عباس عبدی: فرض کنیم برجام نمیبود و احمدینژاد سکاندار دولت بود
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۵۰۷۶۱۴
فرض کنیم برجام نمیبود، و همچنان شخص مورد علاقه تندروها مثل رییس دولت سابق سکان دولت را در دست داشت، در این صورت با چه وضعی مواجه میشدیم؟ شاید بتوان گفت که بدترین نقطه ضعف و ایراد برجام همین است که اجازه نداد مردم نتایج حاصل از نوعی سیاست نابخردانه و غیر عقلایی را تجربه کنند و زودتر از آنچه که انتظار میرفت، بساط این نابخردی را جمع کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عباس عبدی نوشت: فرض کنیم برجام نمیبود، و همچنان شخص مورد علاقه تندروها مثل رییس دولت سابق سکان دولت را در دست داشت، در این صورت با چه وضعی مواجه میشدیم؟ شاید بتوان گفت که بدترین نقطه ضعف و ایراد برجام همین است که اجازه نداد مردم نتایج حاصل از نوعی سیاست نابخردانه و غیر عقلایی را تجربه کنند و زودتر از آنچه که انتظار میرفت، بساط این نابخردی را جمع کرد.
البته اگر خودشان مصدر امور بودند، بالاجبار، نه برجام که ده پله پایینتر از آن را میپذیرفتند و مارش پیروزی میزدند، زیرا انگیزه بقا نزد آنان قویتر از چیزی است که به تصور در آید. آنان برای بقای در قدرت به هر رطب و یابسی متوسل خواهند شد. از این رو در برابر یک دوراهی قرار داشتند، یا برای بقای خود، به توافقی تن میدادند که چیزی کمتر از تسلیم نبود، یا آنکه به راه خود ادامه میدادند تا کشور را به خاک سیاه بنشانند و ونزوئلایی دیگر و بدتر را در خاورمیانه متولد کنند.
پرسش این است که اگر توافق هستهای را نمیپذیرفتند، چه اتفاقی میافتاد؟ آیا ادامه دادن بر غنیسازی و سیاست قبلی کمکی به قدرت نظامی و دفاعی ایران میکرد که نقش بازدارندگی داشته باشد؟ به طور قطع بله؛ اگر ایران در پی دستیابی به سلاح هستهای بود. البته اگر چنین فرضی محتمل بود. ولی نکته اینجاست که مسئولین کشور از رأس تا قاعده همواره تأکید کردهاند که چنین هدفی ندارند و نداشتهاند و حتی حرمت شرعی برای دستیابی به چنین سلاحی قایل شدهاند. بنابراین چنین هدفی در برنامه نبوده. خوب هنگامی که چنین هدفی در سیاست ایران نیست، چگونه میتواند از طریق دستیابی به آن خود را به لحاظ نظامی و دفاعی قدرتمند کند؟
از همه بدتر اینکه پیش از برجام به علت وجود قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران، همه کشورهای جهان به استثنای دو یا سه مورد کم یا بی اهمیت، علیه ایران موضعگیری میکردند، و این ضعیفترین موضع سیاسی برای یک کشور است. برجام مانع تداوم این مسیر و به بار نشستن آن شد.
به نظر میرسد که برخی افراد حافظه ضعیفی دارند، زیرا به یاد ندارند که چگونه قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران با 15 رأی مثبت تصویب، و چه هزینههای بیخودی برای کسب یک رأی منفی یا ممتنع داده میشد.
در حالی که اکنون همه جهان بجز اسراییل و عربستان علیه رفتار ایالات متحده هستند. چرا؟ نه به دلیل اینکه علاقهای به ایران دارند، بلکه به این علت روشن که اقدام ترامپ علیه برجام را، اقدامی علیه نظم جهانی و خودشان میبینند، و این شاید اولین بار باشد که پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده تا این حد منزوی باشد که حتی دولت کانادا نیز اقدام آن را در خروج از برجام رد و محکوم کند.
متأسفانه برخی از نیروهای تندرو و غیر مسئول، به جای آنکه شکرگزار وجود برجام باشند، چرا که تحت سایه برجام توانستهاند هنوز در ایران در قدرت باشند، میکوشند که با تخریب برجام چهره مخدوش خود را بازسازی کنند. غافل از اینکه رفتار آنان به روشنی در کنار ترامپ طبقهبندی میشود.
آنان که کاسبان تحریم بودند و از این طریق سرمایههایی را با توجیه دور زدن تحریمها به دست آوردند و برخی از آنان در زندان هستند، اکنون نیز در پی احیای تحریمها هستند تا بلکه دوباره به میدان بیایند و با توجیه اینکه میتوانند تحریمها را دور بزنند بخش مهمی از اموال مردم را به جیب خود واریز کنند.
مشکل این است که مهمترین نقطه قوت برجام که نجات کشور از فاجعه تمامعیار بود، اکنون به مهمترین نقطه ضعف آن تبدیل شده است. زیرا هنگامی که این کشتی نجات یافت، همه سرنشینان آن نیز نجات یافتند و دلواپسان نیز در این کشتی بودند، و اکنون که نجات یافتهاند، همه خطرات گذشته را انکار میکنند.
برجام یکی از بزرگترین دستاوردهای سیاسی ایران بوده است. در بزرگی آن همین بس که رییس جمهور ایالات متحده فارغ از اینکه انگیزه او چیست، برخلاف تمام قواعد شناخته شده سیاسی از آن خارج میشود و یک جهان را یکصدا علیه خود بسیج میکند.
منبع: روزنامه سازندگی
منبع: آفتاب
کلیدواژه: برجام عباس عبدی احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۵۰۷۶۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ رقیب قالیباف در کرسی ریاست مجلس /تندروها به صف شدند /وزیر احمدی نژاد هم هست
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بعد از برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات مجلس، تکلیف ۲۴۵ کرسی برای ۴ سال آینده مشخص شد و ۴۵ کرسی باقیمانده نیز در ۲۱ اردیبهشت تعیین میشوند بنابراین اکنون بیش از دو سوم ترکیب مجلس آینده مشخص شده است.
بنابر گزارش ایسنا، از همان ابتدای اعلام نتایج انتخابات، موضوع اصلی در محافل سیاسی تعیین «رئیس مجلس دوازدهم» بود. موضوعی که هم در رسانهها پیگیری شد، هم چهرههای سیاسی داخل و خارج مجلس را به واکنش واداشت و هم زمینه جناحبندیها در این باب را فراهم کرد؛ این روند در روزهای پس از برگزاری انتخابات مجلس آنقدر سرعت گرفت که به موازات اعلام نتایج در مهمترین حوزههای انتخابیه، اسامی چهرههایی برای تکیهزدن به صندلی ریاست مجلس شنیده میشد. با نزدیکشدن به شروع کار مجلس آینده اما این رقابتها رنگوبوی بیشتری گرفته و خبرها حکایت از برگزاری جلسات متعدد رسمی و غیررسمی برای تصمیمسازی درباره ریاست مجلس آینده دارد.
برمبنای آنچه برخی منتخبان مجلس آینده میگویند، افرادی چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم برای ریاست مجلس اعلام آمادگی کردند که از جمله آنان می توان از «محمدباقر قالیباف»، «منوچهر متکی»، «مجتبی ذوالنوری»، «مرتضی آقاتهرانی»، «حمید رسایی» و «حمیدرضا حاجیبابایی» نام برد. شنیدهها از راهروی مجلس هم نشان میدهد این چهرهها برای جلب نظر سایر منتخبان، جلساتی برگزار کردهاند؛ روندی که در آن، طرح وعدههایی برای گرفتن رای از منتخبان مجلس آینده هم دور از ذهن نیست.
باتوجه به رقابت تنگاتنگ جریانهای مختلف اصولگرایی در انتخابات مجلس دوازدهم و حضور کاندیداهای آنان در بهارستان، انتظار میرود صحنه رقابت نهتنها برای کسب کرسی ریاست که برای کرسی نایب رئیسی، سایر اعضای هیأت رئیسه مجلس و حتی رؤسای کمیسیونهای تخصصی مجلس نیز جدیتر شود و در نهایت فضای کلی مجلس دوازدهم را به سمتوسویی هدایت کند که در آن کمتر شاهد یکدستیهایی از نوع مجلس یازدهم باشیم.
در چنین شرایطی، اینکه کاندیداهای هر کدام از این کرسیهای ریاست، گوشهچشمی به نتایج دوره دوم انتخابات مجلس داشته باشند تا با رایزنیها بتوانند نظر آنان را به خود جلب کنند، نهتنها تصور بعیدی نیست که به نظر میرسد تاثیر سرنوشتسازی هم بر ترکیب نهایی هیات رئیسه و روسای کمیسیونهای مجلس دوازدهم برجای بگذارد.
۲۷۲۱۵
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900135