پروژهای که ۲۷ سال خاک میخورد!
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۵۹۷۵۷
به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ حسنی از کارشناسان مطلع درباره پروژه نفلین سینیت برای تولید آلومینیوم در سراب می گوید: حدود 27 سال از آغاز این پروژه برای تولید آلومینیوم در سراب میگذرد و متأسفانه در طول این سال ها این پروژه خاک خورده و خبری از اجرایی شدن آن نیست. اخیراً هم با استدلال عدم توجیح بحث تغییر طرح آنهم با گذشت این همه سال و صرف هزینههای بسیار مطرح شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او گفت: قرار بر این بود با محدودیت منابع بوکسیت در داخل و وارداتی بودن این ماده اولیه فکر اساسی برای این موضوع شود که در نهایت با کشف ذخایر نفلین سینیت در شمال کشور امکان بومی سازی تولید آلومینیوم در داخل میسر شود. بر همین اساس عملیات اجرایی کارخانه صنعتی تولید آلومینیوم در شهرستان سراب آغاز شد اما متاسفانه تاکنون بعد از گذشت بیش از 27 سال هنوز پیشرفت فیزیکی زیادی در این مجموعه که یکی از پروژه های نیمه تمام قدیمی شمال غرب کشور است دیده نمی شود و مردم سراب همچنان منتظر افتتاح این طرح هستند.
این کارشناس مطلع با اشاره به اینکه سنگ معدنی "نفلین سینیت" بعد از فرآوری بهپودر آلومینا تبدیل و بعد از طی فرایندهای دیگر به آلومینیوم تبدیل میشود، اظهار داشت: آلومینیوم جزء فلزات استراتژیک است و در بخشهای نظامی و صنعتی مورد استفاده قرار میگیرد. البته با وجود نیازمندی زیاد کشور به آلومینیوم در تأمین مواد اولیه همچنان مشکل داریم و پودر اکسید آلومینیوم را وارد میکنیم.
حسنی با اعلام اینکه در حال حاضر 90 درصد مواد اولیه آلومینیوم را وارد میکنیم، افزود: تکنولوژی تبدیل سنگ نفلین سینیت به پودر آلومینا فقط در اختیار روسیه است و در کشور ما فقط در جاجرم بوکسیت آلومینیوم داریم..
او در پاسخ به این پرسش که آیا 10 درصد مابقی مواد اولیه تولید آلومینیوم در کشور تولید میشود، افزود: در حال حاضرما بوکیست آلومینیوم وارد کرده و در فرآیندی 40 تا 60 درصد آن را به آلومینیوم تبدیل و مابقی آن تبدیل به ضایعات دیگر میشود.
این کارشناس مطلع با بیان اینکه عمده واردات مواد اولیه آلومینیوم از کشورهای آفریقایی انجام میشود، گفت: به صورت کلی پودر آلومینا خروجی این معدننفلین سینیتسراب است. تکنولوژی این فرآیند فقط در اختیار روسیه است آنها در یک کارخانه 1 میلیون تُنی و یک کارخانه 200 هزار تُنی این فعالیت را انجام میدهند.
حسنی با اعلام اینکه معدن سراب 120 میلیون تن ذخیره نفلین سینیت برای صد سال دارد، تصریح کرد: متأسفانه با این میزان ذخیره هنوز بهره برداری از این معدن با کندی انجام میشود شاید یکی از دلیل کندی اجرای این پروژه منافع واردکنندگان بوکسیت باشد.
او در پاسخ به این پرسش که آیا بخش خصوصی علاقهای به سرمایه گذاری در این معدن ندارد، گفت: این معدن زیر نظر ایمیدرو است و متأسفانه با وجود تمایل بخش خصوصی این معدن هنوز واگذار نشده است. البته برخی برای منافع بیشتر در صددند این پروژه را جایگزین طرح دیگری کنند. این در حالی است که تمام تأسیسات زیر بنایی از جمله آب و برق برای این معدن که در زمین مرغوبی قرار دارد تهیه شده اما حدود 27 است که این پروژه افتتاح نشده است.
این کارشناس با بیان اینکه در سال 82 آقای جهانگیری وزیر صنعت وقت این پروژه کلنگ زنی کرد، اظهارداشت: درحال حاضر 14 سال از مراسم کلنگ زنی میگذرد و در این مدت این معدن سالی 5 تا 6 میلیارد ردیف بودجه دریافت کرده است به این صورت که در این سالها دو تا سه میلیارد هزینه معدن شده و سه میلیارد هم بابت حقوق به کارکنان معدن صرف شده است.
این کارشناس معدن اضافه کرد: در کارخانجات بزرگ اصولاً نخست بحث ساخت پایلوت انجام شده و سپس طرح در سطح وسیع اجرایی می شود. در پروژه معدن سراب هم پایلوت آن در آذرشهر ساخته و نتایج موفقی بدست آمد. متأسفانه امروز بحث تغییر این معدن به یک طرح گردشگری و موارد دیگر مطرح است.حتی به آنها گفتهایم اگر میخواهید این پروژه تغییر پیدا کند لااقل در حوزه فولاد فعالیت کنید اما آنها معتقدند این پروژه توجیح ندارد.
او تصریح کرد: میگویند خروجی این پروژه زیر 20 درصد است و صرفه اقتصادی ندارد اما این حرف درستی نیست زیرا بررسی این پروژه نشان میدهد خروجی این معدن کربنات سدیم و کربنات پتاسیم است. متأسفانه با ارائه اطلاعات نادرست به آقای نعمت زاده گفته بودند روسها که خود دارای تکنولوژی تبدیل سنگ نفلین سینیت به پودر آلومینا هستند معدن خود را تعطیل کردهاند اما وقتی هیأتی به روسیه رفت و این کارخانه را مورد بازدید قرار داد مشخص شد که کارخانه کار میکند.
حسنی اضافه کرد: سپس اعلام شد که این پروژه هزینه بالای500 تا 600 میلیون دلاری میخواهد و حتی یک هلدینگ روسی آمادگی خود را اعلام کرد و قرار شد 10 تا 15 درصد سرمایهگذاری را طرف ایرانی انجام و مابقی با هلدینگ روسی باشد که در نهایت این موضوع به بهانه کار مطالعاتی به نتیجه نرسید.
به اعتقاد او، از سال 82 که این پروژه افتتاح شده هنوز برای اجرای آن شک دارند. جالب اینجاست 9 میلیون دلار در سال 92 به یک شرکت آلمانی داده شد تا این پروژه را مطالعه کندکه آیا اصلاً توجیح اقتصادی دارد یا ندارد؟ متأسفانه اطلاعات درستی در اختیار این شرکت قرار نگرفت و در نهایت به ایمیدرو اعلام شد که این پروژه صرفه اقتصادی ندارد.
این کارشناس معدن با بیان اینکه مطالعات این پروژه انجام شده و آمادۀ اجرا است، افزود: آقایان بعد از 20 سال هنوز به دنبال مطالعه هستند به نظر میرسد وزارت صنعت اصلاً همتی برای اجرای این پروژه ندارد.این در حالی است که اگر این کارخانه ایجاد شود طرح اشتغالزایی بالای صد هزار نفر در منطقه سراب ایجاد شده و حتی جمعیت این شهر دو برابر می شود. این کارخانه توانایی تولید 200 هزار تن پودر آلومینا در سال را دارد حتی امکان تولید 114 هزار تن کربنات پتاسیم و حدود 25 هزار تن سدیم هم وجود دارد . در کنار این موضوعات توانایی تولید 3.5میلیون تن سیمان در سال در این کارخانه است.
مهدی کرباسیان معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت در سال 94 در حاشیه مراسم کلنگ زنی مخزن 30هزارمترمکعبی مجتمع نفلین سینیت سراب در جمع مدیران و اقشارمختلف مردم شهرستان سراب گفته بود: آلومینیوم از ماده معدنی بوکسیت و نفلین سینیت حاصل می شود که با توجه به ذخایر اندک بوکسیت در کشور، نفلین سینیت جایگزین مناسبی برای ان است.
او اعلام کرده بود "ایمیدرو اولویت اصلی و اول خود را عملیاتی کردن مجتمع نفلین سینیت سراب قرارداده است. به همین منظور برای انتقال دانش فنی و طراحی نقشه کار با شرکت اتوتک آلمانی فنلاندی که از معتبرترین شرکت های بین المللی است قراردادی را در آذرماه 93 منعقد کردیم که مبلغ آن 10میلیون یورو می باشد".
کرباسیان در پاسخ به انتقاد امام جمعه و نماینده سراب در مورد تاخیر 18 ساله در اغاز طرح نفلین سینیت سراب اظهارکرد: از طرف تمام دولتمردان از مردم سراب عذرخواهی می کنم. البته اعمال تحریم ها از طرف قدرت های جهانی و نیز ضعف مدیریتی دو عامل اصلی تاخیر طولانی مدت در اجرای این پروژه هستند. تا دوماه آینده مناقصه بین الملی برای این طرح برگزار می شود.
در حال حاضر حدود دو سال از عذرخواهی کرباسیان برای عدم اجرای پروژه نفلین سینیت سراب می گذرد اما هنوز خبری از اجرای این طرح نیست.
منبع: تسنیم
400
منبع: ایسکانیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۵۹۷۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شروط حضور دانشبنیانها در معادن
کیوان جعفری طهرانی کارشناس معدن و تحلیلگر ارشد بازارهای جهانی معدن و صنایع معدنی در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: برخی از معادن بزرگ دولتی مانند چادرملو و سنگ آهن مرکزی ایران دچار پیری شده اند. شایان ذکر است که وضعیت معدن گلگهر کمی بهتر است، همچنین منظور از سنگ آهن مرکزی معدن چغارت بافق است؛ چرا که معدن سهچاهون طی چند سال اخیر به بهرهبرداری مناسب رسیده است.
وی ادامه داد: متاسفانه معادن اصلی چادرملو و چغارت پیر شده اند و تنها راه برخورد با این قضیه کشف ذخایر جدید است. البته لازم به ذکر است که این معادن عمق ۱۰۰ متر را رد کرده اند و به صورت روباز از آنها برداشت شده است. زمانی که به این عمق میرسیم، ادامه برداشت در صورت داشتن ذخیره به صورت زیر زمینی مهیا است، اما ما تکنولوژی و ماشین آلات مناسب برای این نوع برداشت را در اختیار نداریم.
جعفری طهرانی در ادامه اظهار کرد: به عنوان مثال زمانی که آقای دکتر کرباسیان رییس ایمیدرو بود، ذخیرهای در استان کرمان کشف شد که در عمق ۵۰۰ متری قرار دارد. این ذخیره را به عنوان منبع برداشت برای گلگهر میتوانستیم در نظر بگیریم، اما ما برای برداشت در این عمق فاقد ماشین آلات و تکنولوژی لازم بودیم.
چرایی ضعف در صنعت معدن
وی تصریح کرد: در سالهای گذشته برای غلبه بر مشکل کمبود قطعات ماشین آلات اقدام به مهندسی معکوس شده است. این امر کمی هزینههای ساخت را در ابتدا افزایش میدهد، اما در ادامه تولید قطعات برای این ماشین آلات با توجه به موارد متعدد استفاده آنها توجیه اقتصادی خواهد یافت؛ به عنوان مثال حتی گلگهر پا را فراتر گذاشت و اقدام به ساخت دامپتراک کرد، اما همچنان محدودیتهایی وجود دارد که اجازه نمیدهد از یک تناژی به بالاتر ساخته شود.
این تحلیلگر ارشد بازارهای جهانی معدن و صنایع معدنی اظهار کرد: دامپ تراکهای سنگین معمولا ۱۰۰ درصد دیزل نیستند و موتورهای الکتریکی دارند که ساخت آنها در حالت عادی در کشور ممکن نیست. تحریمها نیز باعث شده است که نتوانیم این قطعات را وارد کنیم و قیمت ارز هم که معضلی دیرینه است.
وی ادامه داد: فراموش نکنیم که پروژههای اکتشاف در خیلی از کشورها صرفا توسط دولت آن کشور اتفاق نمیافتد، بلکه سرمایه گذاران خارجی نیز در این نوع پروژهها همکاری دارند. اما در کشور ما به واسطه تحریمها این مورد محقق نمیشود. جمیع موارد ذکر شده باعث شده است که ما در زمینه توسعه تکنولوژی معادن دچار ضعف شویم.
توسعه وسیع صنعت فولاد در سایه کمبود انرژی
جعفری طهرانی در خصوص افزایش حجم تولید فولاد به ۳۲ میلیون تن گفت: خیز بلند تولید فولاد در ایران حقیقت دارد و حجم حدودا ۵ درصد در سال ۱۴۰۲ به تولید افزوده شده است. قابل ذکر است، همانطور که آقای دکترسبحانی رئیس انجمن فولاد گفته است اگر ما کسری انرژی نداشتیم میتوانستیم به تولید ۴۰ میلیون تن فولاد در سال نیز برسیم.
وی ادامه داد: با همین میزان تولید ما در رتبه دهمین تولید کننده فولاد در دنیا هستیم، اما لازم است که برای بدست آوردن برتری و حفظ جایگاه خود در بازار جهانی برای کمبود انرژی تمهیداتی اندیشیده شود. این کمبود انرژی سال به سال حادتر خواهد شد، هرچند در سال ۱۴۰۲ این کسری با مدیریت خوب کارخانجات و دولت کمتر از سال قبل موجب آسیب به تولید شد، اما لازم است این مسئله را به صورت پایهای حل کنیم.
دانش بنیانها و تولید
جعفری طهرانی در خصوص حل مشکلات تولید مواد معدنی با استفاده از پتانسیل دانش بنیانها گفت: جدای از توان فنی دانش بنیانها نباید فراموش کنیم که مشکل اصلی در تمام پروژههای کشور تامین نقدینگی است. در زمینه دانش فنی تولید فولاد با وجود اینکه فعلا فولاد سبز تولید نمیکنیم، اما مشکلی در توسعه تولید نداریم.
وی ادامه داد: هم اکنون مشکل شرکتهای دانش بنیان نقدینگی است وگرنه کار که از تولید تسلیحات پیشرفتهای که هم اکنون میسازیم سختتر نیست. مشکل فعلی تامین نقدینگی است و باید دست به دست هم راه حلی برای افزایش ارزآوری و تامین نقدینگی فراهم کنیم. شرکتهای دانش بنیان هم اکنون قادر به تامین منابع از بانکها نیز نیستند، چرا که خود بانکها هم مشکل دارند.
این کارشناس صنایع معدنی در پایان تصریح کرد: تولید تکنولوژی مشکل بزرگی نیست؛ چرا که مشکلات تکنولوژی در نهایت ۳۰ درصد گره تولید را شامل میشود. اگر تامین نقدینگی که باعث ۷۰ درصد مشکلات است به درستی مرتفع شود، قطعا دانش بنیانها قادر به انجام تولید و یا انتقال تکنولوژی و همچنین مهندسی معکوس هستند.
انتهای پیام/