نمی‌خواستم ریسک کنم، به زبان ترکی فیلم ساختم
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۲۰۴۴۷
سینما و تلویزیون > سینمای ایران - مسعود میر:
از همان روزی که فیلم اصغر یوسفی‌نژاد در کوران رقابت جشنواره سی‌وپنجم قرار گرفت نخستین سؤال تماشاگران درباره نام فیلم بود.
«ائو» به معني خانه هرچند در جشنواره ملي آشيانه سيمرغ‌هاي بلورين نشد اما به شهادت سينمايي‌ها و منتقدان، فيلمي متفاوت، ديدني و جسورانه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فيلم در گروه هنر و تجربه كه به‌طور ذاتي محدوديت‌هايي مثل كمبود سالن دارد به اكران درآمده و تعداد سئانس‌هاي درنظر گرفته شده هم لااقل در اين روزهاي آغازين بسيار محدود است. به‌نظر شما فيلم از نظر اكران در مسير مناسبي قرار گرفته است؟
راستش شروع اكران مصادف شد با دوموضوع؛ يكي سفر من به ژاپن براي شركت در جشنواره فيلم توكيو و ديگري همزماني اكران با روزهاي جشنواره فيلم كوتاه تهران كه به گمانم مخاطبان فيلم‌هايي مثل«ائو» را به سمت خود جلب مي‌كند.
من تخصص و تجربه‌اي درباره بحث اكران ندارم و به دوستان گروه هنر و تجربه اعتماد كردم و الان تصوري درباره اينكه در مورد فيلم من كم‌كاري شده باشد، ندارم. به هر حال «ائو» مختصاتي داشت كه نهايتا من با تصميم شخصي ترجيح دادم فيلم در گروه هنر و تجربه كه آن را بسيار دوست دارم، اكران شود. بحث ديگر مربوط به‌خود فيلم است و بازخوردي كه در همان سئانس‌هاي محدود خواهد داشت كه اين سبب مي‌شود برنامه‌ريزي براي آن گسترده شود.
«ائو» از طريق گروه هنر و تجربه به همراه فيلم كوپال در جشنواره ملي فجر مطرح شد و شايد همين دليل هم موجب شد تا پخش‌كنندگان داخلي تمايل زيادي به فيلم ما نشان ندهند. فيلم با مختصاتي مانند زبان تركي و نداشتن بازيگران سرشناس كه از نظر پخش‌كنندگان عوامل محدودكننده در اكران است، ساخته شده است.
از طرف ديگر موفقيت‌هاي غير‌داخلي فيلم نقطه قوتي به‌شمار مي‌آيد براي گروه هنر و تجربه. راستش را بخواهيد من اصلا نمي‌خواستم فيلم در اكران غير‌محدود به نمايش دربيايد ولي در انتهاي فهرست فروش قرار بگيرد و باعث ضربه‌زدن به فيلم‌هاي هنر و تجربه‌اي شود.
خيلي‌ها مي‌گفتند چون «ائو» در جشنواره فجر ملي چندان مورد توجه قرار نگرفت در بخش بين‌الملل جشنواره حسابي تحويل گرفته شد. نظر شما درباره اين موضوع چيست؟ آيا شما سيمرغ دلجويي گرفتيد؟من با اين موضوع موافق نيستم چون جشنواره فجر ملي و جشنواره فجر بين‌الملل را 2 جشنواره متفاوت با 2 تيم انتخاب و داوري و البته دستوركارهاي متفاوت مي‌دانم. من معتقدم كانديدا نشدن فيلم از سوي هيأت داوران در جشنواره ملي مانعي در مسير ديده شدن فيلم و ارزيابي آن نبود.
اگر 7 داور به هر دليلي كه قطعا براي من مهم است به «ائو» سيمرغ ندادند در مقابل، 70 منتقد طراز اول درباره فيلم نظر مثبت دادند بنابراين جشنواره ملي نفع خودش را به فيلم رسانده و آن را معرفي كرده است. من معتقدم براي يك فيلم ايراني بهترين جا براي معرفي شدن همين جشنواره ملي است. در جشنواره جهاني هم با تركيب داوران متفاوت ايراني و خارجي نتيجه بر اين شد كه «ائو» در بين 15فيلم كه 13تايشان خارجي بود جوايزي را به‌دست آورد.
افق پيش روي فيلم خانه و فعاليت سينمايي شما چيست؟ مشغول كار جديد هستيد؟«ائو» متناسب با وضعيت توليد و كيفيت هنري خودش مسير حركت خود را از همان جشنواره ملي و بين‌الملل فجر و سپس جشن منتقدان و به‌دنبال آن اكران هموار كرده است و از ابتداي آبان هم حضور در جشنواره‌هاي جهاني را تجربه مي‌كند. فارغ از اين روند، من مشغول طرحي هستم كه قبل از فيلم «ائو» آن را نوشته‌ام.
فيلمنامه اوليه «اوگئي گلين» (عروس‌خوانده) آماده است و آن‌هم به زبان تركي خواهد بود و در تلاشم سال آينده دومين فيلمم را بسازم. فيلم به لحاظ مختصات توليد فاصله چنداني با «ائو» ندارد و در شهرستان با نابازيگر ساخته خواهد شد اما به لحاظ بصري قطعا شرايط بهتري را تجربه خواهيم كرد.
موافقيد كه با ساختن فيلمي به زبان تركي ريسك زيادي كرديد؟راستش شاخصه اصلي فيلم «ائو» همين زبان تركي آن است. در روزهايي كه در تلويزيون فيلم و سريال به زبان فارسي مي‌ساختم اميدوار بودم كه توليدات مركز آذربايجان شرقي بتوانند جايي در شبكه‌هاي سراسري باز كنند. «ائو» نخستين فيلم من به زبان مادري‌ام است و من اقرار مي‌كنم زماني ريسك مي‌كردم كه فيلم و سريال به زبان فارسي مي‌ساختم.
معتقدم وقتي فيلمسازي سراغ موضوع، آدم‌ها و عناصري مي‌رود كه برايش خيلي ملموس و آشنا هستند درصد ريسك را پايين مي‌آورد. زبان تركي براي من زباني است كه 5 دهه با آن حرف زدم، زندگي كردم و اين زبان به‌عنوان يك شاخصه مي‌تواند نشانه‌هاي فرهنگي ما را بهتر نشان دهد. از منظر مخاطب هم اين ريسك نيست چون سينما تجربه فيلم ديدن با زيرنويس را در سطح گسترده توسعه داده است. البته در اين شك ندارم كه ترك‌زبان‌ها لذت بيشتري از تماشاي فيلم من خواهند برد.
ولي فيلم در استان‌هاي ترك‌زبان اكران نمي‌شود چون سالن هنر وتجربه در آنها وجود ندارد.بله. مطلع هستم. بعد از بازگشت به تهران با دوستان هنر و تجربه حتما مذاكره خواهم كرد چون به‌جز يك‌بار نمايش در اردبيل فيلم اصلا در استان‌هاي ترك‌زبان نمايش داده نشده و به گمانم درصورت اطلاع‌رساني مناسب مي‌تواند جاذبه مضاعفي باشد براي ديده شدن فيلم.
سال‌هاي قبل از خانهمن از سال 1374به‌عنوان كارگردان در صدا و سيما مشغول به‌كار شدم و از سال 1382كارم روي آثار داستاني متمركز بود و سال 93هم از تلويزيون بازنشسته شدم. در سال 82سريالي ساختم با نام «باران، روياها را نمي‌شويد» كه مصادف بود با زماني كه از روي سريال‌ها يك تله‌فيلم هم تهيه مي‌شد.
بر همين اساس اين سريال به‌عنوان نخستين فيلم من مطرح شد. من 3 سال بعد يك سريال ديگر ساختم به نام «روياي نمناك» و سال 88هم سريال «كليد گمشده» را جلوي دوربين بردم. سال 93هم تله‌فيلم «كفشاتو درنيار» را ساختم اما مجموعه اين كارها طبعا در ميان اهالي سينما انعكاسي نداشت چون براي تلويزيون بود وگرنه كم‌كار نبوده‌ام. بعد از بازنشستگي از تلويزيون بود كه نخستين كار سينمايي‌ام را ساختم كه به شوخي موضوع شكوفايي دير‌هنگام در اين زمينه را مطرح كردم.
در همین زمینه: اکران فیلم خارجی: امروز، فردا یا هیچ‌وقت! ۱۲ آبان | جدیدترین آمار فروش فیلم‌های روی پرده پردیس ملت میزبان رسانه‌ها در جشنواره فیلم فجر پایان دوبله خاله قورباغه | صداپیشگی مرضیه برومند اولین فیلم جشنواره سی‌و‌ششم «کار کثیف» استمنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۲۰۴۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم نیست
به گزارش قدس آنلاین، اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی در خانه هنرمندان برگزار شد.
سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت فضا نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و انشالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.
موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم
او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.
دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.
امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است، تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده خودشان را شکل بدهند.
برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید
سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.
او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد و خطا کرد چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آنها استفاده مفید کرد.
این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطرت‌تان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.
به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است
خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.
او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آنها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آنها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.
کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.
خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آنها را می‌شناسید را بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلمسازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.
او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»