به نقل از «ایرنا»

سیاسی کردن حقوق بشر/کانادا روش منسوخ تقابل را برگزید

تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۵۱۱۶۵

نیویورک- ایرنا- نماینده ایران در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد اقدام کانادا در طرح قطعنامه حقوق بشری علیه ایران را سیاسی کاری و دهن کجی به این مفهوم ارزشمند دانست و گفت: کانادا روش منسوخ تقابل به جای تعامل را برگزیده است.

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار ایرنا، محمد حسنی نژاد در نشست مجمع عمومی سازمان ملل که به موضوع قطعنامه حقوق بشری ضد ایران اختصاص داشت، افزود: هرساله وقت و منابع این کمیته بر سر قطعنامه ای که صرفا منعکس کننده رویکرد گزینشی و بی هدف بانیان آن است هدر می رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: کانادا باید تا کنون دریافته باشد که این اقدام بی معنا و بی ثمر، دهن کجی به حقوق بشر، اقدامی مضر برای مکانیسم های حقوق بشری سازمان ملل و بی احترامی به شعور مردمی است که از نزدیک رویکرد گزینشی کانادا در قبال وضعیت های حقوق بشری را رصد می کنند.

**نفاق حیرت انگیز و ریشه دار کانادا
نماینده ایران در کمیته سوم مجمع عمومی اضافه کرد: در واقع نگاهی به سابقه آرای حقوق بشری کانادا در سازمان ملل بسیار روشنگر خواهد بود. اتاوا همراه معدودی از کشورها در سطح جهان مستمرا و بطور غیرمشروط حامی اسرائیل علیرغم همه جنایات وخیم حقوق بشری آن رژیم بوده است. این سطح از نفاق و استاندارد دوگانه حیرت انگیز است.
حسنی نژاد اظهار کرد: در عین حال منابع موثق بین المللی موارد متعدد نقض تعهدات حقوق بشری کانادا را گزارش کرده اند. سیاست ها و برخوردهای تبعیض آمیز علیه بومیان، مهاجران و اقلیت ها سیستماتیک بوده است. خشونت پلیس، ناپدیدشدگی اجباری و قتل بومیان، به خوبی مستند شده اند در حالی که زنان و دختران بومی همچنان از خشونت و تبعیض نهادینه شده آسیب می بینند.
وی اضافه کرد: ناپیوستگی، استاندارد دوگانه و رویکردهای تبعیض آمیز جزء لاینفک سیاست خارجی کشورهایی نظیر کانادا است. برای این مدعیان خود خوانده حقوق بشر، دو مسیر برای مواجهه با موضوعات حقوق بشری وجود دارد و نحوه برخورد آنها کاملا بستگی به این دارد که چه کسی در معرض اتهام است.
نماینده ایران در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصریح کرد: همین شیوه منافقانه با عواقب بسیار خطرناک در سطح جهان را می توان در مقابله آنها با تروریسم هم ملاحظه کرد. آن ها به راحتی تروریست های خوب را که به طور فاحش مرتکب نقض حقوق بشر می شوند استخدام کرده و مورد حمایت قرار می دهند تا دولت های نامطلوب ایشان را که با وقاحت 'دولت های سرکش' می نامند، بی ثبات سازند.
حسنی نژاد تاکید کرد: در عین حال بدون هرگونه ملاحظه، نبرد با اشغال و حمله خارجی را تروریسم می نامند. برای کشورهایی همچون کانادا و آمریکا، احترام به حقوق بشر، ارتقای دموکراسی و مبارزه علیه تروریسم همگی اجزایی از سیستم ایدئولوژیک سلطه جویی هستند. به هرحال این توهین آمیز است که این کشورها انتظار داشته باشند بقیه، این نفاق ریشه دار را بعنوان اقداماتی از سر صدق و نوع دوستانه بپذیرند.
وی یادآور شد: برخی از کشورهایی که بر این قطعنامه اصرار دارند حتی آ نقدر جسارت دارند که ادعا کنند سیاست خارجی آنها مبتنی بر آزادی های اساسی است. این ادعای مسخره می تواند صحیح باشد؛ آنها برای خودشان آزادی در استعمار بقیه قایل هستند.
نماینده ایران در کمیته سوم افزود: این ادعا صحیح است وقتی که آنها از آزادی خود برای سرقت منابع ملی دیگر کشورها استفاده می کنند، آزادی انتصاب دیکتاتورها در کشورهای ما و نابود کردن رویاهای آزادیخواهانه ملی ما، آزادی نهادینه کردن شکنجه، تشویق نفرت افکنی و نژادپرستی، مشروعیت بخشیدن به اشغال خارجی، اقدام به حملات پیش دستانه، اعمال سیاست های تغییر رژیم، تحمیل اقدامات زورمدارانه یکجانبه و ریشه کنی مردمان بومی.
حسنی نژاد ادامه داد: شاید قبل از سخنوری برای بقیه در باب حقوق بشر، آنها باید به این سئوال پاسخ دهند که میلیون ها قربانی سیاست هایشان درباره حقوق بشر چه فکر می کنند.
وی با بیان این که ایران در تاریخ بسیار طولانی خود هرگز برده داری و استعمار کشورهای دیگر را نداشته است، گفت: ایران هرگز جوامع بومی را از میان نبرده و هرگز بدنبال برتری جویی نژادی نبوده است. از این رو مسخره است که معدودی کشورهای شناخته شده که همه این سوابق و بدتر از آنها را در تاریخ کوتاه خود دارند جرات می کنند مفهوم ارزشمند حقوق بشر را برای اهداف کوته نگرانه سیاسی خود مورد سوء استفاده قرار دهند.
نماینده ایران در کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد، تاکید کرد: اصرار کانادا بر ادامه روش منسوخ تقابل بجای همکاری تاسف انگیز است. کانادا درحالی اصرار بر این قطعنامه دارد که اسراییل آخرین رژیم آپارتاید جهان همواره یکی از بانیان آن بوده است.
حسنی نژاد خاطرنشان کرد: کانادا آنچنان علاقه ای به قطعنامه دارد که حتی منتظر نماند تا گزارش ذیربط دبیرکل توزیع شود. کانادا بدون توجه به درخواست های مکرر ایران برای گفت وگوی های محترمانه، مشتاق این قطعنامه جهت دار است. فهم چنین اصراری بر سیاسی کردن و دوقطبی ساختن حقوق بشر، دشوار است.
قطعنامه حقوق بشری ضد ایران که پیش ازاین در کمیته سوم مطرح و مورد تصویب قرار گرفته بود، روز سه شنبه در هفتاد و دومین مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح و به تصویب رسید و به این ترتیب با حمایت کانادا و برخی کشورها همچون عربستان سعودی، پرونده حقوق بشری ایران برای یکسال دیگر مفتوح ماند.
1429

