به نقل از «صراط نیوز»

نامزد‌های نهایی جایزه ادبی بوکر +تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۲۰۰۹۰

صراط:

خانم آتوود با رمان «وصیت‌ها» که دنباله‌ای بر رمان معروف این نویسنده، «سرگذشت ندیمه» است جزو نامزد‌های نهایی بوکر قرار گرفته و سلمان رشدی با کتاب «کیشوت». برناردین اواریستو، چیگوزی اوبیوما، الیک شافاک و لوسی المن، نویسنده آمریکایی، دیگر نامزد‌های دریافت این جایزه هستند.

به گزارش برترین ها مارگارت آتوود در سال ۲۰۰۰ برای کتاب آدمکش کور و سلمان رشدی در سال ۱۹۸۱ برای کتاب بچه‌های نیمه شب برنده این جایزه شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خانم آتوود همچنین در سال ۱۹۸۶ برای کتاب سرگذشت ندیمه به جمع نامزد‌های نهایی دریافت این جایزه راه پیدا کرد.

وصیت‌ها که داستانش ۱۵ سال پس از آخرین صحنه سرگذشت ندیمه آغاز می‌شود، به طور رسمی از هفته آینده منتشر خواهد شد.

نگاهی به جایزه بوکر ۲۰۱۹: سلمان رشدی و مارگارت آتوود در میان نامزد‌های نهایی

فهرست نامزد‌های نهایی بوکر:

مارگارت آتوود: وصیت‌ها

لوسی المن: اردک‌ها، نیوبریپورت

برناردین اواریستو: دختر، زن، دیگر

چیگوزی اوبیوما: ارکستر اقلیت‌ها

سلمان رشدی: کیشوت

الیف شافاک: ۱۰ دقیقه و ۳۸ ثانیه در این دنیای عجیب

از میان ۱۵۱ اثر ابتدا ۱۳ عنوان برگزیده شده‌اند و حالا برنده نهایی روز ۱۴ اکتبر (۲۲ مهرماه) در لندن اعلام خواهد شد.

نام ۶ نامزد نهایی این جایزه امروز در یک نشست مطبوعاتی در کتابخانه ملی بریتانیا اعلام شد. پیتر فلورنس، رئیس هیات داوران این دوره گفت: «مانند تمام آثار ادبی بزرگ، این کتاب‌ها مملو از زندگی با نگاهی ژرف و بزرگداشت انسانیت هستند.»

جایزه بوکر یکی از مهم‌ترین جوایز ادبی دنیاست که هر سال به بهترین رمان جدید انگلیسی‌زبان اعطا می‌شود. این جایزه تا سال ۲۰۱۴ تنها به نویسندگان کشور‌های مشترک‌المنافع، انگلیسی‌ها و ایرلندی‌ها تعلق می‌گرفت، اما از سال ۲۰۱۴ تمام آثار نوشته‌شده به زبان انگلیسی حق شرکت در آن را پیدا کرده‌اند. این جایزه در سال ۱۹۶۹ تاسیس شد. ارزش نقدی این جایزه ۵۰۰۰۰ پوند است.

این جایزه سالانه در دو بخش بوکر و بوکر بین‌المللی با داوران جداگانه برگزار می‌شود. چند ماه پیش جوخه الحارثی به اولین نویسنده عرب تبدیل شد که جایزه ادبی بوکر بین‌المللی را با کتاب «اجرام آسمانی» به دست آورد. این کتاب در باره تغییرات دوران پسااستعماری عمان است. او اولین نویسنده عمانی است که آثارش به انگلیسی ترجمه می‌شود.

کتاب اجرام آسمانی با نام عربی (سیدات القمر) که از زمان انتشار مورد تحسین قرار گرفته، در باره زندگی سه خواهر و خانواده‌هایشان و تغییرات اجتماعی در عمان است. پارسال آنا برنز، نویسنده ایرلندی برنده این جایزه شد.

نگاهی به نامزدها

مارگارت آتوود: وصیت‌ها

آتوود ۷۹ ساله علاوه بر جایزه‌ای که سال ۲۰۰۰ برد، در سال‌های ۱۹۸۶، ۱۹۸۹، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۳ به فهرست نامزد‌های نهایی من بوکر راه پیدا کرد. "وصیت‌ها" قرار است نیمه شب ۱۰ سپتامبر چاپ شود. روز بعد قرار است که آتوود راجع به این کتاب صحبت کند.

لوسی المن: اردک‌ها، نیوبریپورت

المن که سال ۱۹۵۶ در ایلینویز متولد شده و حالا در ادینبورگ اقامت دارد، تنها نویسنده آمریکایی راه‌یافته به فهرست نهایی امسال است. کتاب او که ۹۹۹ صفحه دارد، یک تک‌گویی طولانی به شیوه جریان سیال ذهن است. کتاب از زبان یک خانه‌دار اهل اوهایو است که در مورد گذشته، خانواده و کشورش صحبت می‌کند. به گفته بنگاه‌های شرط‌بندی احتمال برنده شدن کتاب دو به یک است و اگر این اتفاق بیافتد این طولانی‌ترین رمان برنده جایزه در شش سال اخیر خواهد بود.

برناردین اواریستو: دختر، زن، دیگر

این نویسنده انگلیسی-نیجریه‌ای که متولد ۱۹۵۹ در لندن است، با هشتمین کتابش توانسته برای اولین بار وارد فهرست نهایی نامزد‌های دریافت من بوکر شود. کتاب او در مورد زندگی ۱۲ شخصیت است که بیشتر آن‌ها سیاه‌پوست، بریتانیایی و زن هستند.

چیگوزی اوبیوما: ارکستر اقلیت‌ها

چیگوزی اوبیوما سال ۱۹۸۶ در نیجریه متولد شده، الان ساکن لندن است و دو کتاب نوشته که هر دو به فهرست نهایی من بوکر راه یافته‌اند. ارکستر اقلیت‌ها داستان یک جوان نیجریه‌ای است که در مرغداری کار می‌کند و عشق یک زن او را تبدیل به یک آفریقایی مهاجر در اروپا می‌کند.

سلمان رشدی: کیشوت

سلمان رشدی از چهره‌های آشنای این جایزه است، او سال ۱۹۸۱ برنده شده و سال‌های ۱۹۸۳، ۱۹۸۸ و ۱۹۹۵ به جمع نامزد‌های نهایی راه پیدا کرده. کتاب بچه‌های نیمه‌شب را سال ۱۹۹۳ «بوکر بوکرها» و سال ۲۰۰۸ بهترین بوکر نامیدند.

این کتاب که از دن‌کیشوت، شاهکار سروانتس الهام گرفته شده داستان یک فروشنده دوره‌گرد است که در سراسر آمریکا سفر می‌کند. این دوازدهمین کتاب آقای رشدی است.

سلمان رشدی که سال ۱۹۴۷ در هند متولد شده الان ساکن نیویورک آمریکا است. او بیشتر به خاطر رمان آیه‌های شیطانی که سال ۱۹۸۸ منتشر شد معروف است. کتابی که موجب شد امام خمینی (ره)، طی فتوایی حکم ارتداد او را بدهد.

الیف شافاک: ۱۰ دقیقه و ۳۸ ثانیه در این دنیای عجیب

الیف شافاک (شفق)، نویسنده بریتانیایی-ترکیه‌ای سال ۱۹۷۱ در فرانسه متولد شده. میان ۱۷ کتابی که او منتشر کرده ۱۱ رمان به چشم می‌خورد.

داستان کتاب ۱۰ دقیقه و ۳۸ ثانیه در این دنیای عجیب، در استانبول اتفاق می‌افتد و در مورد خاطرات یک کارگر جنسی است که داخل یک سطل آشغال انداخته می‌شود تا بمیرد.

منبع: صراط نیوز

کلیدواژه: کتاب نویسنده مشهور صراط

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۲۰۰۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) M۱۰ Booker؛ جدیدترین زره پوش ارتش ایالات متحده

خودروی رزمی M۱۰ بوکر (M۱۰ Booker) رسماً بخشی از ارتش ایالات متحده شد. بوکر – که از لحاظ ظاهری شبیه یک تانک کوچک است – برای تقویت نیرو‌های پیاده نظام سبک ارتش، چتربازان و واحد‌های کوهستانی طراحی شده است و دارای گلوله‌ای است که هزاران ساچمه تنگستنی را به سمت نیرو‌های زره پوش سبک دشمن پرتاب می‌کند.

به گزارش روزیاتو، M۱۰ بوکر در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ در مراسمی در آبردین پرووینگ گراند، مریلند به خدمت ارتش معرفی شد. خانواده دو سرباز که بوکر به نام آن‌ها نامگذاری شد – سرباز رابرت دی. بوکر و گروهبان استیون اَی. بوکر – هر دو برای تماشای مراسم حضور داشتند. نام این خودرو زرهی Another Episode انتخاب شده که برگرفته از تانک شخصی گروهبان بوکر در عملیات آزادی عراق است.

اولین بوکر‌های M۱۰ به دست بخش اصلی واکنش سریع ارتش، لشکر ۸۲ هوابرد خواهند رسید. خودرو‌های رزمی بوکر جدید لشکر ۸۲ به گردان سوم، هنگ ۷۳ سواره نظام تحویل داده خواهند شد. این گردان احتمالاً به عنوان واحد زرهی سنتی لشکر، گردان ۳، زره ۷۳ تغییر پرچم و نام خواهد داد – که بازتابی از تغییر در مأموریت این واحد از شناسایی به پشتیبانی پیاده نظام است. این واحد زرهی تا همین اواخر، خودرو‌های زرهی سبک LAV-۲۵ را به صورت امانتی از تفنگداران دریایی ایالات متحده به عنوان یک گزینه موقتی تا زمانی که چیزی شبیه به M-۱۰ به میدان بیاید، استفاده می‌کرد. این یگان تا تابستان ۲۰۲۵ گروهی متشکل از ۱۵ تا ۲۰ بوکر را در اختیار خواهد گرفت.

پیش بینی می‌شود که ارتش ایالات متحده تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰۴ دستگاه بوکر M۱۰ خریداری کند. از این خودرو‌ها برای ایجاد گردان‌های زرهی در لشکر‌ها و تیپ‌های پیاده نظام سبک استفاده می‌شود که در غیر این صورت هیچ وسیله نقلیه زرهی ندارند.

M۱۰ بوکر بخشی از روند رو به رشد ارتش ایالات متحده در نامگذاری خودرو‌های زرهی نه به نام ژنرال‌ها – مانند تانک M۴ Sherman یا خودروی رزمی M۲ Bradley – بلکه به نام درجه داران است. M۱۰ از سنت نامگذاری خودروی دفاع هوایی M۲۴۷ Sergeant York متعلق به دهه ۱۹۸۰ (که در طول توسعه لغو شد) و خودروی رزمی پیاده نظام M۱۱۲۶ Stryker که در حال حاضر در حال خدمت است پیروی می‌کند.

بوکر به نام دو درجه دار ارتش که در جنگ عراق جان باختند نامگذاری شده است. اولین نفر سرباز رابرت دی. بوکر یکی از اعضای هنگ ۱۳۳ پیاده نظام، لشکر ۳۴ پیاده نظام بود. با توجه به متن اهدای مدال افتخار بوکر، در آفریقای شمالی در ۹ آوریل ۱۹۴۳، او با تانک خود پیشروی کرده و با مسلسل سبکش به دو ایستگاه مسلسل دشمن، علیرغم آتش سنگین آن ها، شلیک کرد. بوکر یکی از این موقعیت‌ها را نابود کرد، قبل از اینکه دو بار زخمی شود – که زخم دوم جان او را گرفت. بوکر سپس گروه خود را هدایت کرده و قبل از اینکه بر اثر جراحات جان خود را از دست بدهد، آتش آن‌ها را هدایت کرد.

شصت سال بعد، گروهبان استیون بوکر – عضو یگان زرهی ۱- ۶۴، تیم رزمی تیپ ۲، لشکر ۳ پیاده نظام – در طول عملیات آزادی عراق، صلیب خدمات ممتاز را به دست آورد. در ۵ آوریل ۲۰۰۳، گروهبان بوکر در حین پیشروی به سمت فرودگاه بین المللی بغداد، در حالی که در معرض آتش دشمن قرار داشت، هدایت نیرو‌های خود را بر عهده داشته و نیرو‌های عراقی را هدف قرار می‌داد. او به خاطر نابود کردن یک زره پوش دشمن مورد تحسین قرار گرفت. بوکر در حین این پیشروی هشت کیلومتری به شدت مجروح شد و در ادامه جان سپرد.

