خاطرات سفر مجتبی رحماندوست در یک کتاب
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۴۰۵۹۴۳
ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛ کتاب عبور از مسکو و پکن اثر مجتبی رحماندوست از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده است.
در این کتاب آمده است:
« در سفرهایم به بعضی از کشورها مشاهداتی داشتهام که به گمانم نقل آنها برای کسانی که همسفر من نبودهاند، خالی از لطف نیست. از میان دهها سفرنامه دست نویس خودم، چند سفرنامه را به شما خوانندگان گرامی تقدیم می کنم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ضمناً ادبیات سفرنامه و نوع نام بردن از همسفران به تناسب سالهایی است که سفرها در آن ایام صورت گرفته است و مسئولان نامبرده شده در جایگاههای سیاسی خود بودهاند.»
کتاب «عبور از مسکو و پکن» شامل دست‌نوشته‌های نویسنده به حدود 10 کشور است. موارد روز نوشت در ماموریت‌ها و یا سفرهای شخصی نویسنده در این کتاب گرد آمده است. مواردی که شاید یک مخاطب که این سفر را تجربه نکرده و با شرایط محیطی آن کشور آشنا نیست با خواندن این کتاب به آنها دست یابد و حتی برای آنان که سفر داشته‌اند، شاید حرف تازه‌ای داشته باشد. این کتاب در 340 صفحه نوشته شده و درباره سفرهای وی به کشورهای مختلف در اواخر سال 70 تا هشتاد است. این اثر در بخش‌ها و فصل‌های مختلف نوشته شده است.
مجتبی رحماندوست نویسنده، شاعر و برادر مصطفی رحماندوست است. او در سال ۱۳۶۲ از طریق مسجد به جبهه اعزام شد و در جنگ ایران و عراق از ناحیه یک دست و یک پا مجروح شد. وی علاوه بر داشتن مطالعات حوزوی، دکترای تخصصی ادبیات عرب را هم کسب کرده است.
از مسئولیت هایی که مجتبی رحماندوست برعهده داشت علاوه بر نمایندگی مجلس شورای اسلامی در دوره نهم، می توان به مدیریت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری و معاونت فرهنگی و هنری بنیاد مستضعفان و جانبازان اشاره کرد. مجتبی رحماندوست هم‌اکنون علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران یکی از اعضای فرهنگستان هنر و دبیرکل جمعیت دفاع از ملت فلسطین و مدیرعامل "مجمع خیرین کشور" است.
از این نویسنده کتاب های دیگری چون بازگشت از آسمان،مفقود سوم،گل لبخند،سه پدیده در آیینه رمان،نگهبان غار و سفر غریب در انتشارات سوره مهر منتشر شده است.
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: خاطرات سفر مجتبی رحماندوست کتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۴۰۵۹۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ /خاطرات عروس بزرگ امام از فوت دو فرزندش و علت آن
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
۲۷۲۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899748
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»