ریفلاکس اسید معده چیست؟
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۰۹۰۶۶
به گزارش اقتصادآنلاین ، بر اساس تحقیقات مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، ریفلاکس اسید معده حدود 20 درصد از مردم ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داده است. در صورت عدم درمان، گاهی اوقات می‌تواند عوارض بسیار جدی ایجاد کند.
علائم بیماری ریفلاکس اسید معده:ریفلاکس اسید می‌تواند احساس سوزش ناراحتی در قفسه سینه شما ایجاد کند که می‌تواند به سمت گردن نیز سرایت کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همچنین ممکن است باعث بازگشت غذا یا مایعات از معده به دهان شود. در برخی موارد، ریفلاکس می‌تواند در عمل بلع مشکل ایجاد کند. گاهی اوقات می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی مانند سرفه مزمن یا آسم شود.
ریفلاکس اسید معده باعث می‌شود:اسفنکتر مری تحتانی یک نوار دایره‌ای از عضله در انتهای مری است. هنگامی که به‌درستی کار می‌کند، هنگام بلعیدن شل شده و باز می‌شود. سپس سفت شده و دوباره بسته می‌شود. ریفلاکس اسید زمانی اتفاق می‌افتد که اسفنکتر مری تحتانی شما به‌درستی بسته نشود. این عمل باعث می‌شود تا ترشحات گوارشی و سایر محتویات معده به مری برسند.
روش‌های درمان ریفلاکس اسید معده:برای پیشگیری و تسکین علائم ریفلاکس اسید معده، پزشک ممکن است شما را ترغیب کند که در عادات غذایی یا سایر رفتار‌های خود تغییراتی ایجاد کنید. آنها همچنین ممکن است مصرف داروهای بدون نسخه را پیشنهاد دهند، مانند:
ضد اسید معده
مسدودکنندههای گیرنده H2
بازدارنده‌های پمپ پروتون PPI
در برخی موارد، پزشکان ممکن است مسدودکنندههای گیرنده H2 یا PPI قوی‌تری را تجویز کنند. اگر ریفلاکس اسید معده شدید باشد و با درمان‌های دیگر معالجه نگردد، ممکن است جراحی لازم باشد. برخی از داروهای بدون نسخه می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. درباره دارو‌هایی که برای درمان ریفلاکس اسید معده در دسترس هستند بیشتر بدانید.
در بیشتر موارد، تغییر شیوه زندگی و داروها برای جلوگیری و تسکین علائم ریفلاکس اسید کافی است. اما گاهی اوقات، جراحی لازم است. به‌عنوان‌مثال، اگر تغییر در سبک زندگی و مصرف داروها به‌تنهایی علائم شما را متوقف نکند، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. در صورت بروز عوارض ریفلاکس اسید معده، ممکن است آنها جراحی را نیز پیشنهاد دهند. برای درمان ریفلاکس اسید انواع مختلفی از جراحی‌ها در دسترس است.
تشخیص ریفلاکس اسید معده:اگر پزشک شما به ابتلای شما به ریفلاکس اسید معده مشکوک باشد، وی یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائمی که تجربه کرده‌اید سؤال می‌کند. آنها ممکن است از یک یا چند روش زیر برای تأیید تشخیص یا بررسی عوارض ریفلاکس اسید استفاده کنند:
بلع باریم: پس از نوشیدن محلول باریم، با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس، بررسی دستگاه گوارش فوقانی انجام می‌شود.
آندوسکوپی فوقانی: یک لوله انعطاف‌پذیر با یک دوربین کوچک در مری شما قرار می‌گیرد تا آن را بررسی کند و در صورت لزوم نمونه‌ای از بافت (نمونه‌برداری) جمع‌آوری شود.
مانومتری مری: یک لوله انعطاف‌پذیر به درون مری فرستاده می‌شود تا قدرت عضلات مری شما را اندازه‌گیری کند.
پایش pH مری: یک مانیتور در مری شما قرار داده می‌شود تا متوجه شویم اسید معده چه زمانی وارد آن می‌شود.
ریفلاکس اسید معده در نوزادان:حدود دو سوم نوزادان 4 ماهه علائم ریفلاکس اسید را دارند. تا 10 درصد نوزادان 1 ساله تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند. برای بچه‌ها طبیعی است که گاهی غذا را تف کنند و استفراغ کنند. اما اگر کودک شما مرتب غذا را تف می‌کند یا استفراغ می‌کند، ممکن است مبتلا به ریفلاکس اسید معده باشد. سایر علائم و نشانه‌های احتمالی ریفلاکس اسید در نوزادان شامل موارد زیر است:
امتناع از غذا خوردن
مشکل در بلعیدن غذا
خفگی
آروغ‌های مرطوب یا سکسکه
تحریک‌پذیری در حین یا بعد از تغذیه
در هنگام غذا خوردن یا پس از آن پشت خود را با دست بزنید
کاهش وزن یا رشد ضعیف
سرفه مکرر یا ذات‌الریه
مشکل در خوابیدن
بسیاری از این علائم در نوزادانی که لکنت زبان دارند نیز دیده می‌شود، بیماری که می‌تواند غذا خوردن آنها را سخت کند. اگر گمان می‌کنید کودک شما به ریفلاکس اسید یا بیماری دیگری مبتلا است، با پزشک خود ملاقات کنید.
عوامل خطر برای ریفلاکس اسید معده:چاقی مفرط
بارداری
فتق حجاب حاجز
اختلالات بافت همبند
برخی از رفتار‌های ما در زندگی می‌تواند خطر ابتلا به ریفلاکس اسید را افزایش دهند، از جمله:
سیگارکشیدن
خوردن وعده‌های غذایی حجیم
درازکشیدن یا خوابیدن کمی بعد از غذا خوردن
خوردن انواع خاصی از غذا‌ها مانند غذا‌های سرخ شده یا تند
نوشیدن انواع خاصی از نوشیدنی‌ها مانند نوشابه، قهوه یا الکل
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی NSAIDS مانند آسپیرین یا ایبوپروفن
اگر هر یک از این عوامل خطر را داشته باشید، اقدام کردن برای اصلاح آنها می‌تواند به شما در پیشگیری یا مدیریت ریفلاکس اسید کمک کند.
عوارض بالقوه ریفلاکس اسید معده:در بیشتر افراد، ریفلاکس اسید عوارض جدی ایجاد نمی‌کند. اما در موارد نادر، می‌تواند منجر به مشکلات جدی یا حتی تهدید‌کننده به مرگ شود. عوارض احتمالی ریفلاکس شامل:
التهاب مری
تنگی مری که وقتی مری باریک یا سفت می‌شود، اتفاق می‌افتد
مری بارت که شامل تغییرات دائمی در پوشش مری است
سرطان مری که بخش کوچکی از افراد مبتلا به مری بارت را مبتلا می‌کند
آسم، سرفه مزمن یا سایر مشکلات تنفسی که ممکن است در صورت نفس کشیدن اسید معده در ریه‌ها ایجاد شود
فرسایش مینای دندان، بیماری لثه یا سایر مشکلات دندانی
برای کاهش احتمال بروز عوارض، ضروری است که اقدامات لازم برای جلوگیری و درمان علائم ریفلاکس اسید انجام دهید.
رژیم غذایی و ریفلاکس اسید معده:در برخی افراد، انواع خاصی از غذا‌ها و نوشیدنی‌ها علائم ریفلاکس اسید را تحریک می‌کنند. محرک‌های معمول غذایی عبارتند از:
غذا‌های پرچرب
غذا‌های ادویه‌دار
شکلات
مرکبات
آناناس
گوجه‌فرنگی
پیاز
سیر
نعناع
الکل
قهوه
چای
جوش شیرین
عوامل تحریک‌کننده می‌توانند از یک شخص به فرد دیگر متفاوت باشند.
درمان‌های خانگی برای ریفلاکس اسید معده:چندین تغییر در شیوه زندگی و درمان‌های خانگی وجود دارد که ممکن است به تسکین علائم ریفلاکس اسید کمک کند. به‌عنوان‌مثال، موارد زیر می‌تواند مفید باشد:
ترک کردن سیگار
کاهش وزن
کاهش وعده‌های غذایی
بعد از خوردن غذا آدامس بجوید
بعد از خوردن غذا از درازکشیدن خودداری کنید
از غذا‌ها و نوشیدنی‌هایی که علائم شما را تحریک می‌کنند خودداری کنید
از پوشیدن لباس تنگ خودداری کنید
تکنیک‌های ریلکس کردن را تمرین کنید
برخی از داروهای گیاهی نیز ممکن است باعث تسکین شوند.
گیاهانی که معمولاً برای درمان ریفلاکس اسید معده استفاده می‌شوند عبارتند از:
بابونه
ریشه شیرین‌بیان
ریشه گل ختمی
نارون لغزنده
اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است، اما برخی از افراد گزارش کردند که پس از مصرف مکمل‌ها، تنتور‌ها یا چای‌های حاوی این گیاهان، از ریفلاکس اسید ر‌هایی یافته‌اند. اما در برخی موارد، داروهای گیاهی می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند یا با یک سری داروهای خاص تداخل داشته باشند.
اضطراب و ریفلاکس اسید معده:طبق تحقیق انجام شده در سال 2015، اضطراب ممکن است برخی از علائم ریفلاکس اسید معده را تشدید کند.
اگر شک دارید که اضطراب علائم شما را بدتر می‌کند، در مورد راهکارهای تسکین آن با پزشک صحبت کنید.
برخی از کار‌هایی که می‌توانید برای کاهش اضطراب انجام دهید عبارتند از:
قرارگرفتن در معرض تجربیات، افراد و مکان‌هایی که باعث ایجاد اضطراب در شما می‌شوند را محدود کنید
تکنیک‌های آرام‌سازی، مانند مدیتیشن یا تمرینات تنفس عمیق را تمرین کنید
عادات خواب، ورزش روزمره یا سایر رفتار‌های زندگی خود را تنظیم کنید
اگر پزشک شما مشکوک به اختلال اضطراب باشد، ممکن است شما را برای تشخیص و درمان به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد. درمان یک اختلال ممکن است شامل دارو، گفتاردرمانی یا ترکیبی از هر دو باشد.
بارداری و ریفلاکس اسید معده:بارداری می‌تواند شانس شما برای ریفلاکس اسید معده را افزایش دهد. اگر قبل از بارداری به ریفلاکس اسید مبتلا شده باشید، علائم شما تشدید می‌شود. تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌تواند باعث شل شدن بیشتر عضلات مری شود.
جنین درحال‌رشد همچنین می‌تواند بر معده شما فشار وارد کند. این می‌تواند خطر ورود اسید معده به مری را افزایش دهد. مصرف بسیاری از دارو‌هایی که برای درمان ریفلاکس اسید معده استفاده می‌شود در دوران بارداری بی‌خطر است. اما در برخی موارد، پزشک ممکن است به شما توصیه کند از برخی داروهای ضد اسید معده یا سایر روش‌های درمانی خودداری کنید.
درباره راهکار‌هایی که می‌توانید برای کنترل ریفلاکس اسید در بارداری استفاده کنید بیشتر بدانید.
آسم و ریفلاکس اسید معده:گزارش شده است که بیش از 75 درصد افراد مبتلا به آسم نیز ریفلاکس اسید معده را تجربه می‌کنند. برای درک دقیق رابطه بین آسم و ریفلاکس اسید، تحقیقات بیشتری لازم است. ممکن است ریفلاکس اسید معده علائم آسم را بدتر کند. اما آسم و برخی داروهای مربوط به آسم ممکن است خطر ابتلا به ریفلاکس اسید را افزایش دهد.
اگر آسم و ریفلاکس اسید دارید، مهم است که هر دو بیماری را کنترل کنید. درباره ارتباط بین این شرایط و چگونگی مدیریت مؤثر آنها بیشتر بخوانید.
سندرم روده تحریک‌پذیر و ریفلاکس اسید معده:سندرم روده تحریک‌پذیر IBS بیماری است که می‌تواند روده بزرگ شما را تحت تأثیر قرار دهد. علائم رایج عبارتند از:
درد شکم
نفخ شکم
یبوست
اسهال
طبق یک بررسی‌های اخیر، علائم مربوط به ریفلاکس اسید معده در افراد مبتلا به IBS بیشتر از جمعیت عمومی است. اگر علائم سندرم روده تحریک‌پذیر و ریفلاکس اسید معده دارید، با پزشک خود ملاقات کنید. آنها ممکن است تغییراتی در رژیم غذایی، داروها یا سایر روش‌های درمانی شما پیشنهاد دهند.
نوشیدن الکل و ریفلاکس اسید معده:در برخی از افراد مبتلا به ریفلاکس اسید، برخی از غذا‌ها و نوشیدنی‌ها می‌توانند علائم را تشدید کنند. این عوامل محرک غذایی ممکن است شامل نوشیدنی‌های الکلی باشد. بسته به عوامل خاص خود، ممکن است بتوانید به میزان متوسط الکل بنوشید.
اما برای برخی از افراد، حتی مقدار کمی الکل باعث بروز علائم ریفلاکس اسید می‌شود. اگر الکل را با آب‌میوه یا سایر میکسر‌ها یا نوشیدنی‌ها ترکیب کنید، ممکن است این میکسر‌ها علائم را نیز تحریک کنند. دریابید که چگونه الکل و میکسر‌ها می‌توانند علائم ریفلاکس اسید را تحریک کنند.
تفاوت بین ریفلاکس اسید و دل‌درد:سوزش سر دل یکی از علائم رایج ریفلاکس اسید است. اکثر مردم هرازگاهی آن را تجربه می‌کنند و به‌طورکلی، دل‌درد هر از چند گاهی باعث نگرانی می‌شود. اما اگر بیش از دو بار در هفته سوزش سر دل احساس می‌کنید، ممکن است مبتلا به ریفلاکس اسید شده باشید.
GERD نوعی مزمن ریفلاکس اسید است که در صورت عدم درمان می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند. تفاوت‌ها و ارتباط بین سوزش معده، ریفلاکس اسید و GERD را بیابید.
پربیننده ترین فایزرهای وارداتی به چه کسانی می رسد؟ با کرونا جدید R.1 ژاپنی آشنا شوید تمام خدمات از ۲هفته دیگر فقط با کارت واکسن ارائه می شود نوشیدن آب گرم ناشتا معجزه می کند نسل بعدی واکسن های COVID ۱۹ می تواند یک قرص باشدمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: ریفلاکس معده ریفلاکس اسید معده علائم ریفلاکس اسید ریفلاکس اسید ریفلاکس اسید افراد مبتلا برخی موارد خودداری کنید اسید معده نوشیدنی ها تحریک پذیر غذا خوردن علائم شما غذا ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۰۹۰۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن
به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک‌ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده‌های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام‌های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.
سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.
منبع : همشهری
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»