فعال سیاسی: حضور زنان در کربلا، تاریخ‌ساز بود
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۷۳۴۸۷
بنا بر مطلب ارسالی شامگاه شنبه روابط‌عمومی جمعیت زنان مسلمان نواندیش فارس، زهرا شجاعی در نشست مجازی "بازخوانی حادثه کربلا"که به همت این جمعیت برگزار شد، به بررسی نقش زنان در حادثه عاشورا پرداخت.
دبیرکل مجمع زنان اصلاح‌طلب اظهار داشت: خلاصه صورت مسئله این است که بعد از صلح امام حسن (ع) و معاهده انجام گرفته به فاصله ۱۰ سال، امام حسین(ع) همه شرایط را پذیرفت و هیچ قیامی نکرد چرا که پایبند به معاهده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره به موضوع بیعت با یزید عنوان داشت: امام با تدبیر و با کیاست سیاسی و با یک دیپلماسی مخالفت خود را نشان داد و سپس و شبانه حرکت به سمت مکه حرکت کرد.
این فعال سیاسی ادامه داد: امام (ع) امر پذیرش و بیعت با یزید را به‌عنوان ذلت و خلاف تعهد و انحراف از مسیر حق می‌دانست.
او با اظهار و ابراز تاسف از اینکه ما آن‌قدر به عزاداری و گریه و زاری محدود شدیم که تنها از کلام امام حسین (ع) بجز چند عبارت معروف کمتر می‌دانیم، تصریح کرد: بهتر است که به جای یک ساعت روضه و عزاداری زمان را به خواندن خطبه‌ها و سخنرانی‌های حضرت اختصاص دهیم.
دبیرکل مجمع زنان اصلاح‌طلب یادآور شد: آداب گفتگو شیوه گفت‌وگوی امام حسین(ع) است، گفت‌وگویی که با یارانشان، با خانواده و با دشمن داشتند. اگر واقعاً از این زاویه به این حادثه نگاه شود خیلی بیشتر به درد ما می‌خورد چرا که در این صورت هست که ما علم و آگاهی و شناخت پیدا می‌کنیم.
شجاعی رویکرد امام حسین(ع) را علم و آگاهی بخشی به مردم و شخصیت‌های سیاسی دانست و یادآور شد: امام حسین(ع) در میان انتخاب شهادت و یا بیعت به جای پذیرش بیعت، نبرد شجاعانه و عزت‌مندانه را می پذیرد.
زنان کربلا جهادگران عاشورا بودند
دبیرکل مجمع زنان اصلاح‌طلب در ادامه با اشاره به نقش و جایگاه ارزنده حضرت زینب گفت: اگر بخواهیم آنچه را که شنیدیم در ذهنمان مجسم کنیم مدیریت آن شرایط دشوار و فشار بالای روانی از کسی جز حضرت زینب برنمی‌آمد.
شجاعی نقش سوم را شرکت در جهاد تا سرمنزل شهادت عنوان کرد که از جمله آن می توان به زنانی اشاره کرد که وارد عرصه نبرد شدند.
وی اظهار داشت: شرکت در جهاد ابعاد مختلف دارد یعنی فقط در میدان جنگ نیست اگر ما جهاد را با آن مفهوم وسیعی در نظر بگیریم اعتراضی که همسر خولی به شوهرش می‌کند مشارکت در جهاد است.
او برترین جهادها را سخن حق در برابر حاکم ستمگر عنوان کرد و افزود: زنان زیادی را در این جریان می توانیم نام ببریم که با سخنان برحق خودشان در برابر ستمگران ایستاده‌اند.
وی یادآور شد: اگر زینب نبود، اگر نبودند این راویان و گزارشگران که قصه‌ها را نقل کنند سینه‌به‌سینه در تاریخ باقی نمی‌ماند، این نقش را هم زنان سپاه دشمن داشتند و هم زنانی که در سپاه امام حسین بودند. از فاطمه دختر امیرالمؤمنین(ع) و خواهر امام حسین(ع) تا فاطمه دختر امام حسن(ع) که راوی خطبه حضرت زینب(س) بودند.
شجاعی دقت نظر زنان و ریزبینی که زنان در ثبت حوادث تاریخی دارند را بسیار مؤثر دانست و عنوان کرد: این راویان بعد از این حادثه به شکل‌های مختلف و در فرصت‌های مختلف نقل حوادث کرده‌اند.
دبیرکل مجمع زنان اصلاح‌طلب نقش دیگر این بانوان را نقش اسارت دانست که از بارزترین نقش‌هایی است که از آن یاد می‌شود، چرا که آنها نه تنها از سختی و فشارهای اسارت گذر کردند بلکه آن را به فرصت تبیین و تحقق آمال و اهداف و استقامت و پایداری کردند.
وی ادامه داد: سخنرانی حضرت زینب(س) داشت نمونه بارزی از رسالت پیام‌رسانی و حفظ ارزش‌ها و آرمان‌های امام حسین(ع) در حادثه کربلا بود. فصاحت و بلاغت کلام، زمان شناسی و نیز تسلط بر مخاطب و شناخت آن با بهره‌گیری به موقع حضرت زینب(س) در پیش برد آرمان های کربلا موثر واقع شد.
شجاعی اظهار داشت:البته در مورد تاثیرات دراز مدت و تاریخ ساز سخنان حضرت زینب(س)که بر کسی پوشیده نیست همین چراغ روشن تحلیل تاریخی است که سالیان سال پابرجا مانده است.
او با اشاره به اینکه دانشمندان اهل‌سنت در کتاب خودشان از ایشان به‌عنوان امرات العاقل نام بردند، عنوان داشت: حضرت زینب زنی مدیر، مدبر و مهربان، شجاع و سخنور، باصلابت، حکیم، عاقل، فداکار و ایثارگر بود و متأسفانه ما حضرت را از ظهر عاشورا به بعد می‌شناسیم درحالی‌که از نقش‌های اجتماعی و سیاسی ایشان در طول دوران حیات پربرکت‌شان غافل هستیم.
او با اشاره به نگاه سیاسی، نگاه استراتژیک و نگاه عاطفی حضرت زینب(س) تصریح کرد: به قول علامه ممقانی ما می‌گوییم زینب اما نمی‌دانیم چه چیز و چه درک و فهمی از زینب داریم، شخصیتی که دارای مقام عصمت است که آن جمله معروف"جز زیبایی چیزی ندیدم" را بیان می دارد، زیبایی همان تجلی حق در برابر باطل و گذشت و ایثار همه‌چیز در راه خدا است.
وی ادامه داد: میلیون‌ها نفر در طول تاریخ به ندای هل من ناصر حسینی که مصداق همان زیبایی است پاسخ دادند. هیچ‌چیز جز عشق و شور حسینی نمی‌تواند این اجتماعات عظیم و این عظمت عاشورا را نشان دهد.
شجاعی با اشاره به اینکه هدفم از بیان این نقش‌ها این است که جامعیت ایفای نقش زنان را در آن زمان که خودش به‌عنوان الگویی مطرح هست عنوان کنم، تصریح کرد: باید ببینیم که چقدر ما با الگوهای تراز اول مکتب فاصله گرفته‌ائیم و برای چه چیزهایی باید الان دست‌وپنجه نرم کنیم، اموری بسیار بدیهی که حتی در صدر اسلام در آن دوران و آن زمان انجام می‌شد.
وی اظهار امیدواری کرد: با تحقیقات بیشتری که جوان‌ها انجام دهند بتوانیم آن شناخت واقعی را پیدا کنیم و این مراسم و برنامه‌ها و زیارت اربعین منجر به تحقق هدف امام حسین(ع) شود.
شجاعی با تاکید بر اینکه ازمان امام حسین(ع) برتری عقل بر جهل و خرافه بود، گفت: نجات دادن از جهل از سرگردانی و گمراهی در مراسمات عزاداری باید مورد تاکید قرار گیرد، بزرگترین بدبختی انسان جهل انسان است، جهل نقطه مقابل عقل است و جهل مقدس که بدبختی را چند برابر می‌کند.
او خاطرنشان کرد: باید ما از همه نوع جهل پرهیز کنیم و اگر هم زیارت می‌کنیم زیارت‌مان باید به زائر معرفت بیفزاید و شناخت دهد اتصال بین زائر و مزبور برقرار کند تا منجر به هدایت به امر شود.
تدبیر امام حسین(ع) در مسیر شهادت راه ماندگاری نهضت حسینی است
دکتر منصوره شایسته مدرس حوزه و دانشگاه دیگر سخنران این نشست بود که با تشریح عوامل ماندگاری نهضت امام حسین(ع) در تاریخ عنوان داشت: امام حسین(ع) می دانست اگر قرار باشد امت اسلامی یک رهبری مثل یزید داشته باشد دیگر باید با اسلام خداحافظی کرد از طرفی می دانست که بیعت کردن با وی در هر صورت مساوی با شهادت است.