توپ تهاجمی

M۱۰ بوکر شبیه یک تانک است، با طرح معمولی تانک که از یک شاسی زرهی، برجک زرهی با توپ اصلی و یک سیستم حرکتی شنی دار تشکیل شده است. علیرغم شباهت به تانک، ارتش ایالات متحده قویاً معتقد است که M۱۰ یک تانک نیست و از آن به عنوان وسیله نقلیه رزمی بوکر یا BCV یاد می‌کند.

M۱۰ با وزن تقریبی ۳۸ تا ۴۲ تن به طور قابل توجهی سبک‌تر از تانک اصلی جنگی ۷۳ تنی M۱A۲ SEPv۳ است. به طور سنتی، خودرویی مانند M۱۰ یک تانک سبک در نظر گرفته می‌شود. تانک‌های سبک عموماً برای شناسایی، نظارت و کاوش در مواضع دشمن استفاده می‌شوند. با این حال، میدان نبرد مدرن چنان مملو از تهدیدات است – از پهپاد‌های پرسه زن گرفته تا موشک‌های ضد تانک و سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب- که مفهوم تانک سبک منسوخ شده است.

در عوض، M۱۰ بیشتر شبیه مفهوم توپ تهاجمی است که توسط ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم پیشگام بود. توپ‌های تهاجمی وسایل نقلیه زرهی هستند که قدرت شلیک توپ اصلی خود را در اختیار پیاده نظام قرار می‌دهند تا از آن‌ها در حمله و دفاع پشتیبانی کنند و از تحرک خود برای هجوم از یک نقطه به نقطه دیگر استفاده می‌نمایند. در یک حمله، BCV از توپ اصلی ۱۰۵ میلی‌متری خود برای نابود کردن پناهگاه‌های دشمن، ایستگاه‌های مسلسل، استحکامات و سایر دفاع‌هایی که می‌توانند جلوی پیشروی پیاده‌نظام را بگیرند، استفاده می‌کند. در نقش تدافعی، بوکر‌ها از تحرک خود برای پاسخ سریع به هجوم دشمن استفاده کرده و خود را در امتداد محور پیشروی قرار می‌دهد.

توپ اصلی M۳۵ خودرو زرهی M۱۰ بوکر احتمالاً از همان مهمات ۱۰۵ میلی متری M۶۰A۳ Patton منسوخ شده، مدل‌های اولیه M۱ Abrams و M۱۱۲۸ Mobile Gun System استفاده می‌کند. این موضوع به آن توانایی شلیک یکی از مرگبارترین گلوله‌های ضد تانک موجود در ارتش ایالات متحده را می‌دهد – گلوله موسوم به Armored Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot Tracer. گلوله M۹۰۰ با قابلیت نفوذ در زره و بالچه دار، یک پرتابه بزرگ و دارت مانند با کلاهک ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده است که از یک توپ ۱۰۵ میلی متری شلیک می‌شود. این گلوله احتمالاً قادر است به زره تانک‌های فعلی روسیه و سایر خودرو‌های زرهی این کشور نفوذ کند.

گلوله دیگر، M۱۰۴۰، یک گلوله ۱۰۵ میلی متری بدون نوک است که با بیش از ۲،۰۰۰ ساچمه تنگستن پر شده است. پوکه گلوله M۱۰۴۰ برای ناتوان کردن یا کشتن نیمی از یک جوخه پیاده نظام ۱۰ نفره دشمن در برد‌های ۱۰۰ تا ۳۰۰ متری طراحی شده است. ارتش این اثر را «مانند یک گلوله ساچمه‌ای» توصیف می‌کند. M۱۰۴۰ در حال تولید نیست، اما احتمالاً موجودی لازم از آن برای استفاده در زمان جنگ وجود دارد. گلوله‌های کنیستری به دلیل فرسودگی زیادی زیادی که در لوله توپ ایجاد می‌کنند، به ندرت استفاده می‌شوند.

M۱۰ بوکر خودروی زرهی خود پیاده نظام خواهد بود که برای پشتیبانی از پیاده نظام سبک در حمله و دفاع طراحی شده است. نیرو‌های زمینی همچنان نقطه قوت سنتی پیاده نظام را حفظ می‌کنند، اما با یک خودرو زرهی با تحرک بالا و قدرت ضربه شدید تقویت می‌شوند. اولین دسته متشکل از ۱۵ تا ۲۰ زره پوش بوکر تا سال ۲۰۲۵ در یگان هوابرد ۸۲اُم عملیاتی خواهند شد.