بازگشت باستان‌شناسان ایتالیایی به محوطه باستانی شمی
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۳۱۸۸۰
به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، مهدی فرجی مدیر پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر گفت: پس از پیدایش پیکره مفرغین از بزرگ‌زاده الیمایی در محوطه باستانی شمی و ورود "سر مارک اورل اشتاین" مجاری تبار به همراه همکار ایرانی خود بهمن کریمی در بیش از ۸۰ سال پیش، کاوش درخوری در این محوطه به جز بازدید‌های موردی اسماعیل یغمایی و جعفر مهرکیان صورت نگرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او بیان داشت: در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، برای نخستین بار پس از انقلاب، هیأت کاوش منسجمی متشکل از باستان‌شناسان ایرانی و ایتالیایی براساس تفاهم‌نامه‌ای که به تأیید پژوهشگاه میراث‌فرهنگی رسید، وارد منطقه شدند و تا سال ۱۳۹۵ این همکاری ادامه داشت. سپس با اتمام تاریخ تفاهم‌نامه و ورود ویروس کرونا، شرایط به گونه‌ای پیش رفت که کاوش در منطقه شمی به مدت پنج سال تاکنون به تأخیر افتاد.
فرجی افزود: تفاهم‌نامه جدید میان پژوهشگاه و مؤسسه CST مرکز پژوهش‌های باستان‌شناسی تورینو ایتالیا و همکاری دانشگاه پلی‌تکنیک این شهر، شرایط را برای آغاز فصل تازه‌ای از کاوش‌های مشترک میان باستان‌شناسان ایتالیایی و ایرانی به منظور دستیابی به اطلاعات تکمیلی در محوطه باستانی شمی ایجاد کرد.
مدیر پایگاه ملی میراث‌فرهنگی آیاپیر ایذه تصریح کرد: کاوش‌های فصل جدید سال ۱۴۰۰، به زودی به سرپرستی جعفر مهرکیان و ویتو مسینا از ایتالیا و با همکاری پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر برای کسب اطلاعات تازه در محوطه باستانی شمی آغازخواهد شد.
این مقام مسئول ادامه داد: این کاوش‌ها در آینده نزدیک ممکن است زمینه را برای ایجاد نخستین پارک‌موزه باستان‌شناسی فراهم کند و باعث کارآفرینی و ایجاد اشتغال در زمینه‌های تخصصی و به‌خصوص رشد حوزه گردشگری در منطقه شود.
او گفت: امیدوار هستیم در این مسیر با حمایت‌های استانداری خوزستان و نماینده مردم شهرهای ایذه و باغملک در مجلس شورای اسلامی، با قرار دادن ادامه کاوش‌های شمی در میان طرح‌های اشتغالزای شهرستان ایذه، شرایط بهتری برای توسعه یکی از محور‌های مهم تاریخ ایران ایجاد شود و شرایطی که امکان آن هست تا پس از تخت جمشید، این بار برای استان خوزستان ایجاد شود و این محوطه باستانی در جریان اکتشافات تازه، خود را به تنهایی به عنوان نامزد ثبت در فهرست جهانی یونسکو معرفی کند.
انتهای پیام/م
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: میراث فرهنگی آثار باستانی میراث فرهنگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۳۱۸۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.
او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.
باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.
سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند