کار‌هایی که می‌توان برای کاهش آثار قرنطینه بر کودکان انجام داد
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۷۷۸۷۲
فعالیت کمتر جسمی، گذراندن زمان بیشتر جلوی تلویزیون، الگوی خواب به هم ریخته و خستگی و ناامیدی کودکان را در این ایام کرونایی دچار مشکلات جسمی و روانی زیادی خواهد کرد.
خبرگزاری میزان _ فارس نوشت: شیوع ویروس مجهول کرونا نزدیک به دو سال است که جوامع دنیا را درگیر خود کرده و مردم زیادی به خاطر ترس از بیماری خانه نشین شده اند یکی از گروه‌های قرنطینه شده در منزل، دانش آموزان هستند که متاسفانه در خانه مانی زیادشان گاهی اوقات باعث افسردگی، اضطراب، احساس ناامنی و کاهش سرزندگی آنها شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آثار قرنطینه بر کودکان و نوجوانان هم جسمی و هم روانی است خیلی از خانواده‌ها ترفند‌هایی را برای شاداب سازی بچه‌ها به کار برده اند، اما عموم خانواده‌ها برنامه‌ای برای سرگرمی بچه‌ها ندارند به ویژه دوره‌ای که کلاس‌های آنلاین و مجازی در تابستان برگزار نمی‌شود عملا برنامه‌ای بچه‌ها ندارند. کودکان در ایام تابستان عموما به باشگاه‌های مختلف می‌رفتند، استخر و ورزش و زمین فوتبال و حتی یک خیابان گردی و کوچه رفتن ساده برایشان این روز‌ها آرزو شده است.
برخی کودکان در این ایام به دلیل فعالیت جسمی کم، گذراندن وقت زیاد جلوی تلویزیون، الگوی خواب به هم ریخته، رژیم غذایی نامطلوب، دچار افزایش وزن و کاهش سلامت قلبی، عروقی و تنفسی می‌شوند.
ترس از ابتلا به ویروس کرونا، خستگی و ناامیدی، اطلاعات ناکافی درباره بیماری، فقدان ارتباط با هم کلاسی ها، دوستان، معلمان و نداشتن فضای شخصی کافی در خانه، گاهی حتی کاهش توان مالی خانواده اثرات روان شناختی مثل اضطراب، افسردگی، پنیک (حمله عصبی) را برای بچه‌ها به همراه می‌آورد.
چه کار می‌توانیم انجام دهیم؟بخشی از این وظیفه بر عهده دولت و بخشی خانواده است. دولت می‌تواند کلاس‌هایی به صورت آنلاین از طریق اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای کاهش استرس ناشی از درس و مشق عقب افتاده انجام دهد هرچند که شاید علاوه بگویند سال تحصیلی کامل به صورت مجازی برگزار شده است، اما بهرحال دوره‌های آموزشی برای یادگیری بهتر و پخش ویدئو‌های انگیزشی در ایام تابستان می‌توانست خیلی تأثیرگذار باشد.
فیلم‌های ورزشی و محتوای آموزشی در زمینه تغذیه و الگوی خواب منظم می‌تواند از رسانه ملی به طور منظم پخش شود و باعث تشویق کودکان به انجام فعالیت‌های بدنی بیشتر، رژیم غذایی متعادل‌تر و الگوی بهتر خواب شود. خیلی از بچه‌ها واقعا در این ایام خواب و بیداری خود را گم کرده اند و والدین هم دیگر حوصله بحث و برنامه ریزی را برای آنها ندارند.
حتی انجمن‌های اولیا و مربیان که همیشه در مدارس فعال هستند و مادران نیز در آنها هنوز مجازی مشارکت می‌کنند می‌توانند نیاز‌های بچه‌ها در زمان قرنطینه را به گوش مسئولان برسانند و این پلی شود برای ارتباط دانش آموزان و مدارس.
بخشی از این وظیفه بر عهده روان شناسان است تا خدمات آنلاین مشاوره برای کودکان برگزار کنند حتی اگر بی هزینه یا کم هزینه برای رفع تعارضات خانوادگی، تنش‌ها و ترس‌های ناشی از بیماری باشد، این کار می‌تواند با همکاری سازمان نظام روانشناسی صورت بگیرد تا خانواده‌ها دغدغه هزینه مشاوره را نیز نداشته باشند.
با توجه به اینکه در دوران قرنطینه خانواده‌ها و خود کودکانشان نیز از شرایط بلاتکلیف موجود و ترس از بیماری ناراضی هستند، تنش بین آنها هم ممکن است، بیشتر شود، حتی خیلی خانواده‌های بدسرپرست یا تک والد نیز دچار مشکلات زیادی شوند که همه این‌ها نیاز به بررسی دولت دارد.
نقش مدارس و خانوادهنقش کلیدی مدارس با تهیه بسته‌های آموزشی مشاوره برای تشویق کودکان به فعالیت جسمی، رژیم خواب و غذا و کاهش اضطراب، وسواس و استرس قابل توجه است.
نخستین وظیفه والدین این است که بر رفتار و عملکرد کودک توجه کنند اگر مشکل جسمی یا روحی در او می‌بینند سریعا اقدام کنند و به نیاز‌های او توجه کنند.
قدم دوم به کودک کمک کنند تا مهارت‌های خود انضباطی اش را گسترش دهد. از این طریق مستقیم درباره احساسات کودکان با آنها صحبت کنند، اگر آنها را دچار تنش یا ناراحتی می‌بینید، سعی نکنید نادیده بگیرید بلکه توجه کنید تا برای کاهش اضطراب و حالت‌های پنیک به روان شناس یا پزشک مراجعه کنید.
قرنطینه فرصت خوبی برای والدین است تا ارتباط خوبی با فرزندانشان برقرار کنند، فعالیت‌های خانگی مثل بازی کردن و مشارکت در انجام کار‌های منزل، پخت و پز، تمیزکاری یا هر چیز دیگر را با هیجان قاتی کرده و مشغول شوند. ورزش‌های دسته جمعی می‌تواند در خانه تقویت شود و با این کار روحیه اعتماد به نفس بچه‌ها تقویت شود.
با توجه به اینکه کودکان زبان و صدای رسایی برای صحبت درباره مشکلاتشان ندارند والدین می‌بایست هر حالت آنها را در این ایام در نظر بگیرند. هر حالت افسردگی یا استرس یا صحبت‌های مشکوک در زمینه ناامیدی و ترس از مرگ و مشکلات دیگر می‌تواند تبعات روانی و جسمانی بعدی در آینده برای بچه‌ها داشته باشد پس والدین باید مراقب باشند و این‌ها را شناسایی و در راستای رفعش اقدام کنند.
بیشتر بخوانید: راهکار‌هایی مناسب برای تقویت یادگیری کودکانانتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: قرنطینه روانشناسی کودک خانواده ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۷۷۸۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم
معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه‌سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون‌تری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.
چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی‌هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته‌ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینه‌سازی آنها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.
ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.
حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:
۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.
۲.پیروی از الگوی گفت‌وگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.
۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.
۴.فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.
۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.
خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است