ایجاد حرکت‌های مردمی با کمک سینمای مستند/ محدودیت مالی داریم
تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۲۷۵۲۰۲
مدیر شبکه مستند تاکید کرد می توان با کمک مستندسازان روی موضوعات مبتلابه جامعه کار و با پخش این آثار بسیج مردمی برای رفع مشکلات ایجاد کرد.
سلیم غفوری مدیر شبکه مستند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره پیگیری مدیران دستگاه ها و مسئولان برای دیدن مستندهای اجتماعی گفت: خود فیلمسازان رایزنی می کنند تا مستندهایی که به مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی می پردازند توسط مسئولان دیده شوند و ما هم پیگیری می کنیم و بعضی آثار را ما می فرستیم و گاهی مسئول مربوطه مستندها را روی آنتن می بیند و خواستار پیگیری مساله می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: ما زمانی مستند «بی شناسنامه ها» از فرهاد ورهرام را پخش کردیم و مسئولان مربوطه تماس گرفتند تا پیگیری کنند. در دوره جدید برنامه «به اضافه مستند» هم کمک زیادی به این مساله کرده است، خیلی وقت ها مدیران دستگاه ها به برنامه می آیند و گاهی فیلمسازان هم رایزنی هایی دارند و در تعامل با هم به یک اتفاق و یا معضل می پردازند.
مدیر شبکه مستند با اشاره به نقش مستند تاکید کرد: یکی از کارکردهای مستندهای مساله محور، طرح موضوع و کمک به حل شدن آن است و این ارتباط می تواند کمک کننده باشد. مستند می تواند نوعی بسیج عمومی باشد. به طور مثال ما اکنون با بحران آب مواجهیم و طبیعتا مستندهایی که به این موضوع می پردازد و شکل گیری فضای رسانه ای می تواند یک بسیج و توجه عمومی را بیافریند. بحران آب موضوعی نیست که با متولی گری یک نهاد خاص حل شود و اگر قرار است رفع شود نیازمند توجه همه دستگاه ها و عموم مردم است.
اکنون با بحران آب مواجهیم و طبیعتا مستندهایی که به این موضوع می پردازد و شکل گیری فضای رسانه ای می تواند یک بسیج و توجه عمومی را بیافریندغفوری در بخش دیگری از سخنانش درباره پخش آثار برگزیده جشن مستقل سینمای مستند که توسط نهادهای صنفی مستندسازان برگزار شد در این شبکه توضیح داد: بعضی از آثاری که در جشن مستقل سینمای مستند برگزیده شدند تهیه کننده خصوصی نداشتند و توسط نهادهایی مثل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ساخته شده اند که ما به دلیل تعامل و رایزنی با این نهادها و مراکز، این آثار مستند را پخش می کنیم.
وی ادامه داد: البته بعضی از مستندها هم خود تهیه کنندگانشان تمایلی نداشتند که از تلویزیون پخش شود چون موضوع مستند به گونه ای بود که به حریم خصوصی یک شخص بازمی گشت و ممکن بود حاشیه ای ایجاد کند.
غفوری عنوان کرد: جشن مستقل سینمای مستند یک رویداد است و برای پخش آثار باید با صاحبان آثار به نتیجه برسیم و ما این تعامل را با صاحبان آثار خواهیم داشت. ما در یک سال گذشته سعی کردیم با تمام مراکز در حوزه مستند به تعامل برسیم که در همین مسیر آثار متعددی را دریافت و پخش کردیم.
وی در پایان گفت: تلویزیون در سال های اخیر مشکلات متعددی داشته و ما نمی توانیم با سرعتی که دوست داریم حرکت کنیم، اما با همین محدودیت ها تلاش کردیم با مستندسازان مختلف علی الخصوص آنها که آثار مستقل تولید می کنند و جایی از آنها حمایت نمی شود به تعامل برسیم البته وضعیت مطلوب نیست چون به شدت با محدودیت مالی مواجه هستیم.
منبع: مهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۷۵۲۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان