مناسب‌سازی ۲۵۶ معبر و ۱۴۵ بوستان تا مهرماه
تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۷۸۷۷۱
معاون شهردار تهران از مناسب سازی ۲۵۶ معبر، ۱۴۵ بوستان و ۵۸ ساختمان تا مهر ماه امسال خبر داد و گفت: در این دوره مدیریت شهری، موضوع مناسب‌سازی فضاهای شهری و تسهیل حمل و نقل عمومی برای جانبازان، معلولان و افراد کم توان از اولویت‌های کاری است. - اخبار اجتماعی -
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بیست و هفتمین جلسه ستاد مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولین جسمی و حرکتی با حضور اعضای این ستاد برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این جلسه، برنامه‌های پیش روی ستاد، برای مناسب سازی معابر، بوستان‌ها و ساختمان‌های شهر و همچنین گزارش‌های مربوط به تأمین و راه‌اندازی خودروهای ون ویژه افراد دارای معلولیت، مناسب‌سازی ایستگاه‌های مترو و ایستگاه‌های اتوبوس BRT ارائه شد و از سوی مدیران، کارشناسان مربوطه و نمایندگان جامعه معلولان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
حمیدرضا صارمی که دبیری ستاد مناسب سازی را نیز بر عهده دارد، در خصوص جلسه مذکور گفت: بخش عمده فعالیت سامانه معلولین و جانبازان، مربوط به ون‌های ویژه تردد معلولین است. در حال حاضر 62 خودروی ون در شهر تهران مشغول به فعالیت هستند که بر اساس مصوبه سال 95 شورای اسلامی شهر تهران، می‌بایست تعداد 60 ون دیگر به این سامانه اضافه شود.
وی ادامه داد: بر اساس گزارش شرکت اتوبوسرانی، 20 دستگاه مینی بوس فیات با ظرفیت 5 ویلچر تا پایان اردیبهشت ماه مورد بهره برداری قرار می‌گیرند و 40 دستگاه مینی بوس فیات دیگر نیز تا پایان امسال تحویل خواهد شد. همچنین با توجه به ایرادات فنی تعدادی از 62 دستگاه ون فعال در سطح شهر، تمام این خودروها تا پایان سال 1401 اورهال می‌شوند.
معاون شهردار تهران درخصوص مناسب سازی ایستگاه‌های BRT، اظهار کرد: خطوط 10 گانه اتوبوس‌های تندرو، دارای 310 ایستگاه هستند که از این تعداد، 205 ایستگاه مجهز به رمپ معلولان، 21 ایستگاه مجهز به تابلو بریل، 165 ایستگاه مجهز به مسیر نابینایان و 67 ایستگاه نیز به شاخک تاشو مجهز شدهاند. البته در جلسه‌ای که داشتیم، نمایندگان جامعه معلولان ایراداتی را از نظر فنی به اقدامات انجام شده، وارد کردند که بنا شد، تمامی ایستگاه‌های خطوط ده گانه BRT، طی یک ماه مورد بازدید قرار گیرند و پس از احصاء مشکلات موجود، نسبت به رفع نواقص آن ها اقدام شود.
وی افزود: در این جلسه بر ضرورت آموزش رانندگان ناوگان اتوبوس‌های تندرو به منظور خدمت رسانی به افراد دارای معلولیت تأکید شد.
معاون شهرسازی و معماری با اشاره به مناسب سازی ایستگاه‌های مترو، بیان کرد: ما 143 ایستگاه بهره برداری شده مترو در 7 خط داریم که در حال حاضر 52 ایستگاه آن دارای آسانسور فعال و 111 ایستگاه دارای رمپ ورودی و 70 ایستگاه دارای مسیر نابینایان است و مجموعا ً1100 پله برقی فعال در این ایستگاه‌ها وجود دارد.
صارمی تصریح کرد: مناسب‌سازی ایستگاه‌های مترو در 6 بخش نصب آسانسور، پله برقی، خطوط بساوایی (مسیر مخصوص عبور نابینایان)، گیت عریض، رمپ معلولین و هندریل تعریف شده است که بنا به گزارش شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه، در سال گذشته ایستگاه‌های اقدسیه، بعثت، تربیت مدرس، شهید رضایی، شهرک آزمایش، مرزداران، یادگار امام (ره)، اشرفی اصفهانی، شهید ستاری، بوستان گفتوگو، آهنگ، مهدیه، هلال احمر، مدافعان سلامت، بسیج، دولاب، میدان قیام، کمیل، برج میلاد، توحید، رودکی، بریانک و مولوی مناسب سازی شدهاند.
دبیر ستاد مناسب سازی افزود: امسال نیز مناسب سازی ایستگاه‌های 17 شهریور، دادمان، میدان کتاب، شهدای هفتم تیر، میدان ولیعصر (عج)، بوستان لاله و کارگر انجام خواهد شد.
به گفته نماینده شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه، یکی از مشکلاتی که درخصوص آسانسورها وجود دارد، نبود ضوابط مشخص برای تعیین استاندارد آسانسور ایستگاه‌های مترو است که قرار شد در این خصوص، جلسه‌ای را با حضور شهردار تهران، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، مشاور معاونت شهرسازی و معماری در امور افراد دارای معلولیت و اینجانب به منظور بررسی موضوع داشته باشیم. همچنین شرکت مترو باید با هماهنگی دبیرخانه ستاد مناسب سازی نسبت به تعیین تکلیف استاندارد آسانسورها طی 2 ماه اقدام کند.
معاون شهردار تهران، تعیین تکلیف برنامه مناسب سازی خطوط 6 و 7 مترو و امکان سنجی نصب دستگاه‌های پله پیما را از دیگر مصوبات این جلسه عنوان کرد که باید طی یک ماه توسط کمیته فنی و شهرسازی ستاد مناسب سازی انجام شود.
صارمی در ادامه با اشاره به اهمیت مسئله نظارت در امر مناسب سازی معابر، بوستان‌ها و ساختمان‌ها گفت: طبق برنامه مصوب، قرار است تا مهرماه امسال، 256 معبر، 145 بوستان و 58 ساختمان، مناسب سازی شوند، به منظور انجام هرچه بهتر این برنامه، تصمیم گرفته شد که هر دو منطقه شهر تهران یک ناظر که خود دارای معلولیت است و مورد آموزش قرار گرفته، داشته باشند. همچنین هر معاونت یک مشاور آموزش دیده به عنوان ناظر معرفی کند.
وی اضافه کرد: در پایان، مقرر شد که کلیه معاونت ها و سازمان ها، برنامه زمان بندی دقیق تکالیف خود را مطابق برنامه سوم توسعه شهرداری تهران و قانون جامع حمایت از افراد دارای معلولیت به دبیرخانه ستاد مناسب سازی اعلام کنند.
دبیر ستاد مناسب سازی فضاهای شهری تأکید کرد: جانبازان، معلولان و افراد کم توان مانند سایر شهروندان دارای حقوق شهروندی هستند و حق بهره مندی آسان از فضاهای شهری را دارند، به همین منظور ما در این دوره مدیریت شهری موضوع مناسب‌سازی فضاهای شهری و تسهیل حمل و نقل عمومی برای این طیف را در اولویت کار خود قرار داده ایم.
مناسب‌سازی شهر با اولویت محل سکونت معلولانزاکانی: به‌دنبال کاهش قیمت موتوربرقی‌ها هستیم/ مناسب‌سازی 600 کیلومتر از معابر تهران در سال آیندهانتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران شهر تهران معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران شهر تهران مناسب سازی فضاهای شهری مناسب سازی ایستگاه افراد دارای معلولیت ایستگاه های مترو ستاد مناسب سازی شهردار تهران بهره برداری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۷۸۷۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیفیت و بی‌توجهی: دست اندازی در جاده پیشرفت راهسازی ایران
سال ۱۸۵۲ بود که بشر برای نخستین‌بار در خیابان‌های شهر پاریس آسفالت ریخت. از آن به بعد، این فناوری نفتی محبوب‌تر شد و با رشد صنعت خودرو، ضرورت پیدا کرد. کشوری در جهان نیست که خیابان آسفالت نداشته باشد.
به گزارش پدال، هر بار که از خانه خود بیرون می‌آییم، آسفالت یکی از اولین تصاویری است که آن را می‌بینیم؛ هرچند که کمتر به چشم می‌آید. بنابراین می‌توان با اطمینان گفت که نقشی اساسی در زندگی ما دارند.
متاسفانه با وجود اینکه کشور ما یکی از اصلی‌ترین و بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان به شمار می‌رود، در فراهم‌آوری آسفالت باکیفیت برای شهروندانش مشکل دارد. پس در این مقاله بر آن شدیم که نگاهی به این مسئله داشته باشیم که اصلا آسفالت خوب چگونه است؟ چه پیش‌نیازهایی برای تولید آن وجود دارد؟ سپس به مشکلات اصلی راهسازی شهری و بین‌شهری نگاهی می‌اندازیم.
در انتها هم به پاسخ شهرداری‌ها به معضل سرعت یعنی دست‌اندازها ادای احترام خواهیم کرد. اما پیش از هر چیزی، شایسته است نگاهی مختصر به نحوه تولید آسفالت داشته باشیم.
ابتدا سنگدانههای سرد مانند شن و ماسه به خشک‌کن منتقل می‌شوند. سنگدانههای خشک‌شده با استفاده از صفحه ارتعاشی در اندازه‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند و به ترکیب قیر و مواد فیلر می‌رسند تا ذخیره‌سازی شوند.
واحد کنترل کیفیت، استاندارد آنها را بررسی می‌کند. در این فرایند از آسفالت بازیافتی هم استفاده می‌شود که میزان آن باید درحد طبیعی باشد وگرنه افزایش آن باعث کاهش کیفیت آسفالت خواهد شد.
شاید برای مصرف‌کننده، صاف‌ترین و تیره‌ترین و خط‌کشی‌شده‌ترین شکل آسفالت بهترین آن باشد اما پیش از تبدیل کردن خیابان به پیست مسابقه باید به نکاتی توجه شود.
کیفیت بالای قیر، دانه‌بندی مناسب سنگ‌دانه در مرحله تولید، مقاومت فشاری مناسب و استفاده درست از گیلسونایت، زیرسازی درست، سطح روان آسفالت‌کاری، مقاومت کششی خوب، مقاومت در برابر ترک‌خوردگی و قیمت مناسب از جمله ویژگی‌های اصلی یک آسفالت درخور هستند. با در نظر داشتن این فاکتورها، بهتر می‌توان به خیابان‌ها و جاده‌های داخلی نگاه کرد و آنها را ارزیابی کرد.
چرا آسفالت خوب مهم است؟نهایتا چه راه خاکی باشد و چه آسفالت، خودروهای ما آن را می‌پیمایند. اما در پذیرش این واقعیت نه‌چندان خوشایند دو فاکتور مهم وجود دارد: نخست آنکه به‌عنوان شهروندان این سرزمین باید بدانیم که لایق خدمات شهری درست و مناسب هستیم.
هرچند این کلیشه در سراسر جهان وجود دارد که «مردم باید حقشان را از مدیران، طلب کنند» اما هیچ‌گاه نباید این مسئله باعث شود تا جایگاه خود را فراموش کنیم. هدف اصلی ایجاد یک سازمان خدمات‌رسانی است نه بهانه‌تراشی!
دوم آنکه بهره‌مندی از آسفالت مناسب می‌تواند تاثیر به‌سزایی روی سلامت خودروهای ما داشته باشد. بخش بزرگی از خودروهای بازار داخلی بی‌کیفیت هستند. شرایط اقتصادی مشتری ایرانی را مجاب کرده تا به پایین‌ترین سطح امکانات مانند سیستم تهویه و بالابر برقی شیشه بسنده کند (هرچند این مورد هم تا چندی پیش به‌عنوان آپشن معرفی می‌شد).
پس اگر خودروی بی‌کیفیت را در خیابان یا جاده بی‌کیفیت قرار دهید، نتیجه آن چیزی جز افزایش استهلاک خودرو، ناراحتی سرنشینان و افزایش دردسرهای سازمان‌ها نیست.
تصور کنید یک خیابان مهم و پرتردد در شهر ۶۰ هزار نفری «الف»، کیفیت مناسبی دارد، به‌اندازه کافی بزرگ است و به‌جای دست‌اندازهای بی‌امان، از خط‌کشی درست و سیستم ترافیکی هوشمندانه استفاده می‌کند و صدالبته مانند سطح کره ماه، مملو از چاله نیست.
تردد خودروها در این مسیرها سروصدای کمتری در کابین ایجاد می‌کند. خط‌کشی‌ها هم می‌توانند به حرکت مردم نظم بیشتری بدهند تا حرکت ترافیک روان‌تر باشد. در نتیجه، آرامش راننده و سرنشینانش بیشتر حفظ می‌شود که خود، روی کیفیت رانندگی و کاهش تصادفات تاثیری مثبتی خواهند گذاشت.
علاوه‌بر آن، شهر ظاهر مرتب‌تری می‌گیرد و سطح رضایت عمومی از زندگی در آنجا افزایش پیدا می‌کند. اگر خیابان‌های شهرهای زیبا یک فاکتور مشترک با یکدیگر داشته باشند، آن آسفالت و خیابان‌کشی مناسب است.
از دید نگارنده، در زمینه زیبایی شهری، پس از آسفالت و ساختمان‌های مرتب، خودروها اهمیت پیدا می‌کنند. من هم دوست دارم با خرید یک دستگاه پورشه ماکان به زیبایی شهرم کمک کنم اما همان‌طور که در مقالات دیگر اشاره کرده‌ام، گاراژ خانه‌ام برای آن جا ندارد!
بی‌شک پاسخ این سوال، یک «بله» به‌وسعت ایران است. پیشتر در مقاله‌ای جداگانه به نبود آینده‌نگری در طراحی شهری اشاره کرده بودیم که می‌توانید آن را از بخش مقالات مرتبط (ابتدای مطلب) مشاهده کنید. کیفیت پایین زیرسازی یکی از اصلی‌ترین معضلات راهسازی ایران است. مسئولان راهداری و شهرداری‌ها به‌گونه‌ای در انجام پروژه‌ها «صرفه‌جویی» می‌کنند که انگار اگر یک پروژه با کیفیت «عالی» به اتمام برسد، آن مسئول را تبعید خواهند کرد.
سازمان‌های ما برای حفظ سرمایه و جبران کمبود بودجه‌هایشان از کیفیت خدمات کم می‌کنند اما دریغ از آنکه همین انتخاب باعث خرج و نگرانی بیشتر برای مردم و خود سازمان مربوطه می‌شود. نمونه آن هم در مناطق مسکونی و جاده‌های بین‌شهری کم نیست.
اگر شما هم یک مسیر را روزانه طی کنید، با چاله‌ها و خرابی‌های آن آشنا می‌شوید. برای اینکه از وضعیت جاده سایر نقاط کشور هم با خبر باشید، کافی است یک‌بار بلیط هواپیما تهیه نکنید و با پژو یا سمندهای زرد خطی از شهر «الف» به «ب» بروید.
نمی‌دانم چه کسی، چگونه و در نتیجه چه اتفاقی استفاده از دست‌انداز در خیابان‌ها و به‌ویژه، جاده‌های کشور مناسب و «عقلانی» دانسته است؟ از زمانی که به‌عنوان یک کودک دوچرخه‌سواری یاد گرفتم، با دست‌انداز سر کوچه مواجه شدم.
به یاد دارم که به من میگفتند وجود آنها برای کاهش سرعت مردم و موتورسواران ضروری است. تا اینکه با خودرو در جاده‌های شمال کشور، از خراسان‌شمالی تا گیلان، سفر کردم و با دست‌اندازهای بی‌شمار روبه‌رو شدم.
دست‌اندازهایی که اگر با سرعت قانونی جاده از آنها عبور کنید، حتما اتفاقی ناگوار برای شما یا خودروتان رخ خواهد داد. بی‌شک شماری از آنها هم فاقد تابلوی هشدار هستند که خود احتمال عبور نامناسب از روی دست‌انداز را افزایش می‌دهد.
برایم سوال است که چگونه مردم کشورهای دیگر از تاجیکستان گرفته تا ایالات‌متحده به اندازه ما به دست‌انداز نیاز ندارند؟ یعنی ما موتورهای بیشتری داریم؟ با توجه به جمعیت کشور آمریکا این مورد بعید است. آیا خودروهایمان سریع‌تر هستند؟ گمان نمی‌کنم چون حتی مردم تاجیکستان هم به انواع مرسدس‌بنز و بنتلی دسترسی دارند پس قطعا سریع‌تر نیستیم.
آیا رانندگی پرخاشگرانه‌ای داریم؟ پس چرا مسئولان توانمندتری برای «مدیریت درست» رفتارهای ترافیکی روی کار نمی‌آیند؟ دوست دارم این مطلب را با همان سوالی که آغاز کردم خاتمه دهم: چرا کشور نفت‌خیز ایران، همچنان از مسیرهای بی‌کیفیت رنج می‌برد؟ چرا از دست سرعت‌گیرها راحت نمی‌شویم؟
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است