بدعهدی مسئولان آبفا برای اجرای طرح فاضلاب در مناطق محروم آبیک
تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۷۹۵۳۶
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، نشست خبری رئیس و اعضای شورای شهر آبیک با حضور خبرنگاران شهرستان آبیک عصر امروز در سالن اجتماعات پارلمان محلی برگزار شد.
علی ساریجلو رئیس شورای شهر آبیک در این نشست با اشاره به مکاتبه با با معاون عمرانی استاندار قزوین و مدیر کل دفتر شهری استانداری قزوین مبنی بر لزوم بازنگری طرح تفصیلی این شهر اظهار کرد: از این مسئولان درخواست شده خارج از نوبت این موضوع بررسی شود چرا که فرار ساخت و سازها به دلیل به‌روز رسانی نشدن این طرح بوده و همه انبوه‌سازان در شهرهای همجوار شهر آبیک اقدام به ساخت و ساز کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی آبیک را شهری صنعتی واختصاص مالیات بر ارزش افزوده را بر مبنای جمعیت دانست و افزود: با نمایندگان مجلس، استاندار قزوین و فرمانداری شهرستان آبیک مکاتبه لازم برای افزایش مالیات بر ارزش افزوده به شهرهایی مانند آبیک صورت گرفته تا طبق بند یا تبصره‌ای این مهم تحقق یابد چرا که این میزان اختصاص مالیات بر ارزش افزوده پاسخگوی شهر نیست و حق شهروندان این میزان مالیات نیست.
از بین رفتن فضای سبز آبیک توسط پیمانکار سابق
رئیس شورای شهر آبیک با بیان اینکه دریافت عوارض آلایندگی ردیف بودجه قانونی دارد، ادامه داد: میزان دریافت عوارض آلایندگی از واحدهای آلاینده در چند سال اخیر صفر بوده که همین موضوع را هم به نمایندگان مجلس و فرماندار شهرستان آبیک مطرح شده و مکاتبات لازم هم انجام شده تا رسیدن به نتیجه پیگیری خواهیم کرد.
ساریجلو به از بین رفتن فضای سبز شهر آبیک به دلیل کم‌کاری پیمانکار سابق این پروژه همزمان با روی کار آمدن شورای ششم اضافه کرد: برنامه‌ریزی برای احیای فضای سبز شهر آبیک در دستور کار قرار گرفته و طبق فازبندی مناسب نسبت به احیا و بازآفرینی فضای سبز اقدام می‌شود و در چند روز آینده گل‌کاری در مناطق مختلف آغاز می‌شود.
وی به برگزاری جلسه فوق‌العاده با مسئولان شرکت آبفای استان قزوین و امضای تفاهم‌نامه برای اجرای طرح فاضلاب خاطرنشان کرد: 100 کیلومتر از طرح فاضلاب شهر آبیک 10اجرا شده و 25 کیلومتر باقی مانده که طبق تفاهم‌نامه مقرر شده بود شرکت آبفا اجرای 5 کیلومتر از طرح فاضلاب را آغاز کند و ما هم قول دادیم مساعدت کنیم به 10 کیلومتر ارتقا داده شود که پیمانکار هم آماده بود و تقاضای شهروندان هم اجرای این مهم بود که با توجه به پیگیری‌های بسیار تاکنون هیچ خبری نشده و حتی پاسخ تلفن و پیامک اعضای شورای شهر هم داده نمی‌شود که ضمن گلایه از بدعهدی مسئولان آبفا، شرمنده مردم محلات محرومی همچون مهدیه و فردوس شده‌ایم.
این مسئول بیان کرد: اختصاص 8 هزار متر مربع زمین در ضلع شرقی شهر آبیک به آرامستان به عنوان ورودی استان قزوین و شهرستان پذیرفته نیست و مساحت آن یک سوم آرامستان کنونی است؛ گرچه تلاش می‌کنیم از ظرفیت آرامستان فعلی استفاده حداکثری شود، از سویی مکان‌یابی برای آرامستان جدید بر مبنای اصول فنی در دستور کار قرار دارد.
رئیس شورای شهر آبیک افزود: در حال مکان‌یابی برای احداث پارک مناسب در شهرک فردوس شهر آبیک هستیم که بودجه آن پیش‌بینی شده و به محض تعیین مکان، بلافاصله با قید فوریت عملیات اجرایی ساخت پارک در این شهر آغاز می‌شود.
تجهیز شهر به نصب دوربین‌های نظارتی
ساریجلو به نیاز ایستگاه آتش‌نشانی شهر آبیک به نردبان بالابر برای خدمات رسانی به واحدهای مسکونی چندین طبقه همچون مهر و... با هزینه‌ای بین 16 تا 32 میلیارد تومان و انعکاس این موضوع به نمایندگان مجلس به دلیل اهمیت وجود آن و پوشش دادن شهرهای اطراف توسط این ایستگاه در مواقع لزوم ادامه داد: با توجه به اختصاص اعتبار 10 میلیارد تومانی برای اجرای طرح آسفالت،لکه‌گیری و روکش بسیاری از خیابان‌ها همچون خیابان‌های شریعتی، هفت تیر، آزادگان، شهرک‌های فردوس، قدس و خرم تا آخر خرداد ماه جاری اجرایی می‌شود و مابقی معابر و خیابان‌ها در فصل گرم سال اجرایی می‌شود گرچه باید گفت انباشته شدن عدم آسفالت چندین ساله را در مدت هشت ماه نمی‌شد اجرا کرد و زمان‌بر است.
وی به‌روزرسانی سیستم روشنایی معابر و پارک‌ها و مکان‌های مختلف، تجهیز شهر به نصب دوربین‌های نظارتی، احداث نمازخانه و سرویس بهداشتی در 4 نقطه شهر آبیک و نصب تابلوی منحصر به فرد و شکیل با تمثال شهدا در ورودی شهر آبیک از سمت شرق را از اقدامات در دستور کار شورای شهر آبیک ذکر و اذعان کرد: با پیگیری‌های شهردار و شورای شهر آبیک مشکل اراضی قولنامه‌ای شهر آبیک رفع شده و شهروندان دارای بیش از 110 مترمربع زمین می‌توانند برای ساخت و ساز مجوز پروانه أخذ کنند؛ 1500 پرونده در راه و شهرسازی تشکیل شده و بر اساس ماده 147 هزینه‌های کارشناسی، نقشه‌برداری و تعیین قیمت انجام شده اما هنوز صدور سندها راکد مانده که ساماندهی به این وضعیت از سوی مسئولان راه و شهرسازی ضروری است.
این عضو شورای شهر آبیک بودجه شهرداری را 105 میلیارد تومان بیان کرد و افزود: 50 درصد از این بودجه عمرانی و 50 درصد دیگر صرف هزینه‌های جاری خواهد شد.در خصوص پروژه‌ها فاز مطالعاتی لحاظ کرده‌ایم تا تصمیم‌گیری آنی نشود و پروژه‌ها اصولی و فنی تعریف و اجرایی شود.
نداشتن اعتبار برای عدم انجام طرح فاضلاب قابل قبول نیست
رضا محمدزاده نایب رئیس شورای شهر آبیک درادامه این نشست با ذکر اینکه قطار عمرانی تازه دارد روشن می‌شود و نیازمند همفکری رسانه‌ها، فرهیختگان، نخبگان و مردم برای تسریع در این امر با توجه به سرعت بسیار پایین اجرای پروژه‌های عمرانی هستیم، اذعان کرد: خبرنگاران شهرستان آبیک در حد توان مشکلات و مسائل را پیگیری می‌کنند که از مطالبه‌گری رسانه‌های مختلف استقبال می‌کنیم.
این عضو شورای شهر آبیک افزود: عدم اجرای طرح فاضلاب در مناطق محروم شهر آبیک تاسف‌بار است و امکان حفر چاه جدید برای فاضلاب در واحدهای مسکونی این مناطق وجود ندارد و عدم اجرای طرح فاضلاب، نارضایتی عمومی ایجاد کرده؛ از سویی مسئولان شرکت آبفای استان مسئول اجرای این طرح هستند و اذعان می‌کنند اعتبار نداریم که این مهم قابل قبول نیست این در حالی است که مدیریت شهری مساعدت لازم را خواهد داشت اما تاکنون اقدامی صورت نگرفته است.
مرتضی محمدی سخنگوی شورای شهر آبیک با اشاره به مزایده گذاشتن استخر شهرداری آبیک بیان کرد: قیمت کارشناسی شده و کارهای قانونی در حال انجام است که با تعیین تکلیف این موضوع، پس از اجرای تعمیرات 1.5ماهه نسبت به راه‌اندازی استخر اقدام خواهد شد.
وی افزود: شورای شهر آبیک پیگیر مطالبات و مشکلات مردم است و تمام مصوبات به نفع مردم تایید و به تصویب رسیده است.
استقبال از انتقاد سازنده اصحاب رسانه
نازنین زهرا اجلی دیگر عضو شورای شهر آبیک هم با اشاره به انتقاد سازنده از سوی اصحاب رسانه شهرستان آبیک در حوزه مشکلات و معضلات شهری و استقبال از این موضوع تصریح کرد: با اطلاع‌رسانی اخبار در زمینه مسائل شهری مردم در جریان عملکرد و اقدامات مدیریت شهری قرار می‌گیرند. انتظارات و خواسته‌های مردم مبنی بر آبادانی و توسعه شهر به حق است و قبول داریم اما با کمبودهایی دست و پنجه نرم می‌کنیم.
وی افزود: از خبرنگاران شهرستان آبیک درخواست می‌شود همان گونه که نقاط ضعف شورای شهر را بیان می‌کنند نظرات و راهکارهای خود را برای برون از مسائل و مشکلات شهری ارائه دهند تا بتوانیم برای پیشرفت شهر و رفع مشکلات مردم گام‌های ارزنده‌ای برداریم.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: قزوین آبیک شورای شهر آبفا رئیس شورای شهر آبیک اجرای طرح فاضلاب شورای شهر آبیک شهرستان آبیک شهر آبیک فضای سبز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۷۹۵۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از معلمی در مناطق محروم؛ از زندگی در کانکس تا حسرت نیاموخته‌ها
معلمانی که سال‌های ابتدای خدمت را در مناطق محروم تدریس می‌کنند، خاطرات تلخ و شیرینی با خود به همراه دارند و از شرایط دشواری می‌گویند که به گفته خود آن‌ها به ارتقای شغلی و ارتباط بهترشان با دانش‌آموزان منجر شده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، معلمان جوان بجنوردی از سال‌های ابتدایی تدریسشان می‌گویند؛ سختی‌هایی که تحمل کردند و چالش‌های معلمی که با تصوراتشان از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
آن‌ها از این می‌گویند که روزگار معلمی در واقعیت با آنچه در فیلم‌ها و ذهن‌ها می‌گذرد متفاوت است؛ واقعیت توأمان با زندگی در کانکس و نداشتن کمترین امکانات رفاهی در دورترین نقاط روستایی، واقعیتی که معلمان جوان تجربه می‌کنند حس غریبی است، دورماندن از خانه و خانواده و زندگی کیلومترها دورتر از شهر با مردمانی که سبک زندگی‌شان متفاوت است.
معلمان گاهی با دانش‌آموزانی مواجه می‌شوند که اختلالات یادگیری دارند یا از مشکلات جسمی رنج می‌برند که این زحمت کار را برای آن‌ها دوچندان می‌کند، حتی گاهی مجبور می‌شوند که یک مطلب را با صبر و حوصله بارها توضیح دهند.
به مناسبت روز معلم به سراغ یک زوج معلم جوان و دو معلم دیگر که سال‌های نخست خدمتشان را می‌گذارنند رفتیم. سیدامین حسینی و آیدا حسن‌پور، یک زوج جوان که هر دو با مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی، آموزگار مقطع ابتدایی هستند از خاطرات خود با دانش‌آموزان و یکدیگر می‌گویند.
سیدامین و آیدا شش سال است که در کسوت شریف معلمی مشغول به خدمت هستند، آن‌ها از اینکه هر دو آموزگار هستند حس رضایت و خوشبختی می‌کنند؛ ساعت‌ها با یکدیگر می‌نشینند و در مورد روش تدریس‌های نوین و مسائل آموزشی به بحث و تبادل نظر می‌پردازند. هر دوی آن‌ها دیگری را همچون استادی می‌پندارد که می‌توانند بسیاری از مهارت‌های کاربردی تدریس را از او بیاموزند.
سید امین در دوران دانشگاه معلمی را شغلی طاقت‌فرسا تصور می‌کرده است و آیدا، همسرش نیز آن را لذت‌بخش، توامان با دلهره و نگرانی می‌دانست تا اینکه به مدرسه رفتند و به سبب ارتباط سازنده‌ای که با بچه‌ها پیدا کردند اوقاتی که در محل کار می‌گذرانند برایشان لذت‌بخش شده است، اکنون دیگر معلمی را نه دلهره‌آور بلکه پر از حس خوب و پرطراوت توصیف می‌کنند.
سیدامین از سال‌های ابتدایی خدمتش می گوید، در سال اول خدمتم، پایه ششم را تدریس می‌کردم و کلاس‌هایی که برای دانش‌آموزان می‌گذاشتم تا در آزمون‌های تیزهوشان قبول شوند به ثمر رسید و تعداد زیادی از دانش‌آموزانم با وجود اینکه در منطقه محروم بودند توانستند به مدرسه تیزهوشان راه یابند؛ دیدن موفقیت‌های آن‌ها و قبول‌شدنشان در مدارس خوب، شیرین‌ترین لحظات را برایم رقم زد.
او مشکلات خانوادگی، روحی و جسمی دانش‌آموزان که گاهی اوقات باعث می‌شود تا از توجه اصلی به درس خواندن باز بمانند را بزرگترین چالش و مسئله خود در طول دوران خدمتش می‌داند.
سیدامین و آیدا هر دو بر این باور هستند که از دوران دانشجویی خود بهتر می‌توانستند استفاده کنند تا امروزه مهارت و تسلط بیشتری داشتند. سید امین می‌گوید: اگر به گذشته و دوران دانشجویی بازگردم تلاش می‌کنم که روش تدریس‌های نوین را به خوبی یاد بگیرم و از تمام اساتید ممتاز آموزشی دانشگاه بهره ببرم تا بتوانم در کارم موفق‌تر باشم.
آیدا حسن‌پور نیز درباره دانشجویی‌اش صحبت‌هایی دارد، او عنوان می‌کند: اگر به دوران دانشجویی برمی‌گشتم تمام سعی‌ام را می‌گذاشتم تا مطالب علمی و آموزشی ویژه معلمی را با نهایت دقت و جزئیات مطالعه و بررسی کنم تا کیفیت کار بالاتری داشته باشم.
آن‌ها محیط مدرسه را اینگونه توصیف می‌کنند؛ ما معلم‌ها در محیط آموزشی و مدرسه رابطه صمیمانه‌ای با یکدیگر داریم و من سعی می‌کنم مانند یک شاگرد از تجربیات معلم‌های باسابقه نهایت استفاده را ببرم تا بتوانم از راهی که آن‌ها رفته‌اند درس بگیرم و کیفیت آموزشی کلاسم را بالاتر ببرم.
همسر سیدامین از سال‌های ابتدایی خدمتش می‌گوید و ادامه می‌دهد: از همان دوران دانشجویی حس خوب و امیدوارانه‌ای نسبت به معلمی داشتم و روزشماری می‌کردم تا کارم را شروع کنم و بیشتر وقتم را با بچه‌ها بگذرانم.
درک متقابل؛ بهترین ویژگی زوج معلماو می گوید: قطعاً شیرین‌ترین لحظه برای هر معلم زمانی است که دانش‌آموزانش یک مطلب درسی و تربیتی را یاد بگیرند و والدین و خود بچه‌ها از معلم رضایت داشته باشند. در سال‌های اولیه خدمتم با دانش‌آموزانی مواجه شدم که اختلالاتی در حوزه یادگیری داشتند و این سختی کارم را دو برابر می‌کرد، مجبور می‌شدم بعضی مطالب را بارها توضیح دهم.
آیدا و سیدامین یکی از قوت قلب‌هایی که انگیزه و علاقه‌شان برای معلمی را بیشتر می‌کند را برخورد و احترام ویژه‌ای که اهالی و کادر اداری محل خدمت برای معلمان قائل هستند، می‌دانند.
خانم معلم جوان درباره همسرش می‌گوید: یکی از ایده‌آل های زندگی من این بود که همسرم نیز مثل خودم معلم باشد تا درک متقابلمان نسبت به یکدیگر بیشتر باشد که به ثمر رسید و اکنون همواره در فرایند تدریس با یکدیگر همکاری و همدلی داریم که همین موضوع باعث افزایش کیفیت کار و زندگی‌مان شده است.
به سراغ جوان دیگری می رویم که در حرفه دبیری تازه کار است؛ محمدحسین گریوانی آموزگار مقطع ابتدایی که دو سال است در کسوت معلمی به دانش‌آموزان خدمت می‌کند. وی در خصوص اولین روزهای معلمی‌اش می‌گوید: آنچه در دوران دانشجویی از سال اول معلمی‌ام تصور می‌کردم بسیار متفاوت با واقعیت بود؛ اولین ابلاغ تدریسم را که گرفتم متوجه شدم باید به روستای کاریز بروم که فاصله خیلی زیادی تا بجنورد دارد و این لحظه‌ای مرا به فکر فروبرد که چگونه سختی‌های آن را تحمل کنم.
محمدحسین وقتی برای تدریس به روستا رفت متوجه می‌شود که با این فاصله دور نمی‌تواند هر روز رفت‌وآمد کند و مجبور می‌شود روزهایی که کلاس دارد را در روستا بماند؛ روستایی که با مردم و طبیعتش غریبه است تا اینکه به تدریج با دانش‌آموزانش ارتباطی دوستانه می‌گیرد.
زندگی در روستایی دورافتاده برای او که فقط یک سال از ازدواجش گذشته بود حس دلتنگی شدیدی داشت؛ این دلتنگی زمانی بیشتر شد که پسرش هم به دنیا آمد و او مجبور بود دوری فرزند و همسرش را تحمل کند؛ او می‌گوید: لحظه‌هایی به شدت حس دلتنگی و غربت احساس می‌کردم.
او ادامه می دهد: تصور یک نومعلم از سال اول خدمت این است که برخوردی گرم و صمیمی با او داشته‌باشند، چراکه سال اول تدریسش است اما خب برای مردم روستا اینگونه نیست و نومعلم‌ها برایشان مثل تمام معلم‌هایی هستند که سالیان سال آمده‌اند و رفته‌اند.
زندگی در روستایی دورافتاده برای او که فقط یک سال از ازدواجش گذشته بود حس دلتنگی شدیدی داشت؛ این دلتنگی زمانی بیشتر شد که پسرش هم به دنیا آمد و او مجبور بود دوری فرزند و همسرش را تحمل کند؛ او می‌گوید: لحظه‌هایی به شدت حس دلتنگی و غربت احساس می‌کردم.
محمدحسین اولین سال از خدمتش، معلم کلاس دوم شد؛ کلاسی که حتی با حروف الفبا هم آشنایی نداشتند و او مشتاقانه به آن‌ها درس می‌داد، گریوانی تماشای فرایند باسواد شدن دانش‌آموزانش را شیرین‌ترین لحظات کاری خود می‌داند و ادامه می‌دهد: آنجا بود که حس ارزشمندی و موثر بودن کردم، حسی که تا آن موقع هیچ‌وقت نتوانسته بودم تجربه کنم.
