آیا خرید قانونی فیلمها از دانلود غیرقانونی ارزانتر است؟
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۲۳۴۳۹
فرهنگ > سینما - شهروند نوشت: داستان «کپیرایت» یا آنچه بهعنوان قانون «حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان»، معروف شده یا هر چیز دیگری که به آن ربط پیدا کند، از زمان گذشته تا حال، در جمع هنرمندان و صاحبان اثر، مورد بحث بوده و هر ازگاهی هم صحبت درباره آن، به نحوی دوباره آغاز میشود.
دیروز مهدی یزدانی، مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری، موضوعی را طرح کرد که دوباره بحث «دانلود قانونی» آثار و تولیدات هنری، مورد توجه قرار گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آنچه یزدانی گفته، به نظر و البته مطابق نظرات کارشناسی خیلی به واقعیت میدانی در اینترنت منطبق نیست، زیرا بنابر اظهارنظر کارشناسان آیتی، شیوههایی وجود دارد که هزینه دانلود را به صفر میرساند.
دانلود فیلم با هزینه صفر
برخی از آنهایی که اهل «فیلمبازی» هستند، میگویند؛ فیلمها را با هزینه صفر دانلود میکنند، حتی یکی از اپراتورهای تلفنهمراه، سرویسی را راه انداخته که نام خاصی هم دارد و فیلمها را رایکات در اختیار مخاطبان خود قرار میدهد. «کیوان نقرهکار» کارشناس «آیتی» نیز این امر را تأیید کرده است.
او درباره امکان کاهش هزینههای دانلود آثار و تولیدات فرهنگی که در صحبتهای یک مقام مسئول آمده، گفت: این امکان همین امروز هم وجود دارد. همین الان برخی از ارایهدهندگان و اپراتورها، خدمات دانلود کتاب، فیلم و دیگر محصولات دیجیتال را ارایه میدهند. شیوه هم اینطور است که در قالب اشتراکهای ماهانه یا موارد دیگری که در جدول ارایه خدماتشان وجود دارد، به مشتری خدماتی میدهند که از اساس هزینهای برای دانلود آثار فرهنگی ندارد.
نقرهکار با نامبردن از نشان تجاریای خاص افزود: این برند همین امروز به شما این امکان را میدهد که تعداد قابل توجهی فیلم یا دیگر آثار فرهنگی را بدون هزینه دانلود کنید. به گفته این کارشناس حوزه «آیتی»، برخی دیگر از برندها هم همین شیوه را در پیش گرفته و به شما امکان میدهند فیلم، کتاب و... را دانلود کنید، طوریکه از حجم اینترنتتان هم کاسته نشود. این شرکتها در کنار خرید ترافیک برای امور دیگرتان، این دانلودها را بهعنوان هدیه ارایه میکنند.
نقرهکار با اشاره به موضوعات رایج در جامعه بر این موضوع هم تأکید داشت که باید استفاده از این شیوهها در کنار افزایش فرهنگ استفاده از آنها و از همه مهمتر زیرساختهایی مانند شبکه ملی اطلاعات و... ایجاد شود تا بتوان دسترسی بهتر، سهلتر و سریعتری به تولیدات فرهنگی داشته باشیم.
قانونی ارزانتر است!
با این حال، آنسو مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری، نظر دیگری دارد. او تأکید داشته؛ تهیه فیلم و سریال از مجاری قانونی ارزانتر از دانلود همان تولیدات به صورت غیرقانونی خواهد بود! موضوعی که خیلی مطابق نظرات کارشناسی نیست. به این معنا که همین امروز هم برخی بدون استفاده از ترافیک، به فیلمهای مورد نیاز خود دسترسی دارند.
مهدی یزدانی مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری که در آخرین روز به نمایشگاه مطبوعات آمده بود، از چند موضوع در این زمینه حرف به میان آورد. او در یک گفتوگوی رسانهای، درباره تولیدات این موسسه و حمایت از گروههای تولیدی گفت: از آنجا که نحوه دسترسی در شبکه نمایش خانگی تغییر کرده و شکل فیزیکی به سامانه نمایش درخواستی یا همان VOD تبدیل شده، تولیدات خاصی باید برای این شبکه صورت بگیرد که از پرده عریض سینما تا تلویزیون را شامل شود.
او با تأکید بر اینکه آنچه در ماموریت موسسه جای گرفته، حمایت از تولید آثار برای شبکه نمایش خانگی است، توضیح داد: از آنجایی که مردم با VOD آشنایی درستی ندارند، موسسه رسانههای تصویری باید کمک کند تا این بازار شناخته شود و از طرف دیگر باید اتکای بیشتری بر تولید داخلی و کمتر شدن برنامههای خارجی وجود داشته باشد که این حمایت از تولیدکنندگان را موسسه رسانههای تصویری برعهده دارد. با اینحال، خود ما هم ممکن است تولید مستقل داشته باشیم، اما اگر بخواهیم از تولیدکنندگان حمایت کنیم، تولید خود ما کمتر میشود چون ممکن است هزینه تولید یک کار صرف هزینه حمایت از سه کار باشد. مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری در بخش دیگری از سخنان خود درباره قاچاق آثار هنری عنوان کرد: این روزها شکل قاچاق هم تفاوت کرده که به دلیل شکل دسترسی به آثار است. پیش از این برخوردهای سلبی و فیزیکی با عوامل قاچاق در دورههای مختلف اتفاق میافتاد و اکنون ما بهطور دایمی درحال رصد کردن مراکزی هستیم که به انتشار و توزیع برنامههای ویدیویی اقدام میکنند و به این وسیله مانع میشوند که حقوق صاحبان آثار دیده شود.
یزدانی با اشاره به انگیزههای اصلی قاچاق فیلمها و آثار اظهار کرد: مردم امروز دسترسی بالایی به قاچاق آثار دارند که این دسترسی سریع و همچنین قیمت پایین، از انگیزههای اصلی قاچاق است. بحث ممیزی هم همیشه بوده است، اگرچه هر اثر نمایشی تصویری که مجوز ارشاد را نداشته باشد، با آن برخورد میشود. در قاچاق، مسأله اصلیتر، فیلمهایی است که پروانه نمایش دارند اما به شکل قاچاقی یا غیرقانونی توزیع و باعث لطمه دیدن صاحبان آثار میشوند. وی با تأکید بر اینکه خود مردم نباید سراغ آثار قاچاق بروند، گفت: سایتهایی هستند که فیلمها را بارگذاری میکنند و تأکید دارند که دانلود این فیلمها به صورت رایگان خواهد بود، اما هزینه این دانلودها برای مردم گرانتر تمام میشود، چرا که هزینه ترافیک و حق اشتراک برای این آثار چند برابر راههای قانونی است و مردم از این هزینهها بیخبرند. مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری در پایان عنوان کرد: مردم باید متوجه این مسأله باشند که اگر از طریق راهکارهای مجاز، آثار را تهیه کنند و در شبکه مجاز ببینند، ارزانتر از شبکه قاچاق خواهد بود. آنچه در این زمینه مطرح شده به نظر بیش از آنکه جنبه واقعگرایانه داشته باشد، جنبه طرح موضوع داشته است. موضوعی که هماکنون هم بنا بر گفته کارشناسان آیتی با هزینه صفر قابل دسترسی است.
58241
کلید واژهها : سینمای ایران - دانلود غیرقانونی -منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۲۳۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشهای است؟!
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود میفرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشهای قرار است ترویج پیدا کند.
سید محمدمهدی موسوی در حوزه نوشت: چندی پیش خبری در رسانهها انتشار یافت مبنی بر این که برای تولید هر قسمت سریال شبکه نمایش خانگی به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد تومان هزینه میشود و طبعاً بخش قابل توجهی از این هزینه سرسام آور صرف پرداخت به بازیگران یا به تعبیر درستتر سلبریتیها میشود.
به عنوان مثال چنانچه یک سریال شبکه نمایش خانگی ۱۵ قسمت داشته باشد به طور میانگین ۶۰ میلیارد تومان صرف ساخت آن میشود.
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود میفرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشهای قرار است ترویج پیدا کند.
با نگاهی اجمالی به آثار شبکه نمایش خانگی از آغاز این جریان در سال ۸۹ با تولید و پخش سریال «قلب یخی» تا به امروز که سریال هایی، چون «افعی تهران»، «جنگل آسفالت» و ... مورد توجه مخاطبان پلتفرمهای داخلی است، میتوان به اختصار به نکاتی اشاره کرد که با مقوله سبک زندگی و نوع نگرش به این مساله ارتباط نزدیکی دارد و از همین رهگذر میتوان تا حدی به این پرسش پاسخ داد که آثار شبکه نمایش خانگی مروج چه فکر و اندیشهای هستند؟!
۱-هر چند برخی سریالها در سالهای اخیر مروج زندگیهای تجملاتی یا به اصطلاح لاکچری بوده اند، اما در عین حال، شمار دیگری از آثار با پرداختن اغراق آمیز و بعضاً مغرضانه به مقوله فقر و مشکلات اجتماعی، ترسیم گر زندگی فلاکت بار بوده اند که البته در باره کنایهها و تعریضات غیرمنصفانهای هم به شرایط زیست پس از انقلاب داشته اند که در جای خود نیاز به بحث تفصیلی و عمیق خاص خود دارد.
۲- هنجار زدایی از روابط افراد در کانون خانواده و حتی بین زوجین از دیگر آثار نامطلوب بسیاری از سریالهای شبکه نمایش خانگی است، کما این که بسیاری از جامعه شناسان متدین نسبت به ترویج روابط آزاد و خارج از چارچوب ازدواج در این سریال هشدار داده و میدهند.
واقعیت تلخی که وجود دارد این است که چارچوب خانواده و قوام آن در این سریالها حداقلی است چه آن که بیشتر تصویرگر زندگی افرادی است که بدون هیچ نسبتی حتی با هم در یک خانه زندگی میکنند.
۳-استفاده از کلمات مذموم، رکیک و دشنامهای متعدد از ویژگیهای غیرقابل انکار برخی از همین سریال هاست که طبعاً تداوم این وضع اثر نامطلوبی بر فرهنگ عمومی جامعه هم میگذارد.
۴-به هر حال این واقعیت تلخ غیرقابل انکار است که شبکه نمایش خانگی مرهون نگاه تجاری به حوزه فرهنگ است؛ نگاه و رویکری که به اجمال میتوان به برخی آثار آن همچون جلوه گری سبک زندگیهای لاکچری و ایجاد سرخوردگی در جوانان، تغلیظ نگاه جنسیتی منبعث از فرهنگ غرب به زنان و دختران و البته ضدیت با فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی در پرتوی نشر اندیشه غربی اشاره کرد.