به نقل از «ایسنا»

توبه واقعی چه ویژگی‌هایی دارد

تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۴۷۸۰۲

ایسنا/لرستان مدرس حوزه علمیه لرستان گفت: تا زمانی ضعف و اشتباه خود را ندانیم نمی‌توانیم قدمی برداریم اما وقتی انسان خطای خود را بپذیرد می‌تواند خود را اصلاح کند.

حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی، با اشاره به فرازی از خطبه بیست و هشتم نهج‌البلاغه «أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الدُّنْیَا قَدْ أَدْبَرَتْ وَ آذَنَتْ بِوَدَاعٍ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ أَشْرَفَتْ بِاطِّلَاعٍ، أَلَا وَ إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ وَ السَّبَقَةُ الْجَنَّةُ وَ الْغَایَةُ النَّارُ، أَفَلَا تَائِبٌ مِنْ خَطِیئَتِهِ قَبْلَ مَنِیَّتِهِ؟ أَلَا عَامِلٌ لِنَفْسِهِ قَبْلَ یَوْمِ بُؤْسِهِ؟ أَلَا وَ إِنَّکُمْ فِی أَیَّامِ أَمَلٍ مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ فَمَنْ عَمِلَ فِی أَیَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ وَ لَمْ یَضْرُرْهُ أَجَلُهُ وَ مَنْ قَصَّرَ فِی أَیَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلُهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ»، اظهار کرد: این خطبه از خطبه‌های مشهوری است که در کتب تاریخی شاخص بازگو شده است و جنبه ادبی در این خطبه در کنار نکات آگاهی‌بخشی و معرفت‌افزایی برجسته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با تأکید بر اینکه این خطبه شیوه نگرش به زندگی و دنیا را به انسان آموزش می‌دهد، ادامه داد: اگر کسی دنیا را فضایی برای رقابت سودجویانه بداند به یک نوع زندگی می‌کند و اگر کسی دنیا را تصادفی بداند نوع دیگری زندگی می‌کند، لذا انسان باید شیوه زندگی خود را بداند.

موسوی با اشاره به اینکه کلمه دنیا به معنای حیات دنیا و دنیا به معنای نزدیکی است، تصریح کرد: دنیا در مقابل آخرت هیچ است؛ البته این به معنای ناچیز دانستن زندگی دنیوی نیست بلکه دنیا در حال گذر است و زمان آن توقف ندارد و همیشه در حال حرکت است.

مدرس حوزه علمیه لرستان با یادآوری اینکه عالم قیامت، عالم علم است و در آن جهل وجود ندارد و از طرفی دنیا با تمام فرصت‌ها و تهدیدها در حال گذر است و ما در حال وداع با لحظات عمر هستیم، افزود: اگر کسی مسیر زندگی را اشتباه رفته باشد می‌تواند خود را اصلاح کرده و بگذرد و این امر با توبه میسر است.

وی با بیان اینکه نباید بپنداریم که زندگی‌ دنیوی برای انسان امور ثابت و پایداری است، ادامه داد: حیات دنیوی به انسان آگاهی می‌دهد و اگر چشم بینا و گوش شنوا باشد حقایق را می‌فهمد کمااینکه لحظات عمر انسان وداع با دوران‌های گذشته است و انسان ابتدا با دوران کودکی و بعد از آن با جوانی، میانسالی و پیری وداع می‌کند و به زندگی اخروی می‌رسد و این سیر قطعی است.

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه فضای زندگی دنیا فضای پویایی، جویایی و تلاش است، اظهار کرد: دنیا فرصتی است که انسان خود را بسازد و وقتی به انسان هشدار داده می‌شود انسان افسوس می‌خورد که چرا عمر ما به بی‌حاصلی گذشته است.

مدرس حوزه علمیه لرستان اولین ویژگی توبه را شناخت اشتباه دانست و با بیان اینکه افرادی در فکر خود اشتباه و خطا دارند و تا آخر عمر خود در آن اشتباه می‌مانند، عنوان کرد: تا زمانی ضعف و اشتباه خود را ندانیم نمی‌توانیم قدمی برداریم، اما وقتی انسان خطای خود را بپذیرد می‌تواند خود را اصلاح کند.

وی با اشاره به اینکه امام علی(ع) در این مسیر توبه را راهکار جبران اشتباهات دانسته و با بیان اینکه توبه با عمل محقق می‌شود نه با قول، ادامه داد: پذیرش توبه مستلزم اشتیاق به عمل و اصلاح است و هر کسی باید پاسخگوی اعمال خود باشد.

موسوی با اشاره به اینکه انسان در دنیا در روزگار آرمان و آرزو است و هر انسان از کوچکی تا میانسالی و پیری آرمان‌هایی دارد اما نوع آرمان‌ها و آرزوها در رده‌های سنی فرق دارد، تصریح کرد: در بیانی از نبی مکرم اسلام حضرت محمدمصطفی(ص) آمده است که آرزو برای امت من رحمت است اما بدانیم این آرزوهای دنیوی محکوم به انتهاست.

مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به اینکه آرزو داشتن بدون عمل کردن فایده ندارد و وقتی به ثمر می‌نشیند که در جهت رسیدن به آن آرزوها اقدام عملی داشته باشیم، خاطرنشان کرد: انسان به تمام آرزوهای خود نمی‌رسد و تنها به آن میزان که تلاش و هدف‌گذاری در جهت رسیدن به آن داشته از آرزوهایش محقق می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی نهج البلاغه حوزه علميه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۴۷۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟

خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کار‌های علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»