روز جهانی کچل‌ها و نکات مهم درباره کاشت‌مو
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۸۲۴۰۷
اغلب مردان کچل از رویش کم موهایشان شکایت دارند، اما شاید اگر بدانند در تقویم جهانی روزی هم به نام آنهاست دیگر به کچل بودن خود اعتراضی نداشته باشند
خبرگزاری میزان - روزنامه خراسان نوشت: امروز روز جهانی کسانی است که عده‌ای برق سرشان را مبنی بر خوش‌شانسی و برخی دیگر یک ضعف ظاهری می‌دانند. خود این افراد هم، بعضی‌هایشان کم مویی را بخشی از استایل خاص خودشان قلمداد می‌کنند و معتقدند خوش تیپ‌تر شدند و تعدادی هم از آن رنج می‌برند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
انصافاً کچل خوش تیپ کم نداریم، از منصور ضابطیان گرفته تا جیسون استتهام و به خصوص امیر آقایی. طوری که خیلی از کچل‌ها نیازی به کاشت مو نمی‌بینند و خیلی از کم مو‌ها، همان مقدار اندک را می‌تراشند تا کلا کچل شوند.
خلاصه ۱۴ اکتبر، روز جهانی کچل‌هاست، روزی مختص افرادی که زیبایی ظاهری‌شان به مو‌های سرشان گره نخورده است. همان طور که گفتیم تا دل‌تان هم بخواهد، آدم معروف، موفق، سرشناس و ... داریم که سرشان مو ندارد. در این بین به واسطه موفقیت پزشکان ایرانی در این زمینه، توریسم سلامت چند سالی است که حسابی در حوزه کاشت مو رونق گرفته و آن‌طور که منشی یکی از کلینیک‌های تخصصی کاشت‌مو در تهران می‌گوید، مراجعه‌کنندگانی از کشور‌های دور و نزدیک مثل کویت، آلمان، عراق و ... داشتند که از طریق سایت یا دوستان‌شان با مجموعه ایرانی آشنا شدندو برای کاشت‌مو مراجعه کردند. به بهانه این روز جهانی، در پرونده امروز زندگی‌سلام، گفت‌و‌گویی با یک پزشک داشتیم که در مرکز تخصصی کاشت‌مو کار می‌کند، تا افرادی که به دنبال دانستن نکاتی در این زمینه هستند با جزئیات آشنا شوند.
بین ۵ تا ۱۱ میلیون هزینه دارد
برای شروع با چند کلینیک معروف در کشور تماس می‌گیرم. مدام پشت خط می‌مانم، چون خط‌ها مشغول است. ظاهرا همه‌شان پر تشریفات هستند، به زبان عربی و انگلیسی مشتری دارند، فرستادن عکس سر برای شروع هر مکالمه‌ای را ضروری بیان می‌کنند و .... مسئول پذیرش کلینیکی در شیراز می‌گوید:کاشت مو توسط تکنسین و نه متخصص پوست‌و‌مو انجام می‌شود که باید دارای مدرک در شاخه‌های پیراپزشکی باشد. او هزینه این کار را بعد از دیدن سر مشخص می‌کند، اما به طور کلی، آن را بین پنج و نیم تا یازده و نیم میلیون تومان برآورد می‌کند و می‌گوید:برای خانم‌ها به دلیل مسائل هورمونی و حساسیت روی تیغ‌زدن کل سر، کاشت انجام نمی‌دهند.»
همه افراد امکان کاشت مو ندارند
در ادامه به یک مرکز تخصصی کاشت‌مو در مشهد می‌روم تا از متخصصان درباره چند و، چون انجام این عمل بپرسم. دکتر «الهه نخعی»، پزشک عمومی حدود ۶ سال است که در این زمینه فعالیت دارد. او می‌گوید: ««برای انجام کاشت مو در ابتدا می‌بایست فرد توسط پزشک معاینه و ویزیت شده باشد. در صورتی که از نظر علمی بیمار شرایط انجام پیوند مو را از نظر پزشک دارا بود، کاشت مو به وی پیشنهاد خواهد شد. توجه داشته باشید که انجام عمل کاشت مو حتما باید در درمانگاه تخصصی پوست و مو و زیر نظر متخصص پوست انجام شود. در افرادی که واجد شرایط کاشت مو نیستند، سعی می‌کنیم با مزو‌تراپی (مواد معدنی را توسط سوزن به ریشه مو می‌رساند) و prp به تقویت رویش مو کمک کنیم.»
روش تخصصی کاشت مو چگونه است؟
به عکس‌های روی دیوار کلینیک نگاه می‌کنم و تغییرات را آن‌قدر ملموس میبینم که کنجکاوی‌ام درباره نحوه انجام این روش بیشتر می‌شود. «نخعی» درباره روش انجام کاشت‌مو ادامه می‌دهد: «شروع فرایند کاشت مو به این صورت است که در آن توسط میکروموتور‌های مخصوصی از ناحیه پشت سر دانه دانه گرفت‌ها را (از یک تا ۴ فولیکول مو را گرفت می‌گویند)، بیرون می‌کشیم و در پلیت حاوی نرمال سالین به عنوان محیط زنده قرار می‌دهیم که از این نظر می‌توان کاشت را (نوعی پیوند) دانست. بعد از آن مو‌ها تا سالیان سال در سر فرد، افشان و پابرجا می‌ماند».
خیلی از تبلیغات این حوزه غیرواقعی است
«همه‌مان افرادی را می‌شناسیم که آرزوی دیرینه شان تنها پدیدار شدن چند تار مو روی فرق سرشان است، اما آیا این روش برای تمام افراد قابل اجراست؟ بخشی از فاکتور‌های مهم برای کاشت مثل جنس پوست، نوع گرفت و بانک مو منحصر به فرد است و ما قادر به تغییرش نیستیم، اما تمام سعی‌مان را می‌کنیم آن بخشی را که به ما مربوط است به بهترین نحو انجام بدهیم. برای مثال مهارت و هنردست تکنسین است که با جاگذاری دقیق تار‌های مو از تراکم بالا به پایین، ایده‌آل‌ترین نتیجه را به ارمغان بیاورد». دکتر در این باره توضیح می‌دهد: تفاوت گرفت برخی افراد مثل تفاوت نخ ابریشم و کامواست اگر گرفت تکی باشد تراکم و وسعت کمتری را پوشش می‌دهد و اگر ضخیم باشد، می‌توان آنها را دور از هم کاشت تا مساحت بیشتری را پوشش دهند. او ضمن گله‌مندی از برخی تبلیغات غیرواقعی می‌گوید: «قول کاشت ۲۰ هزار گرفت که در بعضی کلینیک‌ها می‌بینیم غیرعلمی است چراکه پیش از برداشت هیچ‌چیز مشخص نیست و نمی‌توان درباره آن قطعی نظر داد. همچنین برداشت از ساق پا، کتف، ریش، قفسه‌سینه هم قابل انجام است که تحت تاثیر هورمون‌ها تا یک سال می‌ریزد و در سر نتیجه و دوامی ندارد».
ریزش مو اغلب علت هورمونی دارد
از دکتر نخعی درباره دلایل ریزش مو هم می‌پرسم که می‌گوید: «ریزش مو اغلب علت هورمونی دارد که درمانی به جز کاشت هم ندارد. به طور کلی بانک مو در پشت سر افراد است و، چون حساسیت کمتری به هورمون مردانه دارند، مقاوم‌ترند. ما از هر دسته تار مو در این قسمت فقط چند تار را برمی‌داریم، چون جایشان مویی در نمی‌آید و فقط منطقه خالی توسط مو‌های اطراف پوشیده می‌شود. در ضمن به کسانی با بانک موی ضعیف، اصلا کاشت را توصیه نمی‌کنیم».
کاشت مو در گذشته دردناک بود و زمان‌بر
از خانم دکتر درباره روش‌های این کار می‌پرسم که توضیح می‌دهد: «تکنیک‌ها از گذشته تا به حال رشد چشمگیری داشتند. در گذشته از روش جراحی برای برداشت مو‌ها از ناحیه بانک مو استفاده می‌شد. مدتی بعد پانچ‌دستی اختراع شد که برداشت را دانه‌دانه انجام می‌داد. با این که ریسک عفونت و خونریزی و درد را کاهش داد، اما بسیار زمان‌بر محسوب می‌شد. در ادامه، میکروموتور‌ها تحولی در سرعت بخشی این فرایند ایجاد کردند. با آنها، برداشت تا دو برابر افزایش یافت که در وقت، صرفه‌جویی چشمگیری بود. همین‌طور بی‌حسی موضعی، بدون درد و دوره ترمیم یک هفته‌ای محبوبیت این روش را افزایش داد».
یک تا ۴ جلسه ۷ ساعته زمان می‌برد
خانم دکتر درباره مدت زمانی که این کار طول می‌کشد، می‌گوید: «هر کار زیبایی، ریسک عفونت و خونریزی دارد، اما اگر در محیط استریل و توسط متخصص انجام شود، ریسک کمتر خواهد شد. در این کار، بیمار حین انجام عمل مقداری خون از دست می‌دهد. همچنین آزمایش قبل کاشت مو الزامی‌است و شامل آزمایش خون‌ساده، تست کرونا و ... می‌شود تا سابقه بیماری‌های خونی مثل هموفیلی، فقر آهن و هپاتیت بررسی شود. مدت زمان لازم برای این کار هم به وسعت کاشت و بانک موی فرد متفاوت و بین یک تا چهار جلسه است. کاشت از صبح تا عصر، ۶ تا ۷ ساعت زمان می‌برد و پانسمان روی سر فرد فقط در همان روزهاست. در مراحل بعد از کاشت ۲، ۳ هفته اول مو‌ها با رشد قابل‌توجهی درمی‌آید و بعد از آن وارد فاز ریزش می‌شود که نوعی شوک طبیعی بدن است. در برخی افراد علاوه بر مو‌های کاشته‌شده، مو‌های خود فرد هم می‌ریزد. این روند طبیعی و واکنش فیزیولوژیک بدن است و درمانش صبر معمولا ۹۰ روزه می‌خواهد. بعد از ۳ ماه مو‌ها مجدد و آهسته وارد فاز رویش می‌شوند. در پایان ماه پنجم، ۶۰ درصد مو‌های کاشته شده در می‌آید که همین هم ظاهرشان را عالی می‌کند و نتیجه نهایی بعد از یک سال در ظاهر فرد قابل رویت است. موی انسان چرخه رشد، استراحت و ریزش دارد که شامل مو‌های کاشته شده هم می‌شود و ریزش حتی ۱۵۰ تار مو در روز طبیعی است و نباید نگرانش شد».
کاشت‌مو برای بانوان هم داریم؟
کاشت مو در بانوانی که ریزش موی هورمونی یا آندروژنی دارند، توصیه می‌شود. دکتر نخعی کاشت مو را در کشور‌های دیگر، عملی پرزحمت، گران و لاکچری می‌داند که در ایران با پنج و نیم تا شش و نیم میلیون انجام می‌شود. او می‌گوید: «بعضی‌ها آن قدر تغییر می‌کنند که بعد از مراجعه خودمان هم آنها را نمی‌شناسیم.
باور‌های غلط را کنار بگذارید
برای هزاران سال، باور‌های نادرستی درباره علت طاسی وجود داشت و افرادی که طاس بودند توسط دیگران مسخره می‌شدند. به عنوان مثال ارسطو زمانی تصور می‌کرد که کچلی به دلیل روابط جنسی به وجود می‌آید. در زمان روم باستان سربازانی را که کچل بودند مجبور می‌کردند کلاه‌خود‌های آهنی بر سرشان بگذارند و به همین دلیل همیشه در برابر دیگر هم‌قطاران‌شان خجل بودند. به عنوان نمونه مردم در گذشته اعتقاد داشتند خشکی سر علت اصلی طاسی است. فرضیه دیگری هم آلودگی هوا و آرایش اشتباه موی سر را مقصر قلمداد می‌کرد. در سال ۱۸۹۷ میلادی موجی از ترس، جامعه جهانی را دربرگرفت؛ چرا که یک متخصص پوست و موی فرانسوی اعلام کرد علت اصلی طاسی مردان را کشف کرده است: یک میکروب. در واقع این فرضیه اشتباه را یک پزشک فرانسوی بر سر زبان‌ها انداخت. علاوه بر این باور‌های اشتباه، بعضی افراد هم تصور می‌کنند که کچلی دشمن موفقیت است! دوئین جانسون معروف به «راک»، زین‌الدین زیدان، بروس ویلیس بازیگر معروف آمریکایی، روبرتو کارلوس، منصور ضابطیان، پیرلوئیجی کولینا و. نمونه‌هایی هستند که این باور را نقض می‌کنند و نشان می‌دهند که موفقیت به این موضوع گره نخورده است.
محققان: کچل‌ها از نظر دیگران باهوش‌تر و موفق‌ترند
برای بسیاری از مردان، کچلی موضوع حساسی محسوب می‌شود، چون ممکن است تصور کنند این امر از جذابیت آنها کم می‌کند. با این حال، تحقیقات نشان داده هیچ دلیلی برای این طرز فکر خود تخریب‌گرانه وجود ندارد. یکی از معتبرترین تحقیق‌های صورت گرفته در این‌باره نشان می‌دهد مردان کچل در مقایسه با دیگر مردان از دید دیگران جایگاه بالاتری به لحاظ اجتماعی دارند. محققان یک پژوهش در سال ۲۰۱۷ در دانشگاه مکزیک متوجه شدند گرچه مردانی که مو دارند از جذابیت بیشتری برای دیگران برخوردارند، اما درباره مردان کچل احتمال این که از نظر دیگران فردی با جایگاه اجتماعی بالاتر تلقی شوند بیشتر است.
محققان در این پژوهش از گروه مورد تحقیق خود خواستند بر اساس ۴ معیار به شرکت‌کنندگان مرد امتیاز دهند: جذابیت، پرخاشگری، سازگاری و پختگی. به برخی از افراد گروه، تصاویر مردانی را نشان دادند که مو داشتند و به بقیه افراد عکس‌های همان مردان را نشان دادند که مو‌های آنها به صورت دیجیتالی حذف شده بود. نتایج غیرمنتظره بود، مردان کچل باهوش و مردانه ارزیابی شده بودند. نتایج تحقیق مذکور را تحقیق دیگری هم اثبات کرد. این تحقیق ثابت کرد مردان کچل از نظر اغلب افراد قوی‌تر، مقتدرتر و موفق تر‌اند. دانشمندان با تحلیل داده‌های به دست آمده از یک نظرسنجی که با شرکت ۲۰ هزار نفر صورت گرفته بود، به این نتایج رسیدند.
بیشتر بخوانید: چگونه با سفیدی مو مقابله کنیم؟انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: کچلی تخصصی کاشت مو کاشت مو مردان کچل روز جهانی بانک مو ریزش مو کچل ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۸۲۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حد کم کردن وزن کجاست؟ نگاهی به شیوه‌های مرسوم در کاهش و تثبیت وزن
صدای ایران از یورونیوز-چه با کمک دارو‌های مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
به گزارش شبکه سی‌ان‌ان، در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می‌شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.
او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.
او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و دارو‌های جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.
بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می‌سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می‌گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کار‌های سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.
این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذا‌هایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.
هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند، اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.
اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.
هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.
مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.
یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.
اما آنها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.
هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند؛ و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.
دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند؛ و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.
در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.
دارو‌های سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.
اما مهم‌تر از همه آن که این دارو‌ها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آنها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از دارو‌های کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.
عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
هال می‌گوید استفاده از دارو‌هایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.
هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»
او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.
این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.
به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.
هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.
او این تصور را که اثر دارو‌ها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر دارو‌ها باعث افزایش اشتها می‌شود.»
هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»
این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است؛ بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»
افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید؛ بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند