کمبود فضای آموزشی و خوابگاه، دغدغه هنوز دانشجویان خراسان شمالی
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۰۰۴۲۱
این کمبودها به خصوص در بخش فضای آموزشی و خوابگاهی سالها است که لاینحل مانده است و از سویی کمبود و یا نبود فضای آموزشی ملکی در اختیار دانشگاه ها موجب شده تا سایر امکانات آنان نیز چندان توسعه نیافته و در حداقل ها متوقف بماند چرا که ایجاد کتابخانه، سلف سرویس مناسب و مجهز، آزمایشگاه، کارگاه و سوله ورزشی نیازمند داشتن فضای مناسب و کافی است که برخی دانشگاههای خراسان شمالی از آن بی بهره اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایرنا، هم اکنون دانشگاه فرهنگیان، دانشگاه کوثر و برخی از دانشکده‌های زیرمجموعه دانشگاه فنی و حرفه‌ای خراسان شمالی همچنان از کمبود شدید فضای آموزشی رنج می برند و به ناگزیر بخشی از این مشکل را با استفاده از فضاهای مدرسه ای حل کرده اند که این اقدام نیز خود به موضوعی برای کشمکش بین این ۲ نهاد فرهنگی تبدیل شده است.
دانشگاه هایی که زمین ملکی در اختیار دارند نیز به دلیل نوپا بودن، اکنون بیشتر در حال ساخت و ساز هستند اما به دلیل کمبود اعتبار این روند بسیار کند است و برخی از طرح ها نیز با پیشرفت‌های فیزیکی اندک به امان خدا رها شده است.
فاطمه صحرایی یکی از دانشجویان دانشکده فنی و حرفه ای بجنورد، کمبود خوابگاه را مهمترین دغدغه دانشجویان عنوان کرد و گفت: اکنون دانشگاه تنها به صورت محدود و چند ترم، خوابگاه در اختیار دانشجویان می گذارد و دانشجو ناچار است بخش زیادی از دوران تحصیل خود را در خوابگاههای خودگردان و یا منازل استیجاری بگذراند.
وی که مسوول بسیج دانشجویی دختران این دانشکده است، فقدان زیرساخت هایی چون فیبر نوری و نیز نبود سوله ورزشی را از دیگر مشکلات این دانشگاه برشمرد و گفت: اکنون دانشجویان این دانشکده به ناگزیر از سوله ورزشی دانشگاه پیام نور استان استفاده می کنند.
فرشته محمدیان، دانشجوی مجتمع آموزش عالی شیروان با بیان اینکه این دانشکده در مسیر جاده اصلی بجنورد - مشهد قرار دارد، گفت: متاسفانه حتی یک پل برای گذر عابران پیاده در مقابل این مرکز آموزشی تعبیه نشده و با این وضعیت دانشجویان در تردد هر روزه خود باید عرض این جاده را طی کنند که با خطرات جانی مواجه شوند.
وی با اشاره به موقعیت این دانشگاه، ایجاد یک دوربرگردان استاندارد را از دیگر ضروریات برشمرد تا دانشجویان، استادان و کارکنان این مرکز آموزش عالی که با خودرو رفت و آمد می کنند، بتوانند ایمن تر این مسیر را طی کنند
محمدیان، کمبود آب آشامیدنی را از دیگر مشکلات این مرکز آموزشی عنوان کرد و افزود: این مجتمع از شهر شیروان فاصله زیادی دارد و علیرغم اینکه قرار بود از روستاهای اطراف به آن آبرسانی شود، تاکنون در این خصوص اقدام موثری نشده است و از سوی دیگر به دلیل دوری از محدوده شهر، از خدمات شهرداری شیروان نیز نصیبی ندارد.
آلاله رمضانی، دبیر شورای دبیران انجمن های علمی دانشگاه کوثر بجنورد، بزرگترین دانشگاه دخترانه شمال شرق کشور، نیز نبود فضای آموزشی را از مهم ترین مسائل این مرکز آموزشی دانست و گفت: دانشگاه کوثر اکنون در مکان استیجاری مستقر است و علیرغم داشتن سه هزار دانشجوی دختر، فضای آموزشی ملکی ندارد که همین باعث شده این دانشجویان از سایر امکانات از جمله فضای ورزشی، رفاهی، خوابگاهی و آزمایشگاهی نیز بهره اندکی داشته باشند.
یکی از دانشجویان دانشگاه کوثر، فضای این مرکز آموزش عالی را آموزشگاهی و مدرسه ای توصیف کرد و افزود: متاسفانه همین فضا نیز در یک نقطه متمرکز نیست و دانشجویان دایما برای تحصیل و استفاده از امکانات باید بین چندین نقطه در رفت و آمد باشند.
مریم صادقی افزود: حتی در برخی از اوقات به علت کمبود فضا در نوبت عصر مدارس نیز کلاس های دانشگاه دایر شده است که این امر در شان دانشجویان نیست.
یک دانشجو در دانشگاه فرهنگیان خراسان شمالی نیز کمبود فضای آموزشی و خوابگاهی را از مهم ترین دغدغه های دانشجومعلمان دانست و گفت: متاسفانه اکنون دانشجویان در فضای بسیار کوچک و محقر خوابگاهی سکونت دارند و حتی بیش از چندین برابر ظرفیت در یک اتاق ساکن شده اند.
یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد با بیان اینکه بر روی ظرفیت های دانشگاهی استان خوب کار نشده است، گفت: خراسان شمالی با کشور ترکمنستان مرز مشترک دارد که می تواند در صورت تقویت بخش دانشگاهی از این امکان برای تبادل دانشجو و استاد استفاده مطلوبی ببرد اما تاکنون در این بخش بسیار ضعیف عمل شده است.
موسوی یکی از دانشجویان فنی اسفراین نیز بر ارتباط هر چه بیشتر دانشگاه ها با بخش صنعت تاکید کرد و گفت: متاسفانه این امر در حد حرف مانده است و صنایع هیچ استقبالی از حضور دانشجویان و حتی اساتید ندارند.
وی اظهار داشت: با وجود اینکه طرح های بسیار خوب مرتبط با صنایع شهرستان داشته ایم اما هیچگاه صنایع استقبالی از آن نداشته اند.
وی کمبود امکانات و دستگاه ها در آزمایشگاه این مرکز آموزش عالی را از جمله مشکلات دانشجویان دانست و افزود: این امر مشارکت صنایع را می طلبد اما آنان دانشجویان را جدی نمی گیرند.
به گفته مسوولان و روسای دانشگاه های خراسان شمالی، حوزه آموزش عالی در این استان نوپا است که همین امر باعث شده تا هنوز بخش زیادی از مشکلات این حوزه زیرساختی و مربوط به نبود فضای آموزشی، کمبود خوابگاه، نبود سوله ورزشی، سلف و سرویس باشد.
آنان از مشکلات حوزه تردد دانشجویان نیز به عنوان یکی دیگر از دغدغه های خود یاد کرده و می گویند که با توجه به فاصله داشتن عمده مراکز دانشگاهی مرکز استان از شهر بجنورد، و استقرار آنها در سایت اداری ارکان، علیرغم راه پرپیچ و خم دسترسی، برای ایاب و ذهاب دانشجویان با کمبود اتوبوس نیز مواجه هستند.
دانشگاه فرهنگیان خراسان شمالی در سال تحصیلی جاری علیرغم اختصاص سهمیه ۷۰۰ نفری برای جذب دانشجو از طریق کنکور سراسری و آزمون استخدامی، به علت محدودیت فضای آموزشی برای پذیرش و میزبانی از دانشجویان، تنها حدود یک سوم این رقم را جذب کرد.
هم اکنون دانشگاه فرهنگیان، کوثر و دانشگاه فنی و حرفه‌ای استان نیز در ساختمان‌های استیجاری مدارس استقرار دارند که آموزش و پرورش هم گاه و بیگاه با گلایه از آنان، خواهان تخلیه این فضاها می شود.
سه دانشگاه دولتی، پنج دانشگاه فنی و حرفه‌ای، سه دانشگاه وابسته به دستگاه‌های اجرایی، هشت واحد پیام نور، ۱۲ مرکز علمی کاربردی، چهار واحد دانشگاه آزاد اسلامی، سه مرکز غیردولتی و غیر انتفاعی و یک مرکز گروه پژوهشی در این استان فعالیت دارند.
مسائل و مشکلات رفت و آمد دانشجویان بین دانشگاه و محل اسکان و خوابگاه‌ها، چالشی است که نارضایی دانشجویان و خانواده‌های آنان را موجب شده است.
بیشتر دانشگاههای این استان حتی یک فضای ورزشی استاندارد ندارند و غذاخوری های آنها نیز در مکان‌های بسیار محقر ایجاد شده است.
هم اکنون در این استان آنقدر کمبود فضا وجود دارد که رؤسای دانشگاه‌ها خواستار حمایت خیران برای خوابگاه، فضای آموزشی، ورزشی، کتابخانه و سایر حوزه‌ها هستند.
در ماه های اخیر برای رفع مشکلات دانشجویان نشست هایی با استاندار و دانشجویان برگزار شده که در نهایت منجر به تشکیل مجمع مشورتی دانشجویان شده که با عضویت ۲۱ دانشجو، به عنوان نمایندگان دانشجویان خراسان شمالی، دغدغه ها و مشکلات دانشجویان را پیگیری کرده و به عنوان بازوان مشورتی استاندار برای پیشبرد اهداف توسعه ای این بخش فعالیت خواهند کرد.
استاندار خراسان شمالی، عمده مشکلات دانشجویان را صنفی خوانده و می گوید: تلاش می کنیم تا این مشکلات را به مرور رفع کنیم اما از آنان نیز انتظار داریم که به حل مشکلات جامعه توجه ویژه داشته باشند.
محمدعلی شجاعی بر لزوم فعال شدن شورای مشورتی دانشجویان در این استان تاکید کرده و می افزاید: قشر تحصیلکرده باید در راستای توسعه استان در تمامی زمینه ها به کمک ما بیایند.
وی بر ایجاد رشته های دارای بازار کار و کارآفرینی در دانشگاه ها تاکید کرده و عقیده دارد: باید این ارتباط معنی دار باشد و نباید دانش آموخته بعد از تحصیل، نگران شغل خود باشد.
استاندار خراسان شمالی در چندین نشست با دانشجویان مشکلات این قشر را احصا و برای رفع مشکلات تاکیدات لازم را به دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی داشته است.
استان خراسان شمالی ۴۰ هزار دانشجو دارد که در ۳۹ واحد دانشگاهی و مرکز آموزش عالی در رشته‌های مختلف پزشکی، صنعتی، مهندسی، فنی و علوم انسانی تحصیل می‌کنند و می‌توان گفت که این استان از نظر کمی و بعضاً کیفی آموزش عالی بعد از تشکیل استان، رشد قابل توجهی یافته داشته است.
هم اکنون تنها افزون بر ۷۰۰ استاد و عضو هیأت علمی در دانشگاههای این استان فعالیت علمی دارند که این نیروی انسانی یک ظرفیت برای استان محسوب می‌شود.
برچسب‌ها بجنورد روز دانشجو دانشجویان خراسان شمالی دانشگاه هامنبع: ایرنا
کلیدواژه: بجنورد روز دانشجو دانشجویان خراسان شمالی دانشگاه ها بجنورد روز دانشجو دانشجویان خراسان شمالی دانشگاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۰۰۴۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افول تشکل‌های دانشجویی، بدنه اجرایی کشور را تضعیف می‌کند
به گزارش خبرنگار گروه استان‌های ایسکانیوز از اصفهان، افت محسوس پویایی تشکل‌های دانشجویی ظرف سالهای اخیر، موضوعی است که بارها مورد اشاره تحلیل‌گران قرار گرفته و تلاش شده در این خصوص آسیب‌شناسی شود. فرید نادری دانشجوی دکتری مهندسی سازه در دانشگاه خواجه نصیر، از جمله فعالان باسابقه تشکل‌های دانشجویی است که هم در دانشگاه آزاد و هم دانشگاههای دولتی، سابقه تحصیل و کنش‌گری دانشجویی داشته و بینش خوبی راجع‌به فراز و فرود تشکل‌های دانشجویی و چالش‌های موجود در این حوزه دارد. وی انقطاع روند نسل‌سازی در تشکل‌ها را ناشی از سیاست‌های غلط مسئولان دانشگاهی و یک‌دست‌سازی تشکل‌ها دانسته و بر لزوم حفظ استقلال این نهادها و احیای اصالت آنها تأکید دارد. این گفت‌وگوی تفصیلی را در ادامه می‌خوانید.
به عنوان سؤال نخست، چگونه وارد فضای کنش‌گری دانشجویی شدید و چه مسیری را پیمودید؟زمانی که من در سال ۱۳۹۴ وارد دانشگاه آزاد اصفهان شدم، اغلب دانشجویان دغدغه‌های سیاسی داشتند. به‌خاطر همین، خود به خود من هم وارد این فضا شدم. البته، فعالیت‌های سابق سیاسی در خانواده‌ام هم در این موضوع بی‌تأثیر نبود.
پس از مدتی برای اجرای برنامه‌های مختلف، در کنار «بسیج دانشجویی» مستقیماً با معاونت فرهنگی دانشگاه وارد همکاری شدم. این فعالیت‌ها در نهایت زمینه‌ساز حضورم در «تشکل سیاسی امیرالمؤمنین (ع)» که یکی از قدیمی‌ترین تشکل‌های دانشگاه آزاد در کشور بود، شد. پس از دو سال فعالیت و پیمودن سلسله‌مراتب تشکیلاتی، دبیر این تشکل شدم و بعد از یک سال نیز در «شورای مرکزی اتحادیه تشکل‌های اسلامی-سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی» مسئولیت پذیرفتم.
پس از حضور در تشکل امیرالمؤمنین (ع) متأسفانه شاهد حواشی‌ای از جمله گرایش‌های جناحی این تشکل بودم. به همین دلیل پس از راه‌یابی به شورای مرکزی تشکل با رأی دانشجویان و انتخاب شدن به عنوان دبیر تشکل، اولین گام، حذف وابستگی‌ها بود.
این تشکل به‌طور عمده، هدف تبیین و بسترسازی فضای سالم سیاسی برای کنش‌گری دانشجویی را دنبال می‌کرد. به همین دلیل، معمولاً هنگامی که کانون‌ها و انجمن‌های علمی خواهان برگزاری برنامه‌هایی بودند که رویکرد فرهنگی-سیاسی و علمی-سیاسی داشت و آنها به دلیل مقررات قادر به ورود به مباحث سیاسی نبودند، این نوع برنامه‌ها را به‌طور مشترک با همراهی تشکل امیرالمؤمنین (ع) برگزار می‌کردیم و بُعد سیاسی برنامه را ما برعهده می‌گرفتیم. این نوع جلسات، به ما امکان تبیین مسائل روز سیاسی را با مشارکت دانشجویان عضو کانون‌ها و انجمن‌های علمی می‌داد.
آغاز یک‌دست‌سازی آیا آرمان یا هدفی در طول فعالیت داشتی که تحقق آن به چالش برخورده باشد؟به شخصه فرد آرمان‌گرایی نیستم که روند کاری‌ام را مبتنی بر عقاید آرمانی جلو ببرم. برعکس، خود را واقع‌گرا می‌دانم و سعی می‌کنم تحلیل‌های‌ام هم مبتنی بر عمل‌گرایی باشد به همین دلیل، تا آن‌جا که به عملکرد من بازمی‌گشت، تقریباً هیچ مشکلی نداشتیم و همه برنامه‌ها به‌خوبی اجرا می‌شد.
مشکلات از جایی شروع شد که پس از مدتی فعالیت، معاونت فرهنگی دانشگاه آزاد تصمیم گرفت که با ایده حذف تشکل‌های قدیمی و جایگزین کردن‌شان با تشکل‌های جدید موافقت کند! تشکل اسلامی-سیاسی امیرالمؤمنین (ع) جزوی از همین تشکل‌های قدیمی بود که با استراتژی جدید دانشگاه باید حذف می‌شد. اکثر تشکل‌های قدیمی بعد از این جریانات، یا تغییر هویت دادند و یا اساساً منحل شدند.
رویکرد دانشگاه برای پویایی فضای سیاسی دانشجویی، در ابتدا معطوف به احیای تشکل‌های قدیمی بود. اما به هر دلیلی، این رویکرد تغییر کرد و دانشگاه تصمیم گرفت که نهادهای سیاسی دانشجویی ذیل تشکل‌های تابلودار سامان‌دهی شوند [تشکل‌های تابلودار، تشکل‌هایی با عنوان واحد در سراسر کشور مثل «انجمن اسلامی» یا «جامعه اسلامی» هستند که با پسوند نامِ دانشگاه، از یک‌دیگر تفکیک می‌شوند]. با این روش، کنترل تشکل‌ها آسان‌تر است؛ زیرا همگی زیرمجموعه اتحادیه‌های مشخصی خواهند بود. در آن برهه، بسیاری از تشکل‌ها فعالیت غیروابسته و بدون رنگ و بوی جناحی داشتند و با تعریف شدن به‌عنوان زیرمجموعه یک تشکل با خط فکری ثابت مخالفت می‌کردند؛ اما در نهایت، این دانشگاه بود که توانست اراده خود را حاکم کند.
آسیب تشکل‌های جناحی آیا این فرآیند، در تضاد با دیدگاه رهبری در رابطه با «پرهیز از نگاه جناحی، سیاسی‌کاری و تبدیل دانشگاه به باشگاه احزاب» نبود؟بله! به‌نظر می‌رسد با سخن مقام معظم رهبری مغایرت داشت. البته باید توجه داشت که تشکل‌های تابلودار، به‌صورت زبانی اعلام می‌کنند که گرایش جناحی ندارند. اما در عمل -برای مثال زمان انتخابات- دقیقاً از نامزدهای جناح مشخصی حمایت کرده و متصل به جناح‌ها می‌شوند.
در کشورهای توسعه‌یافته، احزاب با مانیفست و تشکیلات مشخصی فعالیت دارند که تعداد آنها هم محدود است در برابر عملکردشان پاسخگو هستند. اما در شرایطی که در کشورها ما هرگاه چند نفر اراده کنند می‌توانند با فراهم کردن ساده‌ترین شرایط، حزبِ خود را تأسیس کنند، گرایش دانشگاه به این احزاب و جریان‌های غیرپاسخگو، هم دانشگاه و هم دانشجویان را دچار آسیب می‌کند. فضای دانشجویی، باید بدون وابستگی سیاسی باشد و دانشجو آزادانه بتواند فعالیت و کسب تجربه کند.
این رویکرد زمانی خوب بود که دانشگاه می‌توانست تمامی گرایش‌ها و سلایق را پوشش دهد. هدف اصلی این سیاست‌ها، گذر دادنِ نسلی تشکل‌ها با فشار دانشگاه بود. درحالی که گذر نسلی باید در خود تشکل انجام شود. چه‌طور می‌شود به اجبار، گذر نسلی را محقق کرد؟! اصرار دانشگاه بر این موضوع و بی‌توجهی به لزوم پرورش نسل در بطن خود تشکل‌ها، باعث شد این نهادها هم‌اکنون در «کما» باشند و پس از گذر چندین سال هنوز دانشگاه نمی‌تواند آنها را احیا کند.
تشدید انقطاع نسلی سهم پاندمی کرونا را در این تحولات چه‌قدر برجسته می‌دانید؟اتفاقاً دلیل کاهش کیفیت رویدادهای دانشگاهی پس از پایان پاندمی کرونا، هم به زعم من بی‌توجهی به نسل‌سازی اصولی در بطن تشکل‌ها بود. معدود نهادهای دانشجویی که توانستند علیرغم این چالش‌ها، بعد از کرونا هم زنده بمانند، دقیقاً همان نهادهایی بودند که پرورش نسل را به هر ترتیبی دنبال کردند. ولی آن دسته از تشکل‌ها که درگیر تغییر سیاست‌های فرهنگی دانشگاه شدند و از این مقوله غافل ماندند، بعدها سطح فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در دانشگاه را نیز همراه با افت خود، پایین کشیدند. مثل مشارکت در انتخابات همین امسال که تا لحظه آخر، هیچ تشکلی وارد میدان نشده بود!
با حذف تشکل‌های قدیمی، تمامی تجهیزات و امکاناتی که طی سالها تلاش ادوار مختلف جمع‌آوری شده بود، متأسفانه و ناباورانه در بدنه اداری دانشگاه تقسیم شد و حتی دیگر راه احیای آنها نیز وجود نداشت. تشکل‌های جدید هم با فقدان پشتوانه انسانی، تشکیلاتی و سخت‌افزاری، قدرت کار کردن نداشتند. معتقدم اگر دانشگاه به جای رویکرد حذفی، فرصت می‌داد تا نسل جدید آهسته-آهسته وارد تشکل‌های قدیمی شود، عمر این تشکل‌ها اقلاً حداقل ۴ یا ۵ دوره تدوام پیدا می‌کرد و فضای سیاسی در دانشگاه پویا می‌ماند.
این مشکلات، تا چه اندازه در دانشگاههای دولتی هم نمود دارد؟فضای تشکل‌ها در دانشگاههای دولتی هم چالش‌های خص خود را دارد. اما افت تشکل‌ها در سطح دانشگاه آزاد بسیار جدی‌تر بوده است؛ زیرا دانشگاههای دولتی، قواعد و تشکیلات مشخصی را از دهه‌ها قبل پدید آورده بودند. دانشگاه آزاد سعی کرد از رویکرد دانشگاههای دولتی تقلید کند، اما در نهایت، تمامی اتحادیه‌های دانشجویی خود را هم از دست داد! بنابراین، هرچند تشکل‌ها در دانشگاههای دولتی نسبت به دهه گذشته ضعیف‌تر شده‌اند، اما فعالیت تشکل‌های دانشگاه آزاد تقریباً متوقف شده است.
بازگشت تشکل‌ها به دانشجویان آیا هنوز راهی برای احیای تشکل‌ها وجود دارد؟به‌نظر من، تشکل باید بیشتر سمت دانشجو باشد تا مسئولان! آسیب اصلی که در بسیاری از تشکل‌های جدیدالتأسیس می‌بینیم، پشتیبانی از مسئولان شهر و دانشگاه به‌جای پشتیبانی از دانشجویان است. متأسفانه ساختار طوری برنامه‌ریزی شده که تشکل‌ها و اتحادیه‌ها برای تضمین دریافت بودجه و امتیازات، مجبور به جهت‌گیری به‌سمت مسئولان دانشگاه هستند. باید این ساختار اصلاح شود، تا تشکل‌ها اصالت خود را بازیابی کنند. باید تشکل‌های دانشجویی به‌سمت دانشجویان برگردند و البته مسئولان هم اگر قصد بازگشت پویایی سیاسی به دانشگاه را دارند، باید دست این تشکل‌ها برای اجرای برنامه‌های‌شان بازتر بگذارند.
دولت اصلاً نیازی به ورود در تشکل‌های دانشجویی ندارد. دولت اگر ظرفیتی دارد، باید آن را در جهت انجام وظایف ذاتی‌اش و تحقق وعده‌هایی که به مردم داده به‌کار بگیرد! باید استقلال دانشگاه حفظ شود و تشکل‌ها، در فضایی کاملاً دانشجویی احیا شوند. با حفظ روند موجود، مطمئن باشید دیگر جوان توانمند سیاسی در دانشگاه تربیت نخواهد شد و بعداً اگر یکی از آنها بخواهد مسئولیتی بگیرد، به‌دلیل فقدان تجربه کافی و پختگی سیاسی، نمی‌تواند مسئولیت خود را به درستی انجام دهد. با فقدان تجربه‌اندوزی و شبکه‌سازی دانشجویی، مدیران میانی کشور در آینده، چهره‌های ضعیفی خواهند بود که به اجبار انتخاب خواهند شد.
خبرنگار: علی سمیرمی
انتهای خبر/
کد خبر: 1227677 برچسب‌ها تشکل‌های دانشجویی بسیج دانشجویی اصفهان
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است