شاگردان بَشاگرد در راه مدرسه جان می‌بازند
تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۵۹۶۷
به گزارش گروه تحقیق تفسیر و پژوهش‌های خبری ایرنا، به گفته سرهنگ «محمدباقر سلیمی» رئیس پلیس راهور ناجا در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ بیش از ۷۲۶ فقره تصادف برای رانندگان سرویس‌های مدارس رخ داده و از این حیث که سلامت نیروی انسانی آینده را نشانه گرفته، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
همچنین،بر اساس اظهارات «محمد بخارایی» رئیس جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها سالانه قریب به ۲۰۰۰ دانش‌آموز در سوانح رانندگی درون و برون‌شهری جان می‌بازند که این امر در رابطه با دانش‌آموزان که به عنوان سرمایه‌های انسانی کشور مطرح هستند، قابل تامل است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استفاده از وانت، اجبار یا انتخاب؟
منطقه بشاگرد که به گواه آمار و نظر کارشناسان به عنوان یکی از محروم‌ترین مناطق مسکونی کشور به شمار می‌رود، از راه‌های باکیفیتی برخوردار نیست. به گفته «احمد محمودی»، فرماندار بشاگرد «یکی از مهمترین مشکلات شهرستان بشاگرد که زمینه بازدارندگی در توسعه و پیشرفت این منطقه را فراهم کرده، نبود راه‌های مناسب در بشاگرد است». یعنی راه‌ها به گونه‌ای است که امکان تردد خودرو سواری و مینیبوس از طریق آن امکانپذیر نبوده و به همین دلیل تنها خودرویی که امکان تردد در چنین مسیری را دارد وانت است. در این مناطق حتی بخش‌هایی وجود دارد که امکان تردد با وانت هم وجود نداشته و این کار توسط موتورسیکلت انجام می‌شود.
از این رو می‌توان گفت که در منطقه بشاگرد، محرومیت در راه‌های مواصلاتی امکان استفاده از سرویس‌های استاندارد را برای دانش‌آموزان و آموزش و پرورش عملاً غیر ممکن ساخته، به گونه‌ای که تردد در این مسیرها بعضاً نه تنها با وانت بلکه با موتور هم امکانپذیر نبوده و عملاً چاره‌ای برای مسئولان و مردم در بهره‌گیری از این مدارس با وانت وجود ندارد.
آیا تمهیدی در بودجه اندیشیده شده است؟
بنابر آمار در استان هرمزگان نزدیک به ۸۲۰۰ دانش‌آموز حضور دارند که از دسترسی صحیح به مکان آموزشی و یا سرویس‌های استاندارد مدارس محروم هستند. مطابق با قانون، وزارت آموزش و پرورش موظف به تامین هزینه ایاب ذهاب و دسترسی این دانش‌آموزان به مدارس بوده و در بودجه هم مضاف بر ردیف‌های مشخص، ردیف‌های دیگری از سایر منابع برای اختصاص به آن در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال «در راستای تحقق ماده ۷۸ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و در جهت اجرای اصل سی‌ام قانون اساسی، آستان قدس رضوی و آن دسته از موسسات و بنگاه‌های اقتصادی زیر مجموعه نیروهای مسلح و ستاد اجرایی فرمان امام(به استثنای مواردی که اذن صریح ولی فقیه مبنی بر عدم پرداخت مالیات و یا نحوه تسویه آن دارند) موظفند نسبت به واریز مالیات خود به خزانه موضوع ردیف ۱۱۰۱۱۲ اقدام کنند. معادل درآمد واریزی از محل ردیف‌های هزینه‌ای مربوطه نیز بایستی صرف توسعه عدالت آموزشی و خرید تجهیزات برای مدارس روستایی و مناطق محروم شود». این در حالیست که در بند الف تبصره ۱۴ قانون بودجه ۹۸ نیز برای تامین بسیاری از هزینه‌های مدارس، ردیف‌های جداگانه‌ای در اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها با هدف تحقق عدالت به آموزش و پرورش اختصاص یافته است.
در استان هرمزگان برای دانشآموزانی که فاقد دسترسی مساعد به مدارس هستند تعداد ۵۶۰ سرویس مدرسه وجود دارد که از این تعداد نزدیک به ۶۳ سرویس وانت وجود دارد و مابقی نیز مینیبوس و سایر خودروها هستند که آن هم الزاماً از کیفیت لازم در این زمینه برخوردار نبوده و غالباً مینیبوسها و خودروهای غیر استاندارد، از رده خارج و فرسودهای هستند و از این جهت که نمیتوانند فعالیت‌های متعارف خود را داشته باشند، به عنوان سرویس مدرسه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لازم به ذکر است که از این تعداد وانت نزدیک به ۵۰ وانت به عنوان سرویس مدارس در منطقه بشاگرد مشغول به فعالیت هستند و این امر از این جهت که بیشتر در مناطق روستایی مشغول به کار هستند به گونه‌ای رواج یافته که سطحی از مطالبهگری را برای خانوادهها ایجاد نکرده تا به آموزش و پرورش درخواستی در خصوص رفع این مسئله داشته باشند.
چانه‌زنی در بودجه یا اختصاص بودجه؟
هزینه پایینتر وانت نسبت به مینیبوس و سایر وسایل تردد از دیگر مسائلی است که در این قضیه با «بودجه» مرتبط می‌شود. به اذعان بسیاری از کارشناسان، اعتباراتی که دولت برای ایاب و ذهاب به استانها اختصاص می‌دهد تنها ۵۰درصد از نیاز واقعی آنها را پوشش می‌دهد که این آمار در قانون بودجه پیوست شماره ۴ بودجه ۹۸ سرفصلی به نام ایاب و ذهاب، وجود دارد. هرچند این میزان از بودجه برای هر استان به طور مشخص معلوم نیست، ولیکن آموزش و پرورش سهم هر استان را به صورت ماهانه به استانها اختصاص می‌دهد که این امر نیز به نوبه خود تا حد زیادی به توان چانه‌زنی مسوولان استانی بستگی دارد.
به اذعان یکی از معلمان در استان لرستان روستاهایی وجود دارد که به دلیل محرومیت و نداشتن راه‌های با کیفیت و نداشتن بودجه لازم برای انتقال دانش‌آموزان به مدرسه و همچنین عدم تمکن مالی خانوادهها برای این کار، بخش زیادی از دانش‌آموزان از ادامه تحصیل باز میمانند که این مسئله در مورد دانش‌آموزان دختر از اهمیت بیشتری برخوردار است. به عبارتی یکی از دلایل ترک تحصیل دانش‌آموزان در مناطق محروم، هزینه بالای ایاب و ذهاب است که آموزش و پرورش از اختصاص آن سرباز می‌زند. برای هر دانش‌آموز در این مناطق نزدیک به ۲۰۰ هزارتومان در ماه هزینه می‌شود که این میزان با توجه به افزایش قیمت بنزین موجب می‌شود تا خانوادهها از عهده آن بر نیامده و به همین دلیل از یک مقطعی به بعد، از تحصیل باز میمانند. این مثال بدین معناست که ممکن است بخش زیادی از کشور از این رقم بودجه عملاً هیچ سهمی نبرند. در استان هرمزگان رقم اختصاص بودجه ایاب و ذهاب به دانش‌آموزان چیزی کمتر از ۵۰درصد بودجه مصوب است. یعنی از ۹۵۰میلیون تومان بودجه لازم برای ایاب و ذهاب این دانش‌آموزان تنها نزدیک به ۴۵۰میلیون تومان توسط دولت(وزارت آموزش و پرورش) تامین شده و مابقی توسط مردم و دهیاری‌ها تامین می‌شود.
با این تفاسیر می‌توان گفت که هرچند در بشاگرد راه‌های مناسبی برای اجاره سرویس استاندارد وجود ندارد اما در کنار این عامل مسئله پایین بودن هزینه وانت به عنوان سرویس مدرسه عاملی جدی در استفاده دانش‌آموزان از وانت برای سرویس مدرسه است. بنابر گفته افراد محلی در منطقه بشاگرد اگر یک وانت مناسبی وجود داشته باشد، این وانت توسط شرکت‌های پیمانکاری مستقر در بندر جاسک اجاره شده که حداقل ماهیانه رقمی بین ۵ تا ۶ میلیون درآمد خواهد داشت، بنابراین منطقی نخواهد بود که وانت‌های به روز و جدید هم برای سرویس مدارس کار کنند. بدین ترتیب سرویس‌های مدارس را وانتهایی تشکیل می‌دهند که از حداقل استاندارد هم برخوردار نیستند.
شاید بتوان بخشی از ریشه‌های اصلی این مسئله را به کمبود بودجه آموزش و پرورش نسبت داد، اما بخش زیادی از آن با عدم توجه مسئولان وزارت راه، مسکن و شهرسازی به بروز مسائلی از این دست مرتبط می‌شود که از این بعد بسیار قابل توجه است.
منبع:
https://www.irna.ir/news/۸۳۴۸۲۰۵۷
http://www.asrekhodro.com/News/۱۵۹۹۸۰
برچسب‌ها بشاگرد وزارت راه و شهرسازی تصادفات جاده ای آموزش و پرورش پروندهٔ خبری مسائل و چالش‌های آموزش و پرورش در ایرانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: بشاگرد وزارت راه و شهرسازی تصادفات جاده ای آموزش و پرورش بشاگرد وزارت راه و شهرسازی تصادفات جاده ای آموزش و پرورش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۵۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم خلاق، دانش‌آموز هنر آفرین
اینجا اتاق یک مؤسسه هنری یا فروشگاه تولیدات هنرهای تجسمی نیست. اینجا کلاسی است در یک مدرسه متوسطه دوره اول؛ کلاسی که به همت معلم دوراندیش و دانش‌آموزان هنردوستش تبدیل به یک کارگاه تولید هنرهای سنتی شده است. حالا پسران مدرسه امام‌رضا(ع) در خیابان خواجه‌ربیع به کمک محسن پاک‌منش که معلمی هنردوست و هنرآموز است، عبارت «از هر انگشتش یک هنر می‌ریزد» را معنی کرده‌اند.
یک مدرسه معمولی با کادر غیرمعمولی
از زیر تابلو اسم مدرسه که نام امام رضا(ع) بر آن نقش بسته، وارد حیاط شده و بعد به سمت کارگاه بچه‌ها می‌رویم. در مسیر همه چیز معمولی است؛ انگار اینجا هم یک مدرسه متوسطه مثل سایر مدرسه‌هاست. اما وارد کارگاه که می‌شویم، تازه ماجرا شروع می‌شود و متوجه می‌شویم با یک مدرسه با کادر غیرمعمولی طرف هستیم. کادری که به رسالت مدارس امام رضا(ع) توجه کرده و پرورش را مقدم بر آموزش قرار داده‌اند تا بچه‌ها زیر سایه امام رضا(ع) شاد، باانگیزه و توانمند بار بیایند و به سمت خودکفایی قدم بردارند. این را می‌توان از نگاه‌های روشن بچه‌ها به صورت معلمشان فهمید که به مهر در کنار او می‌ایستند و با اشتیاق تمام به دستانش نگاه می‌کنند تا بیاموزند. معلمی که بناست آنچه در سال‌ها آموخته را حالا با همه وجود در اختیار دانش‌آموزانش قرار دهد.
دانش‌آموزان خوشبختی که هنرها می‌آموزند
آقامعلم، کلاس هنر را از آنچه در ذهن ما می‌گذرد، فراتر برده است. در این مدرسه وقتی زنگ هنر می‌خورد، دانش‌آموزان فقط دنبال قلم خوشنویسی و جعبه مدادرنگی نیستند، از کیسه گچ گرفته تا تکه‌های چرم به دست می‌گیرند و راهی کارگاه می‌شوند. آنها در زنگ هنر آزادند! آزاد برای اینکه یک اثر هنری خلق کنند. این اثر هنری می‌تواند یک صفحه نقاشی باشد یا یک کیف چرمی دست‌دوز، شاید هم یک ظرف سفالی.
محسن پاک‌منش دو روز در هفته در این مدرسه حاضر است. او معلم هنر است و هرچه از نوجوانی تاکنون در حوزه تولیدات صنایع دستی یاد گرفته، ریخته روی میز کار. به دانش‌آموزی چرم‌دوزی می‌آموزد و به دانش‌آموز دیگری طراحی گرافیک. دانش‌آموزان مدرسه امام رضا(ع) خواجه‌ربیع خیلی خوشبخت‌اند که در این سن، آموزش‌های عملی دانشگاه را با معلم هنردوست خود می‌آموزند.
اولویت برایم تدریس است
آقای پاک‌منش از 18سالگی انواع و اقسام هنرها را آموزش دیده و حالا هر چه در این 30سال آموخته را در کلاس هنر با دانش‌آموزانش به اشتراک می‌گذارد. دیپلم هنرهای سنتی دارد، فوق‌دیپلم نقاشی گرفته و در ادامه از طریق دانشگاه فرهیختگان وارد دنیای جذاب معلمی شده و لیسانس هنرهای تجسمی را زیربغل زده است. او همه دوره تحصیل را به هنر گذرانده و همین موضوع، عرق به هنر را در وجودش پرورانده است. همان چیزی که دوست دارد در صورت بروز استعداد در دانش‌آموزانش هم پرورش یابد.
عشق به هنرهای سنتی اصیل ایرانی سبب شده محسن پاک‌منش از دوران فراغت نوجوانی و جوانی، حداکثر بهره را ببرد و در گذر زمان، آموزش طراحی فرش، بافت فرش، دوخت سنتی، سفال‌گری، آینه‌کاری، کاشی هفت‌رنگی و تذهیب را سپری کند. آموزش‌هایی که حالا به کار او می‌آید و علاوه بر اینکه در این حوزه فعالیت دارد، آنها را به دانش‌آموزانش می‌آموزد.
آقای معلم بیش از 21سال سابقه تدریس دارد، حالا هفت سالی می‌شود گذرش به خواجه‌ربیع افتاده و وقت کلاس هنر را با بچه‌های این محدوده از شهر می‌گذراند. او علاوه بر سال‌های تدریس، در حوزه‌های فرهنگی و هنری، امور مدیریتی و مربی‌گری را نیز عهده‌دار بوده است اما اولویت برایش تدریس است، چرا که این فضا، روح هنری او را نوازش می‌کند.
مهارت‌آموزی در کنار تعلیم و تربیت
آقامعلم در نوع خودش، آموزگاری نمونه است که سعی کرده مهارت‌آموزی را در کنار تعلیم و تربیت در بچه‌ها پرورش دهد. او خاطره‌ای از نختین روزهای تغییر فاز کلاس‌های هنر در مدرسه امام رضا(ع) دارد. آقامحسن تعریف می‌کند: روز اولی که وارد کلاس هنر این مدرسه شدم، یک سفره یک‌بارمصرف کنار کلاس پهن و روی آن شروع کردیم به سفال‌گری. کلاس که تمام شد، دیدیم اصلاً وضع نظافت جالب نیست. این شرایط ادامه‌دار بود و به این نتیجه رسیدیم نمی‌توان این گونه با دانش‌آموزان هنر کار کنیم. از مدیریت درخواست کردیم و به ما دو میز در کتابخانه دادند. دوباره پیگیری کردیم و حالا ما یک کارگاه در مدرسه داریم که محل هنرنمایی تک‌تک این دانش‌آموزان است.
«هنر، تجربه و مهارت» این عنوان تابلویی است که بر سردر کارگاه مدرسه امام رضا(ع) حک شده است. کارگاهی که دانش‌آموزان زنگ هنر خود را در آن سپری می‌کنند. آنها در دوره نونهالی هنر را در اینجا می‌آموزند، با خطا و آزمون آن را تجربه می‌کنند و در نهایت در حوزه‌ای که به آن علاقه دارند مهارت کسب کرده و در ادامه اتفاقات بهتر را تجربه می‌کنند.
«پدر مرحومم پیگیر بودند چیزی را یاد بگیرم که دوست دارم، به همین خاطر در کانون فرهنگی‌تربیتی کودک و نوجوان شهرمان در قوچان از کلاس هنر می‌آمدم، می‌رفتم کلاس خط، از آن کلاس به کلاس دیگر و این موضوع برای من لذت‌بخش بود. من از این لذت می‌بردم که می‌آموزم و تجربه می‌کنم»؛ این جملاتی است که محسن پاک‌منش در وصف دغدغه‌های امروزش بیان می‌کند و ادامه می‌دهد: چون آن زمان، مرور هنرها و تجربه‌های مختلف برایم شیرین بود و زمینه‌ساز درآمد و موفقیت این روزهایم شد، این برایم یک اصل شد که دانش‌آموزان من هم این تجربه را کسب کنند.
کسب درآمد با هنرهایی که آقامعلم آموخت
کلاس «هنر، تجربه و مهارت» مدرسه امام رضا(ع) فقط خاص زنگ هنر نیست، درِ این کلاس دو روز در هفته به روی دانش‌آموزان باز است. فرقی نمی‌کند در ساعت کلاسی به اینجا سر بزنیم یا زنگ تفریح؛ بچه‌ها در هر فرصتی که بدست می‌آورند، لباس کار می‌پوشند، خود را به کارگاه می‌رسانند و لابه‌لای میزهای کار وول می‌خورند و اثر تولید می‌کنند. از کیف دستی چرمی گرفته تا جاسوئیچی. از آینه رنگ‌کاری شده گرفته تا مجسمه. ظرف‌های سنگی و سفالی و نقاشی و خطاطی هم دیگر تولیدات آن‌هاست که در قفسه نمایشگاهی کارگاهشان می‌توان دید.
دست‌ها داخل مواد و رنگ، صورت‌هایی که حین کار با ابزار سیاه شده و لباس‌های گلی؛ این تصویری است که در چهره دانش‌آموزان داخل کارگاه نمایان می‌شود. بچه‌ها وقتی وارد این کلاس می‌شوند، می‌دانند شاید لباس‌های مرتب و اتوکشیده‌شان کثیف شود، با وجود این با ذوق بسیار می‌آیند و آخر هم باید به زور از کارگاه به سمت کلاس بعدی هدایتشان کرد. به قول آقای پاک‌منش اینجا همه آزادند و کسی نباید نگران نمره باشد، آنها باید استعداد خود را بشناسند و آن را در این کارگاه پرورش دهند. همان اتفاقی که نفرات قبلی رقم زده‌اند، دانش‌آموزان سال‌های گذشته این مدرسه الان و در دوران دانشجویی روی هنرهایی که در متوسطه فراگرفته‌اند، متمرکزند و از آن کسب درآمد می‌کنند.
سودهای 100 درصد از هنر دست دانش‌آموزی
محمد، ساعتی را ساخته که برایش 4هزار تومان تمام شده و الان تا یک میلیون تومان مشتری دارد. سعید هم سه ظرف رزین خود را با قیمت 100هزار تومان ساخته و به زودی به قیمت 300هزار تومان به دوستان و آشنایان خواهد فروخت. مجبتی هم کارهای چرمی دوخته که به گفته خودش سود 500هزارتومانی به او خواهد رساند. این وضعیت بسیاری از دانش‌آموزان این مدرسه است که به کمک محسن پاک‌منش هنرهای سنتی آموخته‌اند و حالا از این طریق، بخشی از مخارج تحصیل خود را تأمین می‌کنند.
آنها گروهی در ایتا درست کرده‌اند، هرکس محصولات خود را در این فضا به اشتراک می‌گذارد و بعد هم می‌فروشد و درآمدش را در جیبش می‌گذارد و همگی در کنار هم از این اتفاقات خوب لذت می‌برند. به گفته آقای پاک‌منش، برخی از بچه‌ها تجربه فروش تولیدات خود از طریق سایت دیوار را هم دارند که مایه امیدواری برای آینده آن‌هاست.
معلم هنرمند منطقه ما با تجربه کار این سال‌ها، به این نتیجه رسیده که با تکیه بر توان دانش‌آموزی و قشر جوان می‌توان در بسیاری از حوزه‌ها به خودکفایی رسید. او می‌گوید: می‌خواهم به تأکید رهبر معظم انقلاب بر مهارت‌آموزی دانش‌آموزان اشاره کنم؛ ایشان در سخنانی تأکید داشتند دانش‌آموز در کنار درس یک مهارت را کسب کند، الان دانش‌آموزان مدرسه ما بیش از یک مهارت دارند که اگر این اتفاق در همه مدارس رقم بخورد، می‌تواند نتایج مثبتی برای شهر و کشورمان به همراه داشته باشد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت