پیش بینی آینده صادرات نفت و گاز ایران / خوشبینی به لغو تحریم های نفتی!
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۳۲۵۲۱
اقتصاد آنلاین- نیلوفر محبی؛ مرکز پژوهشهای اتاق ایران گزارشی از مؤسسه فیچ سلوشنز (بیزنس مانیتور سابق) ترجمه و منتشر کرده است. گزارشی تحت عنوان «صنعت نفت و گاز ایران؛ فصل سوم ۲۰۲۱» که حاوی پیشبینیهایی بعضا ۱۰ ساله از بخشهای مختلف این صنعت است.
رشد تقاضای نفت و گاز در فصل سوم سالفیچ به آینده مذاکرات ایران و آمریکا و شکلگیری توافق خوشبین است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با این حال چون ممکن است امضای توافق هستهای به واسطه چالشهای ناشی از محدودیتهای سیاسی داخلی به تعویق بیفتد، پیشبینی شده بازگشت نفت ایران به بازار با تأخیر مواجه شود.
در گزارش مذکور رشد ۴ و ۶ درصدی برای صادرات نفت در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ مدنظر قرار داده شده و در عوض برای سال ۲۰۲۳ رشد چشمگیر ۴۰ درصدی را لحاظ کردهاند!
با این حال در بخش دیگری از گزارش درباره وضعیت روزهای باقیمانده ۲۰۲۱ آمده: « تقاضای نفت و گاز داخلی به دلیل آثار توأمان بیماری همهگیر کووید-۱۹، که به شدت بر ایران تأثیر گذاشته است، و تحریمهای ثانویه آمریکا، تحت فشار قرار گرفته است. با محو شدن این مشکلات در سال ۲۰۲۱، چشمانداز این سال روشنتر بوده و ما افزایش تقاضا برای نفت و گاز طبیعی را به ترتیب ۶ و ۳ درصد پیشبینی میکنیم»!
بازار نفت ایران تا ۲۰۲۴فیچ پیشبینی کرده که در سال ۲۰۲۱، تولید نفت خام و میعانات گازی ۹،۳ درصد نسبت به سال قبل افزایش پیدا کند. تولیدی که بخش عمده آن به تقاضای نفت خام از سوی چین برمیگردد و در سال ۲۰۲۲ به ۹.۴ درصد خواهد رسید.
درباره تجارت نفت نیز همانطور که گفته شد، پیشبینی شده که بخش عمده رشد صادرات نفت ایران در سال ۲۴-۲۰۲۳ حاصل شود. علت آن نیز سه عامل عنوان شده است: افت صادرات و قیمت نفت به دلیل تحریمها و شیوع کرونا، توانایی محدود شرکت ملی نفت ایران برای سرمایهگذاری و تکیه صرف بر روی پیمانکاران داخلی و البته پیشبینی به تعویق افتادن توافق هستهای تا اواخر سال۲۰۲۲ و یا حتی سال ۲۰۲۳.
بر اساس دادههای شرکت رهگیری نفتکشهای بلومبرگ، میزان صادرات ایران از سال ۲۰۱۸ تا پایان سال ۲۰۱۹همواره نزولی بوده است. همهگیری کووید-۱۹ نیز ضربۀ دیگری را در سال ۲۰۲۰ به ایران وارد کرد و قیمت نفت جهانی به پایینترین حد خود یعنی ۲۰ دلار برای هر بشکه سقوط کرد. اما با انتخاب بایدن در آمریکا، بیشتر مراکز ردیابی نفتکشها، افزایش صادرات نفت ایران را از پایان سال ۲۰۲۰ گزارش میکنند.
بر این اساس فیچ امکان بازیابی تدریجی صادرات نفت در ۲۰۲۲-۲۰۲۱ و شتاب گرفتن آن در سال ۲۰۲۳ را در نظر گرفته است.
درباره سالهای ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ خوشبینی پررنگتر از دو سال آینده است. به باور فیچ اگرچه با توجه به فضای محدود ایران و آمریکا برای مانور سیاسی و زمان لازم برای بازسازی اعتماد بین دو کشور، انتظار این نیست که تا اواخر سال ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۳ توافقی رخ دهد اما ممکن است اعاده بخشی از صادرات نفت زودتر از این تاریخ اتفاق بیفتد.
طبق گزارش فیچ اطلاعات ردیابی نفتکشها نشان میدهد که صادرات نفت خام ایران به ویژه به چین در حال افزایش است. این افزایش صادرات همزمان با افزایش شدید قیمت نفت برنت و کسری شدید بازار رخ داده است. تداوم افزایش قیمت و عرضه محدود نفت خام نیمه سنگین اوپک، جذابیت نفت ایرانی را، که با تخفیف بسیار عرضه میشود، افزایش میدهد. رشد صادرات همچنین میتواند بازتابی از تغییر موضع دولت ایالات متحده و انتظار رویکرد نرمتر بایدن نسبت به همتای قبلی خود در قبال ایران باشد و خریداران بیشتری را برای عقد قرارداد فروش با تهران وسوسه کند.
این موسسه احتمال داده که تا زمانی که تحریمها لغو نشوند، بیشتر خریداران همچنان از خرید نفت ایران اجتناب کنند با این حال این را هم در نظر میگیرد که واشنگتن ممکن است به عنوان حسن نیت، تصمیم به معافیت برخی از خریداران از تحریمها بگیرد و با پیشرفت مذاکرات و از سرگیری پایبندی تهران به توافق هستهای، حجم معافیت را افزایش دهد.
بنابراین پیشبینی این است که جریان کمی از صادرات نفتی ایران در طول ۲۰۲۱-۲۰۲۲ به بازار برگردد و بخش عمده رشد صادرات نفت ایران در ۲۰۲۳-۲۰۲۴ حاصل شود.
پس از آن هم بر اساس این گزارش با توجه به مخاطرات بالای سرمایهگذاری در ایران و محدودیتهای مالی در شرکت ملی نفت ایران، چشمانداز بلندمدت به طور کلی تغییری نمیکند.
توقف رشد صادرات نفت؛ به زودی!این موسسه در گزارش خود علت این اتفاق را اینطورتوضیح داده: « در حالی که لغو تحریمهای ثانویه آمریکا راه را برای سرمایهگذاران بینالمللی باز میکند، بعید است که این امر چشمانداز را به طور قابل توجهی تغییر دهد. سرمایهگذاران ممکن است نگران باشند که اگر دوباره روابط ایران و آمریکا رو به وخامت بگذارد، تحریمهای مرتبط با موضوع فعالیت هستهای به اجرا در بیاید. حتی اگر اینطور نباشد، تحریمهای اولیه بر جای میماند که مانع از تعامل شرکتهای آمریکایی با ایران میشود. هنوز میتوان شرکتهای بینالمللی را به دلیل معامله با برخی نهادهای مشخص در ایران، تحریم کرد».
بنابراین احتمالا ماهیت پیچیده و همپوشانی تحریمها و ساختار مبهم مالکیت بسیاری از شرکتها در ایران، سرمایهگذاری در کشور ما را با ریسک بالایی مواجه میکند. از آنجا که هزینههای رعایت قوانِین و مقررات بالا است بیشتر شرکتها به سادگی از ورود به این بازار خودداری میکنند.
پنج درصد افزایش تولید گاز در ادامه سالدرباره گاز در گزارش دو بخش پیشبینی تولید و پیشبینی تجارت لحاظ شده است.
بر این اساس فیچ پیشبینی کرده که تولید گاز طبیعی در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال قبل از آن ۵ درصد افزایش داشته باشد.
در ادامه آمده: «اگرچه وجود منابع عظیم گاز، زمینه را برای پیشبینیهای خوشبینانهتر فراهم میسازد، اما رشد بلندمدت به میزان کسب سود سرمایهگذاران خارجی و ایجاد منابع جدید تقاضا و بهبود زیرساختهای صادرات بستگی خواهد داشت. همچنین قرار است کاهش سوزاندن گاز هم به میزان تولید کمک کند.
بنابراین پیشبینی میشود تولید از ۲۴۸میلیارد متر مکعب برآورد شده در سال ۲۰۲۰، با افزایشی ۵ درصدی در سال ۲۰۲۱ به ۴،۲۶۰ میلیارد متر مکعب برسد».
رشد صادرات گاز تا این حد محال است!« ایران افزایش قابل توجه حجم صادرات خود به عراق و رساندن آن به ۴۰ میلیارد متر مکعب در سال را هدفگذاری کرده است. اما تحقق این هدف بلندپروازانه در این بازه زمانی به خصوص با تداوم تحریمهای آمریکا، محال است». این پیشبینی موسسه فیچ از آینده تجارت گاز ایران است.
در این گزارش اشاره شده که با آغاز بهکار فازهای جدید میدان گازی پارس جنوبی در بازه زمانی ۲۰۲۰-۲۰۱۸، ظرفیت صادرات ایران افزایش یافته است ونیز عراق و ترکیه مهمترین طرفهای ذینفع در این مسئله هستند. افغانستان نیز برای تأمین انرژی خود به شدت به ایران وابسته است و میزان واردات گاز این کشور از ایران نیز هرچند از مقداری بسیار پایین، به سرعت در حال افزایش است.
در واقع ایالات متحده آمریکا معافیتهایی را برای ادامه واردات گاز از ایران برای عراق در نظر گرفته و به دلیل وابستگی بسیار شدید عراق به این گاز وارداتی در تولید انرژی، انتظار میرود این معافیتها دوباره تمدید شوند. اما بعید است به عراق اجازه داده شود حجم مبادلات تجاری خود با تهران را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
همچنین در بخشی از گزارش به هدف ایران مبنی بر رساندن صادرات گاز تا مارس سال ۲۰۲۲ به ۱۵ تا ۱۶ میلیارد متر مکعب اشاره شده است.
از نگاه متخصصان فیچ با این که با آغاز به کار فازهای جدید میدان گازی پارس جنوبی در بازه زمانی ۲۰۲۰-۲۰۱۸، ظرفیت صادرات ایران افزایش یافته است اما علاوه بر افزایش حجم تولید گاز، توسعه زیرساختهای لازم از جمله خطوط لوله گاز، لازمه افزایش صادرات است. همینطور یافتن مقاصد جدید صادراتی نیز لازمه به حداکثر رساندن بهرهوری در ظرفیتهای جدید تولید است.
بنابراین انتظار میرود که ایران بتواند در نیمه دوم بازه مورد پیشبینی، به یک صادرکننده مهم گاز مایع در منطقه تبدیل شود، اما لازمه تحقق این هدف ورود به بازارهای عمده مصرف گاز است.
آینده تجارت گاز با سه کشور منطقهبر اساس گزارش یاد شده درباره صادرات گاز به کشورهای منطقه از طریق خط لوله نیز در بازه زمانی مورد پیشبینی سه پروژه احداث خط لوله وجود دارند که ممکن است در همین بازه زمانی تکمیل شوند. این باعث میشود پیشبینی موسسه مبنی بر این که بخش عمده صادرات گاز ایران در این بازه زمانی به بازیگران منطقهای خواهد بود، تقویت شود.
در ادامه نیز آینده صادرات گاز ایران به سه کشور خریدار در منطقه مورد بررسی قرار گرفته است:
عراق: صادرات گاز به این کشور از طریق نخستین خط لوله در سال ۲۰۱۷ و پس از یک تأخیر چهارساله جهت گازرسانی به بغداد آغاز شد. عملیات لولهگذاری خط لوله دیگری به مقصد منطقه بصره نیز انجام شده و این خط لوله در سال ۲۰۱۸ به بهرهبرداری رسیده است. نبود منابع داخلی تأمین گاز در عراق و نیز محدود بودن گزینههای جایگزین برای واردات گاز، مجال افزایش میزان صادرات گاز به این کشور را بیش از پیش فراهم میکند.
عمان: یک خط لوله زیردریایی میان ایران و عمان به منظور انتقال گاز به پایانه صادراتی گاز مایع عمان جهت مایعسازی و عرضه احداث شده است. دولت عمان از قصد خود برای تداوم اجرای این پروژه علیرغم تصمیم آمریکا به وضع مجدد تحریمهای هستهای علیه ایران خبر داده است. اما اجرای این پروژه احتمالاً با موانعی مواجه خواهد بود و بعید است شرکتهایی که ارتباطات قابل توجهی با آمریکا دارند در اجرای آن مشارکت کنند.
پاکستان: پاکستان با کمبود مزمن انرژی روبهرو است که ضمن ایجاد اخلال در تولید در بخش صنعت، نارضایتی عمومی را سبب شده است. با این حال، کار احداث خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان تا به امروز پیشرفت اندکی داشته و احتمالاً در آینده نیز با مسائل و مشکلاتی در زمینه تأمین منابع مالی کافی مواجه خواهد بود.
پربیننده ترین بازنشسته ها مشمول رتبه بندی معلمان می شوند؟ رتبه بندی معلمان و همه آنچه باید بدانید کوییک ۱۷۳میلیون شد/ قیمت ساینا، تیبا و پراید خرید خانه با ۳۰۰ میلیون در کرج با ۵۰۰میلیون کجای تهران میتوان خانه خرید؟منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: نیلوفر محبی صادرات نفت ایران نیلوفر محبی توافق هسته ای سال ۲۰۲۱ صادرات گاز بازه زمانی صادرات نفت رشد صادرات گاز ایران نفت ایران نفت و گاز بخش عمده تحریم ها پیش بینی متر مکعب نفت خام شرکت ها خط لوله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۳۲۵۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ جهانی نفت؛ بایدن در تنگنای تحریمها، قیمتها و انتخابات
تدابیر تحریمی جدید مجلس آمریکا علیه ایران، ونزوئلا و روسیه میتواند با افزایش قیمت نفت خام، به شانس پیروزی مجدد بایدن در انتخابات امسال آسیب بزند.
به گزارش اکوایران، دولت بایدن از به کار گرفتن تحریمهای نفتی برای تسلیمکردن کشورهای متخاصم بیزار بوده و از بالارفتن قیمت نفت در سال انتخاباتی آمریکا هراس دارد. اما ممکن است جو بایدن مجبور به این کار شود؛ چرا که قانونگذاران کنگره دور تحریمهای جدیدی را علیه کشورهایی مانند ایران اعمال کردهاند که میتواند بخش بزرگی از نفت موجود در بازارهای جهانی را خارج ساخته و تعادل را به هم بزند.
به نوشته کیث جانسون برای وبگاه فارن پالیسی، سؤال این است که آیا تحریمهای جدید بر تولیدکنندگان بزرگ نفت، منجر به افزایش قیمت نفت در اواخر سال جاری میشود یا اینکه جریان نفت از قاره آمریکا به واشنگتن این امکان را میدهد که قیمت نفت و رفتار کشورهای متخاصم را کنترل کند؟
وسواس کنگره به تحریم ایرانآخرین تلاشهای کنگره شامل لایحه تحریمی جدیدی بود که صادرات نفت ایران (و خریداران چینی آنها) را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع هدف قرار میداد. این لایحه بخشی از بستهای بزرگتر است که شامل کمکهای دفاعی به اوکراین، اسرائیل و آسیا-اقیانوسیه نیز میشود. در صورت تصویب، تأیید رئیسجمهور و اجرای کامل، این تحریمها میتوانند بیش از ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران را از بازار حذف کند که تقریباً نیمی از صادرات فعلی ایران را تشکیل میدهد.
اما این همه ماجرا نیست. لایحه تحریمها تنها چند روز پس از آن ارائه شد که دولت بایدن، تحت فشار دوحزبی کنگره، به دلیل نقض مکرر وعدههای کاراکاس در مورد برگزاری انتخابات آزاد، امتیاز لغو تحریمها علیه ونزوئلا را پس گرفت. این موضوع میتواند در آینده برای نفت خام سنگین که پالایشگاههای نفتی ساحل خلیج آمریکا به آن علاقهمند هستند، به مشکل تبدیل شود. در همین حال، برخلاف میل واشنگتن، کییف به استفاده از پهپادهای دوربرد برای هدف قرار دادن زیرساختهای ضعیف صنعت نفت روسیه و آسیبزدن به توانایی صادرات محصولات نفتی این کشور ادامه میدهد.
مهار ناموفق اوپکدر مجموع، این اقدامات جدید بازار نفت که در حال حاضر با کمبود مواجه بوده را بیش از پیش تحت فشار قرار میدهد. شاخص نفت خام در لندن همچنان در حدود ۸۶ دلار در هر بشکه باقی مانده و اوپک و شرکای آن اعلام کردهاند که به طور داوطلبانه تا ژوئن برای حفظ قیمتها، تولید نفت خود را محدود نگه میدارند و همچنین تنشهای ژئوپلیتیکی در خاورمیانه نیز بازارهای نفت را نگران نگه داشته است.
روری جانستون، بنیانگذار شرکت مشاوره تحقیقات بازار نفت «کامودیتی کانتکست» گفت: «اوپک مقدار زیادی نفت را نگه داشته و ما در ابتدای امسال با رشد تقاضای قوی مواجه بودیم». او ادامه داد: «میزان افزایش تقاضا در سال جاری یا تسریع رشد نفت شِیل ایالات متحده دو عاملی هستند که تعادل بازارهای نفت را تعیین خواهند کرد».
از نظر عرضه جهانی نفت، در حالی که اوپک و شرکای آن همچنان به کاهش تولید خود (به جز برای عراق و ایران) ادامه میدهند، ایالات متحده، کانادا، برزیل وگویان در حال جبران این کمبود هستند.
ایالات متحده با تولید بیش از ۱۳.۱ میلیون بشکه در روز، دوباره به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شده، اما بعید است در سال جاری، شاهد رشد قابل توجهی در این زمینه باشد. کانادا میتواند در سال جاری نیم میلیون بشکه در روز به تولید جدید خود اضافه کند که آخرین تلاش برای بهرهبرداری از شنهای نفتی جنجالی آن خواهد بود. گویان به عنوان بازیگری غیرمنتظره در قاره آمریکا، حدود ۲۵۰ هزار بشکه در روز به تولید خود نسبت به سال گذشته افزوده است. همه اینها با هم برای جبران هرگونه کاهش تولید از سوی اوپک کافی خواهد بود، مگر اینکه تقاضای جهانی برای نفت بسیار بیشتر از حد انتظار باشد.
در گذشته، اغلب میشد روی عربستان سعودی، به عنوان بزرگترین تولیدکننده اوپک برای بازکردن افزایش تولید و صادرات به منظور حفظ قیمتها در محدوده معقول حساب کرد و به طور تئوری میتوان انتظار داشت که در صورت لزوم، برای ضربهزدن به ایران این کار را انجام دهد. مشکل اینجاست که هدفگذاری عربستان سعودی و اوپک تغییر کرده است.
آنها قبلاً بر حفظ قیمت نفت در محدوده ۶۰ تا ۷۵ دلار در هر بشکه تمرکز داشتند. با این حال، جانستون میگوید: «در حال حاضر، آنها کف و سقف بسیار بالاتری دارند». او افزود که قیمت نفت باید به نزدیکی یا بالاتر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه برسد تا تأمینکننده اصلی بازار جهانی نفت، رویکرد خود را به طور کلی تغییر دهد.
به همین دلیل است که هرگونه نفتی که به دلیل تحریمهای جدید از بازار خارج گردد، میتواند برای عرضه و تقاضای جهانی، قیمت نفت و از نظر سیاسی برای دولت بایدن، به مشکلی تبدیل شود.
چالش تحریمهای جدیدبا وجود افزایش صادرات نفت ایران به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۸، چند دلیل وجود دارد که نشان میدهد قوانین جدید علیه این صادرات، دولت بایدن را فلج نخواهد کرد.
اول، به گفته بن کاهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات راهبردی و بینالمللی، تحریمها تا اکتبر اجرایی نمیشوند. دوم، آنها آمریکا را ملزم میکنند تا بخش بسیار پیچیدهای از بازار صادرات نفت را هدف قرار دهد؛ یعنی پالایشگاههای مستقل چین که ارتباط کمی با مؤسسات مالی آمریکا دارند. این مؤسسات همانهایی هستند که معمولاً ابزار اصلی اعمال تحریمهایند.
کاهیل خاطرنشان کرد: «متوقفساختن تجارت نفت ایران کار سختی است. این تجارت با پالایشگاههای کوچک چینی (معروف به «قوری») انجام میشود که اصلاً با سیستم مالی آمریکا در ارتباط نیستند. اگر میخواهید با این پالایشگاهها مقابله کنید، باید با دولت چین تعامل برقرار داشته و من فکر نمیکنم بحث واردات نفت ایران مهمترین مسئله در روابط دوجانبه پکن-واشنگتن باشد».
دلیل اینکه دولت بایدن نسبت به اعمال تحریمهای جهانی بر صادرات نفت چه ایران، چه ونزوئلا و چه روسیه محتاط بوده، قابل درک است. در شرایطی که اقتصاد آمریکا رونق دارد، تورم همچنان بالاست و قیمت بنزین هم بیشتر از همه به چشم میآید. مشاور اقتصادی بایدن در هفته گذشته قول داد که هر کاری برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در طول تابستان انجام دهد و حتی به آزادسازی احتمالی ذخایر استراتژیک نفت آمریکا اشاره کرد.
کاهیل گفت: «هزینههای انرژی برای این دولت، از ابتدا، یک دغدغه جدی بوده است. بنابراین، آنها در اعمال شدید تحریمهایی که میتواند بازار جهانی نفت را بر هم بزند، انگار روی لبه تیغ راه میروند».
سلاح مخفی آمریکاشاید برای کنگره فعلی بیش از کاخ سفید، تحریمهای نفتی همچنان آوازی خوش برای گوش مقامات است. طی یک دهه گذشته، ایالات متحده به لطف انفجار تولید نفت شیل، به تولیدکنندهای بزرگ، سپس صادرکننده و در نهایت به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد.
در طول این مسیر، از نفوذ تازه به دست آمده خود برای اعمال تحریم بر کشورهایی مانند ایران، ونزوئلا و روسیه استفاده کرد، با این اطمینان که چاههای فورانکننده نفت آمریکا، هر کمبودی را از سوی تحریمشدگان جبران کند. قانونگذاران فکر میکنند اگر آمریکا یک سلاح نفتی دارد، پس چرا از آن استفاده نکند؟
کاهیل گفت: «این واقعیت که ایالات متحده در دهه گذشته چنین منبعی برای رشد تولید بوده است، به آن امکان داده تا بر تعداد بیشتری از کشورها تحریم اعمال کند. و واشنگتن عاشق تحریمهای انرژی شده است. وقتی میخواهید فشار وارد کنید، این همیشه راهحل سادهای است؛ هرچند همیشه هم مؤثر نیست».
از دیدگاه کاخ سفید بایدن، صرف اینکه آمریکا بزرگترین بازیگر عرصه نفت است، به این معنا نیست که درست چند ماه مانده به انتخابات ریاستجمهوری، میتواند از پویایی بازار جهانی نفت که بر قیمتها در همهجا، حتی در شهرهای کوچک آمریکا تأثیر میگذارد، چشمپوشی کند.
کاهیل گفت: «نفت شیل به آمریکا آزادی عمل برای اعمال تحریم بر کشورهای بیشتری میدهد، اما این مجوزی بیقیدوشرط نیست».