کشنده بودن کنسروهایی که باد کرده‌اند

یک متخصص صنایع غذایی گفت: ورود عامل آلوده به کنسرو باعث باد کردن آن می‌شود که در نتیجه سمی خطرناک به اسم بوتولیسم تولید کرده که هر یک گرم از آن می‌تواند باعث مرگ چندین نفر شود.
به گزارش فارس، شهرام نوذری متخصص صنایع غذایی در خصوص مواد نگهدارنده افزودنی به مواد غذایی توضیح داد: در حال حاضر از نمک‌ها و نمک سرکه به عنوان مواد نگهدارنده محصولات غذایی استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی گفت:‌در گذشته از مشتقات بنزوئین به عنوان مواد نگهدارنده غذایی استفاده می‌شد که پس از گذشته چندین سال با تحقیقات انجام شده مشخص شد که این مواد خاصیت سرطان‌زایی دارند.
این متخصص صنایع غذایی ادامه داد: افزودن بیش از حد مجاز مواد نگهدارنده به غذا و کنسروها می‌تواند باعث نگهداری بیشتر این مواد غذایی شود اما باید توجه داشته باشیم که این اقدام می‌تواند به سلامتی انسان‌ها صدمه وارد کند و همچنین زمانی که جایگزین‌های مناسبی برای برخی از مواد نگهدارنده مضر وجود دارد، نباید از این مواد استفاده کرد.
نوذری تصریح کرد:در حال حاضر از مواد نگهدارنده جدید به جای مشتقات بنزوئین در نوشیدنی‌ها از آن استفاده می‌شود و ضرری به بدن وارد نمی‌کند و برخی از مواد نگهدارنده خاصیت مخمری دارند که می‌توان به ازای هر یک تن  ماده غذایی 14 گرم از آنها استفاده کرد که این موضوع باعث  می‌شود سلامتی انسان‌ها مورد تهدید قرار نگیرد.
وی گفت: متأسفانه صنایع غذایی کشور ما نسبت به استانداردهای جهانی به روز نشده و امیدواریم پیشرفت بیشتری برای رسیدن به استانداردهای جهانی و رقابت داشته باشیم.
این متخصص صنایع غذایی در خصوص استانداردهای لازم برای  کنسروهای غذایی نیز توضیح داد:‌ لاک استفاده شده در کنسرو باید از ضخامت کافی برخوردار باشد تا عامل آلودگی نتواند به آن بروز کند.
نوذری تصریح کرد: ورود عامل آلوده به کنسرو باعث باد کردن آن می‌شود که در نتیجه سمی  خطرناک به اسم بوتولیسم تولید کرده که هر یک گرم از آن می‌تواند باعث مرگ چندین نفر شود.
وی در پایان گفت: سلامت کنسرو به نوع مواد نگهدارنده،‌ خط تولید آن و ظرف کنسرو بستگی دارد.

منبع: تابناک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۱۴۵۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خاستگاه بسیاری از غذا‌های ملی ممکن است شما را شگفت زده کند!

فرارو- در این گزارش به خاستگاه شگفت انگیز غذا‌های ملی محبوب در سراسر جهان اشاره خواهیم کرد:

به گزارش فرارو به نقل از دیلی میل، کتابی تازه چاپ شده توسط یک مورخ مواد غذایی نشان داده که کشور‌های مبداء بسیاری غذا‌های معروف ملی آن کشور‌هایی نیستند که شما فکر می‌کنید.

"آلبرتو گراندی" مورخ غذا در کتاب جدیدی به نام La Cucina Italiana Non Esiste که به معنای "غذا‌های ایتالیایی وجود ندارد" می‌باشد ادعا کرده که ایتالیایی‌ها سس گوجه فرنگی را در قاره آمریکا کشف کردند. گراندی در کتاب اش می‌گوید که ایتالیایی‌ها این کار را زمانی انجام دادند که در قرن نوزدهم به منطقه‌ای که گوجه فرنگی بومی آنجا بود مهاجرت کردند. گراندی یک معلم تاریخ تجارت و تاریخ اروپا در دانشگاه پارما در زمینه تخریب اسطوره‌ها در مورد برخی از مشهورترین غذا‌های آشپزی ایتالیا فعالیت کرده است. در حالی که او هرگز کیفیت محصولات غذایی ایتالیایی را زیر سوال نبرده، اما افزوده است:" ما هویت را با ریشه و خاستگاه اشتباه می‌گیریم".

گوجه فرنگی یکی از آن نمونه‌ها است، زیرا در ابتدا در اروپا محبوبیت نداشت. علت اصلی عدم محبوبیت اولیه گوجه فرنگی انتشار اخبار جعلی و شایعاتی مبنی بر آن بود که برخی از اعضای طبقات بالای جامعه اروپایی پس از خوردن گوجه فرنگی جان شان را از دست داده بودند این در حالی بود که در واقع علت اصلی مرگ آنان مسمومیت ناشی از وجود سرب در ظروف غذاخوری شان بوده است.

گراندی معتقد است که پیتزا با بیس یا پایه گوجه فرنگی در واقع پس از آن که برخی ایتالیایی در قرن نوزدهم به ایالات متحده مهاجرت کردند در آن کشور رایج شد. این کارشناس تاریخچه مواد غذایی می‌افزاید:"در طول جنگ جهانی دوم تعداد پیتزافروشی‌ها در امریکا بیش از ایتالیا بود".

داستان غذا‌هایی که به اشتباه توسط کشور‌هایی که اصالتا از آنجا نبودند پذیرفته شده اند صرفا به ایتالیا محدود نمی‌شود. برای مثال، شاید برای دوستداران شیرنی کروسان حیرت انگیز باشد که بدانند خاستگاه آن شیرینی در اصل فرانسوی نیست. خاستگاه کروسان در واقع در ابتدا از وین پایتخت اتریش بود جایی که برخی می‌گویند در سال ۱۲۲۷ میلادی کروسان به مثابه یک ماده غذایی مناسب برای کریسمس به دوک لئوپولد هدیه داده شده بود. برخی دیگر مدعی شدند که کروسان تقلیدی از شکل ماه بر روی پرچم ترکیه برای جشن گرفتن شکست امپراتوری عثمانی در دهه ۱۶۰۰ تهیه شده بود.

گفته می‌شود که اهالی پاریس پس از تعطیلی اولین نانوایی در وین در سال ۱۸۳۸ میلادی دستور پخت کروسان را تغییر دادند. شاید مشهورترین داستان در مورد منشاء کروسان آن باشد که ملکه "ماری آنتوانت" که در وین به دنیا آمد به قدری دلتنگ شیرینی اتریشی شد که از نانوایان فرانسوی خواسته بود برایش شیرینی درست کنند.

یک نمونه دیگر از خاستگاه اشتباه مواد غذایی درباره افرادی است که تمپورا را با ژاپن یا خورش کاری ویندالو را با هند مرتبط می‌دانند، زیرا هر دوی آن غذا‌ها خاستگاه پرتغالی دارند. مبلغان مسیحی کاتولیک در قرن شانزدهم روش سرخ کردن عمیق را به ژاپن آوردند و از انجا بود که تمپورا یا غذا‌های پفکی و سوخاری خلق شد. هم چنین خورش کاری ویندالو از واژه پرتغالی vinha de alhos نشئت گرفته که به دو ماده اصلی آن غذا اشاره دارد. ویندالو به این دلیل درست شد که آن دو ماده اصلی تشکیل دهنده غذا به ملوانان پرتغالی در حفظ مواد تازه کمک می‌کردند.

در نتیجه، آنان تصمیم گرفتند پس از رسیدن به گوا با استفاده از ادویه جات و فلفل‌های محلی یکی از محبوب‌ترین و آتشین‌ترین خورش‌های کاری در جهان را با آن درست کنند.