سرهنگی: ادبیات رسانه‌ای ما در رابطه با جنگ به سمت بیان تعقلی برود
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۵۲۲۵۱
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری گفت: ادبیات رسانه‌ای ما در رابطه با دفاع مقدس باید بر مبنای زبان تعقلی به مخاطب عرضه شود.
به گزارش ایسنا، نشست نقش بانوان در ادبیات پایداری توسط سوی انجمن روزنامه‌نگاران و نویسندگان دفاع مقدس در تالار گفت‌وگوی شماره 6 بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این نشست، مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با اشاره به جایگاه ادبیات جنگ در جهان بیان کرد: در همه جای دنیا ادبیات جنگ ادبیات قابل احترامی است چون به قیمت جان جوانان و ویرانی کشور یا گم شدن و قحطی به دست می‌آید. برای همین به موازات اینکه سربازان جنگ پیر می‌شوند نویسندگان تلاش می‌کنند تا خاطرات جنگ را جوان نگه دارند تا برای کشورشان از آن استفاده کنند.
وی با تاکید بر این مسئله که تاریخ جنگ هیچگاه درباره زنان بحث نخواهد کرد، گفت: از دید نویسندگان ماهیت جنگ یک ماهیت نظامی و مذکر خواهد ماند اما در رابطه با جنگ‌های دفاعی مانند جنگی که در ایران رخ داد باید عنوان کرد که جنسیت و سن و سال در آن مطرح نیست. عراق محاسبات بسیار دقیقی از شرایط ایران داشت و بر همین مبنا به کشور حمله کرد اما در محاسباتش با یک مشکل مواجه بود.مشکلی که عراق با آن روبرو شد این بود که ناگهان تمامی ملت ایران سرباز شدند. به عنوان مثال 36 هزار دانش‌آموز در این جنگ به شهادت رسیدند که ساک آنها را برای اعزام به جنگ، مادران‌شان بسته بودند. هر چقدر که جنگ طول می‌کشد مقاومت مردم در خط مقدم نسبت مستقیمی با استقامت زنان در پشت جبهه خواهد داشت.
سرهنگی یادآور شد: خاطرات زنان و کودکان قیمت جنگ است. پرداختن به قیمت جنگ نیز کار ادبیات خواهد بود. اگر قیمت تمام شده جنگ ما برآورد شود قطعا می‌دانیم که چگونه با کشورمان برخورد کنیم.
وی در رابطه با اقتباس در ادبیات و سینمای جنگ، توضیح داد: متاسفانه رسانه‌های ما ادبیات دهه 60 را همچنان برای جنگ به کار می‌برند. این در حالی است که همواره جنگ دو زبان دارد؛ یکی از این زبان‌ها مرتبط با عصر جنگ است که آن را ادبیات تبلیغی می‌نامیم که حاوی مولفه‌های حماسی است. نوع دوم زبان جنگ زبان تعقلی نام دارد که پس از جنگ در همه کشورها شکل می گیرد. برای آنکه بتوانیم از جنگ اقتباس کنیم باید ادبیات تعقلی داشته باشیم و نوع بیان ما از اغراق به دور باشد تا ماندگار شود. خوشبختانه این ادبیات کم کم در کشور در حال شکل گرفتن است و بخش‌هایی از کشور مانند بنیاد سینمایی فارابی و روایت فتح دارند به این مساله در حوزه سینمایی نزدیک می شوند. مطلبی که باید به یاد داشته باشیم این است که اگرچه جنگ روزی برای سربازان به پایان می‌رسد اما برای زنان تمام نمی‌شود چرا که ممکن است مادر یا همسری فرزند یا شوهرش را از دست داده باشد.
این نویسنده یادآور شد: موضوع دیگری که باید در نظر بگیریم آن است که اگر خواننده احساس کند در بیان ما اقرار وجود دارد آن را باور نخواهد کرد. بعد از گذشت 28 سال از پایان جنگ، ما همچنان به این مساله تماما نرسیده‌ایم. ما باید عادت کنیم از مبالغه پرهیز کنیم. ادبیات جنگ در سینه سربازان یک محموله است که باید به درستی بر سینه کاغذ منتقل شود. ما می‌توانیم از آثاری که واقعیت جنگ را بیان می‌کند انرژی بگیریم.
در ادامه این نشست، فاطمه بهبودی از نویسندگان ادبیات پایداری نیز بیان کرد: ما بچه بودیم که جنگ آغاز شد برای همین از همان کودکی مبتلا به جنگ شدم و پس از آن در حوزه‌های تجسمی جنگ فعالیت کردم. همین مبتلا بودن باعث شد که به سمت نویسندگی در حوزه پایداری بروم. یکی از صحنه‌هایی که از جنگ به یاد دارم آن است که وقتی به مدرسه رفتم مشاهده کردم در صندلی دوستم یک دسته گل قرار داده‌اند و خودش جای دیگری نشسته بعد از آن فهمیدم که پدرش به شهادت رسیده ما با اینگونه صحنه‌ها مواجه بودیم برای همین به اندازه درک مان جنگ را فهمیدیم.
