به نقل از «ناطقان»

مضرات استخر برای پوست!

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۹۴۲۱۸

یکی از مشکلات مشاهده شده در شناگران، خشکی پوست است. شبیه آنچه در فصل زمستان مشاهده می شود.پیشگیری و درمان خشکی پوست به وضوح به دلیل از دست دادن سبوم پوست ایجاد می شود. ناطقان: فعالیت بدنی از جمله ورزش شنا سبب افزایش احساس شادی، خوب بودن و کاهش استرس، اضطراب و بهبود سیکل خواب می گردد.
1. خشکی پوست شناگران
یکی از مشکلات مشاهده شده در شناگران، خشکی پوست است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شبیه آنچه در فصل زمستان مشاهده می شود. به علاوه این مشکل در شناگرانی که به مدت طولانی در استخرهای آب گرم شنا می کنند و یا پوست خود را پس از شنا با صابون معمولی شستشو می دهند، خشکی پوست مضاعف خواهد شد. پیشگیری و درمان خشکی پوست به وضوح به دلیل از دست دادن سبوم پوست ایجاد می شود.
کوتاه کردن زمان حمام پس از شنا و شستشو با صابون با پایه روغنی و آب ولرم دستورات ساده ای برای پیشگیری است. کاربرد روغن های سنگین مثل وازلین قبل از ورود به آب می تواند در حداقل کردن اتلاف آب از دست رفته پوست موثر باشد. استفاده از روغن حمام بلافاصله پس از استحمام قبل از این که پوست خشک شود موثر است. استفاده مکرر از مرطوب کننده ها در فرم لوسیون یا کرم اگر به صورت افراطی نباشد مفید خواهد بود.
2. آکنه ناشی از آب
برخلاف بعضی شناگران که دچار خشکی پوست می شوند، عده ای دیگر از شناگران دچار افزایش چربی پوست می شوند که به نام شناگر براق معروف است که نوعی پدیده متضاد بوده و غالبا با استفاده از صابون های پاک کننده چربی و تونیک های پوستی (astringents) باعث بروی سیکل معیوب شده و بدتر خواهد شد. در درمان این ضایعات بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد. صابون های سنگین و پاک کننده ها و یا تونیک ها که چربی بیشتری را از بین می برند باید استفاده شود و از پاک کننده های لوسیونی ملایم تر استفاده شود.
کرم های آنتی بیوتیک ملایم یا لوسیون ضد آکنه در ابتدا مناسب است. اگر پاسخ کافی نبود، درمان های خوراکی و موضعی قوی تر با نظر پزشک لازم است.
3. خطر بروز ملانوم در شناگران
برخلاف تلاش متخصصان پوست و متخصصان در امر سلامت برای افزایش آگاهی در برابر آفتاب، درصد بالایی از افراد در کنار ساحل یا استخرها این اخطار را توجه نمی کنند. به دنبال این رفتار، افزایش بروز تومور پوستی ملانوم تازه تشخیص داده شده در دهه آخر قرن اخیر دو برابر شده است. شناگران به دلیل تماس زیاد با اشعه فرابنفش جزء افراد پرخطر هستند.
خطرناکترین استعداد فرد، شخصی است که تماس نسبتا شدیدی در دوران کودکی قبل از 15 سال داشته است. به علاوه نشان داده شده که آب های آلوده ریسک بروز سرطان های پوستی را بالا می برد. از جمله کلرین وقتی در ترکیب با محصولات ارگانیک مثل موادی که جهت تصفیه نامناسب استفاده می شود، می تواند شانس سرطان را بالا ببرد.
معمولا آب تصفیه شده وارد رودخانه و کانال ها شده و با آب کلرینه شده مخلوط می شود. اگرچه برای بررسی ریسک خطر شناگران به ملانوم نیاز به مطالعات بیشتری است ولی نکته حفاظت دقیق و مناسب از آفتاب است. ضد آفتاب با حداقل 15 SPF باید همیشه 30-20 دقیقه قبل از ورود به آب به کار رود. به علاوه ضد آفتاب باید از نظر ترکیبات کاملا مقاوم باشد تا در آب شسته نشود.
در صورتی که شناگر در حین شنا لباس داشته باشد، لباس ها می تواند بیشتر ضد آفتاب ها را پاک کند و نیاز به تمدید است. پیشگیری از تماس با آفتاب در حدود ساعت 10 صبح تا 3 بعدازظهر بسیار ضروری است. در نهایت ارزیابی و معاینه شخصی هر ضایعه رنگی و بررسی توسط متخصص در صورت افزایش رشد و بروز تغییر لازم و ضروری است.
4. مشکلات پوستی ناشی از عینک شنا
برای بسیاری شناگران، عینک شنا جزء لوازم ضروری است، به این جهت که دید زیر آب را بهبود بخشد و از ورود آلودگی به چشم جلوگیری می کند ولی از مشکلات مهم ایجاد شده واکنش تحریک تماسی و بروز تروما است. در صورت بروز تحریک تماسی اریتم اطراف چشم ایجاد شده و ممکن است خارش، تاول یا ترشح داده شود. معمولا حساسیت آلرژیک به قاب مشکی دور عینک که از جنس «دی بوتیل تیواوره» است، باعث بروز این واکنش می شود. عینک های بدون فوم نیز برای این منظور مناسب است که در صورتی که سایز فرد باشد، مناسب بوده و نشت آب وجود ندارد.
5. شانه های شناگران
این یافته منحصر به فرد در شناگرانی که اصلاح می کردند در شنای کرال مشاهده می شود. این ضایعات چند ساعت بعد خودبخود محو می شوند اما مجددا پس از تراشیدن آن محل ظاهر می شدند. این مشکل هنگامی که شناگر بصورت کرال شنا می کرد و چانه اصلاح شده او با چرخش سر با شانه اش اصطکاک پیدا می کرد، تشخیص داده شد. شناگران دچار درماتیت تحریکی مکانیکی به وسیله اصطکاک خودبخودی در طی چند ساعت پس از شنا می شدند که مقصر اصلی خودشان بودند. ساده ترین روش پیشگیری از این درماتور خود محدود شونده، اصلاح صورت قبل از شنا کردن است.
6. گوش شناگران
اوتیت خارجی به نام گوشی شناگران یک عفونت باکتریال بسیار شایع در ورزشکاران آبی است. تماس طولانی با آب باعث حل کردن چربی کانال گوش شده و اجازه ورود آب را می دهد و همچنین اجازه ورود میکروب ها خصوصا گونه های پسودومونا را می دهد. درد مختصر و خارش شایع ترین علائم آن هستند اما در موارد شدیدتر درد شدید، تب، ضعف عمومی بسیار اذیت کننده است. پیشگیری از این حالت با کاربرد ساکشن مناسب گوشی و تمیز کردن کانال گوشی پس از شنا و کاربرد قطره های اسیدی پروفیلاکتیک در گوش انجام می شود.
7. ضایعات ناشی از مایو
نوعی فولیکولیت باکتریال عمیق در ناحیه تحتانی باسن یا زیر نواحی خط مایو در شناگران حرفه ای که به مدت طولانی از مایو شنا تنگ استفاده می کنند دیده می شود. فاکتورهای فیزیکی ناشی از بسته شدن منافذ پوست و خیس شدن دلیل اصلی است. تفاوت ساختاری شناگران زن و مرد در ناحیه تحتانی کمر باعث شده که این مشکل بیشتر در زنان دیده شود. این مشکل در صورت عدم درمان می تواند در نشستن فرد اشکال ایجاد کند. درمان شامل آنتی بیوتیک خوراکی و نپوشیدن مایو تنگ یا سایر البسه تنگ برای حداقل 10 روز و تجویز آنتی بیوتیک موضعی برای درمان آکنه است.
8. موی سبز
یک تغییر رنگ سبز رنگ در موی شناگران حرفه ای است که فقط از نظر زیبایی حائز اهمیت است. این مشکل به دلیل تماس طولانی مدت شناگر با آب استخر ایجاد می شود. اگرچه تمام شناگران گرفتار نمی شوند. این رنگدانه در افرادی دیده می شود که دارای موی بلوند طبیعی یا تیره، خاکستری یا سفید هستند. استعداد به این تغییر به دلیل این واقعیت است که شناگران با موهای بلوند طبیعی رنگ موی روشن تر در برابر اثرات سفید کننده ترکیبات شیمیایی استخر و نور خورشید دارند و در شناگرانی که در یک محل شنا با آب حاوی مقادیر بالای مس شنا می کنند، بیشتر شایع است.
کودکان بیش از بزرگسالان و زنان بیش از مردان درگیر می شوند. این تغییر رنگ به دلیل کلرین ایجاد نمی شود بلکه بیشتر به دلیل یون های مس که تداخل مثبت با کلرین می کنند ایجاد می شود. این یون های مس می تواند در منابع آبی بصورت طبیعی باشد یا از لوله های مسی به استخرهای آب آزاد شود که بیشتر در استخرهای قدیمی وجود دارند.
حساسیت های فردی در بعضی فاراد به علت تماس پوست با کلر موجود در آب باعث قرمزی، خشکی و در مواردی خارش بدن می شود. بیمارانی که دچار اگزمای اتوپیک (سرشتی) هستند، چنانچه به طور مستمر از آب استخر استفاده کنند، دچار افزایش خستگی پوست و خارش شدید می شوند. یکسری نیز ضایعات پوستی ناشی از آفتاب هستند که در کنار استخرها به حداکثر می رسد. مضرات تابش آفتاب از طریق انعکاس آن در استخرها، دریاچه ها و دریاها چند برابر اثرات مستقیم تابش آن می باشد.منبع:برترینها
برچسب ها: استخر ، خشکی پوست ، آکنه

منبع: ناطقان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۹۴۲۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کبد چرب و دردسرهایش

آفتاب‌‌نیوز :

«امروزه در جهان کبد چرب به یک بیماری اپیدمی و همه‌گیر تبدیل شده به طوری که از هر ۱۰ نفر در جهان یک نفربه آن بیماری مبتلاست. در ادامه به بررسی این بیماری خواهیم پرداخت.

کبد چرب چیست؟

بیماری کبد چرب به دلیل تجمع چربی مازاد در کبد ایجاد و اغلب در افرادی دیده می‌شود که اضافه وزن دارند یا چاق هستند. کبد چرب معمولاً در مراحل اولیه آسیبی ایجاد نمی‌کند و علایمی ندارد، اما در صورت بدتر شدن می‌تواند منجر به آسیب جدی به کبد شود.

علت بیماری کبد چرب

کبد چرب می‌تواند ناشی از مصرف زیاد الکل باشد، اما بیشتر افراد مبتلا به این بیماری دچار بیماری نوع غیرالکلی هستند که ناشی از مصرف الکل نیست. عواملی که در ایجاد این بیماری نقش دارد، عبارت‌اند از:

فشار خون بالا

افزایش کلسترول و تری گلیسیرید خون

ابتلا به دیابت نوع ۲

اضافه وزن و چاقی به‌خصوص در اطراف شکم

برخی افراد به دلایل دیگری مثل سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، هپاتیت B مزمن، هپاتیت C مزمن، بیماری هموکروماتوز و عوارض جانبی برخی دارو‌ها به کبد چرب مبتلا می‌شوند.

انواع کبد چرب غیر الکلی

کبد چرب ساده یا استئاتوز (کبد چرب گرید یک): در این مرحله سلول‌های چربی شروع به رسوب در کبد می‌کنند. در کبد چرب گرید یک هیچ التهاب یا زخمی وجود ندارد.

استئاتوهپاتیت غیر الکلی (کبد چرب گرید۲): این مرحله زمانی رخ می‌دهد که تجمع چربی در سلول‌های کبد با التهاب همراه باشد.

فیبروز (کبد چرب گرید۳): این مرحله زمانی اتفاق می‌افتد که بافت اسکار پایدار در کبد و در رگ‌های خونی اطراف کبد وجود داشته باشد. در کبد چرب گرید ۳ کبد می‌تواند به درستی عمل کند.

سیروز کبدی (کبد چرب گرید۴): در این مرحله کبد به درستی کار نمی‌کند و علایمی مانند زرد شدن پوست و سفیدی چشم‌ها و درد مبهم در سمت راست پایین دنده‌ها شروع می‌شود.

علایم کبد چرب

کبد چرب دارای این علایم است:

درد شکم

از دست دادن اشتها

کاهش وزن

ضعف یا خستگی

حالت تهوع

خارش پوست

زردی پوست و چشم

کبودی پوست و خون ریزی آسان

ادرار تیره‌رنگ

تغییر رنگ مدفوع

تجمع مایع در شکم (آسیت)

تورم پا‌ها

خوشه‌های قابل مشاهده از رگ‌های خونی زیر پوست

بزرگ شدن سینه در مردان

سرگیجه

درمان و پیشگیری

درمان کبد چرب بستگی به علت آن دارد، بعضی از انواع آن ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. اصلاح سبک زندگی علاوه بر درمان می‌تواند باعث پیشگیری از این بیماری شود.

اجتناب از مصرف الکل و دیگر مواد سمی: پرهیز از مصرف الکل، ضروری‌ترین بخش کنترل کبد چرب الکلی است. همچنین بیماران باید از مصرف دارو‌هایی مثل کورتیکواستروئید‌ها که باعث آسیب به کبد می‌شود، اجتناب کنند.

رژیم غذایی: رژیمی با چربی تعدیل شده برای پیشگیری از کبد چرب توصیه می‌شود.

کاهش وزن: کاهش وزن می‌تواند باعث کاهش مقدار چربی جمع شده در کبد شود.

ورزش: ورزش منظم برای بهبود این بیماری، مفید و روشی مناسب برای کاهش کلسترول و تری گلیسیرید خون است.

دارودرمانی تحت نظر پزشک: دارو‌هایی که برای درمان مقاومت انسولین استفاده می‌شود، می‌تواند مفید باشد.

گیاه خار مریم (Milk Thistle): خار مریم گیاهی است که برای درمان بیماری‌های کبدی استفاده و باعث افزایش تولید آنزیم‌های آنتی اکسیدانت می‌شود که به کبد برای شکستن و دفع مواد سمی کمک می‌کند. همچنین این گیاه ممکن است باعث افزایش تولید سلول‌های کبدی جدید شود. البته مصرف آن باید تحت نظر پزشک باشد.

برای بیمارانی به بیماری کبد چرب گرید ۲ مبتلا هستند، بهترین راه درمان، تغییر سبک زندگی است. با خوردن غذا‌های کم چرب و افزایش فعالیت بدنی می‌توانید بیماری خود را درمان و هر چند وقت یک بار با پزشک متخصص مشورت کنید.»

منبع: روزنامه خراسان