سینمای بدنه سینمای مبتذل نیست/ لطفا شهروند همین جامعه باشید!
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۶۰۹۳۵
مجتبی احمدی- دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا
مدتی است بسیاری از کارشناسان، سینماگران، سرمایه گذاران دنیای هنر و مسئولین حوزه فرهنگ و هنر و دیگر صاحب منصبان کشور با دغدغه سینمای فرهنگی و فاصله گرفتن از سینمای مبتذل نه تنها اظهار نگرانی می کنند که گاهی اعلام نظر های گاه تخصصی و محتوایی و گاه تنها از سر دلسوزی دارند و این در روزگاری که سینما به حمایت و پشتیبانی و پیشرفت و توانمندی برای روی پای خودش ایستادن نیاز دارد یک زنگ خطر محسوس به شمار می رود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خوشبختانه در مملکتی زندگی می کنیم که سینماگران شاید در نمایش معضلات و مشکلات اجتماعی بی پرده صحبت کنند شاید در حوزه جامعه شناسی نقد نامنصفانه داشته باشند اما در رعایت شئونات اخلاقی، عرف جامعه و مسائل اعتقادی و دینی از کنار خطوط قرمز هم عبور نمی کنند.
در تمام این سال ها شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نباشد آثاری که دانسته یا نادانسته به سمت و سویی حرکت کرده باشد که اعتقادات را نشانه گرفته باشد یا اخلاق را زیر پای نهاده باشد.
اعتراض، نقد، درشت نمایی سیاهی ها و ..... وظیفه هنرمند است با نگاهی بر تعالی اجتماعی یا توصیه و تذکراتی دغدغه هنرمند بوده است که مرسوم است در سینما با کمترین برش و جرح و تعدیلی این آثار روی پرده سینما می روند و با حمایت مدیران فرهنگی نوبت اکران گرفته و قضاوت به مردم سپرده می شود و اگر فیلم بتواند تاثیر اجتماعی خود را بگذارد حتی با تشویق های جشنواره ای نیز مواجه می شود.
اما سینمایی که گاه با نگاه سرگرمی سازی و ایجاد فضایی مفرح معمولا در ژانر طنز یا کمدی به دنبال ایجاد لبخند و لحظات مفرح برای آحاد جامعه است سینمای مبتذل محسوب نمی شود فراموش نکنیم که انواع شوخی مبتذل نیست، یادمان نرود که طنازی در ذات و خون و رگ و ریشه ما ایرانی ها وجود دارد و بسیاری از ادبای صاحب قلم و کتاب ایرانی با صنایع مختلف ادبی در حوزه طنز و هجو حتی هزل تلاش داشته اند تا ضمن ایجاد فضایی شیرین و دوست داشتنی پیامی را غیر مستقیم به مخاطب شان منتقل کنند.
سینمای بدنه که سال ها عامل اصلی درآمدزایی و کشاندن مخاطب به سالن های سینما بوده است و بسیاری از بازیگرانی که در این حوزه حضور فعال تری داشتند نه بازیگران مبتذلی هستند نه سینمای مبتذل!
به هرحال بخواهیم یا نخواهیم در کشور ما و دیگر کشور های دنیا سینما مخاطبان متنوعی داشته پس نیاز است تا آثاری متنوع در این مدیوم تولید شود و فراموش نکنیم جدا از اینکه وظیفه سینما فرهنگ سازی و بالا بردن فرهنگ اجتماعی یک ملت است از سویی آیینه ای است تمام رخ از جامعه ای که شاید ادبیات مرسوم در برخی از لحظات آن مرغوبیت صد درصد نداشته باشد.
از مأموریت سینما و هر اثر هنری که در پالایش انسان های یک جامعه از طرق مختلف نقش دارند نمی توانیم به راحتی عبور کنیم اما نباید هر فیلمی را که پر از شوخی است، یک داستان معمولی دارد و تماشاگر از دیدن لحظات مختلف آن فقط می خندد را سینمای مبتذل قلمداد کنیم. شاید ابتذال در سینما طور دیگر معنا شده است که به خودمان اجازه می دهیم فیلمی را که یک گروه برای آن زحمت کشیده اند یک تیم بازیگری در آن حضور هنرمندانه داشته اند و بخشی از جامعه مخاطب آن بوده اند و چراغ سینما از آن طریق روشن بوده است را مبتذل بدانیم . فراموش نکنیم اگر ژانر کمدی امروز درصد بالایی از فروش را در سینما به خود اختصاص می دهد به این نکته بر می گردد که مردم ما با توجه به روحیه و مذاق کمدی شان به این آثار علاقه مند تر هستند و در سالن های سینما می توانند لحظاتی را به دور از هر گونه تنش و نگرانی از اتفاقات روز زندگی شان تجربه کنند و آمار و ارقام نشان از آن دارد که چرخه سینما با همین آثار است که کماکان زنده است و روی پای خودش به سختی البته ایستاده است.
انتهای پیام//
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: سرمایه گذاران فرهنگ و هنر مشکلات جامعه شناسی جامعه اخلاق فرهنگ سازی ادبیات پالایش آمار و ارقام تلویزیون جامعه شهروند فرهنگ سازی فرهنگ و هنر برنا فیلم سینما سریال بازیگر کارگردان تهیه کننده مجتبی احمدی مبتذل سینمای مبتذل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۶۰۹۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد