به نقل از «جام جم آنلاین»

معجونی برای درمان سرماخوردگی

تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۲۶۳۲۲

به گزارش جام جم آنلاین، در فصل سرماخوردگی و آنفلوآنزا، ما داروی مدرن را تحسین می کنیم که به ما هدیه هایی مانند شربت سرفه و ایبوپروفن می دهد. اما طبیعت چیزهای زیادی برای ارائه دارد.

فرهنگ های مختلف هزاران سال است که به دنبال درمان در محیط پیرامون خود هستند و فرصت کافی برای آزمون و خطا وجود دارد.

شلغم نوعی سبزی ریشه‌ای به رنگ سبز و سفید یا بنفش و با برگ‌هایی ناصاف و بریدگی‌های زیاد است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ریشهٔ آن غدّه‌ای و به شکل‌های گرد یا دراز به رنگ سفید با لکه‌های بنفش می‌باشد.

شلغم نه تنها از نظر داشتن ویتامین و خواص معدنی‌اش ارزنده‌است، بلکه از حیث سایر ویژگی‌های غیر غذایی هم سرآمد بوده و در زمره سبزی‌های مهم شمرده می‌شود.

در دوران قرون وسطی، شلغم به عنوان یک سبزی محبوب که اغلب توسط طبقه پایین اقتصادی مصرف می شود ، در اروپا مشهور شد.

امروزه شلغم به طور گسترده ای در غذاهای متنوع میل می شود و به عنوان عضوی از خانواده چلیپایی ها از ارزش غذایی بالایی برخوردار است.

در یک شلغم متوسط ​​فقط 34 کالری ، 4 گرم فیبر هنگام پخت و 1 گرم پروتئین وجود دارد. همچنین حاوی بیش از نیمی از نیاز روزانه شما به ویتامین C است.

هنگامی که من یک دختر کوچک بودم و سرفه می کردم ، مادربزرگ من این شربت طبیعی و کاملا جادویی را تهیه می کرد که تهیه آن آسان و ارزان بود.

معجون هیچ عارضه ای ندارد، کاملاً طبیعی است و هر سرفه ای را بهتر از شربت های بسته بندی شده تجاری معالجه می کند.

در اینجا نحوه تهیه این داروی سنتی آورده شده است:

روش اول تهیه شربت سرفه با شلغم و عسل:

یک شلغم سفید اندازه متوسط ​​

1.2 فنجان عسل خام

مراحل:

قسمت بالایی شلغم را بریده و داخل آن را بیرون بیاورید تا شبیه یک کاسه کوچک شود. اگر شلغم خیلی بزرگ است می توانید آن را را وسط نصف کنید. سوراخ ایجاد شده در شلغم باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند عسل را در خود نگه دارد.

عسل را به داخل شلغم اضافه کرده و شلغم را در ظرف بزرگتری قرار دهید و درب ظرف را بپوشانید. بسته به دمای اتاق ، شلغم را برای مدت 2-3 ساعت در ظرف بگذارید. هرچه دمای اتاق گرمتر شود ، شربت سریعتر آماده استفاده می شود.

2 قاشق چای خوری شربت را ، 3-4 بار در روز مصرف کنید. ممکن است لازم باشد تا زمانی که علائم سرماخوردگی دارید استفاده کنید.

روش دوم تهیه شربت سرفه با شلغم و عسل:

شلغم‌ ها را شسته و پوست بگیرید و داخل شلغم‌ ها را با قاشق خالی کنید.

داخل هر شلغم‌ را با یک قاشق مرباخوری عسل پر کنید، دقت کنید که لب‌ به لب پر نکنید.

حالا شلغم‌ ها را داخل یک ظرف مناسب مثل ظرف پیرکس که تحمل حرارت داشته باشد قرار دهید.

درب ظرف را ببندید.

حالا یک قابلمه را تا نیمه آب کنید و ظرف حاوی شلغم‌ ها را داخل آن قرار دهید.

قابلمه آب را روی حرارت قرار دهید و شعله را خیلی کم کنید.

حدود ۲ ساعت بعد، شعله را خاموش کرده و اجازه دهید شلغم‌ ها خنک شوند.

وقتی شلغم‌ ها خنک شدند، مایع داخل آن‌ ها را درون لیوان بریزید.

حالا از این معجون معجزه‌ گر، در روز ۳ وعده میل کنید تا اثر شفا بخش آن را ببینید.

نکته: عسل به عنوان ماده استخراج کننده عمل کرده و یک ماده طبیعی را از شلغم خارج می کند که یک آنتی بیوتیک طبیعی تولید می کند. این آنتی بیوتیک طبیعی علائم سرماخوردگی از جمله گلودرد ، سرفه ، گرفتگی صدا و احتقان را برطرف می کند.

منبع: بهداشت نیوز

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: شلغم سرفه عسل قرار دهید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۲۶۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا نمی‌توانیم همه زباله‌های‌مان را داخل آتشفشان‌ها بسوزانیم؟

درست است که گدازه آنقدر داغ است که می‌تواند مقادیری از زباله‌های ما را بسوزاند اما همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند و فارغ از دما، موارد دیگری همچون خطرناک بودن، اعتقادات و کمبود آتشفشان وجود دارد که اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد.

به گزارش ایسنا،  هنگامی که آتش‌فشان کیلاویا(Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی در سال ۲۰۱۸ فوران کرد، جریان گدازه داغ‌تر از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) بود. این دما از دمای سطح سیاره زهره نیز بیشتر است و به اندازه‌ای داغ است که بسیاری از سنگ‌ها را ذوب می‌کند. همچنین به اندازه کوره‌های زباله‌سوزی که معمولا زباله‌ها را در دمای ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فارنهایت(۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) می‌سوزانند، داغ است.

به نقل از کانورسیشن، با این وجود همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند. فوران‌ها در هاوایی نوعی گدازه به نام بازالت تولید می‌کنند. بازالت بسیار داغ‌تر و سیال‌تر از گدازه‌هایی است که در آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کنند. به عنوان مثال، فوران سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در کوه سنت هلن یک گنبد گدازه‌ای با دمای سطحی کمتر از حدود ۱۳۰۰ فارنهایت(۷۰۴ درجه سانتیگراد) ایجاد کرد.

به غیر از دما، دلایل دیگری برای نریختن زباله‌هایمان در آتشفشان‌ها وجود دارد.

در وهله اول اگرچه گدازه در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت می‌تواند بسیاری از مواد درون سطل‌های زباله ما از جمله ضایعات غذا، کاغذ، پلاستیک، شیشه و برخی فلزات را ذوب کند اما به اندازه کافی داغ نیست که بسیاری از مواد رایج دیگر از جمله فولاد، نیکل و آهن را ذوب کند.

علاوه بر این آتشفشان‌های زیادی روی زمین وجود ندارند که دریاچه‌های گدازه‌ای یا دهانه‌های کاسه‌مانند پر از گدازه داشته باشند که بتوانیم زباله‌ها را در آن‌ها بریزیم. از میان هزاران آتشفشان روی زمین، دانشمندان تنها هشت مورد را با دریاچه‌های گدازه فعال می‌شناسند. بیشتر آتشفشان‌های فعال دارای دهانه‌های پر از سنگ و گدازه‌های سرد شده هستند.

مشکل سوم این است که ریختن زباله در آن هشت دریاچه گدازه فعال کار بسیار خطرناکی است. دریاچه‌های گدازه با پوسته‌ای از گدازه‌های خنک کننده پوشیده شده‌اند، اما درست در زیر آن پوسته مذاب و به شدت داغ قرار دارد. اگر سنگ‌ها یا مواد دیگر روی سطح دریاچه گدازه‌ای بیفتند، پوسته را می‌شکنند، گدازه زیرین را مختل می‌کنند و باعث انفجار می‌شود.

این اتفاق در کیلاویا در سال ۲۰۱۵ افتاد. بلوک‌های سنگ از لبه دهانه به درون دریاچه گدازه سقوط کرد و باعث انفجار بزرگی شد که سنگ‌ها و گدازه‌ها را به بالا و بیرون از دهانه پرتاب کرد. هر کسی که زباله را به دریاچه گدازه می‌اندازد باید فرار کند و از زباله‌ها و گدازه‌های شعله ور دور شود.

اما فرض کنید می‌شد زباله‌ها را با خیال راحت در یک دریاچه گدازه ریخت. در آن صورت برای زباله‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ وقتی پلاستیک‌ها، زباله‌ها و فلزات می‌سوزند، گازهای سمی زیادی آزاد می‌کنند. آتشفشان‌ها در حال حاضر تُن‌ها گاز سمی از جمله گوگرد، کلر و دی اکسید کربن منتشر می‌کنند.

گازهای گوگرد می‌توانند مه اسیدی ایجاد کنند که ما آن را «وُگ» یا مه آتشفشانی می‌نامیم. این گازها می‌تواند گیاهان را از بین ببرد و باعث مشکلات تنفسی برای افراد نزدیک به آن شود. مخلوط کردن این گازهای آتشفشانی خطرناک با گازهای دیگر ناشی از سوزاندن زباله‌های ما، بخار حاصل را برای مردم و گیاهان نزدیک آتشفشان مضرتر می‌کند.

در نهایت، بسیاری از جوامع بومی، آتشفشان‌های مجاور را مکان‌های مقدسی می‌دانند. به عنوان مثال، دهانه‌ای در کیلاویا خانه پله Pele، الهه آتش بومی هاوایی در نظر گرفته می‌شود و منطقه اطراف دهانه برای بومیان هاوایی مقدس است. پرتاب زباله در آتشفشان‌ها توهین بزرگی به آن فرهنگ‌ها خواهد بود.

انتهای پیام