به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

مهارکننده‌هایی که می‌توانند به مقابله با کروناویروس بپردازند

تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۲۸۰۲۶

بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد که گروهی از مهارکننده‌ها می‌توانند به مقابله با کروناویروس کمک کنند.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، کروناویروس سندروم حاد تنفسی ۲" (SARS-CoV-۲)، از پادتن‌های روی سطح پروتئین خوشه‌ای خود برای اتصال به سلول میزبان و ورود به آن استفاده می‌کند.

بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد که الگوی "N-گلیکوزیلاسیون" (N-glycosylation) کروناویروس، برای فعالیت طبیعی پروتئین خوشه‌ای بسیار مهم است؛ به طوری که فعالیت آن در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از مولکول‌هایی که تولید یا اتصال "N-گلیکان‌های" (N-glycans) پروتئین خوشه‌ای را مهار می‌کنند، کاهش می‌یابد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ظهور سویه‌های جدید کروناویروس، چالش‌های بزرگی را برای مبارزه جهانی با همه‌گیری بیماری کووید-۱۹ ایجاد کرده است، زیرا بسیاری از این سویه‌ها در برابر پادتن‌های ایجاد شده یا واکسن‌های قبلی مقاومت نشان می‌دهند.

پروتئین خوشه‌ای کروناویروس از طریق دامنه اتصال گیرنده خود، به "گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲" (ACE ۲) روی سلول میزبان متصل می‌شود. اتصال بین دامنه اتصال گیرنده و گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲ سلول میزبان، یک تغییر ساختاری را در پی دارد که به همجوشی غشا و اندوسیتوز ژنوم ویروس منجر می‌شود.

پروتئین خوشه‌ای هم پس از عفونت طبیعی و هم پس از واکسیناسیون، تغییراتی را طی N-گلیکوزیلاسیون تجربه می‌کند.

N-گلیکان‌ها، پروتئین خوشه‌ای و ترکیب دامنه اتصال گیرنده را تثبیت می‌کنند. علاوه بر این، جهش‌هایی که در نواحی خاصی از N-گلیکوزیلاسیون رخ می‌دهند، به کاهش شدید میزان عفونت کاذب منجر می‌شوند. N-گلیکان‌ها علاوه بر اشغال کردن سطوح بزرگ، انعطاف‌پذیر هستند. این کار به آن‌ها امکان می‌دهد تا با پنهان کردن اپیتوپ‌های حیاتی از سلول میزبان، به فرار ایمنی دست یابند.

برای توسعه ضد ویروس‌های مؤثری که N-گلیکان‌ها را هدف قرار می‌دهند، باید اطلاعات بیشتری در مورد نحوه عملکرد این مولکول‌ها طی عفونت کروناویروس به دست آورد. شبکه آندوپلاسمی دارای آنزیم‌هایی موسوم به "آلفا-گلوکوسیداز" (α-glucosidases) است که ساختار‌های N-گلیکوزیله‌شده برای رسیدن به شکل بالغ خود به آن نیاز دارند.

این پژوهش، نقش N-گلیکوزیلاسیون را در سلول میزبان و کروناویروس را طی عفونت درون‌کشتگاهی مورد بررسی قرار می‌دهد و همچنین، نتایج مهار N-گلیکوزیلاسیون میزبان را گزارش می‌کند.

انسداد جزئی یا کامل N-گلیکوزیلاسیون میزبان، کروناویروس را مهار می‌کند و مانع پیشروی طبیعی عفونت می‌شود. مکانیسم‌های زیادی به عنوان عامل این فرآیند در نظر گرفته شده‌اند؛ از نقص در گیرنده‌های کلیدی که از تهاجم ویروس جلوگیری می‌کند گرفته تا کاهش عفونت‌پذیری.

از بین رفتن آنزیم‌های حیاتی در مسیر N-گلیکوزیلاسیون، به کاهش بیش از نصف عفونت منجر شد. اثرات آنزیم‌ها در کشت خاص بود و انواع گوناگونی از سلول را ترجیح می‌دادند.

هنگامی که این روش روی سلول‌های "Calu-۳" به دست آمده از ریه انسان آزمایش شد، نشان داد که استفاده از مهارکننده‌ها برای مسدود کردن این آنزیم‌ها، در چندین مرحله به یک اثر محافظتی در برابر عفونت منجر می‌شود. این مهارکننده‌ها توانستند میزان عفونت کروناویروس را در آزمایش‌ها کاهش دهند.

این نشان می‌دهد که مهارکننده‌های گلیکوزیلاسیون، در کاهش گسترش عفونت مؤثر هستند، اما نه در تهاجم ابتدایی.

مهارکننده‌های N-گلیکوزیلاسیون سلول میزبان، از تهاجم کروناویروس جلوگیری نمی‌کنند. با وجود این، حذف N-گلیکوزیلاسیون پروتئین‌های ویروس که تازه تشکیل شده‌اند، بر بلوغ و تولید ویریون‌های عفونی تأثیر می‌گذارد و از عفونت سلول میزبان جلوگیری می‌کند. حذف N-گلیکان‌ها از سلول‌ها باعث می‌شود که "ویریون‌" (Virion)‌های معیوب و ناهنجار کمتری روی پروتئین خوشه‌ای منتشر شوند.

تغییر N-گلیکوزیلاسیون میزبان، به کاهش قابل توجه شیوع عفونت کروناویروس منجر می‌شود. هنگامی که مراحل ابتدایی در مسیر هدف قرار گرفتند، تأثیر قوی‌تر بود و با کاهش گسترش عفونت و تولید ویریون عفونی همراه شد.

مهارکننده‌های آلفا-گلوکوسیداز به خوبی توسط بدن تحمل می‌شوند. کاربرد برخی از این دارو‌ها پیشتر توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا" (FDA) برای سایر بیماری‌ها تأیید شده است؛ بنابراین اگر این دارو‌ها سودمند باشند، شاید بتوان از آن‌ها برای درمان عفونت کروناویروس استفاده کرد.

همه سویه‌های نگران‌کننده کروناویروس به یک اندازه تحت تأثیر مهارکننده‌های گلیکوزیلاسیون قرار گرفتند. شواهد ارائه‌شده در این پژوهش می‌توانند مهار N-گلیکوزیلاسیون را به عنوان یک درمان مستقل و جدید علیه کروناویروس مورد بررسی قرار دهند. علاوه بر این، از این عوامل می‌توان برای افزایش کارایی واکسن‌های کووید-۱۹ کنونی استفاده کرد، زیرا گلیکوزیلاسیون معیوب ممکن است کروناویروس را نسبت به پادتن‌های خنثی‌کننده ناشی از واکسن‌ها حساس‌تر کند.

علاوه بر این، N-گلیکان‌های موجود در پروتئین‌های ضروری بعید است که به راحتی جهش پیدا کنند. این ویژگی ممکن است این روش را برای توسعه درمان‌ها مطلوب‌تر کند.

در مجموع می‌توان گفت که بررسی N-گلیکوزیلاسیون در رابطه با بیماری‌های ویروسی ممکن است فرصت‌های جدیدی را نه تنها برای مقابله با کروناویروس، بلکه با شیوع آن در آینده ارائه دهد.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: مقابله با کروناویروس سندروم حاد تنفسی آنزیم های حیاتی عفونت کروناویروس پروتئین خوشه ای مهارکننده ها سلول میزبان N گلیکان ها آنزیم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۲۸۰۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ ماده غذایی که می توانند اثری مشابه داروهای لاغری داشته باشند

امروزه با افزایش تقاضا برای داروهای سرکوب‌کننده اشتها، مردم به دنبال مواد طبیعی هستند که اثرات مشابهی داشته باشند. اخیراً چالشی در شبکه های اجتماعی وایرال شده که در آن کاربران برای کاهش وزن خود ترکیبی از جو، آب و آب لیمو را می نوشند.

در حالی که این ترکیب مضر نیست، کارشناسان در مورد این ادعا که مصرف این نوشیدنی می تواند اثرات چربی‌سوزی را تقلید کند، تردید دارند.

اما نیازی به متوسل شدن به معجون های مشکوک نیست، چراکه برخی از غذاها می توانند مانند داروهای دیابت و چاقی باعث ترشح هورمون «سیری» شوند.

داروی اوزمپیک که ماده فعال آن سماگلوتید است، برای درمان دیابت نوع ۲ تجویز شده و مزیت دیگری دارد که باعث کاهش وزن مصرف‌کنندگان می شود.

Novo Nordisk، شرکت سازنده اوزمپیک، دارویی با دوز بالاتری از سماگلوتید را با نام تجاری Wegovy برای درمان چاقی به بازار عرضه کرده است.

دسته ای از داروها که آگونیست گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ (GLP-1 RA) نامیده می شوند، با تقلید از هورمون GLP-1 که به طور طبیعی توسط روده شما هنگام خوردن غذا ترشح می شود، عمل می کنند که به مغز سیگنال می دهد که سیر شده اید و از پرخوری جلوگیری می کند.

به گزارش روزیاتو، مواد غذایی نمی‌توانند دقیقاً همان تأثیرات و نتایجی که با مصرف داروهای مرتبط با کنترل دیابت یا کاهش وزن به دست می‌آیند را به وجود بیاورند.

اما طبق تحقیقات، مصرف برخی از مواد غذایی می‌تواند میزان ترشح هورمون‌های GLP-1 را افزایش داده و شما را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه دارد.

۱. جو دوسر

در حالی که داروی اوزمپیک مطمئناً نمی تواند منجر به کاهش وزن چشمگیری شود، «جو» که عنصر اصلی آن است، مطمئناً می تواند به شما کمک کند که احساس سیری کنید.

جو دوسر حاوی کربوهیدرات‌هایی است که به آهستگی آزاد می‌شوند. بنابراین می‌تواند به کنترل اشتها کمک کند.

جو دوسر سرشار از فیبر بوده و در روده متورم می شود و به ما کمک می کند که بعد از غذا برای مدت طولانی تری احساس سیری کنیم.

تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۶ روی غلات پرفیبر مانند جو و گندم کامل نیز نشان داده که مصرف این غلات ممکن است GLP-1 را افزایش دهد.

فیبر موجود در جو هضم را کند کرده و منجر به آزاد شدن تدریجی گلوکز در جریان خون و ترشح GLP-1 می شود.

۲. آووکادو

آووکادو حاوی چربی‌های مفیدی است که می‌تواند به بهبود سلامت قلبی و عروقی کمک کند و در چارچوب یک رژیم غذایی مناسب، برای صبحانه یا میان‌وعده مورد استفاده قرار گیرد.

این گیاه سبز خامه‌ای، سرشار از چربی‌های تک غیراشباع و فیبر است و در پژوهشی در سال ۲۰۱۶ مشخص شد که آووکادو می‌تواند سطح GLP-1 را افزایش دهد.

همچنین یک مطالعه که در سال ۲۰۱۹ توسط مرکز تحقیقات تغذیه در موسسه فناوری ایلینوی انجام شد، نشان داد که افزودن آووکادو به وعده غذایی باعث افزایش سطح GLP-1 و همچنین هورمون تنظیم‌کننده اشتها به نام پپتید YY می شود و در عین حال سطح انسولین را کاهش می دهد.

۳. تخم مرغ

بر اساس یک پژوهش در سال ۲۰۱۶، تخم مرغ منبع غنی از پروتئین و چربی های تک غیراشباع است که می تواند میزان ترشح GLP-1 را افزایش دهد.

تحقیقات دیگری در سال ۲۰۲۰ نشان داد که سفیده تخم مرغ به ویژه برای آزادسازی GLP-1 مفید است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که خوردن سه عدد تخم ‌مرغ برای صبحانه به کاهش سطح قند خون بعد از غذا، کاهش احساس گرسنگی و کاهش میزان مصرف غذا در ۲۴ ساعت آینده کمک می‌کند.

۴. آجیل

نتایج تحقیقات نشان داده اند که مصرف بادام، پسته و بادام زمینی می تواند سطح GLP-1 را به دلیل وجود پروتئین، فیبر و چربی سالم افزایش دهد.

بنابراین اگر به دنبال یک میان‌وعده سالم هستید که شما را برای بقیه روز سیر نگه دارد، مصرف یک مشت آجیل گزینه خوبی به نظر می رسد.

۵. سبزیجات

یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان داد که مصرف سبزیجات پیش از غذا باعث تنظیم سطح قند خون و افزایش سطح GLP-1، به خصوص ۶۰ دقیقه پس از خوردن غذا می شود.

سبزیجاتی مانند کلم غنچه‌ای، کلم بروکلی و هویج سرشار از فیبر و ویتامین هستند که می تواند به تنظیم سطح قند خون کمک کرده و به طور بالقوه بر سطح GLP-1 تأثیر بگذارند.

درشت مغذی‌ها باعث ترشح GLP-1 می‌شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد با انتخاب غذاهای سرشار از این مواد مغذی، می‌توان سطح GLP-1 را افزایش داد.

این بدان معناست که یک رژیم غذایی سالم، سرشار از مواد مغذی محرک GLP-1 می تواند سطح GLP-1 را افزایش دهد.

رژیم‌های غذایی با مقدار بالای چربی مفید، فیبر و پروتئین می‌توانند به شما کمک کنند که برای مدت زمان بیشتری احساس سیری کنید. این مواد مغذی معمولاً باعث تأخیر در هضم غذا و کنترل سطح اشتها می‌شوند.

همچنین غذاهای سرشار از فیبرهای قابل تخمیر، مانند سبزیجات و غلات کامل، باکتری‌های روده را تغذیه می‌کنند و سپس باعث تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر می شوند که می‌توانند ترشح GLP-1 را تحریک کنند.

به همین دلیل است که داشتن رژیم‌های غذایی با چربی مفید، فیبر و پروتئین بالا می‌توانند به شما کمک کند که برای مدت طولانی‌تری احساس سیری کنید.

کانال عصر ایران در تلگرام