سقوط موشک چینی در اقیانوس هند/ ناسا انتقاد کرد
تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۲۸۰۷۲
به گزارش ایرنا به نقل از تارنمای ایندیپندنت، تقویت کننده ۲۱ تنی Long March ۵B روز ۲ مرداد برای تحویل یک ماژول جدید به ایستگاه فضایی تیان گونگ چین پرتاب شد. اما بر خلاف تقویت‌کننده های موشک قابل استفاده مجدد که می‌تواند فرود موتوری داشته باشد، مانند SpaceX Falcon ۹، موشک های لانگ مارچ تخریب می شوند و به زمین سقوط می کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گفته مسئولان سازمان فرماندهی فضایی آمریکا، این سقوط حدود ساعت ۱۲:۴۵ بعد از ظهر روز شنبه به وقت محلی بر فراز اقیانوس هند در نزدیکی مالزی رخ داده است.
روز شنبه، تعدادی از حساب‌های توییتر شروع به اشتراک‌گذاری ویدئویی از آنچه تصور می شد موشک چینی بر فراز مالزی باشد ، کردند اما تایید نشده است که آیا این ویدئوها واقعا بقایای موشک را نشان می‌دهد یا خیر.
تقویت‌کننده‌های موشکی بزرگ به اندازه‌ای عظیم هستند که معمولاً در هنگام ورود مجدد به طور کامل نمی‌سوزند، به‌ویژه ۴۰ درصد جرم آنها به زمین می‌رسد؛ از جمله اجزای مقاوم در برابر حرارت مانند مخازن و قطعات موتور. این زباله ها می توانند جانوران و افراد ساکن روی زمین را تهدید کنند.
کمی بعد از ساعت ۲ بعدازظهر روز شنبه به وقت آمریکا، بیل نلسون، مدیر ناسا، بیانیه‌ای را در توییتر منتشر کرد و چین را به سبب عدم ارائه اطلاعات بهتر در مورد مسیر پیش‌بینی شده برای ورود مجدد موشک خود شماتت کرد.
نلسون در این بیانیه گفت: «همه کشورهای فضایی باید از بهترین شیوه‌های تعیین‌شده پیروی کنند و سهم خود را برای به اشتراک گذاشتن این نوع اطلاعات از قبل انجام دهند تا امکان پیش‌بینی خطرات احتمالی برخورد زباله‌هاب فضایی، به ویژه برای موارد سنگینی مانند Long March ۵B، که خطر قابل‌توجهی دارد فراهم شود. انجام این کار برای استفاده مسئولانه از فضا و تضمین امنیت مردم روی زمین بسیار مهم است.»
به نوشته خبرگزاری ها، این سومین باری است که چین اجازه می دهد موشکی بدون کنترل وارد جو زمین شود.
خرداد ۱۴۰۰ موشک دیگری که بخشی از ایستگاه فضایی چین را حمل می‌کرد و هر ۹۰ دقیقه یک بار به دور زمین چرخید، حدود یک هفته بعد از پرتاب، بر فراز اقیانوس هند سقوط کرد . در سال ۲۰۲۰ هم یک موشک لانگ مارچ دیگر تنها ۱۳ دقیقه بعد از عبور از فراز شهر نیویورک به اقیانوس اطلس سقوط کرد.
برچسب‌ها اقیانوس هند ناسا چین ایالات متحده آمریکا موشکمنبع: ایرنا
کلیدواژه: اقیانوس هند ناسا چین اقیانوس هند ناسا چین ایالات متحده آمریکا موشک اقیانوس هند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۲۸۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف موجوداتی که 540 میلیون سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)
بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.
به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آنها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.
نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.
در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»
در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آنها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.
جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.
تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.
دلئو می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»
بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.
دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آنها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.
جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.
با همه این ارزیابی‌ها آنها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.
محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.
این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آنها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»