وی گفت: ما در نوشته‌هایمان در خصوص جنگ باید به بانوان نیز توجه داشته باشیم چرا که مقاومت مردان در گروی استقامت زنان بوده است. من نیز در ذات کاری خود همواره به نقش بانوان توجه ویژه‌ای داشته‌ام و تلاش کرده‌ام که جنگ را با نگاه نظامی کمتر بیان کنم.
این نویسنده خاطرنشان کرد: من اعتقاد دارم هر چقدر که زمان می‌گذرد روایت‌ها از جنگ دقیق‌تر خواهند بود چرا که ممکن است نزدیکی به حادثه ما را در روایت‌هایمان با حب و بغض مواجه کند. شاید به همین دلیل است که برخی از اسناد مرتبط با جنگ 40 سال طبقه بندی می‌شوند تا علاوه بر ارزش اطلاعاتی از این حب و بغض نیز دور باشند. برای همین زمان کمک می‌کند که روایت‌های دقیق‌تری از جنگ داشته باشیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۵۲۲۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درباره رابطه ایران با گرجستان و ارمنستان!
جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر مساله قره باغ کوهستانی وگرجستان به تنهایی بر سر جدایی طلبی استان خودمختار اوستیای جنوبی (در مرکز کوههای قفقاز هم مرز با جمهوری اوستیای شمالی در داخل فدراسیون روسیه) و جمهوری خودمختار آبخازیا در ساحل دریای سیاه و دارای مرز زمینی در شمال با روسیه.
اشغال نظامی این دو قسمت از گرجستان و کمک به جدایی طلبان در اعلام استقلال در سال ۲۰۰۸، و برقراری روابط دیپلماتیک با این دو جمهوری خودخوانده،موجب واگرایی جمهوری های قفقاز از مدار روسیه شده است. روسیه در راستای جلوگیری از گسترش ناتو بسوی شرقی از طریق گذر از دالان قفقاز از قلمرو گرجستان و جمهوری آذربایجان، دریای خزر و رسیدن به آسیای مرکزی و مجاورت با غرب چین، با چالشهای بزرگ و عمیقی روبروست که در راستای برپایی دوباره اتحاد شوروی و این بار در چارچوب اندیشه سیاسی «نئواوراسیاگرائی» و «دنیای روسی» است.
ورود روسیه به بحران قره باغ پس از پیشروی نوامبر ۲۰۲۰ ارتش جمهوری آذربایجان با کمک‌های لجستیکی و تاکتیکی ترکیه (و بنابر گزارشهایی مساعدتهای گروههای تکفیری از سوریه) و باز پس گیری اراضی اشغالی قره باغ از ارمنستان، معادلات منطقه را بر هم زد.
ورود روسیه به مناقشه و فراخواندن هر دو جمهوری به امضای آتش بس در مقطع ورود نیروهای نظامی جمهوری آذربایجان در دهانه منطقه قره باغ در شهر شوشا، تمامی معادالات را بر هم زد و امضای موافقتنامه آتش بس که مفاد آن بنا به اظهار شخص پوتین توسط خود وی تنظیم شده بود نه تنها مساله را حل نکرد بلکه مشکلی بر مشکلات دیگر افزود.
استقرار ۲۰۰۰ نیروی مسلح پاسدار صلح روسی بیبن منطقه تماس و تعریف دالان لاچین(در حاکمیت جمهوری آذربایجان برای ارتباط ارامنه محاصره شده قره باغ با ارمنستان) و کریدور ترانزیتی در جنوب به موازات مرز با ایران (در حاکمیت ارمنستان) برای ارتباط خاک اصلی جمهوری آذربایجان (در شرق) با نخجوان(برونگان جمهوری آذربایجان) در غرب، معادله ای پیچیده و غیرقابل پیاده سازی را بوجود آورد.
بر اساس سند شورای امنیت سازمان ملل پس از برقرارری آتش بس بین دو جمهوری در ماه می سال ۱۹۹۴، امور حقوقی منازعه به گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری در اروپا سپرده شد که ریاست آنرا سه عضو دائم شورای امنیت(ایالات متحده، فرانسه و روسیه) بعهده داشتند. ورود روسیه به آتش بس سال ۲۰۲۰ و تهیه و تدارک مفاد موافقتنامه توسط شخص پوتین بدون مشارکت دو عضو ریاست گروه مینسک نتوانست به صلحی پایدار منتهی شود.
دالان لاچین توسط ارتش آذربایجان ناکارامد شد و کریدور ترانزیت از خاک ارمنستان در پاسخ به کارشکنی های جمهوری آذربایجان برای ارتباط ۱۲۰ هزار ارمنی بومی ساکن در قره باغ با ارمنستان اجرایی نشد.
تنها نقشه (کروکی کذایی) در باره دالان و کریدور یاد شده از سوی سایت خبرگزاری روسی به نام «کامرسانت» بود که آتش فتنه را شعله ور کرد و بر اشتیاق اردوغان برای تاسیس دالان به اصطلاح «زنگه زور» در قلمرو ارمنستان و سلب مالکیت و حاکمیت کریدور از ارمنستان و پیوند مستقیم زمینی «جهان ترک» از اروپا تا غرب چین افزود.
جهان روسی و جهان ترک در اینجا در شمال غربی ایران رو در روی هم قرار گرفتند که در نهایت با حمله روسیه به خاک اوکراین در آغاز سال ۲۰۲۲، روسیه را از قفقاز دور و موجب ترکتازی بیشتر اردوغان و علی اف شد. با هوشیاری دولت ارمنستان و پیگیری های جمهوری اسلامی ایران، فتنه کریدور به اصطلاح زنگه زور خاموش و ابتکار «چهارراه صلح» ارمنستان و تعریف «کریدور ارس» ایران، نقشه های پان ترکیستها را برهم زد و خواب آنان را آشفته کرد.
محاصره قره باغ و ورود ارتش جمهوری آذربایجان به آن و عدم جلوگیری نیروهای حافظ صلح روسی از تعرض به ارامنه بومی ساکن در قره باغ، موجب کوچ اجباری آنان از سرزمین آبا و اجدادی به ارمنستان شد. ارمنستان با بحران ارامنه قره باغ و اسکان آنان روبروست و این مهم بر مشکلات دولت پاشینیان افزود. ناگزیر ارمنستان دست به اقدامات جدی در برابر متحد استراتژیک خود روسیه زد که بزعم ارمنستان از تعهدات خود عدول کرده بود.
بنابراین ارمنستان با اعلام ناکارآمدی همکاری در پیمان امنیت دسته جمعی بریاست روسیه خواستار خروج از پیمان شده است. همچنین ارمنستان با پیوستن به جرگه کشورهای عضو دادگاه بین المللی جنایات جنگی به نوعی در جبهه مقابل روسیه (در جنایتکار جنگی خواندن پوتین به علت حمله نظامی به اوکراین) قرار گرفته است.
خروج ۲۰۰۰ نیروهای نظامی روسیه از قره باغ که در چارچوب تفاهمنامه آتش بس از سوی روسیه در منطقه برای نظارت بر آتش بس مستقر بودند، نشان دهنده ناتوانی روسیه در ایفای نقشی بود که خود برای حضور در منطقه قفقاز تدارک دیده بود.
این نیروها آن طور که گزارش شده برای بکارگیری آنان در جبهه جنگ اوکراین، موجب خلأ حضور روسیه در ارمنستان شده است، هر چند روسیه در دو منطقه اوستیای جنوبی و آبخازیا حضوری چشمگیر دارد. در همین برهه وزارت دفاع جمهوری آذربایجان در بیانیه‌ای از برگزاری رزمایش نیروی هوایی ارتش این کشور در منطقه نخجوان خبر داده است.
با پشتیبانی اتحادیه اروپا از سیاست خارجی ارمنستان در تجدید نظر عضویت ارمنستان در پیمان امنیت جمعی، به دلیل عدم ایفای نقش نیروهای پاسدار صلح روسی برای محافظت از ارامنه بومی ساکن در قره باغ در برابر محاصره طولانی مدت و حملات نظامیان آذربایجان، موجب خشم روسیه از ارمنستان شده است.درگیری های بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر مساله ارامنه قره باغ و حقوق قانونی آنان برای بازگشت به قره باغ و تامین امنیت آنان، تحدید حدود مرزهای بین المللی و برقراری صلح همچنان ادامه خواهد داشت.
این نوع مرزبندی های سیاسی و انسانی در محدوده اتحاد شوروی که میراث شوم این دولت کمونیستی بوده است، قفقاز را همچنان درگیر خواهد کرد. جمهوری آذربایجان با تکیه بر روابط گسترده با ترکیه و اسرائیل، و ثروتهایی که از تولید و صادرات انرژی بدست می آورد، در صدد تحمیل اراده خود بر ارمنستانی است که در شرایط دشوار اقتصادی و بی ثباتی سیاسی ناشی از بحران کوچ اجباری ارامنه قره باغ به خاک اصلی ارمنستان، روبروست.
ورود هند به صحنه قفقاز و تامین سلاح‌های دفاعی ارمنستان می تواند به تغییر موازنه نظامی ارمنستان با جمهوری آذربایجان منجر شود و آمادگی فرانسه به همکاری با ارمنستان و در ابعاد نظامی-اقتصادی چهره قفقاز را دگرگون خواهد کرد.
در نهایت ارمنستان بدنبال یافتن همکاران و متحدانی است که در زیر ساخت‌های اقتصادی و بخش‌های تولیدی سرمایه گذاری کنند تا موجب افزایش اشتغال و تقویت بنیه اقتصادی این کشور شود. ناگفته پیداست که روابط ایران و ارمنستان بسیار دیرپاست ولی بدون بهبود روابط ایران با گرجستان، قلمرو ارمنستان برای ایران بن بستی بیش نیست.
۳۱۱۳۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899481
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد