به نقل از «ایسنا»

کاهش ۵۸ درصدی ذخیره آب سدها در مشهد/بیش از ۹۹ درصد شهرستان در وضعیت خشکسالی است

تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۸۶۸۶۳

ایسنا/خراسان رضوی مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب مشهد با اشاره به اینکه در سال گذشته با کاهش بارندگی‌ها کاهش قابل توجهی در حجم سدهای مشهد ایجاد شده است، گفت: در حال حاضر متوسط حجم ذخیره چهار سد تامین کننده آب شهر مشهد ۲۹ درصد است که نسبت به سال قبل ۵۸ درصد کاهش را نشان می‌دهد.

حسین اسماعیلیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص وضعیت ذخیره سدهای مشهد و برنامه‌ریزی‌ها برای تامین آب پایدار این شهرستان اظهار کرد: سال آبی ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ جز سال‌های بسیار کم‌بارش طی دهه گذشته بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال آبی جاری نیز هر چند که متوسط بارندگی در حوزه شهرستان مشهد کمی افزایش نشان می‌دهد اما میزان بارندگی نسبت به دوره آماری بلندمدت در استان حاکی از کاهش ۲۰ درصدی داشته و همچنین در حوزه شهرستان مشهد نشان از کاهش ۳۶.۵ بارندگی نسبت به دوره بلندمدت دارد. در مجموع وضعیت بارندگی در مشهد نسبت به استان حادتر است.

وی افزود: کل بارندگی‌ها در حوزه شهرستان مشهد ۸۱ میلیمتر است ولی باز هم ۹۹ درصد از کل استان درگیر خشکسالی است. در سال آبی جدید میانگین دما نیز نسبت به سال قبل ۰.۷ و نسبت به دوره بلندمدت ۰.۹ درجه سانتیگراد افزایش داشته است. همچنین این عدد نسبت به متوسط استان عدد بالاتری را نشان می‌دهد.

مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب مشهد بیان کرد: آنچه در مشهد بسیار قابل توجه است، حوزه تامین آب شرب است زیرا بخش اعظمی از آب شرب این شهر یعنی بیش از ۵۰ درصد آن‌ از طریق سدها تامین می‌شود. در سال گذشته با کاهش بارندگی‌ها کاهش قابل توجهی نیز در حجم سدهای مشهد ایجاد شده است. امید است در فصل بهار ۱۴۰۱ بارندگی‌های بیشتری صورت گرفته و سفره‌های آب زیرزمینی تغذیه و سدهای مشهد پر شود. با این وجود و با فرض شرایط سال آبی قبل برای تامین آب مشهد اقداماتی در ۲ بخش در نظر گرفته شده است. بخش اول پروژه‌های تامین آب است. در این زمینه چندین پروژه در دست اجرا و بخشی نیز در دست تامین اعتبار است.

طی ۱۱ ماه گذشته به طور میانگین مصرف آب در مشهد هشت درصد افزایش داشته است

اسماعیلیان با اشاره به اقدامات دیگر در حوزه مدیریت مصرف آب در مشهد تصریح کرد: طی ۱۱ ماه گذشته به طور میانگین مصرف آب در مشهد هشت درصد افزایش داشته که این مساله ۲ دلیل عمده دارد. یکی مساله کرونا و بخشی دیگر افزایش متوسط دما نسبت به سال قبل. همچنین افزایش تعداد مشترکان نیز در این ماجرا موثر است. پیش‌بینی می‌شود سال آینده با مدیریت بیماری کرونا پذیرای زائران بیشتری باشیم و بر همین اساس افزایش ۱۰ درصدی  مصرف آب نیز پیش‌بینی  می‌شود.   با توجه به این مساله و ظرفیت منابع آبی کسری آب ۲۶ درصدی در شهر مشهد خواهیم داشت. تامین کسری آب در قالب پروژه‌های تامین و مدیریت مصرف صورت خواهد گرفت.

وی عنوان کرد: موضوع خشکسالی باید برای مردم به خوبی اطلاع‌رسانی شود زیرا این مساله نیازمند مشارکت مردم است. در اواخر اسفند ماه سال جاری پیک مصرفی را پشت سر خواهیم گذاشت. امیدواریم با این شرایط در سال آینده به مرز جیره‌بندی نرسیم و تابستان سال آینده را بدون هیچ تنش آبی طی کنیم.

انتهای یپام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اقتصادی آبفا بارندگي خشكسالي آب شرب بارندگی ها سدهای مشهد تامین آب سال آبی مصرف آب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۸۶۸۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام نواحی ایران در معرض خشکسالی شدید هستند؟

بارندگی‌های اخیر این پرسش را پررنگ کرده است که از نظر بارش در چه وضعی هستیم؟ آیا خشکسالی تمام شده است؟

به گزارش خبرآنلاین، مهدی زارع، کارشناس محیط زیست، در این‌باره می‌گوید: خشکسالی هواشناسی یک نیروی محرکه طبیعی اصلی بیابان‌زایی است و به دلیل دوره‌های طولانی مدت کم بارش رخ می‌دهد. کمبود آب و همچنین استفاده بی رویه از منابع آبی، عمدتاً برای کشاورزی، تعادل آبی منفی و تغییر در پوشش گیاهی ایجاد می‌کند و بیابان‌زایی را تسریع می‌کند.

او با بیان اینکه علی‌رغم اقدامات سیاسی مختلف در گذشته، بیابان‌زایی همچنان یک معضل جدی زیست‌محیطی در بسیاری از مناطق ایران است، ادامه می‌دهد: شاخص‌های خشکسالی و خشکی حاصل از داده‌های بلندمدت دما و بارندگی وقوع خشکسالی طولانی‌مدت در مناطق مختلف اقلیمی ایران را نشان می‌دهد. خشکسالی‌های شدید و فوق‌العاده شدید هواشناسی در دهه‌های اخیر با رشد سریع جمعیت، شور شدن خاک و مدیریت ضعیف منابع آب نیز به عنوان محرک‌های اصلی انسانی در نظر گرفته می‌شوند.

این استاد پژوهشکده زلزله‌شناسی توضیح می‌دهد: درصد جمعیت روستایی در ایران رو به کاهش است و مناطق شهری به سرعت در حال رشد هستند. از دهه پنجاه شمسی، میزان استفاده از آب‌های زیرزمینی در ایران حدود ۴ برابر شده و میانگین کاهش سالانه سطح آب زیرزمینی حدود ۵۰ سانتی‌متر بوده است. بیابان‌زایی را نمی‌توان به طور کامل متوقف یا مدیریت کرد، اما می‌توان با اتخاذ برخی راهبرد‌های مدیریت پایدار زمین آن را کاهش داد.

زارع با اشاره به اینکه رویداد‌های طبیعی شدید مانند خشکسالی و سیلاب می‌تواند با تغییرات اقلیمی مرتبط باشد، می‌گوید: بررسی شاخص خشکسالی نشان داده است که روندی منفی به ویژه در فلات مرکزی با اقلیم خشک و نیمه خشک برقرار است. این روند منفی منجر به افزایش خشکی در آینده و بدتر شدن وضعیت خشکسالی شدید فعلی در مناطق خشک و نیمه خشک خواهد شد.

او در پاسخ به این سوال که کدام نواحی ایران در معرض بیابان‌زایی هستند، ادامه می‌دهد: مردم فلات مرکزی ایران نسبت به سایر نقاط کشور در معرض خطر خشکسالی شدید و بیابان‌زایی هستند. افزایش مدت و شدت خشکسالی منجر به افزایش مهاجرت خواهد شد.

زارع معتقد است: مشارکت سازمان‌های مردم نهاد محلی در تصمیم‌گیری‌های مدیریت آب برای دستیابی به مدیریت پایدار حوزه آبخیز، مطالعه بهترین روش‌های تأمین و ذخیره‌سازی آب و سامانه‌های آبیاری اصلاح‌شده برای افزایش بهره‌وری مصرف آب، انتخاب مدیران مناسب و چارچوب‌های مدیریتی مناسب در طرح‌های توسعه روستایی برای ایجاد بستر مناسب برای تسریع در روند مبارزه با بیابان‌زایی و توسعه برنامه‌های چند رشته‌ای برای ترکیب یافته‌های علمی مدرن با دانش بومی از روش‌هایی است که می‌توان در مدیریت خشکسالی به کار بست.

استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله اظهار می‌کند: در دهه ۱۳۹۰-۱۴۰۰ بارندگی ایران به طور متوسط حدود ۱۱ درصد، آب‌های سطحی حدود ۴۴ درصد و آب‌های تجدیدپذیر حدود ۳۲ درصد کاهش یافته است. در دهه‌های اخیر میانگین دمای شهر‌های اصلی ایران حدود ۰.۶ درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است. پیش‌بینی‌ها تا ۱۴۱۵ بین ۰.۷ (در سناریوی متوسط) تا ۱ (در بدترین حالت) درجه افزایش دما را نشان می‌دهد.

او با بیان اینکه در ایران کاهش حدود ۱۵ درصدی بارش و از سوی دیگر افزایش تا حدود ۴.۵ درجه سانتیگراد در میانگین دمای ایران در هفت دهه آینده پیش‌بینی شده و اگر اقدامات فوری برای حل این مشکلات انجام نشود، وضعیت می‌تواند به زودی فاجعه‌بارتر شود، می‌گوید: آب تنها منبع طبیعی است که جایگزینی ندارد و نیاز به آن طاقت فرسا، ثابت و فوری است. رقابت برای دستیابی به منابع کمیاب آب، حداقل به صورت ناخودآگاه، می‌تواند افراد را به رفتار‌های خودخواهانه، غیرهمکاری و حتی تهاجمی و خشونت‌آمیز سوق دهد. علاوه بر این، کمبود بارش ممکن است درآمد مردم را کاهش دهد، مثلاً در بخش کشاورزی، و بنابراین، اضطراب و استرس مرتبط می‌تواند مردم را به سمت خشونت سوق دهد.