مبتلایان به دیابت چه میوه‌هایی می‌توانند بخورند و از کدام میوه‌ها دوری کنند؟
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۰۳۲۶۹
مصرف میوه، یکی از خوشمزه‌ترین روش‌های برطرف کردن گرسنگی و البته دریافت مواد مغذی روزانه است. اما از آنجایی‌که بیشتر میوه‌ها حاوی قند هستند، این سوال پیش می‌آید که آیا افراد مبتلا به دیابت می‌توانند هر میوه‌ای را با خیال راحت مصرف کنند؟
بنا به گفته انجمن دیابت آمریکا مصرف تمام میوه‌ها برای دیابتی‌ها تا زمانی خوب است که به آن میوه حساسیت نداشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنابه گفته پزشکان هیچ کس نباید به‌طور کل میوه‌ای را از رژیم غذایی خود حذف کند. اما افراد مبتلا به دیابت باید میوه‌های زیر را در حد بسیار کمی مصرف کنند:
* میوه‌های سرشار از قندمیوههایی که شاخص گلیسمی (GI) بالایی دارند، مقدار قند خون فرد را افزایش می‌دهند. میوه‌هایی که شاخص گلیسمی آنها بین ۷۰ و ۱۰۰ است، مملو از قند هستند. از این میوه‌ها می‌توان به هندوانه، خربزه، خرما خشک، آناناس و موزهای خیلی رسیده اشاره کرد. البته می‌توان از این میوه‌ها در حد بسیار کم و محدود مصرف کرد.
* میوه‌های سرشار از کربوهیدراتکربوهیدراتهای موجود در میوه‌ها روی مقدار قند خون افراد اثر می‌گذارند. بنابراین افراد دیابتی هنگام مصرف میوه باید این مورد را در نظر داشته باشند. از میوه‌های حاوی کربوهیدرات فراوان باید به موز، انبه و میوه‌های خشک مانند خرما خشک، کشمش و گوجی‌بری اشاره کرد.
میوه‌های مناسب برای دیابتیهادیابتیها پیش از هر چیز باید میوه‌های تازه مصرف کنند و هرگز به سراغ میوه‌های کنسروی یا یخ‌زده که حاوی شکرافزوده هستند نروند. قند میوه‌ها طبیعی است و ضرر بسیار کمتری برای افراد مبتلا به دیابت دارد اما میوه‌های فرآوری‌شده حاوی قند مصنوعی اضافی هستند.
۱. انواع توت‌ها
توت‌ها برای دیابتی‌ها ابرغذا به حساب می‌آیند. یک فنجان توت تازه ۸۴کالری و ۲۱گرم کربوهیدارت دارد. این میوه حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی است که با انواع بیماری‌ها، همچون سرطان و بیماریهای قلبی، مبارزه می‌کنند.
۲. آلبالو
آلبالو ضدالتهاب است و یک فنجان از آن ۵۲کالری و ۱۲,۵ گرم کربوهیدرات دارد. آلبالوها سرشار از آنتی‌اکسیدان هستند. این میوه به صورت تازه، کنسروشده، یخ‌زده یا خشک هم وجود دارد. اما بیشتر میوه‌های کنسرو شده و یخ‌زده حاوی شکرافزوده‌اند و برای افراد دیابتی مناسب نیستند. بنابراین بهتر است این میوه تازه مصرف شود.
۳. هلو
یک عدد هلوی متوسط حاوی ۵۹کالری و ۱۴گرم کربوهیدرات است و بهترین میوه برای دیابتی‌ها به حساب می‌آید. این میوه حاوی ویتامین C و پتاسیم است و سوخت‌وساز بدن را افزایش می‌دهد. افراد دیابتی بدون هیچ نگرانی می‌توانند از این میوه مصرف کنند.
۴. زردآلو
یک عدد رزدآلو حاوی ۱۷کالری و ۴گرم کربوهیدارت است. با مصرف ۴ عدد زردآلو ویتامینA روزانه بدن تکمیل می‌شود. همچنین این میوه سرشار از فیبر و بهترین میوه برای افراد مبتلا به دیابت است.
۵. سیب
یک عدد سیب، ۹۵کالری و ۲۵گرم کربوهیدرات دارد. سیب مملو از فیبر است و ویتامین C هم دارد. پوست سیب بسیار مغذی است و حاوی آنتی‌اکسیدان‌های محافظ قلب است. این میوه مناسب دیابتی‌هاست.
۶. پرتقال
پرتقال‌ها منبع ویتامین C هستند و از آنجایی‌که کربوهیدارت کمی دارند، برای دیابتی‌ها مناسب‌اند. یک عدد پرتقال ۱۵گرم کربوهیدارت و ۶۲کالری انرژی دارد. پرتقال حاوی فولات و پتاسیم هم هست که می‌تواند فشار خون را در وضعیت عادی حفظ کند.
۷. گلابی
گلابی حاوی ویتامین K و فیبر و میوه‌ای عالی برای دیابتی‌هاست.
۸. کیوی
کیوی حاوی پتاسیم، فیبر و ویتامین C است و یک عدد از آن فقط ۱۰گرم کربوهیدرات دارد که این میوه را برای دیابتی‌ها مناسب می‌کند.
با مصرف میوه‌های مفید و پرهیز از میوه‌هایی که قند و کربوهیدرات فراوان دارند، می‌توان سطح قند خون را پایین و در حد عادی نگهداشت.
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه دیابت قند خون خربزه افراد مبتلا به دیابت برای دیابتی ها میوه هایی مصرف کنند ویتامین C میوه ها یک عدد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۰۳۲۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«نمک دریا» حاوی ناخالصی‌های فلزی و غیرفلزی است/ نمک‌های صنعتی و سنگ نمک فاقد ید هستند
رزیتا ضیائی، کارشناس تغذیه در گفت‌وگو با خبرنگار گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آن؛ با اشاره به اینکه کمبود ید یکی از مشکلات اصلی سلامت در جهان است، اظهار کرد: کمبود ید و اختلالات ناشی از آن از سال‌ها پیش یکی از مشکلات تغذیه‌ای در ایران بوده است.
وی افزود: براساس آمار موجود در سال 1368، حدود 20 میلیون نفر از مردم کشور ما در معرض کمبود ید قرار داشتند که با توجه به پیامدهای زیان‌بار بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی آن، پیشگیری و کنترل اختلالات ناشی از کمبود ید در اولویت مداخلات نظام سلامت کشور قرار گرفت و به همین منظور «یددار کردن نمک های خوراکی» به عنوان راهکاری اصلی در نظر گرفته شد و کارخانجات تولید کننده نمک موظف به افزودن ید به نمک های خوراکی شدند که حاصل 25 سال تلاش و پیگیری وزارت بهداشت در این زمینه، کاهش شیوع گواتر از 68 درصد به 5.6 درصد بوده است.
ضیائی با بیان اینکه ید یک ماده مغذی ضروری است که باید از طریق مواد غذایی به بدن برسد، گفت: حیاتی ترین نقش ید در بدن، شرکت در ساختمان هورمون‌های تیروئیدی است. این هورمون‌ها در رشد و تکامل جسمی و عصبی، عملکرد طبیعی مغز و سیستم عصبی، حفظ دمای بدن، تولید انرژی و سوخت و ساز تاثیر دارند.
این کارشناس تغذیه با بیان اینکه ید به طور طبیعی در آب و خاک وجود دارد و ید مورد نیاز بدن، عمدتا از سبزی ها و گیاهانی که روی خاک حاوی ید کاشته شده اند تأمین می شود، ادامه داد: اگر خاک منطقه‌ای مانند کشور ما دچار کمبود ید باشد، محصولات غذایی آن منطقه نیز از نظر این ماده مغذی فقیر خواهند بود و حتی مصرف مداوم آنها نیز نمی‌تواند نیاز بدن به ید را برطرف کند.
وی با بیان اینکه میزان ید مورد نیاز بدن بسیار کم است، افزود: بدن انسان روزانه 150 میکروگرم ید نیاز دارد که بهترین منابع غذایی ید، غذاهای دریایی، به ویژه آبزیان ساکن آب‌های شور هستند. البته به دلیل مصرف کم این غذاها در رژیم غذایی، ید مورد نیاز بدن تأمین نمی‌شود.
ضیائی افزود: کمبود ید، عوارضی مانند افزایش خطر سقط جنین در مادر باردار، اختلال رشد مغز جنین، ناشنوایی و اختلال در تکلم، تولد نوزاد مبتلا به عقب ماندگی شدید جسمی و مغزی، کم کاری تیروئید، گواتر و مهم‌تر از همه اختلال در قدرت یادگیری و افت تحصیلی، خستگی و کاهش کارایی را دارد.
وی در خصوص بهترین راه پیشگیری از کمبود ید گفت: افزودن ید به مواد غذایی همان فرآیندی است که از آن تحت عنوان «غنی سازی» نام برده می‌شود و مناسب‌ترین گزینه در میان مواد غذایی برای افزودن ید، نمک است، زیرا هم ارزان قیمت است و هم اینکه معمولا هر روز توسط تمام افراد جامعه مورد استفاده قرار می گیرد. بر این اساس، بهترین و ساده ترین راه برای پیشگیری از کمبود ید، استفاده از نمک‌های یددار تصفیه شده می باشد.
ضیائی گفت: نمک دریا دارای ناخالصی‌هایی است و به همین دلیل نباید آن را مصرف کرد. نمک چه به صورت استخراج از معادن سنگ نمک و چه استخراج از آب دریا و دریاچه ها حاوی ناخالصی های فراوان فلزی و غیر فلزی است. سولفات کلسیم یا گچ از جمله ناخالصی‌های غیرفلزی نمک دریا است که همرنگ نمک بوده و به راحتی قابل تشخیص نیست.
وی افزود: ناخالصی های فلزی نمک ناچیز است اما عوارض نامطلوبی همچون سرطان و مسمومیت های کشنده و آسیب به کلیه و کبد دارد. همچنین نمک‌های تصفیه نشده اغلب حاوی فلزات سنگینی نظیر سرب، جیوه، کادمیوم و آرسنیک هستند و بر این اساس، ضرورت دارد این ناخالصی‌ها طی فرآیند «تصفیه» از نمک جدا شده تا نمک نهایی از لحاظ وجود ناخالصی به حد استاندارد و مطلوب برسد.
این کارشناس تغذیه تصریح کرد: نمک‌های صنعتی، صادراتی و سنگ نمک فاقد ید بوده و برای مصارف خوراکی و حتی خیساندن برنج توصیه نمی شوند. سنگ نمک علاوه بر اینکه فاقد ید است، به دلیل انواع ناخالصی‌ها و آلودگی‌ها نباید مورد مصرف خوراکی قرار گیرد و همه افراد خانواده، از کودک و بزرگسال، باید نمک تصفیه شده یددار مصرف کنند همچنین مصرف زیاد نمک یددار هم می‌تواند موجب اختلالات فراوانی از جمله افزایش فشار خون شود و به طور کلی، مقدار مصرف روزانه نمک باید کمتر از 5 گرم (حدودا به اندازه یک قاشق مرباخوری) باشد که این مقدار باید از تمام مواد غذایی روزانه تامین شود.
ضیائی در خصوص افرادی که مبتلا به پرکاری تیروئید هستند، گفت: این افراد در استفاده از نمک‌های یددار تصفیه شده برای به حداقل رساندن میزان ید مصرفی، باید نمک را در ابتدای پخت به غذا اضافه کنند و به هنگام غذا خوردن از نمکدان استفاده نکنند، همچنین قرار دادن نمک در معرض هوای آزاد و نور خورشید سبب از بین رفتن ید آن می‌شود.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»