یورش به پارلمان، شیوه ای غیرمتمدنانه برای ابراز عقیده بود
تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۸۱۳۹۳
طی هفته ها و روزهای گذشته تحولات سیاسی عراق با پیچیدگی و تقابل های متعددی مواجه شده که چشم انداز آتی آن را در هاله ای از ابهام فرو برده است. ماجرا از آنجا شروع شد که گروه های سیاسی عراق پس از برگزاری انتخابات و اعلام نتایج نهائی آن، نتوانستند به یک دیدگاه مشترک در مورد نامزد نخست وزیری به نتیجه برسند و این مسئله باعث استعفا و خروج نمایندگان جریان صدر از پارلمان شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما پس از اعلام این خبر، نامزدی محمد شیاع السودانی برای نخست وزیری مورد استقبال جریان صدر قرار نگرفت و طرفداران این جریان برای اعلام اعتراض خود به نامزدی او و تعطیلی جلسات پارلمان به ساختمان آن در منطقه سبز یورش بردند و با تحصن در آنجا مانع از تشکیل جلسه تعیین نامزد نخست وزیری شدند. در ادامه مقتدی صدر، رهبر جریان صدر با حمایت از معترضان اعلام کرد که این اعتراضات انقلاب علیه فساد نظام سیاسی است و معترضان خواهان تغییر قانون اساسی، نظام سیاسی و انحلال پارلمان هستند.
در حالی که در ابتدا دیگر گروه های سیاسی خواهان برگزاری گفتگوهای ملی برای حل اختلافات و اولویت قرار دادن منافع کشور بر هر چیز دیگر شدند، اما با ادامه تحصن طرفداران صدر، ائتلاف چارچوب هماهنگی نیز از طرفداران خود خواست تا در حمایت از قانون اساسی و برگزاری جلسات پارلمان تظاهرات برگزار کنند. با این وجود در حال حاضر و پس از تأکید گروه های سیاسی و شخصیت های تاثیرگذار بر لزوم گفتگوهای ملی برای برون رفت از بحران موجود، تب و تاب اعتراضات کمی فروکش کرده و مقتدی صدر نیز که چند روز پیش خواستار تظاهرات میلیونی طرفداران خود در روز شنبه آتی شده بود، اعلام کرده است که این تظاهرات تا اطلاع ثانوی به تعویق افتاده است.
در آن سوی تحولات نیز «هادی العامری»، رئیس ائتلاف فتح و عضو ائتلاف چارچوب هماهنگی شیعه طی روزهای گذشته سفری را به اقلیم کردستان انجام داد و دیدارهای متعددی را در آنجا با شخصیت های سیاسی برگزار و در مورد راه های برون رفت از این بحران رایزنی کرد که به نظر می رسد این سفر دست‌کم در آرام کردن نسبی اوضاع و متقاعد شدن گروه ها برای انجام گفتگو موفقیت آمیز بوده است.
در این راستا «حیدرالبرزنجی» تحلیلگر سیاسی عراق در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان در ارتباط با دلیل کشیده شدن سمت و سوی تحولات به وضعیت کنونی گفت: به طور قطع، اوضاع سیاسی کنونی و پیچیدگی هایی که شاهد آن هستیم، به دلیل نتایج انتخابات و قانون آن بوده که ما را به این مرحله از اختلافات و نرسیدن به توافق بین گروه های سیاسی رسانده است؛ در واقع چون مبانی و وردی های سیاسی نادرست بوده، از این رو نتایج و دستاوردهای اشتباه و نادرست به همراه داشته است؛ به گونه ای که اوضاع بحرانی شده و این بحران روز به روز تشدید شده تا اینکه امروز به اوج خود رسیده است و تمام اینها به خاطر چیزی بوده که در آغاز انتخابات رخ داده است.
حیدر البرزنجی در پاسخ به این سوال که یورش معترضان به پارلمان و تعطیلی آن چه پیامدهایی برای کشور داشته است نیز گفت: یورش به ساختمان پارلمان و تعطیلی فعالیت آن از جانب معترضان و تحصن در آن پیامدهای سنگینی داشته و امور کشور و تحقق منافع ملی و مردمی را مختل کرده است. به واقع این کار یک شیوه غیرمتمدنانه و نادرست برای ابراز عقیده و نظر سیاسی بوده است؛ چراکه پارلمان یک نماد مهمم تصمیم گیری و تصمیم سازی برای کشور است که امور مهم خود مردم از آنجا رقم میخورد و نماد حاکمیت و اقتدار یک کشور است، نه اینکه مکانی برای خوردن و نوشیدن و یا برخی دیگر از صحنه های نامناسبی که طی روزهای تحصن در آن شاهد بودیم باشد و با این کارها تلاش شود تا جلسات پارلمان تعطیل شده و انجام امور ملت مختل شود.
این تحلیلگر سیاسی عراق تصریح کرد: این اتفاق باعث شد که در مقابل، تظاهرات دیگری برای اعتراض به تعرض و هتک حرمت به نهادهای قانونگذاری شکل گرفته و اختلافات سیاسی به اعتراضات خیابانی تبدیل شود. اکنون یک مشکل اساسی وجود دارد و آن برخورد و تعامل سهل انگارانه دولت در قبال تظاهرات کنندگان است. من معتقد هستم که دولت در شرایط کنونی وظیفه دارد تا مانع از تعدی و تعرض معترضان و تظاهرات کنندگان به نهادهای حاکمیتی، به ویژه نهاد قانونگذاری که نماد دموکراسی و مشارکت مردم در حکومت است، شود.
وی با اشاره به درخواست ها برای انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زودهنگام به تبیین موانع قانونی و سیاسی موجود برای تحقق این خواسته پرداخت و گفت: قطعا اینگونه درخواست ها برای انحلال پارلمان، تغییر نظام سیاسی و قانون اساسی و نیز برگزاری انتخابات زودهنگام، از طرف گروه های ملی و تشکل های سیاسی استقبال نخواهد شد، بلکه صرفا درخواستی بوده که از جانب جریان مقتدی صدر و شخص وی مطرح شده است؛ هر چند بیشتر گروه ها از کلیت موضوع استقبال کرده اند، اما به شرط اینکه دولتی شکل بگیرد که برای انجام این امور توانایی و صلاحیت کافی داشته باشد. آنها می گویند که جلسه پارلمان باید تشکیل شود و پیش از آنکه گفتگویی انجام شود، همه طرف ها باید حضور داشته باشند. سپس جلسه دیگری برای انتخاب نخست وزیر و رئیس جمهور برگزار شود، پس از این زمانی را برای برگزاری انتخابات زودهنگام مشخص کنند؛ به همین خاطر یک گروه یا جریان خاص نمی تواند به تنهایی معادله را تغییر دهد و بر واقعیت سیاسی کشور تاثیر یکجانبه داشته باشد.
البرزنجی در پاسخ به این سؤال که آیا گفت‌وگو بین گروه های سیاسی می تواند راهگشای بن بست موجود باشد توضیح داد: منطق گفتگو در فرآیند سیاسی بهترین راه است؛ از این رو من معتقد هستم که سفر اخیر هادی العامری رئیس ائتلاف فتح و عضو ائتلاف چارچوب هماهنگی شیعه به اقلیم کردستان نتیجه بخش بوده و همه گروه ها پذیرفته اند که دور میز گفت وگو بنشینند و برسر اختلافات بایکدیگر رابزنی کنند تا نتایج خوب و رضایتبخشی برای همه طرف ها حاصل شود. به نظر من سفر هادی العامری به اقلیم کردستان، سفر مهمی بود و ائتلاف چارچوب هماهنگی خواستار گفت وگوست.
این تحلیلگر عراقی در پایان با اشاره به تعویق تظاهرات میلیونی طرفداران صدر که قرار بود شنبه آینده برگزار شود، در توضیح دلیل آن گفت: به نظر من تعویق تظاهرات میلیونی طرفداران صدر نتیجه همین سفر هادی العامری و در راستای دادن فرصت به انجام گفت وگو از جانب مقتدی صدر بوده است که این پیام های مهمی در سطح داخلی، منطقه ای و بین المللی دارد؛ علاوه براین مرجعیت عالی نیز از آقای صدر خواست که کشور را به سمت هرج و مرج سوق ندهد و مطالب خود را براساس قانون اساسی و از طریق نهادهای قانونی دنبال کند.
باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل خاورمیانهمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تحولات عراق اعتراضات عراق جریان صدر ائتلاف چارچوب هماهنگی برگزاری انتخابات گروه های سیاسی هادی العامری قانون اساسی سیاسی عراق نخست وزیری مقتدی صدر گروه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۸۱۳۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حد کم کردن وزن کجاست؟ نگاهی به شیوه‌های مرسوم در کاهش و تثبیت وزن
صدای ایران از یورونیوز-چه با کمک دارو‌های مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
به گزارش شبکه سی‌ان‌ان، در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می‌شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.
او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.
او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و دارو‌های جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.
بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می‌سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می‌گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کار‌های سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.
این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذا‌هایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.
هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند، اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.
اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.
هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.
مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.
یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.
اما آنها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.
هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند؛ و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.
دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند؛ و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.
در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.
دارو‌های سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.
اما مهم‌تر از همه آن که این دارو‌ها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آنها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از دارو‌های کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.
عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
هال می‌گوید استفاده از دارو‌هایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.
هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»
او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.
این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.
به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.
هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.
او این تصور را که اثر دارو‌ها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر دارو‌ها باعث افزایش اشتها می‌شود.»
هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»
این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است؛ بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»
افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید؛ بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند