در قرنطینه چگونه سکنی گزینیم؟
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۳۱۲۵۵۳
نعمت‌الله فاضلی، استاد انسان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در یادداشتی که پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در اختیار ایرنا قرار داده است، نوشت:
بحران کرونا هر روز پیچیده‌تر می‌شود و جامعة بشری و جامعة ایران را به چگونگی زندگی در این «دنیای پیچیده» و «جامعة مخاطره‌آمیز» حساس‌تر و هوشیاتر می‌سازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اکنون آپارتمان‌ها برای شهروندان ایرانی نه‌تنها محلی برای استراحت و دیدار خانواده، بلکه محیط یا فضای آموزش، تفریح و کار شده است. ژوزف بِلمون، معمار و شهرشناس بلندآوازة فرانسوی، سی سال پیش در کتاب کوچک «شهر گذشته، شهر آینده» گفته بود که شهرهای آینده خانه‌هایی خواهند داشت که عملکردهای تفریحی، آموزشی، بهداشتی و کار را تحقق خواهند بخشید. این عملکردها همان‌هایی هستند که در دنیای مدرن از دوران انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم به بعد به‌تدریج از خانه‌ها گرفته شده بودند. ژوزف بلمون معتقد است که «انقلاب الکترونیکی» باعث بازگشت این عملکردها به خانه خواهد شد، اما امروز می‌بینیم که بحران کرونا بیش از انقلاب الکترونیکی ما را وادار کرده است تا به خانه‌هایمان به شیوة دیگری نگاه کنیم. شاید بحران کرونا فرصتی باشد تا شهروندان ایرانی بار دیگر به خانه و عملکردهای آن در جامعة امروز و فردا از منظر دیگری نگریسته و خود را آماده کنند که در خانه‌هایشان چگونه لذت ببرند، تفریح کنند، یاد بگیرند و چگونه زندگی اجتماعی را نه‌تنها در خیابان‌ها بلکه در فضاها و محیط‌های خانه و خانواده بگذارنند.
برای شهروند و انسان شهرنشین امروز ایران، شهروند با شخصیت برون‌گرا، دوران بسیار دشواری خواهد بود که واقعیت اهمیت، عملکرد و معنا خانه در شهر امروز و فردا را پذیرا شود. اما همان‌طور که ارل اُلریش بِک، جامعه‌شناس بلندآوازه، در کتاب «جامعه مخاطره‌آمیز» اش توضیح می‌دهد جامعه امروز و فردا جامعه‌ای است که انباشته از مخاطرات صنعتی، مخاطرات شهری و مخاطرات سیستمی است که به‌طور انبوه توسط ماشین‌ها، انسان‌ها، سیاست‌ها و سیستم‌ها تولید می‌شود. در چنین محیط مخاطره‌آمیزی ناگزیر هستیم که به بازاندیشی و تأمل جدی دربارة ارزش‌ها، معانی و عملکردهای خانه در دنیای جدید بپردازیم.
گمان می‌کنم در این بازاندیشی درباره خانه یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که می‌توانیم با تکیه بر آن راهی برای بهترزیستن و بهتر مأنوس‌شدن با خانه پیدا کنیم «توجه عمیق به عنصر خیال» و ابعاد معنایی و پدیدارشناختی فضای خانه است. گاستن باشلار، فیلسوف علم و فیزیکدان بلندآوازه، در کتاب کلاسیکش «بوطیقای فضا» تصویر بسیار روشن و دقیقی از جنبه‌های خیال‌پردازانه، شاعرانه و معنایی فضای خانه ارائه می‌کند. باشلار نشان می‌دهد که خانه یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های ترکیب‌کنندة اندیشه، خاطره و رویای آدمی است. به اعتقاد او «خانه گهواره‌ای است که در آن می‌توانیم به خیال‌ها و رویاهایمان وسعت ببخشیم». ما برای لذت‌بردن و زیست‌پذیرکردن خانه‌ها به «تخیل فعال» نیاز داریم. باشلار توضیح می‌دهد که خانه به آدمی امکان می‌دهد که «در آسودگی رویا بپردازد». اگر بخواهیم خانه را احیا کنیم و آن را محیطی انسانی و خیال‌پردازانه کنیم ناگزیر باید به بازاندیشی دربارة عملکرد رویایی و خیال‌انگیز خانه‌ها توجه کنیم. بدون در نظرگرفتن چنین عملکردی برای خانه همان‌طور که باشلار می‌گوید در شهر هیچ خانه‌ای نخواهد بود. او می‌نویسد «در پاریس خانه‌ای وجود ندارد. ساکنان شهرهای بزرگ در جعبه‌های برهم‌چیده زندگی می‌کنند».
ممکن است هر یک از ما با تکیه بر واقعیت‌هایی که امروز آپارتمان‌ها و خانه‌های شهری دارند با این چالش مواجه شویم که در خانه‌های کوچک و گاه فاقد امکانات لازم چگونه می‌توان به رویا، خیال و به معنای خانه تکیه یا توجه کرد. باشلار نشان می‌دهد که همیشه خیال‌پردازی از تجربه غنی‌تر است. اساساً زمانی به خیال‌پردازی محتاج می‌شویم که واقعیت‌ها محدودیت‌های پرشماری را بر ما تحمیل می‌کنند. گمان می‌کنم برای انسان ایرانی خیال‌پردازی و تکیه بر توانش ذهنی و رویاپرداز یکار دشواری نیست. فیلسوف بلندآوازة ایران، داریوش شایگان، در کتاب «پنج اقلیم حضور» به‌روشنی بر «قابلیت شاعرانگی» ایرانیان تکیه کرده و آن را نشان می‌دهد. شایگان می‌نویسد «ایرانیان تنها ملتی هستند که ارتباط معنوی عمیقی با شاعرانشان دارند». به اعتقاد شایگان، «شاعرانگی اعتمادبه‌نفس ایرانیان را تقویت می‌کند». او معتقد است گذر زمان هیچ خدشه و مدخلیتی به برداشت انسان ایرانی نسبت به حضور شاعران در ذهن آنها نداشته است. زهرا غزنویان نیز در پژوهش ارزشمندی با عنوان «جهان خانگی ما» نشان می‌دهد که خانه برای انسان ایرانی پیوندی عمیق با فرد، خانواده، دیگری، ماورالطبیعه و تمامی مؤلفه‌های زندگی و وجود او دارد.
در این موقعیت بحرانی کرونایی که ما در قرنطینه زندگی می‌کنیم، ناگزیریم از تمام قابلیت‌ها و ظرفیت‌های وجودیمان مانند توان خلاقه، خاطره، خیال‌پردازی، توان گفت‌وگو و تعامل و هر ظرفیتی برای «زندگی فعال»و «کنشگری»، نهایت استفاده را ببریم. خانه برای انسان ایرانی و در فرهنگ ما همواره محیطی انباشته از معانی، ارزش‌ها، باورها و بسیاری از ایده‌های مفید بوده است که امروز ناگزیر باید با بازخوانی و ارزیابی مجدد این «ظرفیت‌های فرهنگی»، خانة امروز و فردای خود را به صورت «محیط فرهنگی» متناسب با جهان مخاطره آمیز امروزیبازسازی کنیم، محیطیکه بتواند عملکردهای تفریحی، آموزشی، کار و فراغت را به‌طور هم‌زمان و به‌نحو مؤثری ایفا کند. دنیای رسانه‌ای‌شدة امروز، فضاهای مجازی، شبکه‌های اجتماعی و موبایلی به ما، یعنی شهروندان خلوت‌گزیده و خانه‌نشین، این امکان را می‌دهد که دنیای ارتباطی جدیدی را از طریق خانه‌های خود شکل دهیم.
روزهای قرنطینه فرصتی است برای تمرین زیستن در خانه‌ای که از طریق آن دورکاری می‌کنیم؛ یا به تمرین یادگیری الکترونیک عادت می‌کنیم؛ یا می‌آموزیم که چگونه از کتابخانه‌های الکترونیک برای دست‌یافتن به رمان‌ها، متن‌ها و کتاب‌های موردنیاز خود استفاده کنیم. ما می‌توانیم از خانه‌هایمان از طریق دنیای مجازی با شهرها، موزه‌ها و فضاهای دیدنی و گردشگرانة سراسر جهان دیدار کنیم. در این دورة قرنطینه، تمرین می‌کنیم که چگونه «خانه‌ای فعال»بسازیم؛ یعنی خانه‌ای که محیط آن پر از تعامل، گفت‌وگو، خلاقیت، خیال‌پردازی و همراه با مجموعة وسیعی از لذت‌ها، یادگیری‌ها و ارتباط‌های سازنده است. موقعیت بحرانی کرونا ما را ناگزیر ساخته است تا به «مکان‌کاوی» و«تأمل جدی»بپردازیم، تأملدربارة ارزش‌ها و عملکردهایی که خانه می‌تواند برای هر یک از ما داشته باشد. آلن تورن، نظریه‌پرداز اجتماعی سرشناس، در کتاب «پارادایم جدید»نشان می‌دهد که در دنیای امروز «پارادایم فرهنگی» یعنی پارادایمی که هر شهروند و هر انسانی باید سوژگی، عاملیت، خلاقیت و حضور فعال خودش را در جامعه امروز بسازد،سرشت ناگزیر ماست. در این پارادایم جدید یا پارادایم فرهنگی اگر شهروندان بخواهند مواجه‌ای منفعلانه با محیط‌های خود از جمله خانه داشته باشند زندگی بر آنها بسیار سخت خواهد گذشت.
در این روزهای قرنطینه می‌توانیم فیلم‌ها را ببینیم، کتاب‌ها را بخوانیم، با متون ادبی و آثار بزرگ هنری آشنایی عمیق‌تری پیدا کنیم؛ اما گمان می‌کنم آنها که می‌خواهند «سوژه‌ای فعال و خلاق» باشند، باید نه‌تنها «مخاطب آثار هنری» یا ادبی، بلکه «مخاطبان خلاق و فعال» دنیای هنر، ادبیات، شعر و خلاقیت تبدیل شوند. آلن تورن و بسیاری از نظریه‌پردازان اجتماعی امروز نشان داده‌اند که ما باید از «مصرف‌کنندة محض» عبور کرده و به «سوژه‌های مولد» بدل شویم. می‌توانیم در خانه و از طریق شبکه‌های اجتماعی یا از طریق موبایل‌ها و گفت‌وگو با هم‌اتاقی‌ها و هم‌خانه‌هایمان به تأویل، تفسیر و معناکردن متن‌هایی که خوانده‌ایم، فیلم هایی که دیده‌ایم یا موسیقی‌هایی که شنیده‌ایم بپردازیم. این جملة نیچه را به خاطر داشته باشیم که گفت «تحلیل‌کردن آفریدن است». می‌توانیم محیط و فضای خانگی را به فضای آفرینش‌های فکری و خلاقة خود تبدیل کنیم. اگر نگویم تمام بلکه اکثریت کتاب‌ها و آثار هنری و تمام آثار خلاقة جهان در خانه‌ها نوشته، ساخته و خلق شده‌اند.
همچنیناین روزها که در نتیجه قرنطینه بسیاری از فشارهای دنیای مصرفی و ارزش‌های مصرفی و بازاری از روی ما اندکی کاسته شده، این فرصت استثنایی را داریم که در محیط خانه به انسان، خودمان، و ارزش‌های وجودیمان توجه دوباره کنیم. اگر نخواهیم خانه و این دورة قرنطینه را از این زاویه که می‌توانیم «خانه‌ای فعال» بسازیم نگاه کنیم ، اگر به این نگرش نرسیم که چگونه این فضای جدید می‌تواند فرصتی برای احیای ارزش های وجودی ما باشد،ناگزیر بحران‌ها و تنش‌های روانی، عاطفی و خانوادگی دامنگیر ما خواهد شد. مارتین هایدگر می گوید «اقامت‌کردن»چیزی متفاوت از «سکنی‌گزیدن» است. انسان برای اینکه بتواند «خانة فعال» داشته باشد باید امکان «سکنی‌گزیدن» پیدا کند. اقامت کردن، تنها حضورداشتن جسم‌های ما در جایی است، در هتل یا در محیط کار یا در هر مکان دیگری؛ اما «سکنی‌گزیدن»به معنای ایجاد پیوندی وجودی با فضا است. سکنی‌گزیدن به معنای تلاش ما برای «خلق کیفیتی ویژه از حضورمان در مکان و خانه است». هایدگر به ما می‌گوید «سکونت» این نیست که سقفی را سایه‌بان خود قرار دهیم یا چند مترمربع زمین را زیر پای خود قرار دهیم بلکه «شرط ضروری سکونت این است که پیوندی پُرمعنا بین انسان و فضا یا محیط او شکل گیرد». از دیدگاه هایدگر سکونت کیفیتی است که ما از طریق ساختن آن به آن دست می‌یابیم. این روزها که در قرنطینه به سر می‌بریم شاید ضروری‌ترین کار این باشد که برای ساختن کیفیتی اراده کنیم که لازمة زیستن و سکونا گزیدن در فضای خانه است.
پیرو شیوع ویروس کرونا در کشور و ابتلای هموطنانمان به این بیماری، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مأموریت یافته تا نظر صاحبنظران و متخصصان علوم مختلف را درباره چگونگی مواجهه مردم و مسئولان با شرایط بحرانی کنونی دریافت نماید. هدف از این کار، آگاهی‌بخشی بیشتر به مردم، کاهش التهاب و اضطراب عمومی و احیای امید اجتماعی در شرایط ترومای کنونی است.
برچسب‌ها کرونا پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات کتاب استاد دانشگاه پروندهٔ خبری پویش اجتماعیِ سهم من در کرونامنبع: ایرنا
کلیدواژه: کرونا پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات کتاب استاد دانشگاه کرونا پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات کتاب استاد دانشگاه نشان می دهد انسان ایرانی خیال پردازی خانه ها خانه ای ارزش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۱۲۵۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قیمت خانه در جنت آباد تهران امروز ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
اگر قصد خرید خانه در محله جنت‌آباد تهران را دارید این گزارش را از دست ندهید.
به گزارش اقتصاد آنلاین، جنت‌آباد محله‌ای دنج در شمال غرب پایتخت است که در منطقه ۵ شهرداری قرار دارد. این محله از شمال به حصارک، از جنوب به بلوار آیت الله کاشانی، از غرب به محله‌ی شهران و از شرق به بزرگراه ستاری منتهی می‌شود.
جنت‌آباد محله‌ای آرام با امکانات رفاهی بی‌نظیری است که باعث شده تا خریداران مسکن آن را در لیست گزینه‌های انتخابی خود قرار دهند؛ بنابراین در ادامه به بررسی قیمت خانه‌ها در این محله تهران می‌پردازیم.
خرید یک واحد ۵۵ متری در جنت‌آباد شمالی در حالی که ۱۹ سال از ساخت آن می‌گذرد و یک اتاق خواب دارد، به چهار میلیارد و ۴۴۴ میلیون تومان احتیاج دارد.
برای خرید یک واحد ۵۵ متری ۷ ساله در جنت‌آباد شمالی به بودجه‌ای حدود ۶ میلیارد تومان نیاز دارید.
واحد دیگری با زیربنای ۸۰ متر، دو خوابه و سنی حدود ۱۷ سال، در روزهای گذشته، هشت میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده است.
با بودجه ۱۰ میلیارد و ۹۵۰ میلیون تومان می‌توانید صاحب یک آپارتمان ۹۹ متری ۱۹ ساله در جنت‌آباد جنوبی شوید. همچنین با بودجه ۱۱ میلیارد تومان می‌توانید واحد آپارتمان ۱۰۳ متری دو خوابه با سنی حدود ۱۶ سال را نیز خریداری کنید.
آپارتمان دیگری با زیربنای ۱۰۰ متر و دو خوابه، در حالی که ۱۲ سال از ساخت آن می‌گذرد، با مبلغی بالغ بر ۱۰ میلیارد تومان معامله می‌شود.
با سرمایه‌ای بیش از ۱۱ میلیارد تومان، می‌توانید واحد آپارتمانی ۴ ساله با زیربنای ۱۱۷ متر را در جنت‌آباد مرکزی بخرید.
واحد دیگری با متراژ ۱۵۰ متر، ۱۱ ساله و دارای سه اتاق خواب به قیمت ۱۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد.
برای اطلاع از قیمت آپارتمان‌های دیگر در این محله غربی تهران جدول زیر را بخوانید:
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»