به نقل از «فرارو»

انتقاد عباس عبدی از توییت یک اصولگرا درباره رقص زنان در کربلا

تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۲۷۷۰۴

عباس عبدی در یادداشتی روزنامه اعتماد نوشت: ریاست دانشکده صدا و سیما و یکی از فعالان فرهنگی اصولگرا که فرد تحصیل‌کرده‌ای است، اخیرا توییتی را منتشر کرد که قدری موجب تعجب شد. ایشان نوشته‌اند که: «آمار استادان زن در دانشگاه‌ها، زنان پزشک متخصص، زنان نویسنده، هنرمند و فیلمساز، مدیران زن، زنان مدال‌آور در مسابقات جهانی و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. ده‌ها برابر شده باشد در کشور ما اهمیتی ندارد. ولی دو تا زن در کشور همسایه وسط میدان فوتبال برقصند فریادها بلند می‌شود که «وااای! چقدر ما بدبختیم!»

منظور ایشان به نمایش فیلمی از مراسم افتتاح بازی‌های غرب آسیا در کربلا است که یک خانم ویولن می‌زند و دیگری نیز یک حرکات موزون معمولی را به نمایش می‌گذارد. چرا از این مطلب تعجب کردم؟ ابتدا بگویم که موفقیت‌های زنان ایران طبعا منحصر به موارد ذکر شده نیست که قطعا قصد نویسنده نیز با گذاشتن «و...» ذکر موارد دیگر نیز بوده ولی بنده معتقدم که حتی موارد مهم‌تری هم وجود دارد.

به ویژه در حوزه کارآفرینی و اشتغال و شکستن مرزهایی که در گذشته غیرقابل عبور می‌نمود. به گمان بنده نیز همین طور است و باید اظهار تاسف کرد که این گونه تغییر و تحولات در وضعیت زنان ایران دیده نمی‌شود و به مسائلی تاکید می‌شود که ذاتا اهمیت چندانی ندارند. از این رو اگر خودم بخواهم که درباره تحولات زنان ایران بنویسم، به طور قطع بخش پر لیوان را خواهم نوشت که اتفاقا کم هم نیست و در برخی از پژوهش‌هایم به ویژه در مطالعه ابعاد جنسیتی برنامه‌های سوم و چهارم توسعه در استان‌های کشور این تحول را به وضوح نشان داده‌ام.

با این حال بر منطق ایشان از چند زاویه انتقاد دارم که امیدوارم مورد توجه قرار گیرد. اگر کسی معتاد یا دزد شود من و شما می‌توانیم او را سرزنش کنیم که چرا به این راه اشتباه رفته است. می‌توانیم از او بخواهیم که مسیر خودش را تغییر دهد. اسیر شدن در دام اعتیاد و سرقت را مساله شخصی او می‌دانیم. به این دلیل روشن که تعداد زیادی از افراد مشابه او هستند ولی به این راه نرفته‌اند. ولی اگر مواجه با پدیده افزایش سرقت یا اعتیاد شویم، دیگر نمی‌توانیم به گرفتن گریبان یک دزد یا معتاد بسنده کنیم. در اینجا پدیده رو به رشدی به نام اعتیاد و سرقت وجود دارد که مساله فردی نیست، بلکه «امر یا واقعیت اجتماعی» است.

اینکه تعداد زیادی از مردم موفقیت‌های زنان را نمی‌بینند ولی رقص یا حضور دو خانم را در زمین فوتبال می‌بینند و فریاد برمی‌آورند که وااای ما چقدر بدبختیم! یک مساله اجتماعی است. آنقدر شایع شده که توجه و سپس نقد ایشان را موجب شده است. این مساله جامعه و حکومت ما است. مثل سایر مسائل که از فرط شیوع از سطح تحلیل فردی فراتر رفته و باید به تحلیل اجتماعی آن پرداخت. در این مرحله سرزنش اصلی متوجه مدیریت اجتماعی است و نه افراد. بنابراین اگر کسی یا کسانی نقشی در این مدیریت دارند در درجه اول باید مساله را متوجه خودشان کنند و اگر کسانی کارشناس اجتماعی هستند و تحصیلات مشابه و نزدیک به جامعه‌شناسی دارند، آنان نیز باید از تقلیل موضوع به مساله‌ای فردی پرهیز کنند.

بنده به عنوان یک خواننده این متن چنین می‌فهمم که ایشان باید خطاب خود را متوجه حکومت می‌کرد که چرا چنین مساله‌ای در کشور وجود دارد؟ و بخواهد که موضوع بررسی شود. اشکال دوم جدی‌تر است؛ به نظرم گوینده مطلب باید تفسیر و برداشتی دقیق‌تر و بر اساس آموزه‌های مطالعات فرهنگی از این کنش داشته باشد. در حقیقت همه می‌دانند در ایران صدها و شاید هزاران نفر هستند که از آن دو خانم هنرمندتر هستند و از این نظر کمبودی نیست. به علاوه از این فیلم‌ها و حتی صد مرحله بازتر از آنها را می‌توان روزانه در شبکه‌های اجتماعی و یوتیوب دید و مساله‌ای هم ایجاد نمی‌کند، پس چرا نسبت به این ماجرا چنین واکنشی نشان داده می‌شود؟ علت چیز دیگری است. حسی است که حداقل بخش مهمی از نیروهای اجتماعی از این ممنوعیت‌ها دارند. نمی‌خواهم بگویم که این ممنوعیت‌ها برداشته شود یا نشود.

حل هر مساله بیش از هر چیز مستلزم طرح و توصیف درست آن مساله است. طرح نادرست مساله قطعا به حل آن منجر نخواهد شد، و هر روز که بگذرد تشدید می‌شود و نه حل.

منبع: فرارو

کلیدواژه: عباس عبدی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۲۷۷۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجود ۷ هزار نقطه بی‌دفاع شهری در اصفهان

خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها- عاطفه قلع ریز: شورای اسلامی شهر اصفهان اخیراً آمار نقاط جرم خیز یا همان نقاط بی دفاع شهری اولویت دار اصفهان را بالغ بر یک هزار نقطه اعلام کرده است که پیش از این آمار این نقاط به صورت تفکیک شده نزدیک به ۷ هزار نقطه اعلام شد.

رصدخانه فرهنگی اصفهان بالاترین نقاط جرم خیز یا همان بی دفاع شهری را در اصفهان به ترتیب در منطقه (سه، چهار، پنج، یک و دو) اعلام کرده که نشان از درگیری مناطق برخوردار شهر اصفهان با بالاترین میزان جرم و آسیب‌های اجتماعی است.

اصفهان طی سال‌های اخیر اصفهان به دلیل رشد و گسترش فیزیکی و جمعیتی از یک‌سو و فرسودگی و تخریب مناطق قدیمی از سوی دیگر با رشد نقاط جرم خیز یا همان بی دفاع شهری مواجه است.

نقاط بی دفاع شهری در مناطق مختلف اصفهان باعث شده که بخش‌هایی از شهر خالی از سکنه شوند و مناطقی را برای حضور مجرمان و فرار سرمایه‌گذاران آماده کرده‌اند.

فرزانه کلاهدوزان، رئیس کمیسیون ویژه خانواده، بانوان و جوانان شورای اسلامی شهر اصفهان با اشاره به اینکه ۸۰۰ نقطه بی دفاع شهری شناسایی شده است، افزود: عدم رویت‌پذیری، محاط بودن و نبود فرصت نظارتی، خلوتی و تاریکی، بی ثباتی و ناپایداری جمعیت، ازدحام و تراکم جمعیت، فرسودگی و آشفتگی فضا خصوصیت اصلی فضاهای بی دفاع شهری و فقدان عنصر نظارت اجتماعی است.

وی توضیح داد: فضاهایی که در آن رفت و آمد کم است (روز یا شب) یا در صورت استمداد احتمال یا امکان کمک رسانی به فردی که مورد تهاجم واقع شده کمتر است، جسارت بیشتری را به مجرمان برای ارتکاب جرم می‌دهد.

لزوم توجه شهرداری به رفع نقاط بی دفاع شهری اصفهان

این عضو شورای اسلامی شهر اصفهان تصریح کرد: فضاهای بی‌دفاع مناسب‌ترین نقطه برای مزاحمان و مجرمان هستند، فضاهای اطراف تقاطع بزرگراه‌های درون شهری، اطراف و زیرپل‌های درون شهری کم رفت و آمد (بدون کاربری اجتماعی)، فضاهای مجاور ساخت و سازی‌های نیمه‌کاره و به ویژه رها شده، این فضاها اغلب جایگاه امنی برای خلاف‌کاران است و طبعاً کمین‌گاه مناسبی برای آنکه در ساعات کم رفت و آمد مورد استفاده برای حمله قرار گیرد.

وی با بیان اینکه اطلاعات مناطق بی دفاع شهری از ۱۳۷ استخراج و در کمیسیون ویژه بانوان شورا مورد بررسی قرار گرفت، ادامه داد: زنان و کودکان بیشترین قربانیان این نقاط هستند و سه ارگان خدمات شهری، محیط زیست، معاونت تخلفات شهری و زیباسازی شهرداری اصفهان در عدم شکل گیری نقاط بی دفاع شهری و رفع این نقاط نقش پررنگ‌تری دارند.

کلاهدوزان با اعلام اینکه سازمان زیباسازی شهری از طریق المان‌های نوری باید نقاط تاریک شهر که محلی مناسبی برای جرم خیزی شده را رفع کند، گفت: همچنین معاونت تخلفات شهری با حصارکشی دورتادور ساختمان‌های نیمه کاره می‌تواند از تبدیل شدن آن به یک مکان جرم خیز ممانعت کند.

