بازخوانی بزرگترین فرار نظامی
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۹۵۲۷۵
۲۴ مردادماه سالگرد فرار مفتضحانه ارتش متجاوز آمریکا از افغانستان است. این کشور برای آنکه وانمود کند قدرت عملیاتی خود را در افغانستان حفظ کرده و هدفگذاری آن مقابله با گروههای شبهنظامی بدون مرز بوده است، در نزدیکی اولین سالگرد فرار خود با کمک سرویس اطلاعاتی پاکستان، اقدام به عملیات پهپادی علیه «ایمن الظواهری» رهبر مصری القاعده، در منزل «جلالالدین حقانی» از رهبران طالبان در کابل کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
۱- اشغال نظامی افغانستان در سال ۲۰۰۱ به بهانه حمله به برجهای دوقلوی منهتن صورت گرفت ولی هدفگذاری آن ایجاد سلطه نظامی درازمدت در افغانستان - که کیسینجر از ۱۰۰ سال سخن میگفت - با هدف کنترل ایران، روسیه، چین و هند بود. آمریکا به همین منظور ائتلاف نظامی «ایساف» را پدید آورد و از کشورهای غربی خواست ولو بهصورت نمادین و اعزام یک یگان کوچک در این ائتلاف شرکت نمایند. جمع این نیروها را بین ۳۶ تا ۵۰ هزار نفر ذکر کردهاند که با احتساب نیروهای آمریکا به حدود ۱۳۰ هزار نفر میرسید. این نیروها به مرور کاهش یافتند و تقریباً پنج سال پس از اشغال این کشور و بروز اختلافات میان نیروهای آمریکایی با بقیه و بهخصوص اختلاف بین انگلیس و آمریکا، عدد نیروهای نظامی غربی در افغانستان در سالهای بعد به حدود ۷۰ هزار نفر رسید و در نهایت نیروهای دولتهای غربی به کشورهای خود بازگشتند و عدد نیروهای نظامی آمریکا نیز به کمتر از ۵۰ هزار نفر رسید.
با به بنبست رسیدن روش اشغال کامل و درازمدت و فعال نظامی، آمریکا روی کار آوردن یک دولت افغانستانی وابسته را مدنظر قرار داد. از اینرو در نتیجه برگزاری انتخابات، «حامد کرزی» به ریاستجمهوری رسید. کرزی ابتدا حضور نظامیان آمریکایی در کشورش را بهعنوان پادزهر حمله طالبان به دولت مرکزی در نظر داشت و از آن پشتیبانی میکرد، اما چندی نگذشت که او متوجه شد آمریکا اصولاً وجود یک دولت قدرتمند در کابل را نمیخواهد و آن را در جهت منافع خود نمیداند، به همین جهت شکافی میان دولت کرزی و ایساف به فرماندهی آمریکا پدید آمد. پس از آن دولت بهصورت ضعیف در کابل وجود داشت و اما در عمل این آمریکاییها بودند که سررشته بسیاری از امور امنیتی و سیاسی افغانستان را در دست داشتند. این موضوع دامنه اختلافات کابل و آمریکا را دائماً فزونی بخشید.
همزمان با اختلافات میان آمریکا و دولت ضعیفی که در کابل سر کار آمده بود، طالبان در بخشهای مختلف افغانستان مشغول پیشروی و به دست گرفتن کنترل امنیتی بسیاری از استانها بود. این تحرک پس از پایان دوره ریاستجمهوری کرزی و آغاز دوره ریاستجمهوری اشرف غنی تشدید شد. غنی برخلاف کرزی با تقلب علیه دکتر عبدالله عبدالله به ریاستجمهوری رسید، به همین جهت اختلافات درون دولت افغانستان در دوره غنی شدت گرفت و طالبان از این اختلافات بهرهبرداری میکرد و بر دایره کنترل خود در افغانستان میافزود.
۲- در حد فاصل ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱، با قدرت گرفتن طالبان به مرور از اقتدار نیروهای اشغالگر و دولتی که در یک دموکراسی ضعیف سر کار آمده بود، کاست و در نهایت دولت کابل را تا سرحد انحلال پیش برد. از آن طرف سیاست جمهوری اسلامی ایران که بر مبنای اخراج آمریکا از افغانستان استوار بود و متناسب با آن اقداماتی را طراحی و به اجرا گذاشت، عرصه را بر آمریکاییها تنگ و افق تسلط درازمدت آمریکا را برای واشنگتن نومیدانه کرد. آمریکاییها در وضعیتی قرار گرفتند که ناگزیر شدند با قدرتمندترین گروه معارض افغان که طالبان بوده وارد مذاکره شده و راهی را برای حل مسئله پیدا نمایند. از این رو مذاکرات آمریکا و طالبان در دوحه آغاز گردید.
مذاکرات دوحه با دو نیت مجزا و در واقع با دو دستورکار جداگانه شروع شد. آمریکاییها با این انگیزه که با طالبان بر سر بقای نیروهای نظامی خود در این کشور به توافق برسند و افغانها با این هدف که آمریکا را وادار به پذیرش حکومت خود نمایند، مذاکرات را شروع کردند. زلمای خلیلزاد و ملابرادر در اولین گفتوگوها قبول کردند که تحت هر شرایطی ارتباط میان آمریکا و طالبان برقرار باشد. در گامهای بعدی، آمریکاییها با طالبان برای زمانی یکساله به توافق رسیدند و براساس آن مقرر شد در این یک سال، طالبان به نیروهای نظامی آمریکا کاری نداشته باشد و در مناطق تحت سیطره خود مانع حمله به نیروهای آمریکا نیز بشود و متقابلاً آمریکا در منازعه میان دولت و طالبان بیطرف بماند!
مذاکرات که تقریباً دو سال به درازا کشید، در نهایت به پذیرش خروج از افغانستان توسط آمریکا منجر گردید. در مقابل طالبان قبول کردند خروج امن آمریکا از افغانستان را تضمین نمایند.
جمهوری اسلامی به دقت مذاکرات دوحه میان طالبان و آمریکا را زیر نظر گرفت. مطلوب جمهوری اسلامی این بود که آمریکا بدون گرفتن امتیاز، خاک افغانستان را بهطور کامل ترک نماید. بر این اساس در وقت لازم نکاتی را به دوستان افغانستانی یادآوری میکرد. جمهوری اسلامی ایران، تجربه اخراج نظامیان آمریکا از عراق را داشت. ایران در این کشور، سیاستی را اتخاذ کرد که نتیجه آن در تنگنای شدید قرار گرفتن نیروهای آمریکایی و پذیرش خروج از این کشور بود. در این روند، ایران دوستان عراقی را مجاب کرد که روی خروج کامل و نه کاهش حضور تأکید داشته باشند و همزمان با آن در ساختار اجتماعی عراق، فشار بر نیروهای آمریکا را دنبال کرد. این فرمول برای افغانستان هم کارآیی لازم را داشت. به همین جهت مذاکرات دوحه در ادامه و با راهنمایی ایران، به مذاکرات بیکر - همیلتون در عراق شبیه گردید.
۳- آمریکا چند سال پس از حضور نظامی به وضعیتی رسیده بود که سه رئیسجمهور آن - اوباما، ترامپ و بایدن - قادر نبودند از دلیل و روند حضور آمریکا در افغانستان دفاع نمایند. از اینرو لزوم خروج از افغانستان و اعتراض به هزینههای سرسامآور در این کشور، به ترجیعبند اظهارات مقامات سیاسی و نظامی آمریکا تبدیل شده بود. این که فرمانده کل قوای آمریکا قادر نباشد از سیاست نظامی کشورش دفاع نماید، خیلی جالب است.
واقعیت هم این بود که افغانستان برای نیروهای آمریکایی از یکسو به گورستان و از سوی دیگر به زندان تبدیل شده بود. این موضوع بیش از آنکه به طالبان و قدرت آن برگردد، به روحیه ضدغربی مردم افغانستان بازمیگشت. یکی از نظامیان آمریکا که سالها بهعنوان یک افسر اطلاعاتی در افغانستان حضور داشته، در آستانه اخراج آمریکا از افغانستان، کتابی منتشر کرد که در آن نوشته بود «ما از «حومه روستاها»ی افغانستان شکست خوردیم؛ روستائیان افغانستان اگرچه بهدلیل دست و پنجه نرم کردن با فقر، کمکهای غذایی ما را دریافت میکردند ولی به هیچ وجه دید خوبی نسبت به ما نداشتند. آنان که بهدلیل گرفتن پول، در روز به ما کمک میکردند، شب علیه ما و به نفع مجاهدین افغانی عمل مینمودند. از نظر آنان ما در نهایت «کافر متجاوز» و مجاهدان افغانی، «مجاهد آزادگر» به حساب میآمدند. ما هیچ شانسی در افغانستان نداشتیم و به هیچ وجه نمیتوانستیم در این کشور بمانیم».
آنچه این افسر اطلاعاتی در کتاب مفصل خود شرح داده است، به خوبی دلیل اجتماعی شکست آمریکا را نشان میدهد اما باید گفت اخراج آمریکا از افغانستان سه ضلع داشت؛ یک ضلع راهبردی و استراتژیک که جمهوری اسلامی ایران بود، یک ضلع نظامی که طالبان بود و یک ضلع اجتماعی که تودههای مردم مجاهد افغانستان بودند.
یک سال است آمریکا از افغانستان فرار کرده و تصویر و نتیجه این فرار، شکست و شکستپذیری آن بوده است. فرار نظامیان آمریکایی از افغانستان، افق فرار آنان را از عراق تا خلیجفارس و کشورهای شبهجزیره و بهطور کلی غرب آسیا ترسیم نمود.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: فرار آمریکا سعدالله زارعی آمریکا از افغانستان نظامیان آمریکا نیروهای آمریکا نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ریاست جمهوری آمریکایی ها میان آمریکا هزار نفر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۵۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حضور ویرانگرِ آمریکا | افغانستان
حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان، نتیجهای عینی از شکست راهبرد نظامی در سیاست خارجی ایالات متحده پس از ۱۱ سپتامبر بوده است.
آمریکا نهتنها هزینه بسیار زیادی را برای سقوط حکومت طالبان و استقرار یک دولت دستنشانده در کابل صرف نمود، بلکه در نهایت نیز بی آنکه توان حفظ و بقای آن را داشته باشد، وادار به مذاکره با همان دشمنی شد که به قصد نابودیاش به افغانستان لشگر کشیده بود و این سرزمین را در اختیار طالبان رها نمود.
گزارشهای متعددی از رسانهها و اندیشکدههای آمریکایی به پیامدهای خسارتبار حضور نظامی آمریکا در افغانستان اشاره داشتهاند. به گزارش «اندیشکده آمریکایی صلح»[1] نتیجه 20 سال اشغالگری آمریکا این بود که علاوه بر 2324 نظامی و 3917 پیمانکار آمریکایی، به قتل بیش از 70 هزار نظامی افغانستانی و 46319 غیرنظامی این کشور منجر شد. همچنین بسیاری از مردم افغانستان، به خصوص زنان و کودکان، مستقیماً طی حملات هوایی و پهپادی آمریکا به مناطق مسکونی و غیرنظامی کشته شدند. در این خصوص میتوان به گزارش تارنمای آمریکایی «ریلایفوب»[2] اشاره داشت که اذعان کرده طی سالهای 2016 تا 2020، حداقل 2122 غیرنظامی از جمله 785 کودک در حملات هوایی آمریکا در افغانستان کشته شدند. در واقع اگر آمار اندیشکده «شورای روابط خارجی» را در نظر بگیریم، حضور بیش از 100 هزار نظامی آمریکایی و همچنین 130 هزار سرباز از 50 کشور عضو ناتو در افغانستان، جز مرگ و ویرانی برای افغانستان، ثمری نداشته است[3].
علاوه بر این، به گزارش «اندیشکده واتسون»[4] 20 سال پس از اشغال افغانستان، نهتنها رفاه و آبادی به این سرزمین بازنگشت بلکه 92 درصد از جمعیت این کشور با ناامنی غذایی مواجه هستند و 3 میلیون کودک در معرض خطر سوءتغذیه حاد قرار دارند. آژانسهای رسمی حاکمیتی در آمریکا نیز به پیامدهای ویرانگر حضور آمریکا در افغانستان اشاره کردهاند. در این زمینه، «دفتر ویژه برای بازسازی افغانستان»[5] وابسته به کنگره آمریکا، بیان داشته که واشنگتن در ایجاد امنیت پس از اشغال، ناکام ماند و هرجومرج ناشی از اشغال افغانستان توسط آمریکا موجب افول دمکراسی، عقبماندگی اقتصادی و فرار سرمایه از این کشور شد.
مؤسسه «موزه جنگ» طی یادداشتی با اشاره به ناکامی آمریکا در مبارزه با تروریسم طی اشغال افغانستان، بیان میکند که «پس از 20 سال درگیری، طالبان دوباره کنترل افغانستان را در دست دارد»[6]. «اندیشکده ویلسون» نیز طی گزارشی بیان کرده که افغانستان، پس از دو دهه، بیش از گذشته مستعد بروز تروریسم شده است. زیرا علاوه بر گروههای قدیمیتر مانند القاعده؛ شاخه خراسان داعش نیز طی این سالها در افغانستان رشد کرده است[7].
در زمینه اقتصادی نیز «اندیشکده چتمهاوس» اقرار کرده که «طالبان یک دولت ورشکسته را به ارث برده است». در واقع دولتهای وابسته به آمریکا از کارآمدی و کفایت لازم برای اداره کشور برخوردار نبودهاند. به گزارش این اندیشکده، افغانستان حتی در دوران اشغال آمریکا نیز «افغانستان در چند شاخص اجتماعی و اقتصادی، مانند شاخص توسعه انسانی، در پایینترین رتبه در جهان قرار داشت، به دلیل جنگ ویران شده بود و دولت وابسته به کمکهای مالی خارجی و گرفتار نهادهایی ضعیف و فاسد بود».
[1] https://www.usip.org/publications/2022/11/afghanistan-was-loss-better-peace
[2] https://reliefweb.int/report/afghanistan/40-all-civilian-casualties-airstrikes-afghanistan-almost-1600-last-five-years
[3] https://www.cfr.org/backgrounder/taliban-afghanistan#chapter-title-0-4
[4] https://watson.brown.edu/costsofwar/costs/human/civilians/afghan
[5] https://www.sigar.mil/interactive-reports/what-we-need-to-learn/
[6] https://www.iwm.org.uk/history/afghanistan-war-how-did-911-lead-to-a-20-year-war
[7] https://www.wilsoncenter.org/blog-post/threat-terrorism-afghanistan-post-2021
به اشتراک بگذارید: https://tn.ai/3077620 درباره ما ارتباط با ما آرشیو اخبار ؛ جدیدترین اخبار لحظه به لحظه امروز پیوندها بازار پربینندهترین اخبار قیمت ارز و طلا لیگ ایران و جهان ما را دنبال کنید: RSS تلگرام اینستاگرام توییتر آپارات سروش آیگپ گپ بله روبیکا ایتاAll Content by Tasnim News Agency is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.