Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایمنا»
2024-04-28@21:30:19 GMT

چگونه می‌توان انتشار کربن در شهرها را به صفر رساند؟

تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۹۲۴۹۳

چگونه می‌توان انتشار کربن در شهرها را به صفر رساند؟

کربن‌زدایی شهرها نه تنها مزایای بیشماری برای محیط زیست به ارمغان می‌آورد بلکه نقش مهمی در کارآفرینی، سلامت عمومی و رفاه اجتماعی ایفا می‌کند؛ دیجیتالی‌سازی ساختمان‌ها و زیرساخت‌های انرژی در به صفر رساندن انتشار کربن بسیار حائز اهمیت است.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرها که امروزه میزبان بیش از ۵۰ درصد جمعیت جهان هستند، مسئولیت انتشار حدود دو سوم گاز دی اکسید کربن را به عهده دارند که همین امر در وقوع بحران تغییرات اقلیمی کره خاکی نقش مهمی ایفا کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وجود آسمان‌خراش‌ها، مراکز خرید بزرگ، خودروها در خیابان‌ها و سیستم‌های تهویه هوا در مکان‌های عمومی به صورت روز افزون در سراسر جهان همگی در تولید بخش قابل توجهی از گاز دی اکسید کربن سهیم است که از آلاینده‌های قوی کره خاکی به شمار می‌رود.

بسیاری از محققان بر این باور هستند که می‌توان از طریق الکتریکی‌سازی وسیله‌های نقلیه و بهره‌مندی از تکنولوژی دیجیتالی، سیستم‌های انرژی شهری را یکپارچه کرد ضمن اینکه کاهش پیاده‌سازی پروژه‌های انفرادی برای به حداقل رساندن اثرات آن‌ها بر محیط زیست نیز می‌تواند در پایین آوردن نرخ انتشار گازهای آلاینده و در نتیجه ایجاد مناطقی پایدار سهیم باشد.

این روزها انرژی، حمل و نقل و زیرساخت‌های شهری سبزتر از قبل می‌شود، خودروهای الکتریکی بیشتری در خیابان‌های سراسر شهرهای جهان به چشم می‌خورد، تصفیه آب با دقت بالاتری انجام می‌شود، برنامه‌های بازیافت ضایعات هر روز نسبت به گذشته بهبود می‌یابد و در نهایت پنل‌های خورشیدی به تعداد بیشتر بر بام خانه‌ها نصب می‌شود. آژانس بین‌المللی انرژی نیز تخمین زده است که انرژی‌های تجدید پذیری مانند خورشید و باد تا سال ۲۰۲۵ به منبع اصلی تأمین نیرو در اغلب نقاط دنیا تبدیل خواهد شد و بیش از یک سوم کل الکتریسیته مورد نیاز سراسر جهان را تأمین خواهد کرد.

اگرچه تمام اتفاق‌هایی که تا کنون ذکر شد، تبعات مثبتی را پیش روی زندگی شهری در آینده قرار می‌دهد با این حال، توجه به این واقعیت که تغییرات اقلیمی به طور باورنکردنی شدت می‌یابد نیز بسیار حائز اهمیت است. بدون شک، کربن‌زدایی شهری صرف‌نظر از تمام مزایای خود، می‌تواند به کاهش اثرات جزایر گرمایی در شهرها منجر شود که البته تحقق این هدف نیز مستلزم پیاده‌سازی استراتژی‌های ویژه‌ای است. به عنوان مثال، مدیران شهری باید امکان تأمین نیروی بیشتر را از منابع تجدیدپذیر فراهم آورند، خودروها و تجهیزات الکتریکی را جایگزین نوع کنونی آن‌ها کنند و در نهایت امکان خود کارآمدی تمام کارخانه‌ها، دفاتر اداری، منازل مسکونی و سیستم‌های حمل و نقل را از نظر تأمین نیرو افزایش دهند. بدیهی است که پیشرفت تکنولوژی‌های دیجیتالی و بهره‌مندی هر چه بیشتر از آن‌ها می‌تواند به کاهش مصرف انرژی شهری کمک زیادی کند ضمن اینکه در افزایش خود کارآمدی سازه‌ها از طریق تنظیم خودکار میزان گرما، سرما یا روشنایی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.

از موفق‌ترین کشورهای جهان در بهره‌گیری از تکنولوژی‌های دیجیتالی برای کربن‌زدایی مناطق می‌توان به سوئد اشاره کرد که با استفاده از ابزارهای دیجیتالی در خط تولید کارخانه‌ها به کارآمدی بیشتر آن‌ها کمک کرده است. حال تصور کنید که اگر مدیران یا معماران یک شهر بیش از پیش امکان بهره‌مندی از خدمات دیجیتالی را در سازه‌ها، خدمات عمومی نظیر سیستم‌های روشنایی و حمل و نقل و در نهایت ایستگاه‌های شارژ خودروهای الکتریکی در سراسر شهر افزایش دهند، آنگاه چه پیامدهایی برای ساکنان به ارمغان می‌آورند؟ در این صورت، سیستم‌های شهری از خود کارآمدی بیشتری بهره‌مند خواهد شد، کارآفرینی در سطح بالاتری قرار خواهد گرفت، سلامت شهروندان به طور قابل توجهی بهبود خواهد یافت و در نهایت، رفاه اجتماعی افزایش می‌یابد. در این راستا، یکپارچگی و تعامل میان بخش‌های دولتی و خصوصی بسیار حائز اهمیت است و می‌تواند به افزایش خود کارآمدی در شهرها منجر شود.

تکنولوژی‌ها، ابزارهای دیجیتالی و قابلیت‌های تجزیه و تحلیل داده‌ها می‌تواند زمینه را برای خود کارآمدی سیستم‌های شهری که پیش از این نیز وجود داشته است، فراهم آورد و از این طریق به کربن‌زدایی مناطق کمک زیادی کند. بنابراین، همکاری میان نهادها و سرمایه‌گذاران مختلف به عنوان محرک اصلی ایجاد تغییر در شهرها عمل می‌کند و در نهایت می‌تواند در به صفر رساندن انتشار کربن نقش مهمی ایفا کند.

در واقع، یکپارچه‌سازی انرژی، ساخت و ساز و پویایی شهری مستلزم ایجاد همکاری میان نهادهای مختلف از خدمات شهری و املاک و مستغلات گرفته تا شرکت‌های تکنولوژی و سازمان‌های مالی است. مدیریت در سطح شهری و استانی می‌تواند از طریق افزایش همکاری میان بخش‌های خصوصی و دولتی رسیدن به این هدف را تسهیل کند به این صورت که بخش دولتی در ارائه تدابیر و مجوزها سهیم خواهد بود در حالی که بخش خصوصی فناوری‌ها و منابع لازم را فراهم می‌آورد. مهم‌تر اینکه، همکاری میان این دو بخش به افزایش اعتمادسازی میان سرمایه‌گذاران برای تبادل دو جانبه دانش‌ها منجر می‌شود و ارزش جامعه را به طور کلی افزایش می‌دهد.

کد خبر 553067

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهای جهان کلانشهرهای جهان کشورهای جهان سوئد کربن صفر کربن خنثی کاهش انتشار گاز کربن کاهش انتشار کربن انتشار کربن دي اکسيد کربن کاهش انتشار دی اکسید کربن خدمات دیجیتالی شهر کربن صفر حمل و نقل شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق خود کارآمدی همکاری میان کربن زدایی نقش مهمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۹۲۴۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راه‌حل نشدنی نظریه‌پرداز توسعه دانشگاه جان هاپکینز

صورت مسأله
- ایران با مشکل عظیم شتاب فزاینده حجم پول روبه رو است. سیستم پولی کنونی کشور در هر ۲۴ ساعت در حدود ۶ همت (هزار میلیارد تومان) بر حجم پول می افزاید. برای احساس وضعیت، این افزایش حدوداً معادل میانگین ۳۰۰۰ سال دوران پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۰۴) است. یعنی حکومت ایران در شبانروز یک میلیون برابر هر شبانروز پیش از انقلاب به اصطلاح پول چاپ می کند. در واقع این مبلغ را نمی توان چاپ کرد، بلکه در سیستم الکترونیک پولی بر تعداد صفرهای حجم پول، افزوده می شود.

- یکی از عوامل تورم، همین افزایش حجم پول است که موجب کوچکتر شدن قدرت خرید می شود؛ افزایش فقر و فساد از پیامدهای آن است. باز هم برای درک وضعیت، ۱۰۰ هزارتومانی در ۱۳۹۰ معادل ۱۰۰ دلار بود و امروز معادل یک و نیم دلار است.

حل مسأله
چند پرسش

- آیا نجات از مصیبت افزایش حجم پول کشور شدنی است؟ مسلماً شدنی است. زیرا بسیاری از کشورها که به این بلاء مبتلاء بودند، آن را چاره کردند، یعنی عملا شدنی است.
-آیا بدون تخصص ها و تجربه ها می توان به رفع مشکل پرداخت؟ قطعاً بدون تخصص ها و تجارب، نشدنی است.
-آیا با یک تخصص و راه حل های یک متخصص می توان مشکل را رفع کرد؟ به این پرسش می پردازم.

معمولا تصور می شود که چاره های مطرح شده توسط یک متخصص ولو مجرب، شدنی است. با موارد عدیده می توان نشان داد که چاره های پیشنهادی تخصص های منفرد، نه فقط شدنی نبوده، بلکه موجب فزونی مشکلات شده است (چرا؟ به این خواهم پرداخت). برای نمونه، چاره ی پروفسور استیو هانکه (Steve Hanke) را می آورم.

استیو هانکه استاد اقتصاد در دانشگاه جان هاپکینز است. اخیراً درباره ی نجات ایران از مصیبت تورم و توسعه کشور، در مصاحبه ای گفته است که در چند کشور آزموده است: با ارتباط ریال و طلا در کمتر از ۲۴ ساعت، تورم تمام می شود. معلوم است که توجه و تأکید وی بر مهار افزایش حجم پول است. آیا راه حل وی شدنی است؟

بررسی پیشنهاد هانکه

فرض کنید که افزایش حجم پول کنونی به طلا مربوط شود.- هر گرم طلای ۲۴ عیار به قیمت روز ۴/۸ میلیون تومان است. در این‌صورت حکومت برای همین مقدار حجم پول، در هر شبانه‌روز باید ۱/۲۵ تن و در سال ۴۵۰ تن‌ طلا عرضه کند. کل ذخیره معدنی طلای کشور ۳۰۰ تن است و سالانه ۱۲ تن طلا تولید می شود، بگذریم از این که همین مقدار معادن طلای کشور عمدتا در دست بخش غیردولتی است و بهره مالکانه ی آن به حکومت ناچیز است. برای عرضه ی مقدار طلای لازم، چاره ای جز تأمین طلا از خارج نیست.

یک میلیارد دلار معادل ۱۲/۲ تن طلا است. ایران در سال ۱۴۰۲ حدود ۳۰ میلیارد دلار درآمد نفتی داشت، معادل ۳۶۶ تن طلا. یعنی اگر همه ی پول نفت را به طلا تبدیل کند، فقط ۸۰ درصد حجم پول تولیدی در شبانه‌روز را جبران می کند. بخش عمده ای از درآمد نفت برای رفع نیازهای پایه کشور است و دو سال پیش، فرار سرمایه از کشور به میزان ۴۰ تا ۵۰ درصد درآمد نفت گزارش شده است (گزارش بانک مرکزی). یعنی اژدهای پرشتاب افزایش حجم پول، با بلعیدن همه‌ی پول نفت، باز هم بیشتر می طلبد. با همین بررسی کوتاه می توان دریافت که چاره ی استیو هانکه برای مهار تورم در کشور «نشدنی» است.

بیشتر می توان اظهارات وی را کاوید. به طور ضمنی از پیشنهاد هانکه برمی آید که دولت چون نمی تواند طلای لازم معادل افزایش حجم پول را تأمین کند، پس بر حجم پول نیفزاید. در وضعیت حاضر، اگر حکومت پول چاپ نکند، در پرداخت هزینه های خود و مصارف خواسته و نخواسته ی پولی کشور دچار مشکل می شود. یعنی در وضعیت کنونی، اظهارات ضمنی هانکه هم نشدنی است.

*عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر

بیشتر بخوانید:

کسانی می خواهند گاو اردک بزاید همه می بازیم با دروغ و فریب و بی انصافی انقلاب علمی خاموش و انفعال ما / پیشگامی تولید فکر نیازمند آزاداندیشی از قیدهای تحمیلی است استالین و پژوهش های جانبدارانه

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899872

دیگر خبرها

  • تغییر زیاد در مدیریت شهری آسیب‌ جدی به شهر وارد می‌کند
  • دردسرهای افزایش بیش‌ از حد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده
  • دردسرهای افزایش بیش‌ازحد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده
  • بیش از ۱۳ درصد مساحت شهرها، محدوده هدف بازآفرینی شهری است
  • لازمه ساماندهی اصولی آبشوران تهیه نقشه دیجیتالی شهر کرمانشاه است
  • جای توربین‌های بادی دیگر در خیابان‌ها است
  • نقش آبخیزداری در پیشگیری از هدررفت ۳۳ درصدی آب باران
  • سیاست‌های خلاف تولید، بازنگری شود
  • راه‌حل نشدنی نظریه‌پرداز توسعه دانشگاه جان هاپکینز
  • شاخص شدت انرژی در کشور رو به افزایش است