به مادران تازه زایمان‌کرده این جمله‌ها را نگوییم/ رهایی از چانه‌زنی بر سر شباهت نوزاد با مادر یا پدر
تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۹۷۴۴۸
گروه خانواده: وقتی در یک خانواده نوزاد جدیدی متولد می‌شود و شادی و نشاط با تولد آن نوزاد به خانواده‌ها سرایت می‌کند تازه شروع سرایت حال خوب در فامیل است اما در این میان برخی افراد با بیان جملاتی موجب از بین رفتن این حال خوب در خانواده می شوند. به ویژه اینکه با شروع پروسه زایمان و شیردهی تغییرات هورمونی ویژه‌ای در بدن تازه مادران ایجاد می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ناشکری نکن؛جای این حرفها بگو خدا رو شکر
روزهای ابتدایی زایمان برای همه مادرها روزهای سخت و دشواری‌ست روزهایی که به دلیل نقاهت‌های پس از زایمان از لحاظ روحی و جسمی بسیار ضعیف هستند و ممکن است از سختی‌هایشان گله کنند و حتی به زبان بیاورند که چقدر وضعیت‌شان بد است. یکی از بدترین جملات این است که از گله‌هایشان برداشت ناشکری کنید و آن را با جمله‌ای شبیه به سرکوفت به آنها بگویید. این جمله قطعا حال مادری که یکباره با کوهی مسوولیت و سختی مواجه شده است را خراب می‌کند. او خودش بهتر از هرکسی شکرگذار سلامتی نوزاد و لطف مادرشدنش هست. پس سعی کنید از این جمله استفاده نکنید چون بسیاری از نومادران از شنیدن این جمله به شکل چندباره و هرباره گله دارند. بسیاری از آنها در دوران بارداری مناسک و برنامه‌های معنوی مخصوص خودشان را داشته‌اند و شب روز بابت سلامتی و عاقبت‌بخیری فرزندشان دعا و شکرگذاری کرده‌اند. شما این حرف را نزنید.
قدیم‌ها که اینطوری نبود
قبول است که دنیای جدید ابزار رفاه بیشتری را برای مادران فراهم کرده‌است. اما قیاس قدیم و جدید چه در شکل زایمان و چه در شکل نگهداری از فرزند به شکل توصیه‌وار می‌تواند حال یک تازه‌مادر را بد کند و حس ناتوانی به او بدهد. بسیار می‌شنویم که در برخورد با تازه مادر می‌گویند. قدیم‌ها که پوشک نبود. قدیم‌ها که بخاری نبود. قدیم‌ها آب سرد نبود. قدیم‌ها دکتر نبود. قدیم‌ها زایمان سزارین نبود. قدیم‌ها این شکلی و آن شکلی بود. این جملات درون خود این حس را به نومادر انتقال می‌دهد که او کار بزرگی انجام نداده‌است.
مادرهای قدیم، مادرهای جدید
مقایسه مادرهای قدیم و مادرهای جدید یکی از سمی‌ترین جملاتی‌ست که می‌توان به نومادرها گفت. اینکه مادرهای قدیم در چه شرایطی بچه‌داری می‌کردند. مادرهای جدید شرایطشان بهتر شده و کوچک جلوه دادن سختی مادرهای جدید می‌تواند واقعا حال کسی تازه زایمان کرده‌است را بهم بزند. بسیار می‌شنویم که مادرهای جدید را از لحاظ توانایی و اطلاعات ضعیف‌تر از مادران قدیم می‌دانند و در کل‌کل‌های خانوادگی آنها را نازک‌نارنجی‌تر غرغرو‌تر و بی‌دردتر جلوه می‌دهند. باید بگوییم که روزهای ابتدایی زایمان جای این حرفها نیست.
مردم چی میگن؟
«مردم چی میگن؟» یکی از کلیدی‌ترین جملات در فرهنگ عامه است. جمله‌ای که می‌خواهد بگوید اگر کاری انجام شود یا نشود نظر مردم آنقدر مهم است که ممکن است در کم و کیف کارتان تاثیر بگذارد. مادران تازه زایمان کرده نیز ممکن است این جمله را بارها و بارها بشنوند. مثلا اگر مراسم خاصی برای فرزندشان نگیرند یا جوری که عرف دوست دارد رفتار نکنند با شلیک این جمله از سوی اطرافیان مواجه می‌شوند. کاش این جمله را از دایره جملاتتان خارج کنید.
بچه شبیه کیه؟
یکی از سمی‌ترین حرفها و کارها بالای سر مادر تازه زایمان کرده چانه زنی بر سر شباهت نوزاد است. نوزادی که خانواده مادر آن را شبیه دخترشان و خانواده پدر نیز آن را شبیه پسرشان می‌دانند و درباره جزییات دماغ و دهان نوزادی که هنوز از گرد راه نرسیده صحبت می‌کنند. بسیاری از نومادرها می‌گویند روزهای نقاهتشان به جای اینکه از حال و روزشان پرسیده شود و خسته‌نباشید و خداقوتی از نزدیکان و آشنایانشان بشنوند درباره شباهت نوزادشان جلسه نقد و بررسی برگزار شود.
اینکه چیزی نیست! من بدترش را تجربه کردم!
یکی از عادات غلط در فرهنگ عامه ما این است که اگر برای کسی مشکلی پیش آمد تا ثابت نکنیم که نمونه مشابه و بزرگترش را خودمان تجربه کرده‌ایم دست بردار نیستیم. اگر کسی سرماخورده‌است باید ثابت کنیم ما آنفلوانزا داشته‌ایم. اگر کسی زخمی خورده‌است باید ثابت کنیم زخم ما عمیق‌تر بوده‌است و در این میان بارها و بارها از جمله سمی «اینکه چیزی نیست» استفاده میکنیم. این جمله قرار است ثابت کند ما در آن موضوع بدترش را تجربه کرده‌ایم. این جمله را لااقل هنگام روبرویی با تازه مادرها از دهانتان بیرون کنید. اینکه چیزی نیست من زایمان سختتری داشتم. اینکه چیزی نیست بچه من زردی‌اش انقدر بود. اینکه چیزی نیست دل درد بچه من بیشتر بود. به جای این حرفهای سمی همدردی کنید و نگرانی‌ها و حال او را درک کنید. نخواهید درد و رنجش را کوچک جلوه دهید.
حالا یه زایمان کردی‌ها!
گاهی برای دلداری دادن احساس میکنیم باید رنج طرف مقابل را پیش چشمش کوچک جلوه بدهیم و به جملاتی پناه می‌بریم که نه تنها کم کننده درد نیست. بلکه درد دیگری نیز روی دردهای قبلی می‌گذارد. وقتی نومادری از سختی‌ها و شب‌بیداری‌هایی که می‌کشد از اضطرابی که تجربه می‌کند حرف می‌زند شما را محرم خودش دانسته پس حتی اگر از فشار و استرس و درد گریه کرد از عبارت سمی مثل «حالا یه زایمان کردی‌ها زن‌های قدیم چندتاچندتا بچه می‌آوردند» استفاده نکنید. جمله متداولی که نومادرهای زیادی را هنگام بازگو کردن شرایط سختشان آزار داده‌است.
نباید از خانه بیرون بروی!
حبس نومادران در خانه به بهانه رسوم قدیمی و عرف‌های گذشته غلط در غلط است. برخی دائم این جمله را تکرار می‌کنند که نباید بیرون بروی چون ضعیف هستی و از قدیم گفته‌اند خوبیت ندارد. به جای تکرار این جمله و این نباید، این احساس محصور بودن را از مادر بگیرید و اجازه دهید زودتر به روال زندگی عادی خودش برگردد. اگر از اطرافیان او هستید و می‌توانید در زمان‌هایی که کودکش خواب است کمک کنید که مادر کمی هوا تازه کند و بیرون برود و از گفتن این جمله سمی خود‌داری کنید.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: روز مادر مادرانه به نام مادر روز زن سبک زندگی چیزی نیست روزهای ابتدایی تازه مادر قدیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۹۷۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرمول تعیین حقوق کارگران تغییر می‌کند؟
علیرضا میرغفاری گفت: ساختار سه‌جانبه در دولتهای مختلف نقض شده است اما مسئله این است که باید برای قدرتمند کردن و واقعی‌تر کردنِ این ساختار تلاش کنیم. باید قدمی رو به جلو داشته باشیم نه اینکه هر روز یک قدم از حقوقِ خود عقب‌تر برویم؛ در واقع نباید فرصتِ چانه‌زنی را واگذار کرد.
به گزارش ایلنا، علیرضا میرغفاری، نماینده کارگران در شورای عالی کار، در انتقاد از صحبت‌های وزیر کار برای تدوین لایحه‌ای درمورد تعیین دستمزد کارگران در مجلس و در پاسخ به این سوال که آیا این اقدام سبب تعیینِ دستمزدی عادلانه می‌شود، گفت: تعیین دستمزد عادلانه زمانی محقق می‌شود که تمام گروه‌های ذینفع بتوانند در جلساتِ مزد اظهارنظر کنند و از قدرتِ برابر برخوردار باشند. ضمن اینکه دستمزد باید متناسب با قانون افزایش پیدا کند؛ یعنی با توجه به نرخ تورم و حداقل نیازهای خانوار کارگری باشد.
وی با تاکید بر اینکه تعیین عادلانه دستمزد یعنی دادنِ فرصتِ چانه‌زنی و اعمال نفوذِ برابر به تمام طرفین مذاکره گفت: مسئولیت تعیین دستمزد در قانون کار در چارچوب یک نظام چانه‌زنیِ سه‌جانبه است و مجلس ساختار چانه‌زنی ندارد. سپردنِ تعیین حقوق کارگران به مجلس، عملا به معنای بی‌صداترکردن و بی‌نظرتر کردنِ کارگران است.
میرغفاری گفت: شورایعالی کار تنها جایی است که کارگران میتوانند بر سرِ معیشتِ خود چانه‌زنی کنند، که به نظر می‌رسد وزیر کار می‌خواهد همین را هم نقض و مسئولیت تصمیم‌گیری در رابطه با حقوق و دستمزد را واگذار کند.
نماینده کارگران در شورایعالی کار گفت: ایراد شورایعالی کار، به عنوان یک ساختار سه‌جانبه، این است که دولت به عنوان کارفرمای بزرگتر که قدرتِ بیشتری برای چانه‌زنی دارد، نهایتا در مورد دستمزدِ کارگران تعیین تکلیف می‌کند. اگر دولت در این ساختارِ سه‌جانبه نقشِ واسطهگری و تنظیمگریِ خود را به درستی انجام دهد و در مذاکراتِ مزدی و سایر مذاکراتِ شورایعالی کار، میانه‌گری کند به عدالت نزدیک می‌شویم. نیازی نیست برای دستمزدِ عادلانه کار را به مجلسِ شورای اسلامی که فاقدِ ساختار سه‌جانبه است واگذار کنیم.
میرغفاری تاکید کرد: سه جانبه‌گرایی انحصارا خاص ایران نیست؛ بیش از ۹۲ کشور عضو سازمان بین‌المللی کار با ساختار سه جانبه‌گرایی، حقوق و دستمزد را تعیین می‌کنند؛ حتی در کشورهایی که نظام سرمایه داری لیبرال در آن حاکم است نیز سه‌جانبه‌گرایی رعایت می‌شود.
وی بیان کرد: اینکه عده‌ای می‌گویند مذاکرات را به مجلس می‌سپاریم و نظرِ گروه کارگری را هم جویا می‌شویم، با سه‌جانبه‌گرایی فاصله دارد. سه‌جانبه‌گرایی همانطور که قبلا گفتم به معنای مذاکره و گفتگو در یک موقعیتِ برابر با شرکای اجتماعی است. نباید نقش کارگران را در مذاکراتِ مزدی بیش از این تقلیل داد، طوری که آنها در مورد حقوق کارگران فقط یک نظرِ ساده بدهند! به این کار چانه‌زنی نمی‌گویند و چه بسا در سالهای بعد همین را هم از آنها بگیرند.
میرغفاری گفت: ساختار سه‌جانبه‌ی شورایعالی کار ذیل قانون کار و مربوط به بخش خصوصی است. قانون کار نیز یک قانون آمره است و برای جلوگیری از بهره‌کشی از کارگران در مقابل کارفرمایان نوشته شده است. همین قانون وظیفه‌ی تعیین حداقل حقوق را بر عهده‌ی شورایعالی کار گذاشته است. اگر قرار است قانونگذار برای حداقل دستمزد تعیین تکلیف کند، عملا واردِ حوزه‌ای شده که به آن ربطی ندارد. در واقع تصمیم‌گیری در مورد روابط بین کارگران و کارفرمایانِ بخش خصوصی وظیفه‌ی مجلس و دولت نیست که بدون حضور شرکای اجتماعی تصمیم بگیرند.
این نماینده کارگری گفت: این ساختار سه‌جانبه در دولتهای مختلف نقض شده است اما مسئله این است که باید برای قدرتمند کردن و واقعی‌تر کردنِ این ساختار تلاش کنیم. باید قدمی رو به جلو داشته باشیم نه اینکه هر روز یک قدم از حقوقِ خود عقب‌تر برویم؛ در واقع نباید فرصتِ چانه‌زنی را واگذار کرد.
کانال عصر ایران در تلگرام
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند