کربکندی: وقتی مربی تیم ملی قلیان می‌کشد باید مراقب بازیکنان بود
تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۲۹۹۹۰
کارشناس فوتبال ایران گفت: وقتی مربی تیم ملی قلیان می‌کشد ما همه باید نگران باشیم که بازیکنان آن تیم شب از اردوها بیرون نروند و قلیان نکشند.
رسول کربکندی در خصوص تفاوت‌های مربیان، بازیکنان و رفتارهای آنها با مردم عادی که باید در زندگی خصوصی و ورزشی‌شان شکل بگیرد، گفت: در دوران مربیگری‌ام وقتی به کلاس‌هایی می‌رفتم و در آنها بحث می‌کردیم، همیشه سفارشم به بقیه این بوده که مربیان و بازیکنان با افراد معمولی فرق می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پیشکسوت فوتبال ایران افزود: اتفاقا چند وقت پیش به یکی از بازیکنان ذوب آهن گفتم که یک آرزو در این دنیا دارم و آن هم این است که ورزش و ورزشکاران ما به معنای واقعی حرفه‌ای شوند. من امیدوارم همان طور که تفکر حرفه‌ای در پول‌های کلان به فکر و ذکر بازیکنان و مربیان تبدیل شده، در مواردی مثل رانندگی، رفتارهای کنار خط، حضور در مجامع عمومی و... نیز تاثیرگذار باشد. متاسفانه عدم رفتار حرفه‌ای باعث شده تا ما به این روز برسیم و یک مربی در وهله اول می‌تواند الگوی مربیان جوان‌تر و بازیکنان باشد و باید مراقب باشد چه رفتارهایی از او سر می‌زند.
سرمربی سابق ذوب‌آهن گفت: نوع پوشش یک مربی روی دید مردم اثرگذار است. یک مربی باید لباس تمیز، هماهنگ و رفتار شکیل داشته باشد. او باید به موقع به تمرینات بیاید و خیلی بد است که یک مربی دیرتر از بازیکن در محل تمرین تیمش حضور پیدا کند و بازیکن هم با دیدن این صحنه به ساعتش نگاه کند. مربی باید بالاترین اهمیت را به این رفتارها بدهد و اگر خودش نتواند این کار را بکند، چگونه اسم خودش را آموزگار یا مربی گذاشته است؟
وی با اشاره به رفتارهایی که از برخی مربیان و بازیکنان سر می‌زند گفت: حتی نوع مصاحبه‌ها، گفت‌وگو با داوران و دعوا می‌تواند مشکلاتی را در ورزشگاه‌ها ایجاد کند. رفتار یک بازیکن یا یک مربی می‌تواند یک استادیوم را به خشونت بکشد. ارکان فوتبال ایران باید بدانند که همه باید در چارچوب مقررات عمل کنند. من همیشه با خودم می‌گویم اگر از چراغ قرمز عبور کنم و یک تماشاگر علاقمند به فوتبال من را ببیند، آن وقت چه سوالی می‌پرسد؟ او پیش خود می‌گوید اگر این مربی قرار است الگو باشد، پس بهتر است ما او را الگو نکنیم. این روزها می‌بینم همکارانم در مصاحبه‌های قبل و بعد از بازی مد کرده‌اند که اگر باختند، همه چیز را گردن داور بیندازند. به خاطر همین است که خیلی از داوران ما کناره‌گیری می‌کنند چون به آنها توهین می‌شود. برای همین است که کمیته داوران برای بازی‌های لیگ برتر و چیدمانش بعضی مواقع دچار مشکل می‌شود.
کربکندی در پاسخ به این سوال که اگر فرزندش در گوشی تلفن همراهش عکس یکی از مربیان تیم ملی فوتبال ایران را در حال قلیان کشیدن به وی نشان بدهد، او چه دیدگاهی دارد، گفت: من اولین چیزی که می‌توانم بگویم این است که این شخص اشتباه به فوتبال آمده است. مربی‌ای که قلیان می‌کشد، به جایگاه خودش و بقیه مربیان بی‌احترامی کرده و وقتی من خودم سیگار بکشم، چگونه می‌توانم به فرزندم بگویم سیگار یا قلیان نکش؟ طبیعتا مربی‌ای که این کار را می‌کند نباید انتظار داشته باشد که شاگردش به حرف او گوش کند. شاید به خاطر همین مسائل است که خیلی از خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند فرزندشان به ورزشگاه بروند، چون ممکن است چیزهای خوبی در آنجا یاد نگیرند.
وی در خصوص اینکه وقتی یک مربی تیم ملی که در بالاترین سطح بازیکنان نوجوان را آموزش می‌دهد، در رستوران عمومی با یک قلیان دیده می‌شود، چه کسی باید با او برخورد کند، گفت: از ماست که بر ماست. وقتی یک مجموعه مثل فدراسیون فوتبال برای تیم ملی مربی انتخاب می‌کند، کار را باید خیلی فراتر از کار باشگاهی ببیند. من چندی پیش مصاحبه‌ای با یک رسانه خارجی در مورد تیم ملی فوتبال انجام دادم، ولی کمیته اخلاق بلافاصله من را بازخواست کرد. من هم گفتم که فقط حرف فوتبالی زدم و اصلا آدم سیاسی نیستم. وقتی کمیته اخلاق و فدراسیون فوتبال به این مسائل رسیدگی می‌کند، چرا نباید به بدآموزی یک مربی فوتبال که قلیان می‌کشد و وظیفه هدایت تیم ملی کشور را برعهده دارد رسیدگی کند. با این شرایط ما همه باید نگران باشیم که بازیکنان تیم ملی ما شب از اردوها بیرون نروند و قلیان نکشند.
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: وقتی الان در صفحات مجازی عطسه و سرفه کردن افراد را درمی‌آورند، مربیان و بازیکنان باید حواسشان باشد که در فضایی نباشند که قلیان بکشند و همه آنها را ببینند.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۲۹۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خادم: پیچ هرز را هر چقدر بپیچانی، هرز است
به گزارشش خبرگزاری خبرآنلاین، امیررضا خادم قهرمان کشتی و از مدیران اسبق ورزش ایران، پیرامون واگذاری باشگاه های استقلال و پرسپولیس مصاحبه ای انجام داده که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید:
به گزارش اعتماد، به نظرم واگذاری دو باشگاه اتفاق مثبتی بوده است. مشکل ما این است که اصلا بخش خصوصی که بتواند دو تیم را در اختیار بگیرد، نداریم. یعنی بخش خصوصی داریم که توانایی این کار را داشته باشد ولی نکته این است که سیستم فوتبال ما و در مجموع ورزش حرفه‌ای ما واقعا حرفه‌ای نیست و درآمدهای داخل آن هم واقعی نیست. آنهایی که به صورت مستقیم و غیرمستقیم به دولت وصل هستند درآمد بهتری دارند و آنهایی که وصل نیستند ورشکسته و زمینگیر می‌شوند.
شما دیدید در همین سیستمی که فروش انجام شد هیچ بخش خصوصی وارد نشد. این هایی که هستند هیچ کدام خصوصی نیستند. به هر حال به نحوی وابسته به دولت هستند. ولی در مجموع شاید این شکل واگذاری، چون باعث می‌شود دو باشگاه از زیر دست مستقیم دولت خارج شوند، زمینه‌ای بشود که اینها برای خودشان هم شده، یعنی همین بانک‌ها و پتروشیمی‌ها و خصولتی‌ها و حالا هر عنوانی که دارند، دو باشگاه را نظام‌مند کنند.
اصل مطلب این است شرکت‌هایی این دو باشگاه را در اختیار گرفته‌اند که پولی به دولت نمی‌دهند. این تهاتر با بدهی‌هایی است که دولت به آنها دارد. این بدهی و طلب در واقع جابه‌جا می‌شود. در عمل و واقعیت باز هم دو باشگاه به قیمت صفر واگذار می‌شود. این اعداد و ارقامی که مطرح می‌شود به نوعی فقط روی کاغذ است. وگرنه در عمل پولی جابه‌جا نمی‌شود. طلب‌هایی که این بانک‌ها از دولت داشتند و امیدی به وصول آنها نداشتند و در تمام طول این ۱۰، ۲۰، ۳۰ سال گذاشته وصول نشدند. به نوعی می‌توان گفت این کار همان مصداق نذر کردن روغن ریخته برای امامزاده است. برای همین باز هم عدد صفر است. من آن زمانی که مسولیت داشتم این پیشنهاد را ارائه دادم و در مصاحبه‌هایم وجود دارد. غیر از این مسیر هم قابل واگذاری نبوده و نیست. چون ما فوتبال حرفه‌ای نداریم.
نکته اصلی ما چرخه فوتبال است. مساله پیچ هرزی است که در اقتصاد کلان ما وجود دارد. شما پیچی که هرز شده را هر چقدر بپیچانی، هرز است. سیستم از لحاظ اقتصادی معیوب است. وقتی صدا و سیما را مجاب می‌کنی - از طریق مجلس یا هر جای دیگر - که بیا و حق پخش بده صدا و سیما باید ببیند درآمدش از کجا تامین می‌شود. اگر صدا و سیمای ما خصوصی بود این انتظار کاملا منطقی بود. ولی وقتی صدا و سیما به عنوان کار حاکمیتی یا وظیفه حاکمیتی باید رشته‌ای کم بیننده یا کم‌طرفدار را به اجبار پخش کند و بابتش نه درآمدی دارد و نه کسی به آن پول می‌دهد، شرایط فرق می‌کند. طبیعتا این چرخه اقتصادی را از دست می‌دهیم.
اگر قرار باشد صدا و سیما فقط به فوتبال پول بدهد یا به این باشگاه‌ها انگار به این شکل است که ما این وظیفه را از سرش باز کردیم که تو بیا به باشگاه‌ها پول بده و از آن طرف بی‌خیال بقیه رشته‌ها بشو! چون طبیعتا صدا و سیما می‌خواهد چیزی را پخش کند که برایش درآمد داشته باشد. این چرخه باید سالم باشد. وقتی صدا و سیما می‌خواهد پول بدهد به پرسپولیس برای پخش بازی از کنارش درآمد دارد. ولی وقتی مسابقه تکواندو پخش می‌کند که درآمد ندارد. پولی هم که دولت با مصوبه مجلس به صدا و سیما می‌دهد به صورت گلوبال و باز است. صدا و سیما با همین پول باید تمام رشته‌ها و زمینه‌های فعالیت‌های اجتماعی را پوشش بدهد. ولی اگر برایش حد و مرز تعیین شود، شرایط فرق می‌کند. حتی برای خود لیگ برتر؛ مثلا بازی استقلال و پرسپولیس جذاب است و پخش می‌کند ولی ممکن است یک بازی دیگر جذابیت نداشته باشد و پخش نکند. چون درآمدی از آن ندارد. ولی وقتی موضوع حاکمیتی است و بحث ماموریت ملی وسط می‌آید باید همه را با کم و زیادش پخش کند.
۲۵۱۲۱۹
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899289
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد