به نقل از «بولتن نیوز»

داستان جشنواره‌ای که همه‌ساله رنگ عوض می‌کند!

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۶۵۸۹

گروه سینما و تلویزیون: همین چند روز پیش بود که در همین صفحه نوشتیم که انگار سینمای ایران با موتور حاشیه است که پیش می‌رود؛ و به این دلیل هرگاه در این سینما حاشیه‌ای نبوده، مدیران و سینماگران دست در دست هم به سوی خلق حاشیه‌ای جدید حرکت کرده‌اند. نمونه‌اش همین فراخوان جدید جشنواره فیلم فجر؛ که الان سه، چهار روزی می‌شود حواس سینماگران و منتقدان و روزنامه‌نگاران را به خود معطوف کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه شهروند، در نیاز سینمای ایران به حاشیه همین بس که در روزهایی که هنوز لرزش‌های زلزله اعلام بودجه‌های چند ١٠‌میلیاردی سی‌وپنجمین دوره جشنواره فیلم فجر به پایان نرسیده بود که گردانندگان سینما با اعلام و انتشار فراخوان دوره جدید جشنواره فیلم فجر حاشیه‌ای جدید به این سینما وارد آوردند.

حاشیه از بابت تغییراتی که جشنواره را در قیاس با دوره‌های پیشین دچار تغییراتی بنیادین می‌کند. نکته مهم نیز، در این میان این است که مدیران سینمایی چنان با افتخار به اعلام این تغییرات می‌پردازند که انگار شق‌القمری شده و چه گام‌های بلندی در جهت ارتقای جشنواره فیلم فجر برداشته شده است. این درحالی است که در جشنواره‌هایی چنین باسابقه تغییراتی پردامنه جز تأکید بر بی‌ثباتی جشنواره دستاورد دیگری برای آن جشنواره به شمار نمی‌آید. راستی مدیران سینما و جشنواره وقتی می‌خواستند چنین تغییراتی را کلید بزنند، هیچ از خود پرسیدند که آیا این از ناتوانی و ضعف مدیران فستیوال‌هایی مثل کن و ونیز و برلین است که همه‌ساله همه چیز را تغییر نمی‌دهند یا راز قدرت و قوت و ماندگاری این جشنواره‌ها؟!

اما تغییرات حاشیه‌ساز چه هستند؟ شاید نخستین و مهمترین تغییر ایجادشده را بتوان کاهش تعداد فیلم‌های جشنواره از ٣٢ فیلم به ٢٢ فیلم دانست؛ تغییری که اگرچه در توضیح دلایلش گفته‌اند؛ «با کاهش تعداد فیلم‌ها هیجان اهدای جوایز بیشتر می‌شود»؛ اما آیا این تغییر این پرسش را در ذهن سینماگران و به‌خصوص سینماگران کم‌تجربه‌تر و جوان ایجاد نمی‌کند که در صورت اعمال این کاهش جای آنها در کجای جشنواره خواهد بود؟

این کاهش اگر سینمای ایران روال نرمال شایسته‌سالار داشت، شاید اتفاق چندان مهم و بنیان برکنی به ‌نظر نمی‌رسید، اما در سینمایی که معاون نظارت و ارزش‌یابی‌اش بر وجود آپارتاید در قواعد و قوانینش صحه گذاشته و آشکارا می‌گوید؛ «فیلمسازانی چون ابراهیم حاتمی‌کیا و اصغر فرهادی از خوانده‌شدن فیلمنامه معافند» و به عبارت بهتر «هر چه بخواهند می‌سازند»، این پرسش پیش نمی‌آید که اگر در یک‌سال حاتمی‌کیا و فرهادی و مجیدی و میرکریمی و چند نفر دیگری که این رانت را دارند، فیلمی هم داشته باشند، آن‌وقت تکلیف بقیه فیلمسازان چیست؟ یعنی بقیه مثلا ١٠٠ فیلمساز باید برای ١٠- ١٢ جای خالی در جشنواره رقابت کنند؟ در پاسخ چنین پرسشی است که علی ملاقلی‌پور می‌گوید: باید جلوی لابی‌گری در جشنواره‌ها گرفته شود؛ و مهشید افشارزاده هم عنوان می‌کند که «محدودشدن تعداد فیلم‌هایی که می‌توانند به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کنند، باعث می‌شود که یک عده خاص در جشنواره حضور داشته باشند و این اتفاق باعث می‌شود که خیلی از فیلم‌های خوب حذف شوند و در این بین مطمئنا حق عده‌ای پایمال می‌شود.

دیگر تغییرات جشنواره امسال یکی افزوده‌شدن سیمرغ بلورین بهترین فیلم هنر و تجربه است؛ درحالی‌ که البته قرار شده این بخش در کنار دیگر آثار بلند سینمایی شامل فیلم اولی‌ها و حرفه‌ای‌ها مورد قضاوت قرار بگیرد. تغییر دیگر هم این‌که در بخش مستند هم حداکثر دو فیلم سینمایی مستند انتخاب و داوری خواهند شد. علاوه بر این، امسال به‌طور رسمی سیمرغ بلورین فیلم کوتاه نیز از میان نامزدهای بهترین فیلم‌های کوتاه داستانی جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشن مستقل فیلم‌های کوتاه خانه سینما به یک فیلم اهدا خواهد شد.

فارغ از این‌که تغییرات جشنواره فجر تا چه حد به نفع سینمای ایران خواهد بود- که با توجه به جمیع شرایط باید در مفید بودن این تغییرات شک کرد- این نکته را نباید فراموش کرد که تغییرات پشت سر هم و همه‌ساله که گاه در قواعد و قوانین و شرایط و گاه در محل برگزاری و اسامی دبیران و... رخ می‌دهد، بیش و پیش از هر عامل دیگری آسیبش به خود جشنواره رسیده و اعتبار جشنواره را کاهش می‌دهد. فستیوال‌های بزرگ و معتبر را اصولا ثبات در سیاست‌گذاری‌ها و نحوه برگزاری‌شان بزرگ می‌کند و ما در این سرزمین عادت کرده‌ایم به دیدن مدیرانی که بعد از روی کار آمدن در پی ویرانی تمام دستاوردهای سابق هستند تا مبادا‌ درصدی از دستاوردهای جدید- البته اگر دستاوردی در کار باشد- به حساب مدیر قبلی گذاشته شود.

فضای باز لابی‌گری!

علیرضا امینی، کارگردان|  از زمانی که بخش بین‌الملل از بخش ملی حذف شده، این جشنواره به‌طور کلی شکل و شمایل یک جشنواره داخلی را به خود گرفته، به همین دلیل جشنواره فجر را می‌توان ویترین سینمای ایران دانست و مطمئنا بهتر است که این جشنواره همه بخش‌های خود را حفظ کند تا رونق همیشگی‌اش را داشته باشد. با حذف بخش‌های مهمی چون فیلم‌اولی‌ها و بخش مستند، مطمئنا از رونق این جشنواره کاسته می‌شود.

در کل باید بگویم من با برگزاری جشنواره به شکل سال‌های گذشته موافقم و مطمئنم با محدود شدن فیلم‌ها تنها کارگردانان مطرح به جشنواره راه پیدا می‌کنند و چهره‌ها و استعدادهای بسیاری هدر خواهد رفت. بدون‌شک با شرایط فعلی فضا برای لابی‌گری بیشتر باز می‌شود.

رقابت فیلم‌های داستانی با فیلم‌های مستند اتفاق عجیب دیگری است که در جشنواره امسال رخ خواهد داد و به هیچ وجه این اتفاق ثمره خوبی برای سینمای ایران نخواهد داشت. فیلم‌های مستند با توجه به ساختار متفاوتی که با فیلم‌های داستانی دارند باید به صورت مستقل در بخشی جداگانه به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کنند و جداگانه مورد قضاوت قرار بگیرند. در پایان؛ تغییرات جدیدی که برای جشنواره فیلم فجر در نظر گرفته شده به هیچ وجه تغییرات مناسبی نیست و مطمئنا این جشنواره را دچار حواشی بسیاری می‌کند. امیدوارم مسئولان با در نظر گرفتن همه مسائل مهم در برگزاری جشنواره در راستای موفقیت سینمای ایران قدم بردارند.

سیاست نادیده گرفتن جوانان

علی ملاقلی‌پور، کارگردان| برای مردم مهم نیست فیلمی که می‌بینند، فیلم اول کارگردان است یا فیلم چندم؛ مردم به کیفیت فیلم اهمیت می‌دهند، اما این واقعیت انکارناپذیر است که در سال‌های اخیر سینماگران جوان نفسی به جشنواره فجر داده‌ و به لحاظ ساختاری فضایی نو را وارد سینما کرده‌اند. به این دلیل باید حواسمان باشد که با این ایده جدید به فیلم‌اولی‌ها صدمه وارد نشود، چون ممکن است پشت این ماجرا دیدگاه و سیاستی باشد که فیلم‌اولی‌ها دیده نشوند.

تجربه ثابت کرده برخی از فیلم‌هایی که در تاریخ سینمای ایران ماندگار شده‌اند به جشنواره فیلم فجر راه نیافته یا هیچ جایزه‌ای نصیبشان نشده است. جشنواره فجر در حد یک ویترین پرزرق‌ و برق و مهم است و بعید می‌دانم با این تغییرات به جشنواره اعتباری بخشیده شود. در کل درست یا غلط بودن سیاست کاهش فیلم‌ها در آینده مشخص می‌شود. اگر فیلم‌هایی که به جشنواره راه نیافته‌اند بعد‌ها در جشنواره‌های مختلف و در اکران بیشتر از فیلم‌های جشنواره فجر مورد استقبال قرار بگیرند، عیار جشنواره بشدت پایین می‌آید و این ایده و سیاست جدید چنین خطر بزرگی را برای جشنواره فیلم فجر به همراه دارد.

تمام تلاش مسئولان باید این باشد که جشنواره فیلم فجر دست از سیاست در انتخاب بردارد و فیلم‌ها براساس ارزش‌هایی که دارند به جشنواره راه پیدا کنند و هر کس که سِمَتی در جشنواره دارد به راحتی اعمال نظر نکند و بالاخره جلوی لابی‌گری در جشنواره گرفته شود.

منبع: بولتن نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bultannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بولتن نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۶۵۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم نیست

به گزارش قدس آنلاین،  اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی در خانه هنرمندان برگزار شد.

سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت‌ فضا نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و انشالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.

موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم

او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این‌ سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.

دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.

امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است،  تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده‌ خودشان را شکل بدهند.

 برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید

سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.

او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد و خطا کرد چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آن‌ها استفاده مفید کرد.

این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطرت‌تان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.

 به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است

خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.

او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آن‌ها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آن‌ها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.

کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و  این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.

خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات‌ خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آن‌ها را می‌شناسید را بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلم‌سازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.

او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی  مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.