حاشیه‌ای بر نظر عجیب بهنوش طباطبایی درباره چرم‌پوشی
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۰۸۸۹۱
سالانه پوست یک میلیارد حیوان در دنیا به مصرف صنعت چرم می‌رسد. این در حالی است که ما انسان‌ها برای پوشیدن یک لباس مناسب، گزینه‌های مختلفی برای انتخاب داریم اما از آنجا که خیلی‌ها نمی‌دانند پوشیدن چرم و خز باعث می‌شود حیوانات چه خشونت بزرگی را از سر بگذرانند، اصرار به پوشیدن این لباس دارند.
مدتی است که بهنوش طباطبایی - بازیگر سینما و تئاتر - برای تبلیغات یک برند پوشاک چرم، مورد انتقاد گروهی از حامیان حیوانات و محیط زیست قرار گرفته است؛ تبلیغاتی که این روزها در فضای شهری خودنمایی زیادی می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او در این مصاحبه گفته است: «اتفاقا این کار خیلی به محیط زیست ما کمک می‌کند. همان‌طور که ما به قصابی می‌رویم و گوشت می‌خریم، چرا آن زمان نمی‌گوییم خوردن گوشت به قیمت کشته‌شدن یک حیوان است؟ اتفاقاً خیلی برای محیط زیست خوب است که آن پشم و پوست حیوانی که برای مصارف گوشتی، کشته شده را استفاده کنیم تا روی زمین باقی نماند. چون تولید میکروب می‌کند و اتفاقات بدی را رقم می‌زند. این پوست و … باید بروند در یک سیستم دیگری استفاده شوند.»
اگر شما هم مثل بهنوش طباطبایی فکر می‌کنید که لباس‌های چرم و خزی که می‌پوشیم پوست همان حیوانی است که گوشتش را می‌خوریم و اگر فکر می‌کنید با پوشیدن پوست حیوانات در حال کمک به محیط زیست خود هستید، حتماً این گزارش را بخوانید.
شاید بیشتر ما فکر کنیم که چرم، همیشه محصول جانبی صنعت گوشت و لبنیات است اما این مسئله چندان صادق نیست. گاهی چرم، هدف اصلی برای پرورش حیوانات است. مثلاً ۸۰ درصد سود صنعت پررونق پرورش شترمرغ در آفریقای جنوبی از فروش چرم شترمرغ به دست می‌آید و گوشت، محصول ثانویه است. یا در هند، سود فروش چرم بیشتر از سود فروش گوشت گاوهاست. حتی فروش چرم حیواناتی که در وهله اول برای گوشتشان کشته می‌شوند، آنقدر پردرآمد است که به سختی می‌توان از چرم به عنوان یک محصول مازاد یا جانبی نام برد. مثلاً گاودارانی که حیوانات را مخصوص گوشت پرورش می‌دهند، ۲۰ درصد سود خود را مدیون فروش چرم هستند.
صنعت چرم تبعات منفی زیادی برای محیط زیست ما دارد. امروزه برای دباغی و تبدیل پوست به چرم نهایی، از مواد بسیار خطرناک‌تری مانند فرمالدهید، مشتقات قطران ذغال سنگ و همچنین نمک‌های معدنی، روغن‌ها، رنگ‌ها و مواد ثابت‌کننده که برخی شامل ترکیبات سیانید هستند، استفاده می‌شود.
برای دباغی یک تن پوست، تقریباً ۵۷ هزار لیتر آب مصرف می‌شود و بیش از ۱۱۰۰ کیلوگرم زباله جامد شامل مو، گوشت و قسمت‌های بریده‌شده تولید می‌شود. یکی از تأثیرات منفی دیگر دباغی‌ها نفوذ سرب، سیانید و فرمالدهید به آب‌های زیرزمینی است که سلامتی ساکنان منطقه را به خطر می‌اندازد. بر اساس تحقیقات مرکز کنترل بیماری‌ها در آمریکا، میزان ابتلاء به سرطان خون در ناحیه‌ای از کنتاکی که در آن یک دباغی وجود دارد، ۵ برابر میزان ابتلاء به سرطان خون در سایر مناطق آمریکاست. یکی دیگر از مواد شیمیایی که در دباغی مورد استفاده قرار می‌گیرد، آرسنیک است که باعث سرطان ریه در کارکنان دباغی‌ها می‌شود.
بیشتر حیواناتی که پوست آنها در صنعت چرم مورد استفاده قرار می‌گیرد، پرورش داده می‌شوند. حیوانات پرورشی شامل حیواناتی مانند گاو، گوسفند، بز، اسب، خوک، سوسمار، مار، شترمرغ و … هستند.
حیوانات اهلی، معمولاً از دامداری صنعتی می‌آیند؛ جایی که حیوانات از بدو تولد از طبیعی‌ترین حقوق خود مانند هوای آزاد، نور طبیعی، در کنار خانواده بودن، شیر دادن و شیرخوردن، بزرگ‌کردن فرزندان، محبت و امکان حرکت و بازی محروم هستند و انواع شکنجه‌ها مانند بریده یا کنده‌شدن شاخ‌ها، عقیم‌شدن بدون بی‌حسی، کشیده‌شدن دندان‌ها و بریده‌شدن دم را در زندگی کوتاه و پررنج خود تجربه می‌کنند.
علاوه بر این، محل کشتار این حیوانات معمولاً از محل پرورش آنها فاصله زیادی دارد. این حیوانات باید ساعت‌ها و روزها در کامیون‌ها یا کشتی‌ها در گرسنگی، تشنگی، سرما یا گرمای طاقت‌فرسا سر کنند بدون آنکه فضای کافی و مناسبی برای نشستن یا خوابیدن داشته باشند. بیشتر این حیوانات، بیمار، نحیف، زخمی یا با استخوان‌های شکسته به مقصد می‌رسند و تعدادی نیز در راه می‌میرند.
اما وضعیت حیوانات وحشی پرورشی برای تولید چرم بسیار اسفبارتر است. این حیوانات از زندگی در اسارت و شرایط بد پرورشگاه‌ها بسیار رنج می‌کشند و معمولاً مرگ‌های دردناکی را تجربه می‌کنند. از چرم مار و سوسمار معمولاً برای تهیه کیف، کفش، کیف پول، کمربند و حتی لباس‌های گران‌قیمت استفاده می‌شود.
«گوچی» یکی از تولیدکنندگانی است که از چرم خزندگان به وفور در تهیه محصولات خود استفاده می‌کند. سوسمارها به طور طبیعی می‌توانند تا ۶۰ سال زندگی کنند ولی در مزارع پرورشی در ۲ سالگی یعنی به محض رسیدن به طول ۱.۲ تا ۱.۸ متر کشته می‌شوند. برای کشتن این حیوانات، با چکش و تبر بر سر آنها ضربه می‌زنند. متأسفانه گاهی حیوانات از این ضربه‌ها نمی‌میرند و در تمام مرحله کندن پوست و حتی تا چند ساعت بعد از آن زنده و هوشیار می‌مانند.
پوست مارها نیز اغلب به صورت زنده کنده می‌شود چون برخی از پرورش‌دهندگان به اشتباه گمان می‌کنند که با این کار پوست، نرم‌تر باقی می‌ماند. حتی اگر هدف کشتن مار این نباشد که پوست مارها را به صورت زنده بکنند، روند کندن پوست به صورتی است که برخی از مارها در تمام مراحل کندن پوست زنده می‌مانند.
این در حالی است که هر سال میلیون‌ها کانگورو نیز برای پوستشان کشته می‌شوند. از پوست کانگورو معمولاً برای تهیه کفش‌های فوتبال، لباس‌های موتورسواری، کت و کیسه بوکس استفاده می‌شود. بر اساس قانون استرالیا، شکارچیان اجازه دارند کانگوروها را تنها با شلیک گلوله بکشند ولی اگر کانگورویی زخمی شد یا بچه کانگورویی یتیم ماند آنها باید با ضربه به سر، حیوان را بکشند. در سال ۲۰۰۶ دیوید بکام - فوتبالیست معروف انگلیسی - پس از آگاهی از روش تهیه چرم برای کفش‌هایش تصمیم گرفت تنها کفش‌هایی با چرم مصنوعی بخرد و در سال ۲۰۱۲ نیز شرکت آدیداس به استفاده از پوست کانگوروها در کفش‌های فوتبالش پایان داد.
البته اینها تنها بخش کوچکی از آگاهی‌هایی بود که باید نسبت به صنعت چرم پیدا می‌کردید. برخی از تصاویر مربوط به صنعت چرم به قدری دلخراش است که ما در این گزارش از بازنشر آنها معذوریم و اگر کسی در پی تماشای این تصاویر است می‌تواند با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت به آنها دست یابد.
اطلاعات علمی این گزارش برگرفته از وبسایت حقوق حیوانات است.
ویدئوی زیر نیز که توسط انجمن حمایت از حقوق حیوانات (PETA) تهیه و منتشر شده، دید متفاوتی نسبت به استفاده از محصولات چرمی ارائه می‌کند و تاثیرگذار به نظر می‌رسد.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی‌کند.فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: بهنوش طباطبایی صنعت چرم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۰۸۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ربات‌ها و هوش مصنوعی هنوز به گرد پای حیوانات نرسیده‌اند؟
غزال زیاری: دنیای رباتیک مدرن مملو از ماشین‌های ساخت دست بشر است که از دنیای حیوانات تقلید می‌کنند؛ از سگ‌های ربات که در استادیوم‌ها به نقشه‌برداری می‌پردازند تا ربات‌های اکتشافگری که با الهام از بابا لنگ دراز ساخته شده‌اند؛ هر چیزی را که تصور کنید، در این جمع وجود دارد. پیشرفت در سیستم‌های هوش مصنوعی، مواد مصنوعی جدید و چاپ سه‌بعدی باعث بهبود توانایی این ربات‌ها در دویدن، بالا رفتن و دور زدن موانع شده است.
ولی حتی با وجود پیشرفت‌های فنی و سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در صنعت رباتیک طی سال‌های اخیر، ماشین‌های مکانیزه هنوز هم در رقابت با نمونه‌های بیولوژیک خود (حیوانات)، فاصله زیادی دارند و عقب‌ترند. همین مشاهدات، عملا زیربنای مطالعات جدیدی شده که توسط گروهی از محققان انجام شده و نتایج آن در مجله Science Robotics منتشر شده است.
محققان برای انجام این بررسی، پنج "زیرسیستم" مختلف مرتبط با دویدن را مدنظر قرار داده و به مقایسه آنها بین حیوانات و همتایان روبات‌شان پرداختند. حیواناتی که استخوان و بافت دارند، شاید در نگاه اول، از هر حیث جزئی، بدتر و ضعیف‌تر از ربات‌ها و ماشین ها به نظر برسند. اما محققان در جریان این بررسی متوجه شدند که مزایای واقعی این حیوانات، در کنترل پیچیده و به هم پیوسته آنها بر بدن‌هایشان است و همین قابلیت همکاری روان، باعث می‌شود تا این حیوانات چیزی فراتر از یک مجموعه اجزای جداگانه باشند.
تام لیبی، مهندس ارشد تحقیقات بین‌المللی SRI و یکی از نویسندگان مقاله، در این رابطه گفت: « ما در جریان این تحقیق متوجه شدیم که به جز در موارد استثنایی جزئی، زیرسیستم‌های مهندسی عملکرد بهتری نسبت به معادل‌های بیولوژیکی‌شان داشتند و گاهی حتی به مراتب بهتر از آنها عمل می‌کردند. در عین حال کاملا واضح است که اگر بخواهیم در سطح کلی سیستم، حیوانات را با ربات‌ها مقایسه کنیم، حیوانات از نظر حرکت، شگفت‌انگیزند و ربات‌ها هنوز نتوانسته‌اند به گرد پای حیوانات برسند.»
بهره‌گیری حیوانات از پیچیدگی‌های زیستی و نسل‌های فرگشتهر یک از پنج محقق این پروژه روی یکی از زیرسیستم‌های خاص مرتبط با دویدن حیوانات و ربات‌ها متمرکز بودند. این سیستم‌ها به پنج زیرشاخه "قدرت"، "قاب"، "فعالیت و عملکرد" ، "احساس" و "کنترل" تقسیم شدند. به شکل انفرادی، ربات‌ها تقریبا در همه این زیرشاخه‌ها، از حیوانات پیشی می‌گیرند. مثلا در مورد قاب‌ها (چارچوب‌ها) ربات‌های مجهز به بدنه فیبر کربنی سبک و مستحکم می‌توانند ساختارهای جرمی بزرگ‌تری را بدون خم شدن در مقایسه با استخوان‌های حیوانات پشتیبانی کنند. محققان حتی به این نتیجه رسیدند که سیستم کنترل کامپیوتری یک ربات از نظر زمان تاخیر و پهنای باند کلی از سیستم عصبی حیوانات، عملکرد بهتری دارد.
با این حال اگرچه ربات‌ها ظاهراً قطعات مجزای قوی‌تر و مستحکم‌تر دارند ولی حیوان‌ها در انسجام دادن به قطعات مجزا و ساخت یک "کل" منسجم، ماهرترند.وقتی که در محیط‌های واقعی، حیوانات و ربات‌ها را مورد آزمایش قرار می‌دهید، این تفاوت به وضوح آشکار می‌شود.
این در حالی است که ربات‌های جدیدتر می‌توانند سریع شتاب بگیرند و حتی حرکات آکروباتیک انجام دهند ولی از نظر روان بودن و سازگاری در مقایسه با همتایان بیولوژیکی خود (حیوانات) عملکرد ضعیف‌تری دارند. گاهی ربات‌ها در زمین‌های سخت به دردسر می‌افتند، اما حیوانات این توانایی را دارند که بدون هیچ زحمتی بر موانعی مانند گل، برف، پوشش گیاهی و آوار غلبه کنند و بدون فکر کردن این کار را انجام خواهند داد.
مکس دونلان، استاد گروه فیزیولوژی زیست‌پزشکی و حرکت‌شناسی دانشگاه فریزر در این باره توضیح داد: «یک حیوان وحشی می‌تواند هزاران کیلومتر در زمین‌های ناهموار حرکت کند و یک بز کوهی به راحتی روی صخره‌های واقعی جای پایی پیدا می‌کند که حتی به چشم نمی‌آید و به راحتی از صخره‌ها بالا می‌رود؛ سوسک‌ها حتی در شرایطی هم که پای‌شان را از دست بدهند، می‌توانند بدون کاهش در سرعتشان به حرکت ادامه دهند. ولی ما هیچ رباتی با این میزان استقامت، چابکی و استحکام نداریم.»
سبقت ربات‌ها از حیواناتحیوانات همچنین برتری بزرگ دیگری نیز دارند: زمان. گرچه ربات‌های مدرن در چند دهه گذشته واقعاً پیشرفت کرده‌اند ولی حیوانات میلیون‌ها یا در برخی موارد میلیاردها سال این روند فرگشتی را طی کرده‌اند که این یکامتیاز ذاتی و چشمگیری برای حیوانات نسبت به مهندسی است. اما از سوی دیگر، کار تحسین‌برانگیز ربات‌ها آن بوده که این شکاف را با سرعت خیره‌کننده‌ای پر کرده‌اند. از همین رو محققان خوشبینند که ربات‌ها در روزگاری نه چندان دور، بتوانند از حیوانات پیشی بگیرند.
پروفسور سام باردن، دانشیار گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه واشنگتن در این باره گفت: «روند پیشرفت ربات‌ها خیلی سریع‌تر است؛ چرا که فرگشتی بدون جهت است. راه‌هایی وجود دارد که به لطف مهندسی ربات‌ها می‌توانیم خیلی سریع‌تر از فرگشت با انتخاب طبیعی حرکت کنیم؛ اما باید این را هم در نظر داشت که فرگشت، شروع بزرگی در گذشته دور داشته است.»
محققان امیدوارند این یافته‌ها بتواند به توسعه آینده ربات‌های دونده کمک کند. سازندگان ربات‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از این یافته‌ها، تصمیم بگیرند که بیشتر وقت و تلاش‌شان را روی یکپارچه‌سازی اجزای آنها متمرکز کنند تا بتوانند سخت‌افزار قوی‌تر و بهتری بسازند. درسی که ما از زیست‌شناسی می‌گیریم این است که گرچه بهبودهای بیشتر در اجزا و زیرسیستم‌ها مفید است، اما بهترین فرصت برای بهبود ربات‌های دونده، بهره‌گیری بهتر از قطعات موجود به نظر می‌رسد.
منبع: popsci
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899702
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»