به نقل از «قدس آنلاین»

حضور مردان در عرصه هنر کمرنگ شده است/خطر ثبت رشته‌های هنری به نام ترکیه

تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۷۷۳۸۹

مشهد- کافی است کمی به اطراف نگاه کنیم و آن زمان در خواهیم یافت که نقش زیبایی هنر سبب آرامشی است که نا خودآگاه بودنش،حال همه مان را بهتر می‌کند و اما این روزها سایه نگرانی در آن مشهود است.

قدس انلاین-گرو استان ها-سرور هادیان: اگر سری به آموزشگاه‌های هنری بزنیم. در خواهیم یافت همان حضور اندک علاقمندان به هنرهای تجسمی هم به سمت زنان متمایل است، چرا که نبود چرخه اقتصادی هنر در شهرمان کم کم سبب انزوای هنرمندان پیشکسوت شده است و مردان نسل جدید هم به دلیل نگرانی از تأمین هزینه‌های آینده هنر را حتی در فراغت اولویت نمی‌دانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خطرعدم انتقال هنر پیشکسوتان به هنرمندان جوان وهمچنین زنانه شدن و تک بعدی شدن آن موضوعی در هنر است که نمی‌توان بی تفاوت از کنار آن گذشت. از این رو نظرات چند تن از استادان هنرهای تجسمی را باهم مرور می‌کنیم به امید آن که طرح این موضوع سبب یادآوری به مسئولان باشد که آن‌ها هم بی‌تفاوت عبور نکنند.

خطر ثبت رشته‌های هنری به نام ترکیه

«مریم میر صدرایی»، نگارگر در این باره می‌گوید: هنر به سمت زنانه شدن، پیش می‌رود و این از یک نظر خوب است که نشان دهنده حضور زنان در اجتماع است و بخشی دیگر از این حضور به دلیل فراغت بیشتری است که زنان نسبت به مردان دارند.
وی می‌افزاید:مردان به دلیل سرپرستی و مدیریت اقتصادی خانواده اولویتشان، تأمین هزینه‌های زندگی است و به همین دلیل در نسل جدید حضور مردان در هنر کمرنگ شده است.

این بانوی نگارگر تصریح می‌کند:این در حالی است که هرفردی، دارای دیدگاه خاصی است و هنر هم از این قاعده مستثنا نیست. وقتی تعداد هنرمند، چه زن و چه مرد کاهش پیدا کند، این نگاه به یک سمت می‌رود و هنر تک بعدی فقط از دید زنانه یا مردانه تأمین می‌شود و این خطر است.

میر صدرایی درباره راهکار این معضل نیز می‌گوید: ابتدا باید زیر ساخت‌ها درست شود. در همه دنیا هنرمندان تحت حمایت دولت‌ها قرار دارند. حتی در کشورهایی چون اسپانیا و ایتالیا که مهد هنر است چون هنر بدون حمایت دولت درآمدزا نیست و اگر مورد حمایت قرار نگیرد، دچار رکود و کم کم به فراموشی سپرده می‌شود.

این هنرمند شهرمان اظهار می‌دارد: متأسفانه در کشور ما هنر مورد بی مهری قرار گرفته است.

میر صدرایی با اشاره به قانون اکسپو که به اختصاص یک درصد از بودجه هر اداره و سازمانی برای خرید آثار هنری تأکید داشت، بیان می‌دارد: این قانون بسیار خوب بود که فقط یک سال در شهرمان آن هم محدود اجرا شد و در حال حاضر هم شنیده‌ها حاکی است این قانون لغو شده است.

این بانوی نگارگر پیشکسوت، با ابراز نگرانی از وضعیت هنرهای تجسمی می‌افزاید: در حال حاضر بی تفاوتی به هنر تنها به رکود آن ختم نمی‌شود بلکه ما در خطر به یغما رفتن داشته‌های هنری‌مان و به نام کشورهای دیگر ثبت شدن آن هستیم.

وی تصریح می‌کند: برای مثال در حال حاضر در همه سریال‌ها و فیلم‌های ترکیه، شاهد نصب تابلوهای خوشنویسی، تذهیب و نگارگری و مینیاتورهستیم که بتازگی ادعا کرده‌اند این هنر متعلق به کشور آن‌هاست و این در حالی است که این هنرها، هنر ایرانی است.

وی خاطرنشان می‌سازد: در گذشته‌های دور به دلیل بی‌مهری به هنرمندان تعدادی از آن‌ها به ترکیه رفتن و یا بخش‌هایی از ایران که جدا شد، هنرمندان در ترکیه ماندگار شدند اما در حال حاضر ضعیف عمل کردن ما سبب می‌شود، این هنرها به نام ترکیه ثبت شود و اذهان عمومی در تمام دنیا با همین تبلیغات صحه بر این ادعا خواهد گذاشت.

اقتصادی نبودن هنر، هنرمند را به انزوا کشانده است

«محمود عطائی فر»، پیشکسوت نقاشی هم می‌گوید:۷۵ ساله هستم و جزو ۱۷ استادی هستم که درگذشته و در حال حاضر مجوز کلاس دارم و پیشتر تعداد زیادی هنرجو در ترم‌های پاییز و زمستان داشتم و فقط ترم تابستان حدود ۵۰ هنرجو داشتم.

وی اذعان می‌دارد: در حال حاضر به دلیل نبود توجه به هنر و اقتصادی نبودن آن، جوانان تمایل چندانی برای حضور در کلاس‌های هنری از خود نشان نمی‌دهند و اغلب بانوان به دلیل نداشتن دغدغه مالی، نسبت به مردان در کلاس‌های هنری شرکت می‌کنند.

این پیشکسوت شهرمان تأکید می‌کند: اگرچه به اعتقاد من هنر زن و مرد ندارد و درآمد در مقوله هنر به تلاش و همت افراد بستگی دارد.

وی به هزینه‌های بالای تهیه ابزار نقاشی اشاره می‌کند و می‌گوید: تیوپ رنگ درگذشته پنج قران بود و حالا به ۱۷ هزار تومان رسیده و هزینه‌های ابزار نقاشی، گران شده و در صورت فروش نرفتن آثار امکان ادامه راه برای هنرمند وجود ندارد.

هنررا طبقاتی نکنیم

«خلیل الله خلیلی»، پیشکسوت نقاشی و مجسمه ساز،معتقد است به طور معمول خانم‌ها ازیک پشتوانه مالی برخوردارند واین در حالی است که هنر به سمت طبقه مرفه با این اوصاف می‌رود و در گذشته،هنرمندان با مشقت هم هنر را ادامه می‌دادند و در واقع ریاضت می‌کشیدند.

وی تأکید می‌کند: البته ذکر این نکته لازم است که خانم‌های غیرشاغل که بیشتر در منزل هستند، بیشتر متقاضی یاد گیری هنر هستند تا به نوعی در فضای اجتماعی حضور داشته باشند.

وی می‌افزاید: خیلی اوقات برخی از زنان با کشیدن یک یا دو تابلو به عنوان داشتن یک رزومه و نصب آن در منزل وارد کلاس‌های هنری می‌شوند و با یک دوره آموزشی کوتاه و کمک استاد به این انتظار دست پیدا می‌کنند.

وی می‌افزاید: درمجسمه سازی کمتر حضور خانم‌ها را به صورت جدی داریم. زیرا کارهای حجمی بزرگ برای مردان هم جزو کارهای سخت است اما در حد ساخت مجسمه سازی کوچک تعدادی از خانم‌ها علاقمند هستند.

وی درادامه با اشاره به آن که این خطر به طور کامل محسوس است زیرادرحال حاضر شور و شوق بین هنرمندان و مردم پایین آمده است.

اقتصاد هنر رادریابیم

«فریدون حاجی زاده آزاد»، خوشنویس هم در این باره می‌گوید: زنان نسبت به مردان دارای روحیه لطیف‌تری هستند از این رو به دلیل همین نگاه در رشته‌های ظریف هنری مانند تذهیب، نگارگری و... خوب درخشیده‌اند و از طرفی در حال حاضر مردان به دلیل تأمین معاش خانواده و مشغله‌های اقتصادی کمتر هنر را به عنوان کار حرفه‌ای انتخاب می‌کنند.

وی خاطرنشان می‌سازد: البته ذکر این نکته ضروری است که مردان در هنر از قوت بالایی برخوردارند و آن هم به دلیل نگاه عقلایی در برابر لطافت نگاه بانوان است و این دو دیدگاه کامل کننده هنر است و باید وجود داشته باشد.

این هنرمند پیشکسوت شهرمان می‌گوید: در بحث هنر، اقتصاد هنر مطرح است و همین موضوع هنرمند را ترغیب به ادامه راه یا انصراف از آن می‌کند.

منبع: قدس آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۷۷۳۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آقای حسن فتحی! تکلیف ما با آخرین ساخته شما دقیقاً چیست؟

فیلم «مست عشق» بالاخره پس از حواشی فراوان اکران شد و در نخستین روز نمایش عمومی خود، یک رکوردشکنی سهمگین از خود به جای گذاشت و توانست با جذب ۵۱ هزار مخاطب، رکورد فروش روز نخست سینما را از آن خود کند. مجموع فروش این فیلم برای روز نخست، ۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان بوده است.

به گزارش برترین‌ها، آخرین ساخته حسن فتحی یکی از مهم‌ترین فیلم‌های چند سال اخیر است که حاشیه‌های زیادی در اطراف آن شکل گرفت و حالا بعد از چند سال رنگ پرده دیده است. یکی از پروژه‌های مهم و بین‌المللی سینمای ایران درباره شخصیت محبوب عارفان و صالحان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی. در ادامه مروری داریم بر متن و حاشیه و اطلاعات فیلم مست عشق.

بازیگران و عوامل فیلم مست عشق

یکی از ویژگی‌های جذاب فیلم مست عشق ترکیب حضور بازیگران آن است. از ستارگان مطرح سینمای ایران و ترکیه همگی در این اثر سینمایی دور هم جمع شده‌اند و می‌توان این فیلم را یکی از مهم‌ترین و پرستاره‌ترین آثار سینمایی چند سال اخیر دانست؛ پارسا پیروزفر بازیگر مطرح و محبوب سینمای ایران در نقش مولانا بازی می‌کند و شهاب حسینی نیز در نقش شمس تبریزی با گریمی متفاوت و دیدنی در این اثر حضور دارد. حسام منظور دیگر بازیگری است که یکی از نقش‌های اصلی این فیلم یعنی شخصیت حسام‌الدین چلبی (همنشین و شاگرد مولانا) را بر عهده گرفته است.

بوراک توزکوپاران بازیگر مطرح سینمای ترکیه در نقش سلطان ولد (پسر بزرگ مولانا) حضور دارد. بوران کوزوم دیگر بازیگر مطرح ترکیه است که نقش علاءالدین (پسر مولانا) را بازی می‌کند. اما شاید یکی از مهم‌ترین چهره‌های این فیلم هانده ارچل ستاره تلویزیون و سریال‌های ترکیه است که در مست عشق در نقش کیمیا خاتون (دختر مولانا) حضور یافته است. بنسو سورال در نقش مریم، سلما ارگچ در نقش کِرّا خاتون (همسر مولانا)، ابراهیم چلیکول در نقش اسکندر و خالد ارگنچ ستاره مطرح ترکیه که پیش از این در سریال دیدنی حریم سلطان بازیگر نقش محوری بود در نقش پدر مولانا، از دیگر بازیگران این فیلم هستند.

مهران برومند تهیه‌کننده این اثر است که با سرمایه‌گذاران کشور ترکیه این فیلم را تولید کرده و تمامی تصاویر در کشور ترکیه ضبط شده است. فاهیر آتاک اوغلو آهنگساز آثاری همچون عمر و حریم سلطان، آهنگسازی موسیقی فیلم را بر عهده داشته و علیرضا قربانی موسیقی تیتراژ آن را اجرا کرده است.

خلاصه داستان

داستان فیلم مست عشق بخشی از زندگی «مولانا» و «شمس تبریزی» در سال‌های ۶۴۰ تا ۶۴۵ هجری قمری را به تصویر می‌کشد. این فیلم درباره‌ی رابطه «مولانا» با «شمس تبریزی» و عشقی که او نسبت به «شمس» داشت و تأثیر فراوان او بر زندگی و اشعار «مولانا» و عشق و ارتباط او با خدا و عرفان را به تصویر می‌کشد.

پرسش بزرگی که مست عشق مطرح می‌کند

صفحه اینستاگرامی فیلمتو که اخبار حوزه سینما را پوشش می‌دهد درباره ساختار فیلم می‌نویسد: آیا «مست عشق» سخنی تازه در باب یکی از رازآلوده‌ترین روابط انسانی دارد؟ آیا سازندگان، مخاطب را به نکاتی مگو، ارجاع می‌دهند؟ پاسخ منفی است. پس چرا باید «مست عشق» را دید؟ به این دلیل که فیلم دارای هویتی مستقل است و خوانش مخصوص به خود از سوژه را دارد. وانگهی، یکی از کارکرد‌های سینما، تصویری کردن شنیده‌ها و خوانده‌شده‌ها است؛ حتی اگر حرفی تازه نداشته باشد.

مهم این است که حالا، در ویترین سینمای ایران فیلمی وجود دارد که فراز‌هایی از زندگی شمس و مولانا به همراه اتفاقات زمانه را تبدیل به یک روایت سرگرم‌کننده، با چاشنی قصه، فضاسازی، موسیقی، بازی‌های خوب و ... کرده. تازه، در حد توان، تلاش کرده منصف باشد و از قدیس‌سازی و تاکید اغراق‌آمیز بر جغرافیا (ایرانی بودن مولانا) بپرهیزد. چون هدف اصلی فیلم همانی است که بار‌ها شمس بیان می‌کند: «عشق یا تکلیف؟» و آن‌چه مولانا را از مرحله زهد به عرفان می‌رساند، رهایی از قید تکلیف و راهی شدن در وادی عشق است.

روایتی عامه‌پسند با حضور کم‌جانِ مولانا

الهه آرانیان در روزنامه خراسان می‌نویسد: در «مست عشق» حضور مولانا در قامت یک شاعر و عارف را خیلی کم رنگ خواهید دید و بیشتر روایت عاشقانه و معمایی از سرگذشت شمس تبریزی و این‌که چه بر سرش آمده و مرده یا زنده بودنش، شما را درگیر خواهد کرد. رفت و برگشت بین گذشته و حال و روایت آن چه قبلاً اتفاق افتاده و پل زدن به سمت آن‌چه در زمان حال رخ داده، به جذابیت فیلم کمک کرده‌است. در روزگارِ مصادره مفاخر و بزرگان ایرانی، تأکید بر ایرانی‌بودن مولانا و زاده‌شدن او در بلخ و نیز زبان استوار فیلم نامه و استفاده از زبان رسمی فارسی در «مست عشق» شایسته تحسین است.

تیتراژ پایانی فیلم با صدای علیرضا قربانی و آهنگ سازی حسام ناصری از دیگر نقاط قوت آن است که در چند روز گذشته در فضای مجازی با بازخورد خوب مخاطبان همراه بوده‌است. طراحی صحنه و طراحی لباس شخصیت‌ها نیز متناسب با روزگار مولانا در قرن هفتم هجری است. عده قابل‌توجهی از مخاطبان هم به تدوین فیلم انتقاد کرده‌اند. به هر حال «مست عشق» را با همه کم‌وکاستی‌هایش باید دید و امیدوار بود که زندگی دیگر چهره‌ها و بزرگان فرهنگ و ادبیات این سرزمین هم به تصویر کشیده شود.

نظر کاربران چیست؟

آیدین سیارسریع: ساختن فیلمی درباره مولانا کار سختیه. اگه روی سیر و سلوک و تحول درونی مولانا تمرکز بشه جذابیتی برای مخاطب سینما نداره. از طرفی اگه کشمکش بیرونی اضافه و پرداخت هالیوودی پررنگ شه، میشه همین که دوستان زحمت کشیدن. ترکیبی از گیم آو ترونز و کلید اسرار. پس اصلا چه کاریه کلا؟

سوین: فیلم «مست عشق» بنظرم ارزش دیدن داره و جدا از بازیگران موسیقی فوق‌العاده‌ای داشت. هرچند میشه انتقاد‌هایی مثل دوبله شدن دیالوگ‌های ترکی و کم بودن صحنه‌های شمس و مولانا مطرح کرد. بازیگری هانده ارچل این‌بار عالی بود.

پرسفونه: واقعا از مست عشق خوشتون اومد؟ جز بازیگر خوشگل و دکور خفن چی داشت واقعا؟

محدثه: هانده ارچل یه استوری از مست عشق نذاشت حداقل بگه آره منم تو این کار بودم، بعد ما کم مونده رو تیشرتمون پوستر مست عشق رو چاپ کنیم چرا، چون ایران بعد عمری با یه کشور خارجی کار داده بیرون. ترکیه اونقدرا که باید و شاید خارجی نیست از هیجانت کم کن ایرانی.

مهرو: یه جوری از مست عشق بد می‌گید که آدم جرات نمیکنه بگه خوشش میاد. درسته شاهکار سینمایی نبود، وقتی اینقدر که داره له میشه هم نبود. همینجوری هم فتحی مجبور شده فیلم رو سلاخی کنه.

ماندانا: "مست عشق" رو دیدیم و به نظرم:

۱: بازی شهاب حسینی خوب نبود، حداقل نسبت به بازی ابراهیم چلیکول.

۲: فیلمنامه‌ش خوب نبود، انتظاری که داشتم رو ندیدم، روایت‌های سطحی داشت.

۳: جلوه‌های بصری قشنگی داشت.

۴: اگه کتاب ملت عشق بخونی برات جذاب‌تره؛ که من نخوندمش!