ستاره عباسی، محقق و پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی در اصفهان که بیش از یک دهه است منحصراً در این عرصه مشغول به کار است با اعلام اینکه هر روز به جمعیت بانوانی که دچار آسیب شده‌اند افزوده می‌شود به خبرنگار مهر گفت: با توجه به روند رو به افزایش آنها مکان برای نگهداری این زنان دیده شده که با ایجاد یک مکان امن از آسیب دیدن بیشتر آنها ممانعت شود.

دستگاه‌های دولتی در کارگروه آسیب‌های اجتماعی فقط حاضری می‌زنند

وی با بیان اینکه در حالی کارگروه آسیب‌های اجتماعی در استانداری اصفهان با حضور نمایندگان دستگاه‌های مختلف برگزار می‌شود، تصریح کرد: بیش از یک سوم دستگاه‌های حاضر در این کارگروه اقدامی برای رفع آسیب‌های اجتماعی نمی‌کنند، طی مطالعه‌ای که بر روی این زنان صورت گرفت بسیاری از آنها به دلیل نداشتن یک حامی مالی، بی خانمانی و بی کسی در یک مقطعی دچار آسیب شده‌اند.

این محقق گفت: اگر چه تاکنون این افراد را برای تأمین مالی به ارگان‌های مختلف برای اشتغال‌زایی معرفی کرده‌ایم اما چون دستمزد پایین دریافت می‌کردند با ساعات کاری بالا، ماندگاری این افراد در این مشاغل به چند روز ختم می‌شد.

لزوم اصلاح قوانین برای کاهش جمعیت زنان آسیب دیده اصفهان

وی خاطرنشان کرد: غالب این بانوان دچار آسیب، متأهل هستند که از سوی خانواده در یک دوره‌ای طرد شده اند یا از خانواده‌هایی با سطح مالی پایین هستند و یا در مواردی به اجبار دچار آسیب شده‌اند.

این پژوهشگر افزود: زنان آسیب دیده‌ای نیز هستند که با حمایت و نگهداری آنها توانسته‌اند مسیر درست زندگی را پیدا کنند و بیش از ۴ سال در فضایی که با همکاری شهرداری اصفهان و استانداری در اصفهان ساخته شده، نگهداری شوند.

وی در پاسخ به این سوال که چه باید کرد که از جمعیت این زنان کاسته شود، ادامه داد: غالب این زنان کسانی هستند که همسران آنها به دلایل مختلفی در زندان به سر می‌برند یا به دلیل قاچاق مواد مخدر اعدام شده‌اند؛ اگر مسؤولان امر تمهیداتی بیندیشند مردان به دلیل بدهی سال‌ها در زندان نباشند و زنان دارای فرزند برای تأمین مخارج دچار آسیب نشوند می‌توان نسبت به کاهش این آسیب امیدوار بود.

به گفته عباسی زنان آسیب دیده و در معرض آسیب اصفهان اصلاً شرایط مناسبی ندارد و اصفهان مقری شده برای گم شدن در جامعه که این زنان از شهرهای دیگر به آن پناه می‌آورند و آمار در این خصوص نگران کننده است.

وی ادامه داد: موضوع زنان و سکونت‌گاه‌های غیررسمی یا فضاهایی که تعریف جدی از رفع مشکلات اجتماعی ندارد، مسئله مهمی است که باید به آن توجه ویژه‌ای داشت.

این کارشناس آسیب‌های اجتماعی افزود: افرادی که در این مناطق زندگی می‌کنند از امنیت روانی، اجتماعی، اقتصادی و … برخوردار نیستند که همین موضوع آسیبی به ساکنان چنین مناطقی وارد می‌کند.

جمعیت اصفهان در یکصد سال اخیر از هشتاد هزار نفر به بیش از دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر رسیده است. این میزان از صنعتی‌شدن افسارگسیخته و شهرنشینی بدون شهرگرایی و توسعۀ پایدار سبب ایجاد محله‌هایی شده است که می‌توان آنها را محله‌های فوق بدخیم یا نقاط بی دفاع شهری نامید؛ محله‌هایی که در آنها بسته‌ای از آسیب‌های اجتماعی به‌همراه جرایم خشن و احساس امنیت پایین وجود دارد. در کنار این مسائل، فقر، بیکاری، وجود بافت‌های فرسوده و امکانات ناچیز رفاهی و خدماتی، هرگونه امید به بهبود وضعیت آنها را از بین برده است و به نوعی در بافت مرکزی شهر اصفهان شاهد محله‌های خالی از سکنه هستیم.

محلات بی‌دفاع شهری که امروزه شورا و شهرداری اصفهان را بر آن داشته است که نگاه ویژه‌تر و جدی تری به این مقوله داشته باشند و در همین ارتباط کمیسیون ویژه خانواده و زنان و جوانان از یکسال گذشته تشکیل شده که ضمن هویت بخشی به این اقشار، شهری امن را برای طبقات در معرض آسیب‌های اجتماعی شکل دهد.

کد خبر 6091772