در سینما و تئاتر چه خبر است؟

حبرهایی از جشنواره حقیقت،اتمام تدوین فیلم منیژه حکمت، «در انتظار آدولف» در تماشاخانه ایرانشهر و... از جمله خبرهای سینما و تئاتر است. آفتاب‌‌نیوز : فیلم مستند بلند «دنیای شفاف» Transparent World به کارگردانی «واختانگ کوتسف گاباشویلی» مستندساز گرجستانی، در بخش «مسابقه بین‌الملل» یازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت روی پرده می‌رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، در خلاصه موضوع این فیلم مستند 82 دقیقه‌ای که تولید سال 2017 کشور گرجستان است، آمده: «این فیلم درباره‌ی یک جوان معلول است که دنیای شفاف او عکاسی و فیلمبرداری است. پدرش خود را مقصر بیماری پسرش می‌داند و برای کمک به او بیشترین تلاش را دارد تا جای خود را در جامعه پیدا کند. پدر فیلمبرداری، کارگردانی و تدوین را به پسر آموزش می‌دهد...»

«واختانگ کوتسف گاباشویلی» فیلمنامه‌نویس، مدیر فیلمبرداری، تدوینگر، صداگذار و کارگردان سینمای گرجستان، فارغ‌التحصیل مدرسه دولتی فیلم گرجستان و دانش‌آموخته‌ی رشته فیلم و تلویزیون از دانشگاه مونیخ آلمان است. در کارنامه فیلمسازی او، ساخت آثاری چون سیب برای مردان (1998)، پرتره داخلی فراموش‌شده (2006)، مدرسه زندگی (2011)، سینمای من (2014)، تصور کنید (2016) به چشم می‌خورد.

اتمام تدوین فیلم منیژه حکمت

تدوین فیلم "جاده قدیم" به کارگردانی و تهیه کنندگی منیژه حکمت به پایان رسید.

تدوین جاده قدیم توسط مصطفی خرقه پوش انجام شد و با اتمام آن وارد بخش جدیدی از مراحل فنی خود می‌شود.

این فیلم بعد از زندان زنان ،سه زن و....... پس از چندسال تحقیق و بررسی روی فیلمنامه  ، جلوی دوربین رفته است.

داستان زندگی جانبازی که 30 سال نخوابیده است!

«بی‌خوابی» ساخته «حمید سلیمیان»، مستندی با موضوع بی‌خوابی یک جانباز جنگ تحمیلی است که متقاضی شرکت در بخش مسابقه ملی و جایزه شهید آوینی جشنواره سینماحقیقت شده است.

در خلاصه موضوع این فیلم مستند 52 دقیقه‌ای آمده است: «آقا رجب جانباز سال‌های دفاع مقدس در حالی از جنگ برگشت که ترکشی به سرش اصابت کرده بود. او سی سال است نه شب‌ها و نه روزها نخوابیده و سال‌هاست که با این مشکل زندگی می‌کند...»

عوامل تولید مستند «بی‌خوابی» عبارتند از: تهیه‌کننده و کارگردان: حمید سلیمیان؛ پژوهشگر، دستیار کارگردان و عکاس: افسانه حسینی‌نژاد؛ فیلمبردار: سیدمحسن حسینی؛ صدابرداران: داوود رضا قلی‌پور و مهرداد کبیری؛ صداگذار: مهرداد جلوخانی؛ تدوینگران: حمید سلیمیان و عطیه حسینی‌نژاد؛ مدیران تولید: عباس خدادادی و علیرضا کفایتی؛ تهیه شده در: شبکه افق سیما

حمید سلیمیان متولد سال 1356 در تهران و فارغ‌التحصیل کارشناسی نمایش از دانشگاه آزاد است. ساخت 9 فیلم کوتاه داستانی و مستند و یک فیلم سینمایی به نام گمشده در بهشت (پاپانوئل‌) در کارنامه فیلمسازی وی به چشم می‌خورد.

118 فیلم مستند تاریخی متقاضی شرکت در جشنواره سینماحقیقت شدند

با پایان مهلت ارسال فیلم به دبیرخانه یازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، کارگردانان 118 فیلم مستند تاریخی متقاضی شرکت در این جشنواره شده‌اند.

به گزارش روابط عمومی جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، ساخت فیلم در ژانر مستند تاریخی و میراث فرهنگی همواره از دغدغه‌های مستندسازان سینمای ایران بوده و امسال نیز حدود 14 درصد آثار مستند ارسالی به دبیرخانه جشنواره سینماحقیقت، مستندهای تاریخی هستند.

برپایه‌ی این گزارش، از جمع 118 اثر مستند تاریخی ارائه شده به دبیرخانه جشنواره، 57 فیلم مستند کوتاه (تا 45 دقیقه) و 61 فیلم مستند بلند (بالای 45 دقیقه) هستند.

برخی از این فیلم‌های مستند عبارتند از: در جستجوی خانه خورشید (مهدی باقری)، پسر ویشتاسب (عباس صاحب)، رزم‌آرا یک دوسیه مسکوت (احسان عمادی)، بلندی‌های تات‌نشین (رهبر قنبری)، ترور سرچشمه (محمدحسین مهدویان)، وه انتیوک شاپور (سودابه مجاوری)، تخت طاووس (مهدی نقویان)، تا مشروطه (مهدی فرقانی)، به سبک تهران (هادی آفریده) کهگیلویه در گذر شن‌های زمان (امید عبدالهی)، ادوارد (محمدباقر شاهین)، نقطه امید (امیرحسین خلیلی)، دست‌های خالی (جمشید بیات‌ترک)، دوران سکوت و بلوا (داریوش نیکبخت)، مسجد سلطانی تهران (عباس صالح مدرسه‌ای)، نامه‌های یک جاسوس نفتی (مهدی افشارنیک)، فدائیان خلیج‌فارس (هوشنگ صالحی‌پور)، ورس (جواد وطنی)، تهران هنوز پایتخت ایران است (شهروز توکل)، یک سر هزار سودا (سامان صالحی، مجید کلانتر)، طهرون (میلاد طاهری‌نوری)، دل تاریخ (زین‌العابدین نصیری)، صادره از تهران (الهام حاتمی)، یک میدان، چهارونیم پرده (سینا خان‌محمدی)، دشت مرو (سیدعلی غمخواری)، تکاب سرزمین سیاحت (سیدعلیرضا رضویان)، تخت‌رستم، گذرگاه تاریخ (حسین ریاحی)، دیوارهای خاموش (سعید خدارضایی)، سردرهای تاریخی تهران (امید غریبی)، قز قلعه (مظاهر سبزی‌پور)، پری‌خوانی (معصومه کیانی)، کنسرسیوم (ضیاء حاتمی)، به سوی بهانگر (منصور فروزش)، موزه‌هایی در باد (منصور سرتیپی)، و...

بدیهی است که نمایش هر یک از فیلم‌های یادشده در جشنواره سینماحقیقت، منوط به آرای هیات انتخاب بخش مسابقه ملی جشنواره است.

«در انتظار آدولف» آماده اجرا در تماشاخانه ایرانشهر می‌شود

علی‌رضا کوشک جلالی با نمایش «در انتظار آدلف» به نویسندگی ماتیو دلاپورته و الکساندر دلا پتلیر از روز یکشنبه 21 در سالن دکتر ناظرزاده کرمانی به صحنه می‌رود.

به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل تماشاخانه ایرانشهر، نمایش «در انتظار آدولف» به نویسندگی ماتیو دلاپورته و الکساندر دلا پتلیر و کارگردانی علی‌رضا کوشک جلالی با بازی اشکان خطیبی، آناهیتا درگاهی، رضا مولایی و حسین امیدی که این روزها خود را برای اجرا آماده می کند، از روز یکشنبه 21 آبان ماه ساعت 18:30 در سالن دکتر ناظر زاده کرمانی به صحنه می‌رود.

در خلاصه این نمایش چنین آمده است: در یک مهمانی دوستان عزیزتر از جان، بیان «یک شوخی بی‌مزه» باعث می‌شود تا قبرها شکافته شوند و ارواح خبیثه شروع به‌ رژه رفتن کنند. در طی بحث‌ها ماسک‌های «تفاهم و دوستی» بی‌رحمانه بر زمین می‌ریزند. موقعیت‌های ابزورد و گروتسک، همراه با آتشفشانی از دیالوگ‌های گزنده و بی‌نظیر که یادآور سنت کمدی‌های انتقادی/ اجتماعی فرانسه است، ازجمله مولیر، بخصوص یاسمینا رضا، با ضرب‌آهنگ نفس‌گیری نمایش را به جلو می‌برند و ما را به هزارلای افکار شیطانی روشنفکران نئاندرتال نزدیک می‌کند. فرانسویان در ژانر «طنز گزنده اجتماعی» در جایگاه ویژه‌ای قرار دارند.

نشست خبری دومین دوره جشنواره بین المللی «چهل چراغ» در پاریس برگزار می‌شود

اولین نشست خبری دومین دوره جشنواره بین المللی فیلم و عکس «چهل چراغ» با موضوع امام حسین (ع) طی روزهای آتی در پاریس برگزار می شود.
به گزارش ستاد خبری جشنواره بین المللی چهل چراغ، در این نشست خبری مجتبی امینی؛ دبیر  جشنواره با جمعی از اصحاب رسانه و خبرنگاران فرانسوی دیدار خواهد کرد. این نشست اعلام آغاز به کار دبیرخانه بین الملل جشنواره بوده و در این جلسه فراخوان بخش بین‌الملل جشنواره نیز منتشر خواهد شد.
دومین دوره جشنواره بین المللی «چهل چراغ» فروردین ماه سال آینده با حضور هنرمندان داخلی و بین المللی برگزار خواهد شد.

منبع: آفتاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۶۴۸۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلم‌های کمدی و گیشه‌پسند قدم می‌گذارید، کار دشوار می‌شود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این‌رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این‌رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگان و به‌تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562