه‌مند بود و از همین رو در یک نشست حزبی معروف، بعثی‌ها را بیش از دیگران با این گفته خود شگفت زده کرد که اگر طرح «هلال خصیب» - منطقه هلال بارور - حتی با حمایت بیگانگان اجرا شود، کشور بزرگ عرب در مشرق عربی تشکیل می‌شود و باقی خواهد ماند در حالی که سیطره بیگانه پس از مدتی از بین خواهد رفت.
بازی کیسینجر: اخراج مصر و مجازات عراق
برای پرداختن به معضل فکری و سیاسی «برادران دشمن» که در نتیجه فقدان شروط استقلال ملی و حاکمیت نسبی قدرت‌های جهانی بر منافع و اراده ما، پا گرفت لازم می‌دانم به صورت سریع به نحوه شکل‌گیری شخصیت نسل خود اشاره کنم. سازمان‌های جدید عربی و در مقدمه آنها جنبش عربی بعث، در چهارچوب رویای اتحاد عرب‌ها شکل گرفت. آیا صیغه نخست جنبش بعث که بعدها و در آغاز دهه ۱۹۵۰ به حزب عربی سوسیالیستی بعث تبدیل شد، «جنبش حمایت از عراق» در هنگام انقلاب رشید عالی گیلانی در مه ۱۹۴۱ نبود؟ آری نسل ما و پیش از ما، خود را برای انقلاب علیه آنچه عیوب ساختاری در تاریخ جنبش عربی جدید می‌نامید، آماده می‌کرد. اما اشتباه بزرگش این بود که کشورهای استعمارگر را مسئول کامل شکست‌ها و ناتوانی مطلق ما در جبران این شکست‌ها می‌دانست. گویی از ابزارهای مبارزه، چیزی جز شعارها و پلاکاردهای شکایت‌آمیز و دادخواهانه نداشتیم. نسل ما با این ایده تربیت شد و اندیشه اش بر آن قرار گرفت که با انداختن مسئولیت به گردن دشمنی از جنس خود، از بار بزرگ مسئولیت و قربانی‌های بسیاری شانه خالی کند که می‌بایست برای تحول منجر به اتحاد بزرگ از اقیانوس آرام تا خلیج فارس جان فدا کند. برنامه جنبش عربی در سرزمین شام، اتحاد اقتصادی و سیاسی کامل با عراق بود. من از نسلی بودم که پرچم انقلاب بزرگ عربی را بر دوش داشت، اما همزمان از این انقلاب به شدت ناراحت بود و حتی شبهاتی درباره توطئه‌آمیز بودن و یارگیری آن با قدرت های غربی (بریتانیا و فرانسه) داشت. نسل ما برخلاف نسل پیشین قوم گرایان عرب که خاندان هاشمی را الگوی خود در کار عربی تلقی می‌کرد و این برداشت را در پرتو تجربه کشور موعود شام و در چهارچوب تناقض‌های حاد آن شکل داده بود، با توجه به سرکوب انقلاب رشید عالی گیلانی در مه ۱۹۴۱، نسبت به نقش هاشمی‌ها تردید جدی داشت. همه نسل ما رنج انقلاب را همراه هاشمی‌ها چشید، اما همزمان با روح انتقام‌جویی از آنها بزرگ شد. شاید هنوز هم کانون اصلی دلمشغولی در مشرق عربی همین موضوع باشد.
اینجا نمی‌خواهم آب‌های زیادی را که در این رود جاری شده، در کنار هم قرار دهم چون به میزان زیادی در کتاب‌های تاریخ به آن پرداخته شده است؛ بویژه که ورود به بررسی‌های تاریخی، مرا از هدف این روایت و چهارچوب تعیین شده برای آن دور می‌کند. حق با جمال عبدالناصر بود که زودهنگام پرسید چرا بعثی‌های سوریه و عراق که حکومت بر دمشق و بغداد را در سال ۱۹۶۳ برعهده گرفتند، نتوانستند با یکدیگر متحد شده و اتحاد دو کشور را پایه گذاری کنند. من و بسیاری از افراد دیگر هم حق داریم بپرسیم چرا بعثی‌های حاکم بر سوریه و عراق - از ۱۹۶۸ تا۲۰۰۳ - نتوانستند چنین کنند و یک بار هم که میثاق قومی میان دو کشور را امضاء کردند با پاره کردن آن در سال ۱۹۷۹، طرح اتحاد را در نطفه خفه کردند. بعدها برداشت من این شد که کارویژه طرح کیسینجر بر اساس روش گام به گام او این بود که در آینده از هرگونه احتمال تهاجم جدیدی علیه اسرائیل از سوی دو طرف عربی یا بیشتر جلوگیری کند. فرمول کیسینجر بود که معاهده‌های بعدی کمپ دیوید را آفرید و مصر را برای همیشه از موازنه رویارویی با اسرائیل خارج کرد. اما رهبران عرب در اجلاس سران بغداد در سال ۱۹۷۸ تنها در اندیشه ممنوع کردن صلح جداگانه با اسرائیل بودند بی‌آنکه به جلوگیری از فروپاشی امنیت عربی مشترک بیندیشند. مشکل ما عرب‌ها این است که آنچه نمی‌خواهیم را به سادگی رد می‌کنیم، اما کار جدی برای آنچه می‌خواهیم انجام نمی‌دهیم.
اینها را نوشتم تا به ارزیابی خود از موضوع روابط سوریه و عراق اشاره کرده باشم. چکیده این ارزیابی این است که کیسینجر موفق نمی‌شد مانع رویارویی با اسرائیل در بیش از یک جبهه شود، بی‌آنکه یک قاعده ژئوپولتیک مورد توجه امریکا وجود داشته باشد که بر اساس آن می‌بایست مانع هرگونه پیوند سوری - عراقی شد. همین جا تأکید می‌کنم وتو امریکا و اسرائیل نسبت به نزدیکی راهبردی جدی میان سوریه و عراق واقعاً وجود داشت، زیرا رهبری دو کشور اگر به لحاظ ملی و عربی به سطح منافع عالی دو کشور ارتقاء می‌یافتند و مداخله خارجی در کار نبود، توانایی‌های بزرگ و قابل توجهی برای تحرک و همکاری در اختیار داشتند.
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: ایالات متحده سوریه و عراق دو کشور نسل ما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۳۸۱۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عکس| تصاویری از کنسرت خواننده عصر جدید در کشورهای عربی/خوانندگی احسان یاسین در تونس
احسان یاسین، خواننده‌ای که در مسابقه عصر جدید شناخته شد، مدتی است به دعوت کشور تونس به این کشور سفر کرده و در مطرح ترین برنامه تلویزیونی تونس "carthage" اجرا می‌کند. او همچنین دو همایش و کنسرت در این کشور به عنوان اولین خواننده ایرانی برگزار کرده است.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»