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۵۱۱۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از اینجا رانده و از آنجا مانده

مهاجرت یکی از موضوعاتی است که در خانواده فرهنگ و سینما حواشی ایجاد کرده و باید گفت که بسیاری از آن‌ها به‌دلیل اینکه از محبوبیت و شهرت قبلیشان فاصله گرفته‌اند و به سختی می‌توانند در شغل پیشینشان مشغول به کار شوند یا به جایگاهی در همان رده دست یابند که این امر نتیجه‌ای جز پشیمانی برای آن‌ها ندارد.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «خودم بودم که به همه چیز پشت پا زدم، من سال‌ها مدیر یک پردیس سینمایی به نام چهارسو بودم که متعلق به بنیاد ۱۵ خرداد بود، من از طرف بنیاد دعوت به کار نشده بودم، اما به عنوان هنرمندی که کار مدیریت فرهنگی را می‌دانست مرا برای همکاری انتخاب کردند، همچنین دو سال متوالی رئیس کاخ جشنواره بین‌المللی فجر بودم و این چیزیست که نمی‌توانم انکارش کنم.» این بخشی از صحبت‌های اشکان خطیبی بازیگر سینما است که سال گذشته از ایران به ایتالیا مهاجرت کرد.

وی به تازگی در مصاحبه‌ای اظهار کرده است: «بسیاری از افراد معتقدند که هنرمندان و بازیگران به سادگی می‌توانند مهاجرت کنند در حالی که این‌طور نیست؛ واقعاً تا پای از دست دادن همه‌چیز رفتم؛ نزدیک به یک سال طول کشید تا با پادرمیانی مستقیم وزیر امور خارجه ایتالیا توانستم نجات پیدا کنم‌، هر روز که بیدار می‌شوم با مشکلات متعددی دست به گریبانم و در حال حاضر تحت درمان هستم، در کنار اینکه نمی‌توانم جسم و ذهنم را برای کار کردن آماده کنم باید در این فکر باشم که شغل دیگری در کنار کارم انتخاب کنم تا بتوانم هزینه‌های زندگی‌ام را تأمین کنم‌؛ به هر حال زندگی کردن در اروپا کار راحتی نیست. از کارهایی که در ایتالیا انجام می‌دهم رضایت ندارم و به کیفیت کارهایم در ایران نیست؛ این ارتقا مشخصاً اتفاق نیفتاده و بدتر هم شده، دلیل این اتفاق هم این است که نزدیک به شش سال است که به‌عنوان بازیگر روی صحنه نرفته نرفته‌ام»

خطیبی بیان کرده است «شرایط واقعاً سخت است، عمر بسیار کوتاه است و بهایی که من در این برهه از زندگی‌ام دادم بهای بسیار سنگینی بود که به قیمت از دست دادن خیلی چیزها تمام شد؛ من خانواده‌ام را از دست دادم، اصلاً دوست نداشتم وقتی انتخاب الآنم را در کفه ترازو با گذشته قرار می‌دهم آنچه در گذشته داشتم سنگین‌تر شود. ما باید یاد بگیریم به اشتباهمان اذعان کنیم هرچند این این اتفاق به روند اجتماعی مربوط می‌شد که من هم بخشی از آن بودم.»

خانه امنی که بر سر کاسبان خون مردم آوار شد

مهاجرت هنرمندان یکی از موضوعاتی است که در سال‌های اخیر در خانواده بزرگ فرهنگ و سینما ایران حواشی ایجاد کرده است؛ کشورهایی مانند ایتالیا، فرانسه، کانادا، دبی، هلند و آلمان مقصد اصلی بازیگرانی است که قصد مهاجرت از ایران را دارند اما باید گفت که بسیاری از آن‌ها به‌دلیل اینکه از محبوبیت و شهرت قبلیشان فاصله گرفته‌اند به سختی می‌توانند در شغل پیشینشان مشغول به کار شوند یا به جایگاهی در همان رده دست یابند.

یکی از واضح‌ترین مصادیق این امر را می‌توان لغو برگزاری تئاتر «خانه امن» در نیویورک بیان کرد؛ بیست‌ویکم اکتبر سال ۲۰۲۳( مهر ۱۴۰۲) قرار بود این نمایش در سالن تیلس سنتر نیویورک با بازی حمید فرخ‌نژاد، مهناز افشار، برزو اجمند و… به روی صحنه برود، اما طبق اخبار منتشر شده با خالی ماندن ۸۵ درصد از صندلی‌های صحنه، تیکت‌مستر که متولی فروش بلیت این برنامه بود، به دلیل کم بودن استقبال نمایش این نمایش خبر از لغو آن داد و اعلام کرد «این رویداد کنسل شده، لازم نیست شما کاری انجام دهید، خودمان پول شما را برمی‌گردانیم.»

روایتی از چهره‌های غمگین تورنتو!

یکی دیگر از این مصادیق، ارژنگ امیرفضلی بازیگر، کارگردان، تهیه کننده و صداپیشگی ایرانی بود که پیش‌تر در آثار مرضیه برومند، اخراجی‌ها و شام عروسی هنرنمایی کرده بود و تازگی به تورنتو کانادا مهاجرت کرده است؛ ویدئویی که این طنزپرداز ایرانی اخیراً از وضعیتش در تورنتو خبر می‌دهد مورد توجه کاربران در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است؛ وی در این ویدئو به بررسی هزینه‌های زندگی و شرایط سخت زندگی‌اش در تورنتو می‌گوید: از صبح تا حوالی پنج و شش بعد از ظهر کار می‌کنم و ماهانه سه هزار دلار درآمد دارم؛ اگر بخواهم خانه‌ی دو خوابه ای اجاره کنم تمام ۳۰۰۰ دلار را برای اجاره‌ی آن باید بپردازم، یک خانه تک خوابه در مکان معمولی شهر ماهانه ۲۴۰۰ دلار اجاره دارد.

این بازیگر ادامه می‌دهد: نمی‌توانم در تورنتو خودرو شخصی داشته باشم و حمل و نقل عمومی ماهانه ۱۰۰ دلار از درآمدم را به خود اختصاص می‌دهد، همچنین با محاسبات دیگر و اظهاراتی که در مورد هزینه قبض‌ها، تفریحات حداقلی و خوراک انجام می‌دهد به مخاطبین می‌گوید که شرایط زندگی‌اش در تورنتو با دشواری‌های جدی همراه است.

امیرفضلی در پایان اذعان می‌کند: بسیاری از افرادی که مهاجرت می‌کنند چاره‌ای ندارند جز اینکه بگویند خیلی خوشبختند و اینجا همه امکانات در دسترس است اما خیابان‌های اینجا مانند ایران است، بعضی آدم‌ها چهره‌ی شادی دارند و بعضی دیگر غمگینند هرچند به نظر می‌رسد تعداد آدم‌های غمگین در خیابان‌های ایران بیشتر باشد اما اخیراً به خاطر افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها در کانادا تعداد چهره‌های غمگین در خیابان‌های تورنتو هم بیشتر شده است.

از نقش‌آفرینی در مختار تا راننده آمبولانس در کانادا

از دیگر هنرمندان نام‌آشنایی که مهاجرت مهر پایانی به کارنامه حرفه‌ایشان در ایران بود می‌توان شبنم فرشادجو، ویشکا آسایش، فریبرز عرب‌نیا، لیلی رشیدی و پرستو صالحی را نام برد؛ شبنم فرشاد جو که پیش از این لوح تقدیر بهترین بازیگر زن در جشنواره فجر و تندیس بهترین کارگردانی را در پنجمین دوره جشنواره تئاتر بانوان دریافت کرده بود هم اکنون در تورنتو کانادا به برگزاری کلاس‌های بازیگری مشغول است.

ویشکا آسایش که خیلی‌ها از را با بازی درخشانش در سریال «امام علی (ع)» و نقش خانم دارابی در «ورود آقایان ممنوع» می‌شناختند هم اکنون در پاریس ویدئو هایی هنگام ورزش و کوهنوردی از خود منتشر می‌کند و به کار رو به روی دوربین علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.

فریبرز عرب‌نیا بازیگر نقش مختار در سریال «مختار نامه» و بازیگر نقش شهید چمران در سینمایی «چ» در صفحه شخصی‌اش خود را با افتخار راننده بیماران در کانادا معرفی می‌کند؛ لیلی رشیدی هنرمند سینما و تلویزیون به برگزاری کلاس بازیگری برای کودکان در دبی می‌پردازد و پرستو صالحی در ویدئویی که از خود منتشر کرده به دلتنگی و ابراز علاقه به بازگشت به ایران می‌پردازد و می‌گوید که تنهایی و غربت دیگر برایش قابل تحمل نیست‌.

دیدن اتفاقاتی از این دست و شرایط سخت زندگی برای هنرمندانی که سال‌ها در ایران شریک خاطره‌های مردم و پازلی از پیکره‌ی فرهنگ ایرانی_اسلامی کشورمان بوده‌اند، اندوه بار است؛ به نظر می‌رسد برای شکوفایی درخت باطن هر هنرمندی هیچ خاکی همانند خاک کشورش نیست؛ به همین دلیل است که بهتر است هنرمندان در میهن خود به تولید و آفرینش آثار هنری دست بزنند و با افزایش بصیرت و بینش خود مرعوب و مجذوب وعده‌های پوشالی خارج‌نشینان نشوند.

همچنین می‌توان از مدیران فرهنگی تقاضا داشت که با انعکاس حقیقت مهاجرت هنرمندان سبب دامن زدن به این اشتباه جبران ناشدنی در حوزه‌ی فرهنگ نشوند و با تبیین تبلیغات مخرب و دروغ پردازی‌های رسانه‌ای معاندان از جناح‌گیری غیر اندیشه ورزانه و اقدامات لحظه‌ای و احساسی هنرمندان که ضربه‌ی سنگینی به خود ایشان و فرهنگ و سینمای کشور وارد می‌آید جلوگیری کنند چرا که بیان چنین مصادیق و آینده‌ای برای این افراد غیرقابل پیش‌بینی نبود و پیش از این نیز شاهد چنین مواردی بودیم، بازیگرانی که اتفاقات سیاسی را دستاویز کردند تا از کشور مهاجرت کنند و در نهایت موردی جز پیشمانی برای آن‌ها باقی نماند.

کد خبر 748608