او با اشاره به روایات مختلف نقل شده از امام در خصوص نقشه های یزید برای به شهادت رساندن ایشان، عنوان داشت: وقتی‌که امام می‌بیند شهادتش حتمی است پس روی چگونگی شهادت تدبیر می‌کند تا این شهادت کاری بزرگ و ورای حکومت داری شود.
وی با اشاره به تدبیر امام در انتخاب مسیر و مقصد سفر اظهار داشت: امام کوفه را انتخاب می‌کند برای این مسئله، درست است که اهل کوفه برای امام (ع) نامه نوشتند و با وجودی که ایشان اطلاع داشتند کوفیان آدم‌های قابل اطمینانی نیستند اما آنجا را انتخاب کردند چرا که نامه‌های کوفیان خود سندی بر خواست امام و نارضایتی از یزید بود.
شایسته تصریح کرد: از طرف دیگر اهل کوفه گرچه بی‌وفا بودند ولی کوفه پایگاه شیعیان بود و یاد و خاطر حکومت شیعیان در زمان حصرت علی(ع) در یاد کوفیان مانده بود.
وی خاطرنشان کرد: پس از ماجرای کربلا کوفه به‌گونه‌ای می‌شود که می‌گویند پدر با فرزند بیگانه است، فرزند با پدر و زن با شوهر چرا که هم همدیگر را سرزنش می‌کنند که شما پسر پیامبر را کشتید پس به این جهت درواقع کوفه انتخاب می‌شود که آمادگی بازتاب این حادثه در آن بیشتر از شهرهای دیگر است.
این پژوهشگر قرآنی با اشاره به گزینش افراد خاص توسط امام و مددطلبی از یاران باوفا با وجود گریز بسیاری از لشکریان در شب پیش از حادثه کربلا، اظهار داشت: امام در نظر داشت انسان‌های خالص که می‌دانند کشته می‌شوند ولی حاضرند بارها و بارها در راه امام حسین(ع) حق طلبی کنند وارد میدان مبارزه شوند، چه این انسان‌های خالص بین لشکر دشمن باشند چه بین سواران خودی.
وی با تاکید بر سومین کار بزرگ امام حسین (ع) در حادثه کربلا، گفت: امام به هیچ وجه در جریانات عاشورا از ابتدا تا انتها از وسیله غلط استفاده نمی‌کند که یکی از مصادیق آن چنین بود که امام نمی خواست شروع‌کننده جنگ باشد درست مانند روز عاشورا وقتی‌که امام برای محافظت از زن و فرزند، خندق حفر می کند اما اجازه نمی دهد یاران جنگ را آغاز کنند.
او با اشاره به اینکه اهداف امام مانند خونش در کربلا نماند، تصریح کرد: بازماندگان حادثه کربلا تمام ریزه‌کاری‌های تاریخ عاشورا را در خطبه‌ها و کلماتی که گفتند بیان کردند تا دشمن نتواند آنها را تحریف کند، چه طبق فرمایشات امام چهارم(ع) و چه طبق صحبت های دیگر راویان کربلا. اینگونه بود که در طول تاریخ بسیاری توانستند از کربلا بنویسند و از هر فرصتی برای معرفی جایگاه امام حسین (ع) بهره گرفتند.
شایسته یادآور شد: امام چهارم(ع) به هر شکل و به هر بهانه‌ای هر گروهی که به دیدن ایشان می‌آمدند را در جریان ریزه‌کاری‌های کربلا قرار می داد و با سخنرانی‌های مختلف از جنایت‌های اموی پرده برمی‌داشت و مداوم بر مویه کردن و سوگواری برای امام حسین (ع) تاکید داشت و به همین دلیل سفارشات زیادی را ائمه دیگر برای زیارت امام حسین و زنده نگه‌داشتن عزاداری امام حسین کردند.
در پایان این نشست مجازی "عبدالجبار کاکایی" شاعر آئینی به شعر خوانی اشعاری در شرح حادثه کربلا و عاشورا و نهضت امام حسین(ع) پرداخت.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: کربلا زهرا شجاعی ماه محرم کربلا زهرا شجاعی ماه محرم حضرت زینب س شیراز اصلاح طلبان فارس امام حسین دبیرکل مجمع زنان اصلاح طلب او با اشاره حادثه کربلا حضرت زینب س امام حسین ع یادآور شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۷۳۴۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»