وی عاشقانه معلمی را دوست دارد و عشقش به دانش‌آموزان را اینگونه توصیف می‌کند؛ از زمانی که معلمی را شروع کرده‌ام و لذت حضور در بین بچه‌ها را چشیده‌ام؛ یکی از اصلی‌ترین رویاهایم این است که بتوانم به نحوی با دوربین یا چیز دیگری لحظات و خاطرات خوب کلاسم را ثبت کنم.
محمد حسین تصریح می‌کند: گاهی اوقات بچه‌ها حرف‌هایی می‌زنند و با همان حالات کودکانه خود صحنه‌های بانمکی را رقم می‌زنند که حتی قابلیت ساختن یک فیلم کمدی را هم دارد.
احمد فرامرزی، یکی دیگر از معلمان جوان بجنوردی است. او خود را افسر سپاه تعلیم و تربیت می‌داند؛ همان تعبیری که مقام معظم رهبری برای معلمان ایران به کار بردند. وی می‌گوید: تصور بسیاری از مردم نسبت به معلمان این است که در یک مدرسه خوب و با امکانات تدریس می‌کنند و کارشان فوق‌العاده آسان است، در صورتی که این تصور درست و مطابق با واقعیت نیست.
اما او تجربه خود از معلمی را اینگونه توصیف می‌کند که گاهی اوقات ممکن است یک معلم در نقاطی خدمت کند که کمترین امکانات رفاهی مثل آب و برق در آنجا نباشد یا اینکه مجبور باشد چند پایه تحصیلی را به صورت همزمان تدریس کند و حتی در کانکس زندگی کند.
یکی از کارهایی که این معلم جوان قبل از شروع به کار انجام داده و خیلی به او کمک کرده است این بود که به همراه خانواده به منطقه محل خدمت خودش می‌رود و شرایط آنجا را از نزدیک می‌بیند؛ همین باعث می‌شود تا خود را برای شرایط سخت آنجا آماده کند و با آن وفق بدهد.
او از خاطرات زندگی در روستا می‌گوید و ادامه می‌دهد: من تنها معلمی بودم که در روستا اقامت داشتم، اهالی روستا نگاه ویژه و محبت‌آمیزی به من داشتند، از آوردن خوراکی‌های لذیذ و رنگارنگ گرفته تا مهمان‌نوازی‌های سخاوتمندانه‌ای که داشتند و همین رفتار آن‌ها باعث دلگرمی و تقویت انگیزه می‌شد.
وی در سال اول معلمی در منطقه ترکمن‌نشین و پایه‌اول تدریس می‌کرده است که به گفته خودش دانش‌آموزان اصلاً تسلط کافی بر زبان فارسی نداشتند و این بزرگترین چالشی بود که روبه‌رو شدن با آن انرژی بسیاری را از هر معلم می‌گیرد؛ حتی او دانش‌آموزی را داشته است که فقط دو کلمه‌ی اجازه و خانه را بلد بود و باقی حرف‌هایش را به ترکمنی می‌زد.
احمد نبود امکانات و ابزارهای ضروری آموزشی و کم‌سوادی و بی‌سوادی والدین را از مهم‌ترین مسائلی می‌داند که زحمت‌های کارش را دوچندان می‌کند؛ دانش‌آموزان پایه اول نیاز دارند تا پدر یا مادر بخشی از فعالیت تدریس را برایشان انجام دهد که دانش‌آموزانش این امکان را نداشتند.
احمدفرامرزی از سال اول تدریسش دیدن قسمت‌های مختلف برنامه تلویزیونی ایران را شروع کرده بود تا روش‌تدریس دورس مهم مثل ریاضی و فارسی را در حد خوبی یاد بگیرد.
معلم‌جوان توصیه‌ای هم برای دانشجومعلمان دارد؛ او تاکید می‌کند: در پایان به تمام دانشجومعلمان و کسانی که می‌خواهند در شغل معلمی فعالیت داشته باشند توصیه می‌کنم که به منابع و کلاس‌های دانشگاهی اکتفا نکنند و در دوره‌های مختلف به دنبال کسب علم و توانایی ویژه برای معلمی باشند.
کد خبر 749556
ورود دادستان کلاله به موضوع مفقودی «یسنا»