به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

ماجرای نامه‌ای که زن اسیر ایرانی را ژنرال جا زد

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۵۶۰۹۸

نویسنده کتاب «من زنده‌ام» با بیان اینکه ۲۳ روز از جنگ گذشته بود که من اسیر شدم، گفت: برای انتقال کودکان شیرخوارگاه به شیراز رفته بودیم و در راه بازگشت اسیر بعثی‌ها شدیم، به دلیل وجود نامه فرمانداری در جیب لباسم، همه فکر کردند ژنرال زن ایرانی را اسیر گرفته‌اند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، معصومه آباد ظهر امروز در مراسم خوانش کتاب «من زنده‌ام» که در سالن همایش‌های هلال احمر برگزار شد، با اشاره به‌روز‌های اسارتش، گفت: هدف دشمن، خوزستان یا خرمشهر نبود، بلکه او برای گرفتن تهران آمده بود و این نگاه دشمن، لباس خدمت و احساس تکلیف را بر تن ما کرده بود و کسانی که در دفاع مقدس بودند، نسبت به‌هجوم و حمله دشمن احساس تکلیف می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نویسنده کتاب «من زنده‌ام» با بیان اینکه ۲۳ روز از جنگ گذشته بود که من اسیر شدم، اظهار کرد: برای انتقال کودکان شیرخوارگاه به شیراز رفته بودیم، در راه بازگشت اسیر بعثی‌ها شدیم و نامه فرمانداری که برای این کار به‌داده شده بود نیز در جیب لباسم بود و این مسئله سبب شده بود، فکر کنند ژنرال زن ایرانی را اسیر گرفته‌اند.

وی متذکر شد: اسارت جز تلخ کامی مسئله‌ای ندارد و اگر با ایدئولوژی و اندیشه همراه باشد، شیرین می‌شود، معتقدم راهی که رفتم راه درستی بوده و در تمام روز‌های سخت زندان احساس کردم خدا در کنار من بوده، من در حلقه وصل انبیا قرار گرفتم و این مشیت را برای من در نظر گرفته‌اند.

آباد در قاموس ظالمان، ظلم‌ترین کار را اسارت دانست و یادآور شد: مهم‌ترین مشکل من در اسارت خانواده‌ام و بی‌خبری آن‌ها از من بود.

نویسنده کتاب من زنده‌ام با اشاره به خوابی که در اسارت در زندان الرشید دیده بود، یادآور شد: شبی خواب دیدم دریچه سلول را که باز کردند تا برای ما غذا بیاورند، اما به جای سرباز همیشگی که «حکمت» نام داشت، مادرم برای ما ۴۰ قرص نان آورده بود و گفت، هر ماه یکی از این نان‌ها را بخور و تعبیر این خواب این بود که بعد از گذشت ۴۰ ماه از اسارت، آزاد شدم.

وی اظهارکرد: با وجود اینکه سال‌ها است آزاد شدم، ازدواج کرده و فرزند دارم، اما حس اسارت همیشه همراه‌ام بوده و این بدترین نوع شکنجه است.

آباد در خصوص داوطلب بودن هلال احمر گفت: واژه «داوطلب بودن» یک واژه انتزاعی و فراتر از جنگ است، نیروی داوطلب فارغ از مسؤولیت‌ها، خود را به‌دردسر می‌اندازد و در حوادث مختلف حاضر و ناظر است.

نویسنده کتاب من زنده‌ام افزود: با اینکه مسؤولیت‌های دیگری هم دارم، اما این لباس را با هیچ موضوع دیگری عوض نمی‌کنم.

لزوم مطالعه کتاب «من زنده‌ام»

مدیرعامل هلال احمر خراسان رضوی نیز ضمن تبریک عید قربان و دهه ولایت، گفت: کتاب من زنده‌ام را همه از زن و مرد باید بخوانند تا با ایثار یک دختر جوان برای میهن اسلامی آشنا شوند.

مجتبی احمدی اظهار کرد: به هلال احمری بودن آباد به خود می‌بالیم و امیدواریم این مجموعه بتواند مکانی برای خدمت‌رسانی به مردم باشد.

وی بهجت افراز که از آزادگان جنگ تحمیلی و رئیس ایثارگران هلال احمر بود که سال گذشته نیز دار فانی را وداع گفت، مایه افتخار این سازمان دانست و افزود: بهجت افراز از دل هلال احمر جمهوری اسلامی بود و لقب ام‌الاسرا را از آن خود کرده بود.

نادیده گرفتن ۱۶ هزار اسیر توسط صلیب سرخ

مدیر موسسه پیام آزادگان نیز با بیان اینکه اسارت بسیار سخت است، گفت: ۴۲ هزار آزاده و ۴۰ هزار رزمنده داشتیم که در دست دشمن بودند و دشمن باید بلافاصله آن‌ها را به صلیب سرخ معرفی می‌کرد.

حسین عرفانی افزود: صلیب سرخ از ۴۳ هزار نفر آزاده ما ۲۷ هزار نفر را دید، چراکه دشمن بعثی نمی‌گذاشت صلیب سرخ آن‌ها را ببیند و این افراد از ۳ تا ۱۸ سال در دست دشمن اسیر بودند.

وی با اشاره به سختی خبر دادن اسارت به خانواده‌ها، متذکر شد: افراز فردی بود که برای این افراد اشک می‌ریخت، کار هلال احمر در آن زمان مورد حمایت و تقدیر همگان بود، چراکه عدم همکاری از سوی صلیب سرخ بود.

مدیر موسسه پیام آزادگان با تاکید بر اینکه از ابتدا تا انتهای قانون صلیب سرخ، نحوه معیشتی و دیگر مسائل اسرا مشخص شده، یادآور شد: متاسفانه افرادی که باید به قوانین عمل می‌کردند، آن را نادیده گرفتند.

عرفانی با اشاره به اسارت خود در دست نیرو‌های بعثی و عدم اجرای قوانین صلیب سرخ، خاطرنشان کرد: من قصد داشتم بعد از آزادی اعتراض خود را به ژنو برسانم، اما مسائلی به وجود آمد که مانع شد.

وی سال‌های دفاع مقدس را بسیار مهم و همراه با دشواری دانست و اظهار کرد: امیدوارم حافظ ایثار و فداکاری رزمندگان برای انقلاب باشیم.

این مراسم با خوانش کتاب من زنده‌ام اثر معصومه آباد، همراه بود و سردار کمالی به خوانش بخشی از این کتاب پرداخت.

گفتنی است؛ در این مراسم از برات علی عباس‌زاده که آزاده و از امدادگران هلال احمر خراسان رضوی بود، تقدیر شد.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: معصومه آباد دفاع مقدس کتاب من زنده ام جنگ تحمیلی خاطرات دفاع مقدس خاطرات جنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۵۶۰۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/ بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران

طالب آذرخش گفت: عاشق شعر عالمگیر ایران هستم و همچنین ادبیات معاصر فارسی را نیز دوست دارم. من از نمایشگاه کتاب تهران بازدید کرده و کتاب‌های شعر شاعران معاصر ایرانی را برای دوستانم سوغاتی بردم.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.

او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهر‌های عزیز» را دوست داشته است.

طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.

وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.

آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ... را منتشر کرده‌اند، گفتگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.

این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.

آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعر‌هایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه این‌ها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.

وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.

آذرخش در بخش دیگری از این گفتگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشور‌های فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفتگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد، چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوند‌های فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرز‌های جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفتگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوند‌ها باشد.

سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی (ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار می‌شود.