2024-04-28@00:22:47 GMT
۱۱ نتیجه - (۰.۰۴۷ ثانیه)
جدیدترینهای «حسگر قابل کاشت»:
بیشتر بخوانید: اخبار اقتصادی روز در یوتیوب
پژوهشگران روسی، نخستین نمونه از نوعی حسگر را ابداع کردهاند که میتواند سطح هورمون استرس را در بدن اندازهگیری کند. پژوهشگران موسسه "Skoltech" روسیه، نخستین نمونه از یک حسگر مبتنی بر فلورسنس را برای تشخیص مداوم غلظت هورمون "کورتیزول"(Cortisol) ابداع کردهاند که میتواند به بررسی بیماریهای گوناگون کمک کند. کورتیزول، یک هورمون استروئیدی است که معمولا به عنوان هورمون استرس شناخته میشود و نقش قابل توجهی را در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی از سطح گلوکز گرفته تا فشار خون و التهاب بر عهده دارد. کاهش یا افزایش سطح کورتیزول، با بیماریها و نشانههای گوناگونی در ارتباط است اما نظارت دقیق و قابل اطمینان بر سطح کورتیزول بدن هنوز امکانپذیر نیست. روشهای آزمایشگاهی کنونی مانند "الایزا"(ELISA) اگرچه قابل اعتماد هستند...
برای درک بهتر از غلظت و شرایط دارو درون بدن، محققان حسگر قابل کاشتی ساختند که در آن از نانوذرات طلا استفاده شده است. به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، ایده حسگرهای قابل کاشت که بهطور مستمر اطلاعات مربوط به علائم حیاتی و غلظت مواد یا داروها را در بدن رصد کرده و به پزشک انتقال میدهند، مدتهاست پزشکان و دانشمندان را مجذوب خود کرده است. چنین حسگرهایی امکان رصد مداوم پیشرفت بیماری و موفقیت درمانی را فراهم میکنند. با این حال، تاکنون حسگرهای قابل کاشت برای ماندن دائمی در بدن مناسب نبودند و باید پس از چند روز یا چند هفته تعویض شوند. از یک طرف، مشکل رد ایمپلنت وجود دارد، زیرا بدن حسگر را بهعنوان یک...
محققان "دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینتس آلمان" یک حسگر زیستی قابل کاشت تولید کردهاند که میتواند غلظت نشانگرهای زیستی و داروهای مختلف را در بدن اندازهگیری کند. برخلاف بسیاری از دستگاههای قابل کاشت، حسگر مذکور میتواند ماهها بدون اینکه توسط بدن رد شود یا عملکرد خود را از دست بدهد، در زیر پوست قرار بگیرد. این سیستم از گیرنده نانوذرات طلای استفاده میکند. گفتنی است این ذرات هنگامی که یک آنالیت به آنها تغییر رنگ میدهند، محققان میتوانند این تغییر رنگ را به صورت غیرتهاجمی از خارج بدن تشخیص دهند. حسگرهای زیستی قابل کاشت که قادرند به مدت طولانی در محل قرار بگیرند کاربردهای بالینی بسیاری دارند. برای مثال میتوانند بر غلظت داروها یا نشانگرهای زیستی در بدن...
محققان "دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینتس آلمان" یک حسگر زیستی قابل کاشت تولید کردهاند که میتواند غلظت نشانگرهای زیستی و داروهای مختلف را در بدن اندازهگیری کند. به گزارش ایسنا و به نقل از مدگجت، برخلاف بسیاری از دستگاههای قابل کاشت، حسگر مذکور میتواند ماهها بدون اینکه توسط بدن رد شود یا عملکرد خود را از دست بدهد، در زیر پوست قرار بگیرد. این سیستم از گیرنده نانوذرات طلای استفاده میکند. گفتنی است این ذرات هنگامی که یک آنالیت به آنها تغییر رنگ میدهند، محققان میتوانند این تغییر رنگ را به صورت غیرتهاجمی از خارج بدن تشخیص دهند. حسگرهای زیستی قابل کاشت که قادرند به مدت طولانی در محل قرار بگیرند کاربردهای بالینی بسیاری دارند. برای مثال میتوانند بر غلظت...
