گرمخانههایی برای اسکان کارتن خوابها و بی خانمانها احداث شود
تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۱۸۱۷۱
عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تبریز با اشاره به لزوم راه اندازی مراکزی برای اسکان بیخانمانان و کارتن خوابها، گفت: باید فضای گرمخانهای برای این افراد وجود داشته باشد و غذای گرم به آنها ارائه شود.
به گزارش خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، سعید نیکوخصلت اظهار داشت: به نظر میرسد بیخانمانی یا کارتن خوابی با اقتصاد شهرها رابطه مستقیمی دارد، علت زیادبودن کارتن خواب ها در تهران گستره وسیع این شهر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او تصریح کرد: در کشور ما مراکزی توسط سازمان های مردم نهاد و خیرین راه اندازی شده که در این خصوص فعالیت دارند. مثلا در تبریز مرکزی وجود دارد که ۴۰ – ۵۰ نفر سالمند بیخانمان بالای ۶۰ و ۶۵ ساله در آن زندگی میکنند.
نیکوخصلت با بیان اینکه در نیویورک سالانه ۴ هزار نفر در سطح شهر میخوابند، افزود: مردم ما شریف هستند در غیر این صورت افراد زیادی در سطح خیابانها زندگی میکردند.
عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تبریز تصریح کرد: با وجود اینکه سبک زندگی بیشتر مردم امروزه همراه با رفاه است اما حس شادی وجود ندارد در حالی که یکی از اولین پارامترهای خوشبختی، درجه شادی در زندگی است.
او با اشاره به رتبه نخست تبریز در زمینه خشونت، ادامه داد: طی صد سال اخیر در دنیا رفاه ما حدود ۱۰ تا ۲۰ برابر افزایش یافته است. میانگین درآمد کل دنیا نیز نسبت به جنگ جهانی دوم ۴ برابر افزایش یافته است ولی با تمام اینها درجه شادی مردم دنیا تغییر نیافته است.
نیکوخصلت یادآور شد: تبریز زمانی که اقتصاد دوم کشور بود هم شهر بدون متکدی و معتاد متجاهر بود و الان هم که اقتصاد ۱۲ تا ۲۰ است این ویژگی را دارد.
او اظهار داشت: پیشنهادی مطرح کرده ایم تا در مرکز پژوهش های شورا تحقیقی صورت گرفته و مشخص شود اثربخشی مرکز ماده ۱۶ چقدر است؟ آیا این مرکز می تواند موضوع اعتیاد را کنترل کند؟ ما نمی دانیم این افراد را وابسته تربیت می کنیم یا نه؟
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: خشونت شادی شورای شهر فرهنگی و اجتماعی کارتن خواب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۱۸۱۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصههای رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»