سپری کردن اوقات فراغت به روش فضانوردان
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۴۷۱۰۰
ناسا اخیرا در حساب کاربری خود در اینستاگرام تصویری از "مگان مک آرتور" منتشر کرد و نوشت: حالت آرامش فضانوردان فعال شد.
به گزارش ایسنا، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی، روزانه به انجام فعالیت و آزمایش‌های مختلفی می‌پردازند که نتایج این آزمایش‌ها می‌تواند به طور قابل توجهی درک دانشمندان در زمینه‌های مختلف را افزایش دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در تصویر منتشر شده توسط ناسا، مگان مک آرتور در حال استراحت و خواندن یک کتاب در اتاقک دیداری کوپولا ایستگاه فضایی بین المللی است. جالب است بدانید فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی در برنامه روزانه خود زمانی برای استراحت کردن دارند تا بتوانند آرامش را تجربه کنند و در عین حال از استرسی که در محیط ریزگرانش که در آن زندگی میکنند، بکاهند.
فضانوردانی که مدت طولانی را در فضا می‌گذرانند با عوامل استرس‌زایی مانند انزوا، محصور شدگی، نداشتن حریم خصوصی، تغییر چرخه‌های تاریک روشنی، یکنواختی و جدایی از خانواده روبرو می‌شوند.
بررسی‌ها نشان داده است که فضانوردان در فضا به خاطر دریافت اشعه اضافه و شناور بودن در بی‌وزنی، از استرس اکسیداتیو بیشتری رنج می‌برند که به همین دلیل محققان ایتالیایی چندی پیش تحقیقی را انجام دادند و اعلام کردند که نانوذرات سرامیکی می‌توانند کارکرد ویتامین‌ها را در بدن فضانوردان داشته باشند و از آنها محافظت کنند.بهترین راه برای حفظ تعادل بدن و پیشگیری از استرس اکسیداتیو، داشتن یک رژیم غذایی سالم و مصرف ویتامین کافی است اما نانوذرات نیز نتایج امیدوارکننده‌ای در حفظ تعادل سلول‌ها داشته‌اند.
افرادی که مدت زمان طولانی در فضا اقامت دارند، با خطر ابتلا به اختلالات قلبی-عروقی و اختلالات خواب و دیگر مشکلات سلامتی مواجه هستند. .
نتایج یافته‌ها این نگرانی را تقویت می‌کند که فضانوردان ممکن است با چالش‌های سلامتی قابل توجهی در فضا، در صورت اقامت طولانی مدت، به ویژه برای سفر به ماه و مریخ روبرو شوند.
چندی پیش محققان اعلام کرده بودند که سطح تابش اشعه‌ها روی سطح کره ماه به طرز نگران کننده‌ای بالا است و ۲۰۰ برابر بیشتر از زمین است.
تحقیقات جدید نشان داده است که فضانوردان ماموریت "آرتمیس" که از سوی ناسا برای بازگشت به سطح کره ماه در سال ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده باید تابش ۲۰۰ برابر بیشتر از آنچه در زمین یافت می‌شود را تحمل کنند. این اندازه گیری‌ها در ژانویه ۲۰۱۹ توسط ماموریت فضاپیمای رباتیک "چانگ ای ۴"(Chang'e ۴) متعلق به چین انجام شد. چینی‌ها فاش کردند که کاوشگران ماه به طور متوسط روزانه با دوز تابش معادل ۱۳۶۹ میکروسیورت در روز مواجه می‌شوند.
محققان نیز اعلام کردند که این مقدار حدود ۲.۶ برابر بیشتر از قرار گرفتن روزانه در معرض تابش کیهانی در ایستگاه فضایی بین‌المللی است، البته در فواصل کوتاه می‌توان آن را ایمن دانست.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ايستگاه فضايي بين المللي فضانورد ناسا ایستگاه فضایی بین المللی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۴۷۱۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ببینید l دیوار مرگ قمری ناجی فضانوردان!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دانشمندان به فضانوردان توصیه کرده‌اند که برای جلوگیری از ضعیف شدن بدن در محیط‌های کم‌گرانش به دویدن روی آورند؛ اما از آنجایی که آنها در فضا هستند، هر نوع دویدنی مدنظر نیست. محققان به فضانوردان توصیه کرده‌اند که چندین بار در روز در اطراف «دیوار مرگ قمری» بدوند.
دیوار مرگ قمری به کمک یک استوانه چوبی غول‌پیکر که توسط بدل‌کارهای موتورسیکلت در نمایش‌ها استفاده می‌شود، یک جرثقیل به ارتفاع 36 متر و چند سیم بانجی شکل گرفته‌است. محققان خاطرنشان کردند که این میدان گرانشی مانع از دویدن بیش از حد سریع فضانوردان در ماه می‌شود. دیوار مرگ قمری نه تنها گرانش ایجاد می‌کند، بلکه برای ایجاد نیروی جانبی کافی برای مبارزه با تحلیل استخوان و عضله مفید است.
آلبرتو مینتی، استاد فیزیولوژی در دانشگاه میلان، می‌گوید:«از اینکه هیچ‌کس پیش از ما به این ایده پی نبرده بود، شگفت‌زده شدم. دیوار مرگ قمری می‌تواند یک راه مناسب و سان برای تمرین در ماه باشد.»
انسان‌ها از زمان پایان برنامه آپولو در سال 1972 پا به ماه نگذاشته‌اند، اما ناسا و سایر آژانس‌های فضایی با مأموریت‌های طولانی مدت در زیستگاه‌های دائمی خود را برای بازگشت به ماه آماده می‌شوند. فضانوردان آرتمیس ناسا قرار است سال آینده با یک ماموریت بعدی به سطح ماه در اوایل سال 2026 پرواز کنند.
اطمینان از داشتن هوا، غذا و آب برای فضانوردان تا تشعشعات فضایی، چالش‌هایی هستند که فضانوردان در ماه با آنها مواجه خواهند شد. اما بدون نیروی گرانش طبیعی برای مقابله با آن، فضانوردان توده استخوانی و عضلانی را از دست می‌دهند.
محاسبات مینتی و همکارانش نشان می‌دهد که دویدن دور دیوار مرگ روی زمین، بدون آنکه منجر به زمین خوردن بشود، برای انسان بسیار دشوار است. اما در گرانش ماه، که یک ششم زمین است، این کار بسیار آسان‌تر است. طبق محاسبات او، دویدن با سرعت بیش از 12 کیلومتر در ساعت باید کافی باشد.
برای آزمایش این طرح، دو محقق در حالی که به طناب بانجی آویزان شده از جرثقیل متصل بودند، دور دیوار مرگ به عرض 10 متر دویدند. این فرایند با کاهش پنج ششم وزن بدن آنها، گرانش ماه را تقلید کرد. در ترکیب با داده‌های تردمیل، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که دویدن برای چند دقیقه در شروع و پایان هر روز، باید نیروی کافی برای قوی نگه داشتن استخوان‌ها و عضلات و حفظ کنترل خوب سیستم عصبی ایجاد کند.
در مقابل چالش ساخت دیوار مرگ در ماه، می‌توان به جای انتقال دیوار مرگ واقعی، فضانوردان را در زیستگاه‌های دایره‌ای قرار داد و به آنها اجازه داد تا در اطراف دیوارهای خانه‌های خارج از جهان خود، بدوند.
ماریا استوکس، استاد توانبخشی عصبی-عضلانی اسکلتی در دانشگاه ساوتهمپتون، گفت:«حرکت در این محیط استوانه‌ای قطعا اقدام متقابل مفید برای کمک به جلوگیری از تغییر شرایط بدن در اثر گرانش کاهش یافته در ماه است. اما برای یادگیری مهارت‌های خاص و اطمینان از عملکرد ایمن فضانوردان بر روی سطح ماه، آموزش‌های خاصی برای زندگی روزمره و فعالیت‌های کاری همچنان مورد نیاز است.»
منبع: theguardian
227227
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901738
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت