به نقل از «انرژی امروز»

زوال اکوسیستم‌های آبی؛ بایدها و نبایدهای انتقال بین حوضه‌ای آب در ایران

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۳۵۳۶۹

افزایش تقاضا برای آب در برخی از منطقه‌ها، گاه موجب توجیه انتقال آب از یک حوضه دوردست به حوضه‌ای دیگر می‌شود. مصرف آب در شهرهای پرجمعیت، شهرک‌های صنعتی عظیم و کشاورزی، ارزش اقتصادی تولید کرده که هزینه تجهیزات و سازه‌های گران‌قیمت انتقال آب مانند کانال‌های انتقال، خطوط لوله، ایستگاه‌های پمپاژ و سدها را توجیه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این شرایط، آب یک منطقه که تقاضای زیادی برای آن وجود ندارد برای استفاده به حوضه دیگر انتقال داده می‌شود.

مثال بارز این موضوع شهرهای غربی پرجمعیت ایالات‌متحده آمریکا است که آب را از کشاورزان محلی شمال کالیفرنیا خریداری کرده تا بتوانند نیازهای در حال گسترش خود را در جنوب کالیفرنیا تأمین کنند. این موضوع موجب شده تا زمین‌های آبی شمال کالیفرنیا به مرور خشک و استفاده‌ناپذیر شوند. همواره شهروندان ساکن در حوضه مبدأ، در مقابل چنین طرح‌هایی مقاومت می‌کنند، زیرا تاثیرهای اقتصادی و زیست‌محیطی طرح‌های انتقال آب در حوضه مبدأ اجتناب‌ناپذیر است. بنابراین، ضرورت یافتن راه‌حلی برای ایجاد تعادل در تأمین تقاضاهای حوضه‌های مبدأ و مقصد ضروری به نظر می‌رسد. با این حال انتقال آب بین حوضه‌ای منتقدان و موافقان بسیاری دارد. عباسقلی جهانی، کارشناس حوزه برنامه‌ریزی و مدیریت آب معتقد است که با موضوع انتقال بین حوضه‌ای آب نباید صفر و یکی برخورد کرد. به اعتقاد او مطلق‌گرایی در این خصوص برخورد منطقی با موضوع نیست.

جهانی در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» به این موضوع اشاره کرد که اصولا رویکرد به طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای ، بخشی از دوران تکوین تاریخی مدیریت آب را تشکیل می‌دهد. در این دوره که زمان وقوع آن برحسب میزان توسعه‌یافتگی کشورها متفاوت بوده، طرح‌های بسیار زیادی از این نوع به اجرا درآمده است. ولی آنچه که در تصمیم برای اجرای این طرح‌ها مورد غفلت قرار گرفته، نادیده گرفته شدن ظرفیت‌های واقعی حوضه‌های آبریزدهنده و آثار و تبعات اجتماعی و به‌ویژه زیست محیطی اجرای طرح‌ها بوده است. به این دلیل است که وقتی نهادهایی همچون یونسکو و یا سایر نهادهای غیردولتی وارد موضوع می‌شوند، اصل طرح‌های انتقال را مردود نمی‌دانند، بلکه قویا توصیه می‌کنند در انتخاب این نوع طرح‌ها باید ضوابط و معیارهایی رعایت شود که به ناپایداری و تنش‌های اجتماعی منجر نشود.

در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید.

به‌عنوان سوال نخست، به نظر شما موضوع انتقال بین حوضه‌ای آب در چرخه مدیریت آب چه جایگاهی دارد؟

بدون مروری ولو کوتاه به فرایند تکوین تاریخی و جهان شمول مدیریت آب و بررسی تحولات و نقاط عطف آن، نمی‌توان پاسخ مقتضی و درخور به سوال مطروحه ارایه کرد. نسل بشر در فرآیند تمدن‌سازی خود همواره در طبیعت دست‌اندازی کرده و برای تامین نیازهای گوناگون خود آن را مورد بهره‌برداری، تغییر و بازساخت قرار داده است. در این میان تلاش برای انتقال آب از مناطق غنی به مناطق کم آب به‌عنوان یک نمونه بارز این شیوه دست‌اندازی به شمار می‌رود. تاریخ تمدن بشری آکنده از این نوع تجربه‌ها است که در این مجال کوتاه نمی‌توان به فهرست طولانی آنها پرداخت. در ایران نیز می‌توان شواهد و مصادیق بسیاری را در این خصوص بیان کرد. حتی احداث قنات در مسیرهای ده‌ها کیلومتری، خود نوعی انتقال بین حوضه‌ای آب محسوب می‌شود.

اگر تاریخ تمدن بشری را به دو دوره قبل از صنعتی شدن و بعد از آن تقسیم کنیم، می‌توانیم بگوییم که ویژگی‌های طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای آب قبل از این نقطه عطف تاریخی به شرح زیر بوده است:

الف: فراوانی نسبی آب در حوضه آبریزدهنده به قدری بوده که انتقال‌بخشی از آن، هیچگونه آثار و تبعات منفی به محیط‌های زیست و جوامع ساکن در آنها ایجاد نمی‌کرد و در اصطلاح به ناپایداری منجر نمی‌شد.

ب: طرح‌ها عموما با دانش بومی و متکی بر مشارکت و پذیرش جوامع و با مقیاس‌های کوچک (در مقایسه با طرح‌های امروزی) به اجرا درآمده است.

از طرفی وقوع انقلاب صنعتی موجب تحولات گسترده‌ای در تاریخ تمدن بشری شد. افزایش جهشی جمعیت و به دنبال آن توسعه شهرنشینی، ایجاد کانون‌های صنعتی در مقیاس‌های بزرگ، نیاز به تامین غذای بیشتر و دیگر نیازهای جدید، رشد تصاعدی برای تقاضای آب را به همراه آورد. این شرایط بعد از پشت سر گذاشته شدن جنگ‌های جهانی اول و دوم و به ثمر نشستن تلاش‌ها برای مهار بیماری‌ها و ارتقای سطح رفاه جوامع در هفت الی هشت دهه گذشته نمود عینی پیدا کرد.

بدین‌ترتیب رشد تقاضا برای آب بیشتر را می‌توان نتیجه بروز تحولات و دگرگونی‌های اساسی در پیشران‌های توسعه دانست. پاسخ بشر به این پدپده یعنی جهش بی‌سابقه تقاضا برای آب، ابداع شیوه‌ای است به نام ماموریت آبی که «Hydraulic Mission» نامیده می‌شود. رویکرد اصلی در این شیوه تمرکز بر استحصال و عرضه آب بیشتر برای تامین تقاضا از طریق ایجاد سازه‌های مهار و ذخیره آب، از جمله «طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای» بوده که در ادبیات مدیریت آب به دوره

«مدیریت عرضه» موسوم شده است. از ویژگی‌های بارز این دوره تاریخی در تکوین مدیریت آب می‌توان به‌طور مشخص به نکات زیر اشاره کرد:

الف: نیاز به تکنولوژی‌های نوین و پیچیده برای احداث چنین سازه‌های عظیم و بزرگ مقیاس و بهره‌برداری از آنها.

ب: نیاز به سرمایه‌گذاری‌ها و منابع مالی زیاد برای تامین هزینه و در نتیجه ورود دولت‌ها به موضوع حکمرانی در مدیریت آب به شکل گسترده و نادیده گرفته شدن نقش، توانمندی و ظرفیت‌های جوامع محلی در تمشیت امور.

همچنین این فرآیند با یک اتفاق تعیین‌کننده نیز همراه بود و آن غفلت از ظرفیت‌های بهره‌برداری پایدار از منابع تجدیدشونده در حوضه‌های آبریز به‌عنوان یک اشتباه استراتژیک مهم و اثرگذار است.

شایان ذکر است که هدف نهایی از مجموعه فعالیت‌ها در مدیریت منابع آب، ایجاد تعادل و توازن پایدار بین عرضه و تقاضای آب است. منابع تجدیدشونده آب در هر محدوده جغرافیایی یا سیاسی در درازمدت مقدار ثابتی بوده (صرف‌نظر از تغییرات اقلیمی) و این در حالی است که تقاضای آب به دلایلی که بیان شد همواره در حال افزایش است.

بنابراین اگر دچار این توهم شویم که برای پاسخگویی به تقاضای آب، همواره باید به عرضه آب و یا خرج از سرمایه ملی محدود منابع آب تجدیدشونده متوسل شویم، در واقع بذر ناپایداری را در فرآیند توسعه کاشته‌ایم و این اتفاقی است که در نتیجه غفلت تاریخی فوق از دهه‌ها پیش بروز پیدا کرده است. متاسفانه آثار و تبعات این غفلت تاریخی ابتدا در محیط زیست و اکوسیستم‌های آبی مشاهده و برجسته شد و سپس موجب تعارضات و منازعات متعددی را در اقصی نقاط دنیا برسر تقسیم و بهره‌برداری معقول و عادلانه همراه با تنش‌های اجتماعی شد.

وضعیت پیش‌آمده در اثر افراط‌گرایی برای بهره‌برداری از منابع آب تجدیدشونده موجب شد که جامعه جهانی در اوایل دهه هفتاد میلادی به فکر چاره‌جویی برای برون‌رفت از مشکلات و چالش‌های به وجود آمده و اجتناب از تشدید و تسری آنها برآید و بدین‌ترتیب مهار توسعه بی‌رویه یا ضد توسعه، در دستور کار قرار گرفت. این تلاش‌ها به تئوریزه کردن مفهوم توسعه پایدار منجر شد. در این نظریه سه پایه و هدف اصلی برای تحقق رویکرد توسعه پایدار از جمله توسعه اقتصادی، عدالت اجتماعی و حفاظت محیط زیست، الگو قرار گرفت. اگر چه در ظاهر، این سه مفهوم شاید متناقض به نظر برسند ولی در واقع این هنر مدیریت است که با غلبه به تعارضات، بتواند مبنای مطمئنی را برای مفهوم توسعه رقم بزند. در واقع ورود نظریه توسعه پایدار موجب شد بشر وارد یک تجدیدنظر بنیادی در ماموریت آبی خود شود.

این پارادایم شیفت نقطه عطفی شد برای شروع دوره جدیدی در فرآیند تاریخ تکوین مدیریت آب که به دوره «مدیریت تقاضا» موسوم شد و مفهوم آن این است که اگر در حوضه‌های آبریز بارگذاری برای برداشت آب از منابع تجدیدشونده به آستانه‌هایی رسید که طی آن سه مفهوم توسعه پایدار به نفع یا ضرر یکی دچار اختلال شد، رویکرد به مدیریت عرضه آب به اشکال مختلف آن از جمله انتقال بین حوضه‌ای بایستی متوقف و یا با رعایت ضوابط و شرایط بسیار سختگیرانه دنبال شود.

بررسی‌های تطبیقی نشان می‌دهد در تعداد قابل ملاحظه‌ای از کشورها به ویژه کشورهای شمالی، این مفهوم عملی شده و کشورها تلاش کرده‌اند برای پاسخگویی به نیازهای آبی جدید از شیوه‌های مختلف مدیریت تقاضا استفاده کنند. متاسفانه این پارادایم شیفت در کشور ما حداقل سه دهه بوده که به تاخیر افتاده و برنامه‌های موجود که از نمود بارز آن ده‌ها و شاید صدها طرح نیمه‌تمام است و در بین آنها طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای نیز قرار گرفته‌اند، حکایت از این حقیقت دارد. آثار و تبعات عدم توجه به چنین تغییری هم‌اکنون در زوال اغلب اکوسیستم‌های آبی و در معرض تخریب جدی قرار گرفتن باقی مانده آنها و بروز تنش‌های اجتماعی از جمله در حوضه‌های آبریز زاینده‌رود، کارون، ارومیه و سیستان و بلوچستان و سایر نقاط کاملا محسوس است.

با توجه به مطالب پیش گفته در پاسخ به سوال مطروحه درباره جایگاه انتقال بین حوضه‌ای در مدیریت آب می‌توان گفت که انتقال بین حوضه‌ای بخشی از مؤلفه مدیریت عرضه آب را تشکیل می‌دهد و از منظر تاریخ تکوین مدیریت آب، وجود این نوع طرح‌ها را به‌طور مطلق نمی‌توان نفی کرد. اما باید توجه کرد که تحمیل بار اضافی خارج از اصول و مبانی توسعه پایدار ممکن است نه‌تنها به حل و فصل چالش‌های آب کمک نکرده، بلکه در نهایت به ضد توسعه نیز مبدل شود.

از این رو براساس اطلاعات رسمی اعلام شده از سوی وزارت نیرو، هم‌اکنون بارگذاری در کلیه حوضه‌های آبریز درجه ۲ کشور بر روی منابع آب قابل برنامه‌ریزی که شاخص پیشنهاد شده از سوی این وزارتخانه بوده، بین ۱۱۰ تا ۱۷۰ درصد این شاخص رسیده است.

یکی از مهمترین نگرانی‌ها در طرح‌های انتقال آب، که کمتر به آن پرداخته شده، اثر آن بر منابع آب و استفاده پایدار از منابع حوضه مبدأ است. از دیدگاه شما طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای در وضع موجود و آینده تا چه اندازه موجه هستند؟

برای توضیح بیشتر و واضح‌تر پاسخ این سوال، ترجیح می‌دهم به تعدادی از معیارهای مهمی که از سوی نهادهای بین‌المللی از جمله یونسکو، کمیسیون بین‌المللی آبیاری و زهکشی، کمیسیون جهانی سدها و… برای طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای توصیه شده اشاره کنم که در بررسی‌های تطبیقی مورد توجه قرار گیرد. از همین رو در ادامه به آنها اشاره خواهد شد.

الف: نیازهای کنونی و آینده حوضه آبریز مبدا از جمله نیازهای اکوسیستم آبی به طور کامل تامین شود و مشخص شود بعد از تامین این نیازها مازاد واقعی آب وجود دارد.

ب: حوضه آبریز دریافت‌کننده از منابع آب موجود خود به شکل کارآمد و با بهره‌وری کامل استفاده می‌کند و برای تامین نیازهای حیاتی کسری واقعی و نه صوری وجود دارد.

ج: در حوضه آبریز دریافت‌کننده هیچ گزینه و منبع جایگزینی برای تامین نیازهای حیاتی وجود ندارد.

د: اثرات اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی به حداقل رسانده شود، طوری‌که اقناع و پذیرش جوامع ساکن در حوضه آبریزدهنده را همراه داشته باشد.

ه: پروژه انتقال با رعایت اصول توسعه پایدار، تاب‌آوری و سازگارپذیری طراحی شود.

بنابراین در تشریح پاسخ این سوال باید گفت که تطبیق وضعیت طرح‌های موجود و احتمالا آتی انتقال بین حوضه‌ای با معیارهای مذکور و راستی‌آزمایی آنها کار پیچیده و طاقت‌فرسایی نیست. در واقع همانگونه که توضیح داده شد براساس شاخص آب قابل برنامه‌ریزی، تقریبا در هیچکدام از حوضه‌های آبریز کشور آب مازاد واقعی که بتواند همان معیار الف پیش گفته را پوشش دهد وجود ندارد. از همین رو اگر چنانچه تأمین نیازهای حیاتی در یک حوضه آبریزی با رعایت سایر معیارها غیر قابل اجتناب باشد، در این صورت باید از شیوه‌های مختلف باز تخصیص آب، آب مازادی فراهم شود. شاید روش منطقی این باشد که روند این نوع طرح‌ها به عهده یک کمیته با کارشناسان مجرب و کاربلد و مستقل از نهاد دولت واگذار شود تا این کمیته با ارزش‌گذاری روی هر یک از معیارها و تطبیق آن با طرح‌های موجود تصمیم‌سازی کند.

بررسی اثرها و پیامدهای طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. به نظر شما انتقال بین حوضه‌ای آب راهکاری نجات‌بخش برای بحران آب ایران به شمار می‌رود؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که با موضوع انتقال بین حوضه‌ای آب نباید صفر و یکی برخورد کرد. مطلق‌گرایی در این خصوص برخورد منطقی با این موضوع نیست. امروزه شاهد این هستیم که جمعی از کارشناسان این نوع طرح‌ها را از اصل و بنیاد مردود می‌دانند و اعتقاد دارند که خسارات حاصل از اجرای آنها خیلی بیشتر از منافع آنها است و در مقابل تعدادی نیز مطالعه و اجرای این نوع طرح‌ها را تنها راهکار نجات‌بخش بحران آب قلمداد می‌کنندکه ضمن احترام به نظرات هر دو گروه، در دیدگاه‌ها یک نوع مطلق‌گرایی حاکم است.

در این گفت‌وگو ملاحظه کردید که اصولا رویکرد به طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای بخشی از دوران تکوین تاریخی مدیریت آب را تشکیل می‌دهد. در این دوره که زمان وقوع آن برحسب میزان توسعه‌یافتگی کشورها متفاوت است طرح‌های بسیار زیادی از این نوع به اجرا درآمده، ولی آنچه که در تصمیم برای اجرای این طرح‌ها مورد غفلت قرار گرفته، نادیده گرفته شدن ظرفیت‌های واقعی حوضه‌های آبریزدهنده و آثار و تبعات اجتماعی و به‌ویژه زیست محیطی اجرای طرح‌ها بوده است. به این دلیل، وقتی نهادهایی مثل یونسکو و یا سایر نهادهای غیردولتی وارد موضوع می‌شوند، اصل طرح‌‌های انتقال را مردود ندانسته بلکه قویا توصیه می‌کنند که در انتخاب این نوع طرح‌ها باید ضوابط و معیارهایی رعایت شود که به ناپایداری و تنش‌های اجتماعی منجر نشود.

در ایران نیز با توجه به گذر برداشت آب از حوضه‌های آبریز از طریق مدیریت عرضه و رسیدن به سقف‌های مجاز بهره‌برداری، اصولا جایگاهی برای طرح‌های انتقال قابل تصور نیست. مگر اینکه برحسب ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر که در صدر آنها وظیفه دولت‌ها برای تامین حداقل نیازهای شرب و حیاتی ساکنان آن است، از طریق باز تخصیص آب در حوضه‌دهنده و نیل به مازاد واقعی و رعایت سایر معیارها اقدام شود. البته این موضوع نیازمند مراقبت‌های سختگیرانه‌ای است.

منبع: دنیای اقتصاد

برچسب هاانتقال آب سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (یونسکو) کمبود آب

منبع: انرژی امروز

کلیدواژه: انتقال آب کمبود آب آسیا اروپا اقتصاد انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی وزارت نفت وزارت نیرو طرح های انتقال بین حوضه ای انتقال بین حوضه ای آب تنش های اجتماعی حوضه های آبریز نوع طرح ها توسعه پایدار آثار و تبعات بهره برداری مدیریت عرضه برای تامین حوضه آبریز انتقال آب تقاضای آب مدیریت آب منابع آب عرضه آب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۳۵۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اراک با مدیریت تعاملی به سمت توسعه و تعالی پیش می‌رود

رئیس شورای اسلامی اراک گفت: اراک،شهری با ظرفیت‌های متعدد و پتانسیل شهری بالاست که با مدیریت تعاملی به سمت توسعه و تعالی پیش می‌رود.

داوود قربانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا از مرکزی اظهار کرد: شورا با خرد جمعی اداره شده و بدون شک می‌تواند با دقت و آگاهی مضاعف بر اقدامات، طرح‌ها و برنامه‌های شهرداری نظارت داشته باشد.

وی با بیان اینکه اراک، شهری با ظرفیت‌های متعدد و پتانسیل شهری بالا است که با مدیریت تعاملی به سمت توسعه و تعالی پیش می‌رود، افزود: ریل‌گذاری صحیح شورا در دوره ششم شهر اراک را در مسیر پیشرفت و ترقی قابل ملاحظه‌ای قرار داده است.

رئیس شورای اسلامی شهراراک با قدردانی از تعامل نهادها و سازمان‌هایی که همسو و همدوش مدیریت شهری در کلان‌شهر اراک، روال خدمت را هموارتر کرده‌اند، به ارائه گزارشی از مجموعه شورای اسلامی و شهرداری کلان‌شهر اراک پرداخت و گفت: آرمان شورا، قانون‌گرایی و رفع مسائل و مشکلات در بستری شفاف و سریع است که با توجه به رویکرد مثبت ایجاد شده در استان بر آنیم روال مازاد را کاهش و شهر را به سمت توسعه و تعالی پیش ببریم که در نهایت به نفع شهروندان خواهد بود.

قربانی با اشاره به مهم‌ترین مواردی که در مجموعه مدیریت شهری طرح، تصویب و به شهرداری کلان‌شهر اراک ابلاغ شده است، تصریح کرد: اقدامات مدیریت شهری در دوره ششم کم نظیر و در برخی موارد بی نظیر بوده است.

رئیس شورای اسلامی اراک ادامه داد: برنامه‌ریزی و بودجه نویسی بر اساس سند توسعه ۵ ساله شهر اراک که در سال ۱۴۰۰ به شهرداری ابلاغ شد (برنامه محوری مدیریت شهری در دره ششم) از جمله اقدامات این نهاد در حوزه مالی و بودجه‌ریزی است.

قربانی اضافه کرد: افزایش بودجه شهر اراک از ۱۹۰۰ در سال ۱۴۰۰ به شش هزار میلیارد تومان در سال جاری، اجرای سیستم خزانه‌داری کل و احیای مدیریت حسابرسی داخلی، احیا نظام تخصیص اعتبار در شهرداری، اجرای پروژه بزرگ اصلاح حساب‌ها از ۱۰ سال گذشته تا کنون از جمله اقدامات انجام شده است.

وی با بیان اینکه در حوزه حمل و نقل عمومی یک انقلاب در شهر اراک رخ داده است، خاطر نشان کرد: بیش از ۹۹ دستگاه اتوبوس خریداری شده و ۷۰ دستگاه ون و ۱۰ دستگاه اتوبوس برقی به ناوگان حمل و نقل عمومی اضافه شده است.

رئیس شورای اسلامی اراک افزود: احیا و اورهال جایگاه cng اتوبوسرانی، ایجاد خطوط ویژه در سطح شهر برای توسعه حمل و نقل عمومی و ترغیب شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی، اصلاح هندسی معابر شهری به تعداد ۳۲ نقطه در سطح شهر و تداوم آن در سال جاری هم از اقدامات انجام شده است.

قربانی نصب پل هوایی به تعداد ۴ عدد طی و پیش بینی نصب ۲ دستگاه پل تا پایان دوره، بازگشایی چند معبر ترافیکی از جمله معبر سید الشهدا (ع) و بلوار غدیر، تجهیز شهر اراک به دوربین‌های پلاک خوان و تردد شمار و ثبت تخلفات رانندگی و اجرای طرح نوسازی سرپناه‌های اتوبوس‌ها و مبلمان آن را از اقدامات انجام شده در این دوره مدیریت شهری برشمرد.

وی اجرای طرح تفکیک زباله از مبدا تجهیز سازمان آتش نشانی به تجهیزات مدرن فردی و تجهیزات لجستیکی، احداث ۳ بازارچه میوه و تره بار در سطح شهر، احداث ۶ سرویس بهداشتی در نقاط مختلف شهر، خرید ۳ دستگاه سرویس بهداشتی سیار با ظرفیت ۳۲ چشمه و با اعتبار چهار میلیارد تومان به منظور استفاده در شرایط بحران و مناسبت‌های ملی و مذهبی را از دیگر اقدامات انجام شده در این دوره اعلام کرد و گفت: همچنین در این دوره نوسازی وسایل بازی کودکان در سطح پارک‌ها، اجرای طرح هوشمند سازی ناوگان اتوبوسرانی به منظور ارتقا زیرساخت‌های الکترونیکی، هوشمندسازی و توسعه شهر الکترونیک و با هدف پاسخگویی سریع‌تر و دقیق‌تر به شهروندان اراکی، مرکز داده شهرداری اراک، مطابق با استانداردهای جدید و مجهز به سیستم اعلام حریق، با هزینه‌ای بالغ بر ۱۰۰ میلیارد ریال استانداردسازی و مورد ارتقا قرار گرفته است.

قربانی ادامه داد: اجرا و اتمام ۳ تقاطع غیر همسطح در شهر اراک طی دو سال اتمام پروژه مجموعه چند منظوره کوی امام علی (ع)، اتمام پروژه احداث سالن نمایش شهر، اجرای پروژه انتقال پساب شهر اراک به منظور بهره‌برداری ۲۵۰ لیتر در ثانیه از آب پساب در مصرف شهری از جمله اقدامات انجام شده در حوزه عمرانی است.

وی، نوسازی کارخانجات تولید آسفالت شهرداری و خودکفایی در تولید آسفالت و تجهیز آن به سیستم بگ فیلتر (غبارگیر صنعتی) و اجرای طرح بزرگ نهضت آسفالت در اراک، تجهیز سازمان عمران شهرداری به ماشین‌آلات سنگین عمرانی تجهیز ماشین آلات عمرانی شهرداری به سیستم جی پی اس، آغاز و اجرای پروژه بزرگ احداث دیوار ساحلی را از دیگر اقدامات انجام شده برشمرد و تصریح کرد: همچنین خط تولید قطعات بتنی با ارائه محصولاتی نظیر انواع فلاور باکس، میز پینگ پونگ، نیمکت، سطل زباله، استند های شهری و میز ناهار خوری آغاز پروژه بزرگ فیبرنوری به طول ۲۲۰ کیلومتر با همراهی شورا و وزارت ارتباطات در اراک به عنوان شهر پیشرو صورت گرفته است.

رئیس شورای اسلامی اراک با اشاره به اقدامات انجام شده مدیریت شهری در حوزه‌های ورزشی و فرهنگی گفت: احداث ۱۰ زمین چمن مصنوعی در مناطق مختلف شهر، احداث زمین ورزشی ساحلی، اتمام احداث زورخانه اراک، نوسازی سالن‌های ورزشی موجود برگزاری چندین جشنواره و جام ورزشی ملی و منطقه‌ای در اراک، تشویق و حمایت از قهرمانان ورزشی هم از دیگر اقدامات مدیریت شهری است.

وی از آغاز پروژه شهر دوستدار کودک در اراک، راه اندازی مدرسه شهروندی و آموزش هزاران نفر ساعت در این مرکز و برگزاری جشنواره‌های بزرگ فرهنگی - مذهبی طی دو سال اخیر خبر داد و افزود: پروژه‌های خاص و در دستور کار مدیریت شهری هم شامل: اجرای پروژه گردشگری نور الشهدا گردو بعد از دو دهه تعطیلی با بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان اعتبار، اجرای پروژه ساختمان آفتاب بعد از مدت‌ها تعطیلی، پروژه احداث دومین پارک بانوان، طرح پارک آبی، احداث فرهنگسرا و اجرای فاز دو آرامستان اراک است.

کد خبر 748857