چند نکته در مورد اخلاق معاشرتی برای حاجی واقعی بودن
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۳۱۳۲۲
آراستگى به فضايل اخلاقى و حسن معاشرت با ديگران از آموزههاى دين مبين اسلام است. در سيره عملى معصومين(ع) نمودهاى واقعى فضيلتهاى اخلاقى به خوبى نمايان است. حسن خلق ملكهاى است درونى كه در جاى جاى حيات آدمى، تجلى مى‌يابد؛ اين جلوه گاه در تعامل با خانواده، زمانى در رابطه با دوستان، اوقاتى در ارتباط با همسايگان و همكيشان و حتى در برخورد با كسانى كه همدين و همعقيده نمىباشند، ظاهر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در آموزههاى روايى آمده كه خوشاخلاقى و حسن معاشرت به هنگام سفر، زمينه سازگارى همسفران و آسانى سفر را فراهم مىآورد. خلق نيكو مىتواند دورى از خانواده و وطن را در ذائقه همسفران آسان سازد و باعث تغيير رويه اخلاقى ديگران نيز شود. در سيره اهل بيت(ع) فراوان ديده شده كه آنان در مقابل درشتى و تندخويى، نرمش و گذشت؛ در مقابل خشونت، مدارا و مماشات و در برابر بىاحترامى، تكريم شخصيت مىكردند و با اين روش تربيتى باعث تغيير رويه اخلاقى ديگران مىشدند. آنان در سفرهاى جمعى كارهاى شخصى خويش را به دوش ديگران نمىانداختند و حتى به همسفران نيز خدمت مىكردند و با اين رفتارهاى بزرگمنشانه، خاطرات نيكى را براى همراهان به يادگار مىگذاشتند. متون اسلامى مشحون از اين آموزههاست.
از خوبىهاى هر سفر «داشتن همسفران خوب و خوش اخلاق» است. رفتار خوب، مايه دلگرمى و صميميت و محبت است، به خصوص در مسافرت كه خستگىها و ناملايمات آن با اخلاق نيک همراهان بايد جبران شود و خاطرهاى خوش در يادها بماند.
در سفر حج و عمره و سفرهاى زيارتى كه به صورت كاروانى صورت مىگيرد، جمعى از زائران باهم هستند و از امكانات مشترك استفاده مىكنند و شب و روزشان با هم مىگذرد و بايد در راحت و رنج سفر، همدردى و همراهى و همدلى داشته باشند.
زيارت خانه خدا و حرم حضرت رسول(ص)، توفيقى است كه براى بعضى از افراد، يك بار در عمرشان فراهم مىآيد. از اين فرصت بايد بهره گرفت و توشه معنوى برداشت و آنچه را كه آزاردهنده و فرصتسوز و اندوهساز است، بايد از بين برد و از سازندگىهاى اين سفر حداكثر بهرهبردارى را داشت.
آنچه در پيش رو داريد، نكاتى از اخلاق معاشرتى در چنين سفرى است كه در قالب گفتوگو يا ترسيم يك صحنه و توصيف حالات و برخوردهاى زائران در محل اقامت و اتوبوس و ... در مكه و مدينه بيان شده است و به طور غيرمستقيم، ما را به شيوه درست برخورد با همسفران و نكاتى كه بايد رعايت كنيم، آشنا مىسازد. در این میان از بیانات حجت‌الاسلام جواد محدثى قبسى استفاده می‌کنیم.
مراعات ديگران
تازه چشمهايش به خواب رفته بود كه با صداى شديد باز شدن درب اتاق، از خواب پريد. احساس كرد ضربان قلبش شديد شده و سرش درد گرفته است. هم اتاقىاش، بىتوجه به اينكه شايد در اتاق، كسى خوابيده باشد، با يک پاكت پر از سوغات، از در وارد شد.
انتظار داشت مثل دفعات قبل، رفقايش به گرمى استقبال كنند و بگويند: «به به، بيار ببينيم امروز چى خريدى، چند خريدى؟» ولى صحنهاى كه پيش آمد، او را به شدت شرمنده ساخت. نه روى برگشتن داشت و نه وارد شدن. در همان آستانه در، خشكش زد. هماتاقى از خواب پريده، سعى كرد بر اعصاب خود مسلط شود و ناراحتى خود را پنهان كند؛ فقط گفت: عيب ندارد، مسئلهاى نيست، ما كه با هم اين حرفها را نداريم، ولى نسبت به ديگران بيشتر مراعات كن. تازه وارد دستمالى از جيبش در آورد و عرق شرم را از پيشانى خود پاک كرد.
قول و قرار
قرار گذاشته بودند وقتى طوافشان تمام شد، نزديك پلههاى زمزم يكديگر را ببينند تا با هم بقیه اعمال را انجام دهند و به اتفاق به كاروان برگردند. يكى از آنها پس از طواف، به وعدهگاه آمد و به انتظار ايستاد، اما هرچه صبر كرد از دوستش خبرى نشد. ناچار خودش نماز خواند و به طرف «صفا» رفت تا سعى را شروع كند؛ ولى مرتب برمىگشت و به عقب و اطراف نگاه مىكرد، شايد دوستش را ببيند؛ ولى نه، هيچ خبرى نبود.
در حين سعى هم يك لحظه از فكر دوستش غافل نبود، كه بالاخره چىشد؟ نكند او آلان كنار پلههاى زمزم، منتظر من باشد. به «مروه» رسيد، همينكه خواست دور بزند، چشمش به دوستش افتاد. وقتى بيشتر مبهوت شد كه دوستش گفت: من تمام كردم؛ به او گفت: مگر قرارمان فلانجا نبود؟ نيمساعت منتظر تو بودم. گفت: عجب، واقعا شرمندهات هستم، يادم رفت، معذرت مىخواهم.
دوست ما كه از اين همه بىتوجهى رفيقش كلافه شده بود، نمىدانست چه بگويد ولى با خود عهد كرد كه از اين پس به افراد بىوفا كه به وعده خود عمل نمىكنند، اعتماد نكند.
عبادت يا مزاحمت
هرچه به او مىگفتند، آخر توى اين شلوغى و ازدحام، براى تو خوب نيست كه براى بوسيدن «حجرالأسود» جلو بروى، مىگفت: من تا نبوسم، دست بردار نيستم.
چادرش را محكم دور گردنش گره زد، يک يا على گفت و وارد انبوه به هم فشرده جمعيت شد هر قدم كه جلو مىرفت، دو قدم او را عقبتر مىزدند. ديگر برايش مهم نبود كه به كسى تنه بزند يا مزاحم طواف زائران شود يا اعمال ديگران را باطل كند. مهم آن بود كه خود را به حجرالأسود برساند.
اين بار با هر جانكندنى بود، جمعيت را شكافته و قدم به قدم پيش رفت. تا نيم مترى آن مكان مقدس رسيده بود كه ناگهان موجى عظيم از مردم، او را به چهار متر آن طرفتر پرتاب كرد.
لابد فكر مىكنيد كه ديگر از استلام حجر(لمس‌کردن حجرالأسود و بوسه‌‌زدن به آن به قصد تبرک) منصرف شد؛ نخير، باز هم از نو تلاش كرد. لاى جمعيت گير كرده بود. فشار جمعيت از هر طرف او را در محاصره گرفته بود. شايد بيش از صدبار، تنش به مردان نامحرم خورد و لابهلاى ازدحام و فشار زن و مرد نامحرم قرار گرفت. ديگر نفسش داشت بند مىآمد. خيس عرق و بىحال و برافروخته، با ضربان شديد قلب، بىآنكه توفيق پيدا كند حجرالأسود را ببوسد، رفت و كنار ديوار زمزم نشست.
راستى، براى انجام يك عمل مستحب، مىارزيد كه اينهمه گناه مرتكب شود و لابهلاى نامحرمان له شود، آخرش هم نتواند دستى به آن سنگ مقدس برساند؟ نه، نمىارزد و خدا هم راضى نيست.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۳۱۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم باید برای ارتقای معنوی و علمی خود و دیگران تلاش کند
ایسنا/گیلان نماینده ولی‌فقیه در استان گیلان با بیان اینکه معلم باید برای ارتقای معنوی و علمی خود و دیگران تلاش کند، گفت: یک معلم تا آخر عمر باید با کتاب، دفتر و قلمش مأنوس باشد، دانش‌آموز هم دلداده معلمی خواهد شد که علم و تقوا را در هم آمیخته باشد.
آیت‌الله رسول فلاحتی امروز، هشتم اردیبهشت‌ماه در دیدار با معلمان منتخب و نمونه استان که در سالن اجتماعات اداره‌کل آموزش و پرورش برگزار شد، ضمن تبریک روز معلم به همه معلمان و فرهیختگان این عرصه، به روایتی از کتاب سیر و سلوک منصوب به سید بحرالعلوم اشاره و اظهار کرد: طبق آموزه‌های این کتاب، امام سجاد(ع) فرمودند «کسی که برای تربیت خودش، حکیمی نداشته باشد که او را ارشاد کند به سوی هلاکت و تباهی خواهد رفت».
وی با بیان اینکه همه ما مدیون آموزش و خدمات معلمانی هستیم که در کودکی به ما خواندن و نوشتن آموختند، افزود: شاگردانی که در کلاس درس معلم حاضر می‌شوند تا خواندن و نوشتن و علم بیاموزند در آینده ممکن است بزرگان و دانشمندانی همچون شهید تهرانی‌مقدم شوند؛ شهیدی که موشک‌هایش امروز قادر است موشک‌های نقطه‌زن آمریکا در اقیانوس اطلس را هدف قرار دهد و او خود معلم جبهه مقاومت شد.
آیت‌الله فلاحتی با بیان اینکه طبق روایت امام سجاد(ع)، ما وظیفه داریم برای خودسازی خود تلاش کنیم و انسان برای رسیدن به کمالات باید در مسیرش یک همراه خوب داشته باشد و لذا در هرجا نیازمند به معلم هستیم، معلمی که به ما درس و پیام دهد، گفت: طبق روایتی دیگر از بزرگان «کسی‌که به استاد رسید نصف راهش را طی کرده است» یعنی پیدا کردن استاد خوب هم هنر است و ما همیشه نیازمند به معلم و استاد هستیم.
وی معلمی را شغل انبیاء دانست و با بیان اینکه معلم باید برای ارتقای معنوی و علمی خود تلاش کند، افزود: یک معلم تا آخر عمر باید با کتاب، دفتر و قلمش مأنوس باشد؛ دانش‌آموز هم دلداده معلمی خواهد شد که علم و تقوا را در هم آمیخته باشد و لذا دانش‌آموز همواره خود را مدیون چنین معلمی می‌داند.
نماینده ولی‌فقیه در استان گیلان خطاب به این معلمان زحمتکش گفت: پس از ارتقاء خود سعی کنید برای ارتقای علمی و معنوی دیگران، دانش‌آموزان و دانشجویان خود از هیچ تلاشی دریغ نکنید و هرآنچه که آموخته‌اید را انتقال دهید که اگر چنین نکنید حسادت و بخل ورزیده‌اید. اگر امروز نام و آثار بزرگانی همچون ابن‌سینا، خواجه نصیرالدین طوسی و علامه طباطبایی ماندگار شده به این دلیل است که آنان تمام اندوخته‌های خود را در قالب تربیت شاگرد یا در قالب گفتار، نوشتار و کتاب انتقال داده و به بشریت عرضه کردند.
امام جمعه رشت با تأکید بر ضرورت همراهی با نیکان و معلمان خوب تصریح کرد: به زیرمجموعه و شاگردان‌تان یاد دهید که با انسان‌ها و معلمان و استادان خوب خود همیشه ارتباط داشته باشند.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»