مرده‌های امانتی | قبرستان نامشروع کجاست؟
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۰۴۱۵۷
همشهری آنلاین - پریسا نوری: تهران تا سال ۱۳۰۴ به جز چند گورستان خصوصی مانند «ظهیرالدوله» در شمیران و قبرستان ارمنی‌ها در سلیمانیه و همینطور صحن و آستان امامزادگان (که محل دفن اموات بود)، چندین گورستان عمومی به نام‌های گورستان میدان حسن‌آباد، میدان سرچشمه، میدان شوش، چهارده معصوم (آب انبار قاسم‌خان) و سر قبرآقا (مقبره امام جماعت دوره ناصرالدین شاه) داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به روایت «جعفر شهری» نزدیک هر قبرستان غسالخانه‌ای بود اغلب شبیه مخروبه؛ درون غسالخانه حوض آبی بود و دو، سه تخته سنگ دراز برای شستن اموات. (قبل از آن به جای سنگ از تخته استفاده می‌شد ولی چون بی‌خانمان‌ها، در زمستان‌ها تخته‌ها را سرقت کرده و می‌سوزاندند، تخته مرده‌شورخانه را با سنگ عوض کردند)، یکی دو مرده‌شوی ثابت اموات را می‌شستند و داخل و بیرون غسالخانه گداهای سمج مردم را جان به سر می‌کردند. در سرتاسرِ دیوارهای غسالخانه، غرفه‌هایی تعبیه شده بود که در آنها مرده‌هایی موسوم به «مردۀ امانتی» را نگهداری می‌کردند. این مرده‌های کفن پیچ شده و نهاده در تابوتی تخته‌ای، جزو طبقه ثروتمندان بودند که به وصیت خودشان، می‌بایست در گورستانی دیگر، در قم یا کربلا یا مشهد، به خاک سپرده شوند. گاهی که وسیله‌ای برای بردن مردگان نبود، یا بازماندگانشان چندان به وصیت متوفی پایبند نبودند، جنازه‌های بلاتکلیف بی‌خانمانی که قرار بود مدفن خوب نصیبشان شود تا مدت‌ها در غرفه‌ها می‌ماندند و متعفن می‌شدند تا بالاخره همراه کاروانی با قاطر یا شترهایی که تابوت مردگان را حمل می‌کردند به مقصد می‌رسیدند.
گورستان یا زبالهدانیبنا بر روایات و مستندات، گورستان‌های عمومی تهران قدیم بیشتر شبیه زباله‌دانی بودند تا محل دفن اموات. «جعفر شهری» در کتاب «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم»، در شرح گورستان‌ها اینطور نگاشته است: «گورستان‌ها محل تخلیه زباله‌ها و خاک و خاک‌روبه‌های شهر بود و تل‌های مرتفعی از کثافات مختلف و در گورهای ویران شده کفن‌های مرده‌هایی که لحدهایشان به سرقت رفته بود، دیده می‌شد و اطراف قبرها هم پر از اوباش و کفن‌دزدها بود.»
در دوره پهلوی اول قبرستان «مسگرآباد» در شرق تهران ساخته شد؛ اما بین تهرانی‌ها به «قبرستان نامشروع» معروف شد و آنها رغبتی به دفن مردگان در آن قبرستان تازه تأسیس نشان نمی‌دادند چون می‌گفتند بلدیه رضاخان آن را ساخته و غصبی است و از طرف دیگر شایع شده بود که کافری در آن قبرستان به خاک سپرده شده و مردگان در آن عذاب می‌کشند. این روال ادامه داشت تا به دستور حکومت سایر گورستان‌ها، متروک و دفن اموات در آنها ممنوع اعلام شد و مردم مجبور شدند به دفن مردگانشان در مسگرآباد یا همان قبرستان نامشروع رضایت دهند. هر چند بودند افرادی که به هیچ وجه حاضر به دفن امواتشان در قبرستان نامشروع نبودند و شبانه و پنهانی مردگانشان را برای خاکسپاری به بیابان‌های اطراف شهر می‌بردند.»
کد خبر 676000 برچسب‌ها مرگ گورستان متروکه همشهری محله تهران سازمان بهشت زهرامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تهران قدیم مرگ گورستان متروکه همشهری محله تهران سازمان بهشت زهرا گورستان ها دفن اموات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۰۴۱۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویری از اجساد سالم؛ راز مومیایی خود به خود مردگان در یک منطقه چیست؟ (۱۶+)
در شهر سن برناردو پدیده‌ای موجب شگفتی کارشناسان و مردم آن منطقه شده‌است؛ اجسادی که فرایند تجزیه آنها مختل شده‌است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تصویری که در ادامه آمده است، کلووینسریس بجارانو را می‌بینید، زنی که مقابل یک جعبه شیشه‌ای زانو زده است تا جسد سنگ‌شده مادرش که ۳۰ سال پیش مرده است را ببیند.
زنی که ساتورنینا تورس د بجارانو نام داشته است، با همان لباس طرح رز و پیراهن پشمی سبزی که در آن دفن شده بود و یک گل میخک قرمز مصنوعی در دستانش در زمان خشک شده است.
بجارانو ۶۳ ساله در آخرین محل استراحت مادرش در موزه‌ای که جسد او و ۱۳ تن دیگر از شهر سن برناردو را به نمایش گذاشته بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «او هنوز صورت کوچک قهوه‌ای گرد و موهایش را دارد و به طور مرموزی پس از مرگ مومیایی شده است.»
این تنها مورد نبود؛ ده‌ها جسد مومیایی شده از سال ۱۹۶۳ تا به امروز، به این شکل یافت شده‌اند. روسیو ورگارا، راهنمای موزه، می‌گوید:« وقتی این اتفاقات رخ داد، برای مردم کمی غیرقابل باور به نظر می‌رسید؛ آنها فکر می‌کردند که اینها رویدادهایی ماوراء‌الطبیعه هستند.»
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «با گذشت زمان، یافتن اجساد در این وضعیت بیشتر و بیشتر شد. حتی برخی از آنها هنوز چشمان خود را داشتند، عضوی که معمولاً سریع تجزیه می‌شود.»
در اواخر دهه ۱۹۸۰، هر سال حدود ۵۰ مومیایی در مقبره پیدا می‌شد، اما این میزان به تعداد انگشت شماری در سال کاهش یافته است.
پاداش پس از مرگ؟به گفته ورگارا، با وجود تلاش‌های متعدد کارشناسان برای توضیح این پدیده، که در کشورهایی مانند مکزیک و ایتالیا نیز مشاهده شده است، دلیل مومیایی‌سازی خود به خود در سن برناردو هرگز مشخص نشده است.
ورگارا گفت:« برخی از مردم محلی «بر این باورند که این فرآیند (مومیایی کردن) به این دلیل است که فرد خیلی خوب بوده است و این یک پاداش پس از مرگ است. دیگرانی هستند که این را یک مجازات می‌دانند.»
تعدادی از مردم نیز بر این باورند که این اتفاق به دلیل رژیم غذایی سالم ساکنان سان برناردو و شیوه زندگی فعال و کشاورزی آنها است. اما این گفته در خصوص تمام اجساد صدق نمی‌کند؛ یکی از مومیایی‌ها متعلق به خورخه آرماندو کروز است که بیشتر عمر خود را در شهر بزرگ بوگوتا گذراند و برای مرگ به زادگاهش بازگشت.
هیچ الگوی مشخصی برای مومیایی‌سازی‌ها وجود ندارد؛ کسانی که درگیر این فرایند هستند، در سنین مختلف بوده‌اند و هیچ جنسیت یا نوع بدن خاصی غالب نیست. ورگارا گفت هیچ بخش خاصی از این گورستان وجود ندارد که مومیایی‌های بیشتری نسبت به بقیه داشته باشد. بسیاری معتقدند که پاسخ باید در خزانه‌های دفن باشد.
اولین مومیایی‌ها در سن برناردو تنها پس از افتتاح این گورستان که هیچ گور زیرزمینی ندارد، پیدا شد. ورگارا گفت، قبل از دهه ۱۹۶۰، این شهر دارای دو محل دفن بود که حتی یک مورد مومیایی شناخته شده نداشت. او افزود که آب و هوای این منطقه مرطوب است که معمولاً به تجزیه کمک می‌کند نه اینکه مانع آن شود.
دانیلا بتانکور، انسان شناس از دانشگاه ملی کلمبیا، گفت که این پدیده می‌تواند به دلیل قرار گرفتن این گورستان در یک شیب تند کوه باشد.
بتانکور به خبرگزاری فرانسه گفت که این فرضیه هنوز نیاز به آزمایش دارد. مطالعه‌ای درباره آنچه اتفاق می‌افتد و شرایط خاصی که باعث می‌شود مردم مومیایی شوند، وجود ندارد. بستگان اجساد مومیایی شده باید اجازه نمایش آنها را در موزه بدهند.»
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند