حسینی: جهش تولید و حمایت از خانواده در دستور کار دولت است/ نهایی شدن بودجه 1401
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۵۶۶۶۳
به گزارش صدای ایران معاون پارلمانی رئیسجمهور سید محمد حسینی صبح امروز دوشنبه 15 آذر در نشست خبری با اشاره به برنامههای معاونت پارلمانی رئیسجمهور برای تعامل بیشتر دولت و مجلس گفت: تلاش شده که از حاشیهها پرهیز کنیم چراکه مطمئناً دود این حاشیهها به چشم مردم میرود.
حسینی با اشاره به تعامل خوب دولت و مجلس گفت: وزرای پیشنهادی دولت با رأی بالای نمایندگان مجلس انتخاب شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی همچنین از نهایی شدن لایحه بودجه در دولت خبر داد و گفت: این لایحه یکشنبه آینده تقدیم مجلس شورای اسلامی میشود.
معاون پارلمانی رئیسجمهور گفت: در سه ماهه دولت سیزدهم نسبت به سه ماهه دوازدهم تعداد سئوالات نمایندگان ۴ و نیم برابر افزایش یافته است.
حسینی ادامه داد: یک بحث جنجالی که رسانهها به آن دامن زدند انتصابات فامیلی بود که ۳۶ نماینده در مورد انتصابات فامیلی تذکر دادند. ما از نمایندگان خواستار ارائه مصادیقی این ادعا شدیم اما آنها گفتند منظور ما این بود که در آینده چنین انتصاباتی صورت نگیرد. برخی گفتند از رسانههای مجازی شنیدیم و برخی گفتند که بعدا مصادیق را میگوییم.
وی اظهار داشت: هر روز با تذکرات کتبی و شفاهی نمایندگان مواجه هستیم و به صورت مکتوب پاسخ میدهیم، این درحالی است که تذکرات در رسانهها منتشر میشود.
حسینی با بیان اینکه رهبری فرمودند مسئولان در تریبون با هم صحبت نکنند، گفت: توقع ما این است که ابتدا تذکرات به ما گفته شود و اگر پاسخ نگرفتند در تریبون مطرح کنند چون رسانههای بیگانه سو استفاده میکنند.
وی ادامه داد: تذکرات کتبی هر روز به دستگاههای مربوطه ارسال میشود تا به نمایندگان پاسخ داده شود.
معاون پارلمانی رئیسجمهور ادامه داد: با هیات رئیسه مجلس صحبت میکنیم که پاسخ برخی از سئوالات که شبهه ایجاد میکند، در صحن مجلس قرائت شود.
حسینی ادامه داد: اجرای قانون جهش تولید و حمایت از خانواده در دستور کار دولت است و بودجه لازم برای اجرای این قانون در نظر گرفته شده است.
معاون پارلمانی رئیسجمهور گفت: سعی میکنیم جلسههای مشترک دولت و مجلس هر سه ماه یک بار برگزار شود. اینکه برخی اوقات درخواست برگزاری جلسات غیر علنی میکنیم بدین معنا نیست که مردم را نامحرم میدانیم بلکه به این دلیل است که موضوعات مهمی برای همگرایی مطرح است که نباید در رسانههای عمومی مطرح شود.
منبع: صدای ایران
کلیدواژه: لایحه بودجه 1401 سید محمد حسینی جهش تولید معاون پارلمانی رئیس جمهور رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۵۶۶۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو ضربه مهم به بودجهنویسی کشور؛ یکی در دولت احمدینژاد و یکی در دولت رئیسی
روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجهنویسی پرداخته است.
این روزنامه مینویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.
به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخابشدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شدهاند؛ نه میخواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیتهای خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.
از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعفها حوزههای اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قیدهای جدیدتری هم بر آن زده شده است.
اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجهای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحققپذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.
واقعیت این است که اغلب دولتها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کردهاند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدینژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آنها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشتهاند.
احمدینژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالیکه هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بیمعنی است.
اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.
هم از نظر درآمدها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیقتر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.
گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدینژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجهنویسی زد؛ ولی همیشه ضربهای هم از سوی نمایندگانی وارد میشد که هدفشان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رایآوری دوباره است.
به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود میکشند، دولت هم نان بودجهای خود را در این تنور داغ میپزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بیکلاه میماند و دهها نهاد بودجه میگیرند که کلمهای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناختهشده هم نبودند.
ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحلهای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالیکه در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟
یکی از علل ریشهای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجهنویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیانگر رتبهی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشورهای جهان است.
این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشورها را رتبهبندی میکند.
در آخرین رتبهبندی ارائهشده ایران با ۲۴ امتیاز بههمراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارتهای درونسیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجهنویسی است.