به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از نیواطلس، تولید حسگرهای قابل کاشت در درون بدن پدیده تازه ای نیست. اما همه آنها بعد از اتمام استفاده باید با انجام عمل جراحی از درون بدن خارج شوند. ساخت حسگرهایی که بعد از پایان کاربرد به طور خودکار تجزیه شوند، پدیده تازهای است که مزایای بهداشتی و درمانی زیادی دارد و هزینهها و خطرات استفاده از این فناوری را نیز کاهش می دهد. حسگر قابل کاشت جدید که در دانشگاه پنسیلوانیا تولید شده بسیار باریک و منعطف است و قادر به شناسایی گازهای اکسید نیتریک (NO) و دی اکسید نیتروژن (NO2) است. اکسید نیتریک که به طور خودکار در بدن تولید می شود، با کمک...
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، پژوهشگران با استفاده از ترکیب فناورینانو و الکترونیک، موفق به ساخت ایمپلنتی شدند که میتوان آن را درون بدن و در شریانهای حساس بدن کاشت. پیشرفتهای اخیر در حوزه میکروساخت به محققان اجازه میدهد تا اقدام به توسعه ادوات الکترونیکی قابل کاشت در بدن کنند که ابعاد بسیار کوچکی دارد. زمانی که مواد نرم در این فناوری به کار میرود، این ادوات قابل کاشت میتوانند در بخش حسگری استفاده شده و در واقع زیستحسگرهای قابل ارتجاع الکترونیکی ساخته شوند. مهمترین الزام این زیستحسگرها، توانایی رصد بدون سیم، اعتماد به عملکرد و قابلیت مقیاسپذیری است. تاکنون ادوات الکترونیکی محدود به مسافت کوتاه برای خوانش بودند، در نتیجه خروجی کُند و کم بازدهی داشتند. این...
پژوهشگران با استفاده از ترکیب فناورینانو و الکترونیک، موفق به ساخت ایمپلنتی شدند که میتوان آن را درون بدن و در شریانهای حساس بدن کاشت. به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ پیشرفتهای اخیر در حوزه میکروساخت به محققان اجازه میدهد تا اقدام به توسعه ادوات الکترونیکی قابل کاشت در بدن کنند که ابعاد بسیار کوچکی دارد. زمانی که مواد نرم در این فناوری به کار میرود، این ادوات قابل کاشت میتوانند در بخش حسگری استفاده شده و در واقع زیستحسگرهای قابل ارتجاع الکترونیکی ساخته شوند. مهمترین الزام این زیستحسگرها، توانایی رصد بدون سیم، اعتماد به عملکرد و قابلیت مقیاسپذیری است. تاکنون ادوات الکترونیکی محدود به مسافت کوتاه برای خوانش بودند، در نتیجه خروجی کُند و کم بازدهی داشتند. این سامانهها...
به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، پیشرفتهای اخیر در حوزه میکروساخت به محققان اجازه میدهد تا اقدام به توسعه ادوات الکترونیکی قابل کاشت در بدن کنند که ابعاد بسیار کوچکی دارد. زمانی که مواد نرم در این فناوری به کار میرود، این ادوات قابل کاشت میتوانند در بخش حسگری استفاده شده و در واقع زیستحسگرهای قابل ارتجاع الکترونیکی ساخته شوند.مهمترین الزام این زیستحسگرها، توانایی رصد بدون سیم، اعتماد به عملکرد و قابلیت مقیاسپذیری است. تاکنون ادوات الکترونیکی محدود به مسافت کوتاه بوده، در نتیجه خروجی کُند و کم بازدهی داشتند. این سامانهها بهطور معمول به تجهیزات بزرگ وابسته هستند که با رگهای خونی و بافت نرم بدن انطباقپذیر نیستند. مکان کاشت ایمپلنت در شریان مغزی چالشبرانگیز است، آنوریسمها (...
حسگرهای صوتی قدمتی طولانی در علم پزشکی دارند. چندین دهه است که از چنین ابزارهایی برای پایش ضربان قلب، بررسی عفونت های ریوی و یا تشخص بیماریهای معده و روده