به نقل از «مهر»

کمک به دیگران باعث ایجاد حس شادی بیشتر می شود

تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۰۹۱۳۷

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث لاین، به گفته محققان، کمک به دیگران به ترشح هورمون تقویت کننده خلق و خوی معروف به اکسی توسین کمک می‌کند. قبلاً تصور می‌شد که این ماده شیمیایی عمدتاً در افراد جوان‌تر ترشح می‌شود.

محققان می‌گویند انجام دادن کاری برای دیگران می‌تواند شامل کارهای خیریه یا حتی سلام کردن ساده به مردم در فروشگاه‌ها، آسانسورها و سایر مکان‌های عمومی باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به امور خیریه کمک می‌کنند و برای دیگران کاری انجام می‌دهند، شاهد افزایش تولید هورمون اکسی توسین هستند، هورمونی که باعث افزایش خلق و خوی می‌شود که مدت‌ها تصور می‌شد در افراد پیر کاهش می‌یابد.

در این مطالعه حدود ۱۰۰ نفر در رده سنی ۱۸ تا ۹۹ سال شرکت داشتند که ویدئویی در مورد پسر کوچک مبتلا به سرطان به اشتراک گذاشتند. سپس محققان سطح اکسی توسین را در خون شرکت کنندگان قبل و بعد از دیدن فیلم مقایسه کردند.

سپس به شرکت کنندگان این امکان داده شد تا به خیریه سرطان در این فیلم کمک مالی کنند. نتایج نشان داد کسانی که بیشترین هورمون را آزاد می‌کنند به احتمال زیاد کمک بیشتری هم می‌کنند. بسیاری از آن شرکت کنندگان افراد مسن‌تر بودند.

«پل زاک»، نویسنده مطالعه از دانشگاه کلرمونت در کالیفرنیا، گفت: «این مطالعه اولین بار است که ارتباط و افزایش اکسی توسین در افراد مسن را نشان می‌دهد. آنچه شگفت‌انگیز بود قدرت رابطه بین انجام کارهای خوب و ترشح اکسی توسین بیشتر بود.»

مدت‌هاست که مشخص شده است این هورمون در سنین پایین‌تر باعث افزایش تولید در رفتارهای اجتماعی می‌شود. محققان می‌خواستند ببیند که آیا می‌تواند در مورد افراد مسن نیز چنین باشد.

از آنجایی که اکسی توسین با تولیدمثل مرتبط است، مدت‌ها پیش فرض بر این بود که با افزایش سن، تولید آن کاهش می‌یابد. اما حال به نظر می‌رسد اینطور نیست.

محققان آن را به عنوان یک خبر خوب و به طور بالقوه راهی برای بهبود زندگی ما هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی با افزایش سن می‌دانند.

کد خبر 5479876

منبع: مهر

کلیدواژه: شادی سالمندی هورمون اکسی توسین ویروس کرونا واکسن کرونا وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی آمار کرونا دارو سازمان غذا و دارو بهداشت محیط کووید 19 صنعت دارو بهرام عین اللهی داروخانه واکسن دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نارسایی قلبی اکسی توسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۰۹۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم می‌شود؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.

بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟

علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول‌ ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.

برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.

دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.

این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.

اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.

در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.

هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.

دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.

احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.

این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها